Tíminn - 11.10.1973, Qupperneq 30

Dagbókin hennar Stínu
30
TtMINN
Fimmtudagur 11. oktdber 1973.
Sæl og blessuð, dagbók mfn!
Ég heiti Stina og ég fékk þig i jólagjöf. Þú ert
bezta jólagjöf, sem ég hef nokkurn tíma fengið.
Ég er bara sex ára og kann varla að skrifa, og
þess vegna ætlar Sigga systir min að hjálpa mér
að skrifa i þig, þangað til ég er orðin duglegri.
Hún er reglulega dugleg að skrifa, en hún er nú
lika orðin þrettán ára. Ekki meira núna. Bless.
Sunnudagur 1. janúar.
Þessi mynd er af mér og Pésa. Hann er vinur
minn. Við rennum okkur á skautum á tjörninni á
hverjum sunnudegi. Pésa gengur miklu betur en
mér, en hann er lika orðinn átta ára. Ég vona að
ég verði orðin eins dugleg og hann, þegar ég verð
átta ára. Mér finnst fjarskalega gaman að leika
við Pésa.
Mánudagur 3. febrúar.
Við fórum i skiðakeppni i dag. Gettu hver
vann? Það gerði ég. Pési varð númer tvö, Mari-
anna númer þrjú, og Gunna varð siðust. Svo velt-
um við okkur i kapp niður brekkuna, og þá varð
Gunna fyrst. Mikið finnst mér annars gaman að
velta mér í snjónum.
Þriðjudagur 7. marz.
Ég á afmæli i dag, dagbók min. Nú er ég orðin
sjö ára. Ég vaknaði eldsnemma, og mér fannst
þau aldrei ætla að koma með gjafirnar. Þau eru
pabbi, mamma og Sigga systir.
Ég fékk dýrabók frá Siggu, pabbi gaf mér
falleg rauð stígvél og mamma rauða regnkápu.
Rauði liturinn er fallegastur allra lita. Finnst þér
hann ekki fara mér vel?
Miðvikudagur 1. april.
Olga frænka kom i heimsókn i dag. Hún fékk
sér fimm sneiðar af rjómatertunni, og i hvert
sinn sem hún fékk sér nýja sneið, sagði hún: —
Nei, nú má ég ekki borða meira, ég verð alltof
feit.
Þá sagði ég: —Nú ertu búin að borða svo mikið
af rjómatertu, Olga frænka, að rjóminn er farinn
að spýtast út um eyrun á þér.
— Já, sagði Olga frænka, nú fæ ég mér alls
ekki meira. En þá sagði ég henni, að ég hefði ver-
ið að skrökva, þetta hefði bara verið aprilgabb.
Og þá fékk Olga frænka sér eina sneið i viðbót.
Fimmtudagur 6. mai.
Pabbi átti fri i vinnunni i dag, og við fórum i
fótbolta i almenningsgarðinum. Veðrið var gott,
og við tókum með okkur nesti og saft i flösku.
Við hittum Sonju og litla hundinn hennar. Hann
heitir Kátur og er svo fallegur. Við gáfum þeim
bita af nestinu okkar, og skemmtum okkur svo
við að sparka boltanum.