Tíminn - 24.03.1973, Blaðsíða 7

Laugardagur 24. marz 1973.
ÍMINN
Nokkrir spenntir áhorfendur fylgjast meö gangi „Furöuverksins”.
Oli lijörn Björgvinsson, fitnm
:ir:>
(Myndir: Ólafur Riinar).
frjálslegum börnum, sem flest
urðu þó að láta sér lynda að fara
ofan af þvi aftur.
Leik.urinn fjallar, eins og áður
hefur verið sagt frá hér i blaðinu,
um þróunarsögu stjörnukerfis
okkar, jarðarinnar og mannsins.
Liklegt er, að yngstu
áhorfendurnir hafi ekki skilið
efnið alveg til fullnustu, en i við-
tölum við nokkur börn eftir
sýninguna, kom þó fram furðu-
mikill skilningur. Leikararnir
snéru sér oft til barnanna meðan
á sýningu stóð, og spurðu þau
ymissa spurninga Kenndi þar
marga fjölbreyttra tilsvara, og
margra hverra stórskemmti-
legra. Sýnishorn: Leikari spyr:
„Hvar haldið þið, að lifið hafi
fyrst orðið til, krakkar?”. Börnin
svara (hvert i kapp við annað):
,,t fjöllunum,” „1 skógunum,” A
jörðinni, auðvitað”, „1 sjónum”,
„í aldingarðinum”,....
Við fórum á stúfana og tókum
nokkra af hinum ungu
frumsýningargestum tali eftir
hina geysivelheppnuðu sýningu.
öllum, sem við töluðum við, bar
saman um , að sýningin hefði
verið voða skemmtileg, jafnvel
„voða, voða,” skemmtilega.
Diana von Ancken, 12 ára,
sagðist hafa skilið að mestu það,
sem fram fór, enda hefði hún
eitthvað lesið um þróunarsöguna,
þó ekki i skólanum. Hún kvaðst
sjá eitt leikrit á ári eða svo og
væri „Furðuverkið”, það
skemmtilegasta sem hún hefði
séð, ,,en samt voru „Litli Kláus
og Stóri Kláus” lika mjög
skemmtilegir: Dagbjartur
Willardsson,8ára,: „Já, já, þetta
var agalega skemmtilegt. Ég
skildi nú samt ekki allt saman,
t.d. þegar fiskarnir fóru upp úr
sjónum. Það fannst mér svo
skritið. Nei, ég hef ekki lesið um
þetta. En er þetta alveg satt eða
bara bull? Ég hélt, að þetta hefði
verið allt öðru visi.
ÓIi Björn Björgvinsson, 5 ára,
sagði, að sér hefði þótt leikritið
mjög skemmtilegt, sérstaklega
lögin, myndirnar, ,,og þegar
ljóta, grimma dýrið var að elta
hin dýrin.” Nei, ekki kvaðst hann
nú skilja alveg, hvað var á
ferðinni. Björk Sverrisdóttir, 11
ára, kvaðst hafa náð þræðinum,
skilið alveg, hvað um var að
ræða. Og haft mjög gaman af.
Hún segist hafa lesið um þessa
hluti (þróunarsöguna i bókum, og
svo hafði hún átt heima um skeið
úti i Astraliu, og séð þá ýmsa
hluti, m.a. innfædda á steinaldar-
stigi, og átti þvi auðveldar með að
gripa efni „Furðuverksins.”
„Annars fannst mér nú sumt af
þessu dálitið skritið.”
Eins og fram hefur komið,
virðast börnin skilja meira og
minna, um hvað „Furðuverkið”
fjallar i raun og veru. Þó er sá
skilningur ýmsu blandinn, ævin-
týraljóma og óravidd imyndunar-
afls barnsins. 1 öllu falli virðist
einhver skilningur fyrir hendi, og
enda þótt „Furðuverkið” verði
ekki til annars ,,en að vekja
spurningar hjá börnunum og
fróðleikslöngun um áður óþekkt
efni, væri afar stórum áfanga
náð.
Einn fullorðinn heyrðum við
segja eftir frumsýninguna, „að
þetta hefði verið ein allra
skemmtilegasta og fróðlegasta
kennslustund, sem hann hefði
upplifað,” og mega þá lesendur
alls ekki skilja þessi orð sem svo,
að leikurinn hafi verið með ein-
hverju kennslustundarsniði. Það
er öðru nær. En hér er um fram
allt barnanna að sjá og dæma.
Að lokum, Grindavik er aöeins
fyrsti viðkomustaður Þjóðleik-
hússins á hringferð um landið.
Aformað er að fara með
sýninguna sem viðast út um land
og veita sem allra flestum,
börnum og fullorðnum, tækifæri á
að sjá hana. Næst verður að
likindum sýnt i Stapa i Ytri
Njarðvik, þ ,e. um helgina 24. og
25. marz n.k. ctn
Arnar Ólafsson (fjóröi frá hægri), 11 ára, ásamt nokkrum félögum eftir frumsýninguna. 1 bakgrunni sér i hina glæsilegu veggskreytingu
hússins.
Björk Sverrisdóttir, II ára.
Dagbjartur Willardsson, 8 ára.