Tíminn - 24.11.1973, Blaðsíða 1

fóðurvörur
ÞEKKTAR.,
UM
LAND
ALLT
(M[LLOFTIÆfí\
SUNDLAUGIN
er eitt af mörgu, sem */Hótel Loftlelðir"
hefur til síns ágætis og umfram önnur
hótel hérlendis. En það býður líka afnot
af gufubaðstofu auk snyrti-, hárgreiðslu-
og rakarastofu.
VISID VINUM A HÖTETr-
LOFTLEIÐIR.
„Þetta er
staðurinn,
fannst mér sagt við mig d Hjalteyri"
Græn-
lenzkir
lernir
GRÆNI.KNDINGAR kalla
luiförnim) nagforalik, on þvi
liofur v«“iift likf farift meft
uaf'toralikinn f'rænlenzka of>
örniiiii islen/ka: Báftir
stofnaniriiir eru nærri út-
rvniiiif'u. Nú liefur loks verift
liafi/t lianda uiu aft vernda
f'rænlen/ka arnarstofninn og
lijarga lionunt.
Þrir ljósmyndarar frá
fuglafræðifélaginu danska,
Lorenz Ferdinand, Benny
Gensböl og Karl Holgaard,
hafa dvalizt i Grænlandi
þeirra erinda að gera kvik-
myn, sem sýnir lif og hætti
grænlenzka halarnarins.
Landsráðinu grænlenzka var
sýnd kvikmyndin vegna um-
ræðna, sem uppi eru innan
þess um friðun ránlugla, og
er talið, að hún hali riðið
baggamuninn og leitt til
þess, að ernir á Grænlandi
voru Iriðaðir.
Myndin var sýnd i sjón-
varpinu danska i sumar, og
mun verða reynt að fá hana
hingað til sýningar i sjón-
varpi, ef kleift reynist.
— J .11.
Veitingahúsum leyfð hækk-
un dfengisverðs
Klp-Reykjavik-gær gaf
dómsmálaráðuneytið út
nýja reglugerð um sölu
og veitingar áfengis.
Með þessari nýju reglu-
gerð fá veitingastaðir
heimild til að leggja allt
að 40% á kaupverð létt-
vina, en 80% á kaupverð
sterkari drykkja.
Álagningin á léttu vin-
unum var 26%, en 66% á
þeiin sterku.
Veitingamenn fóru fram á það
við ráðherra, að þeir fengju að
hækka álagninguna á vinið, þar
sem þeir töldu sig hafa mjög svo
tapað á hinum almennu hækkun-
um á áfengi, sem komið hafa til
framkvæmda á undanförnum
mánuðum.
Einnig sögðu þeir, að ef hækkun
fengist yrði auðveldara að
komast að samkomulagi við
Félag framreiðslumanna, sem
staðið hefur i verkfalli aö undan-
förnu, eins og flestum er kunnugt.
t gærdag var fundur hjá
veitingamönnum, og tókst okkur
þvi ekki að ná i talsmenn þeirra.
Sá eini, sem við náðum tali af, var
„hershöfðinginn við Austurvöll”
Haukur Hjaltason i Oðali, og
spurðum við hann , hvernig hon-
um litist á þessa nýju hækkun og
hvort þarna væri ekki kominn
grundvöllur að samningaviðræð-
um milli veitingamanna og þjóna.
— Ég er ekki ánægður með þessa
hækkun. Hún nægir ekki til að
vega upp á móti þeirri skerðingu
sem við höfum orðiö fyrir, sagði
Ilaukur.
En aftur á móti er þetta skref i
rétta átt og ef við fáum að fara
upp i 110% álagningu á sterku
drykkina fyrir 1. júni næsta ár, þá
verður þetta i lagi.
Ég vona, að þarna fáist um-
ræðugrundvöllur við þjónana.
Þetta getur haft þau áhrif, að þeir
fresti verkfallinu þar til heildar-
kröfur verkalýðsfélaganna liggja
fyrir, en að öðru leyti finnst mér
ekki skapast neinn umræðu-
Framhald á bls. 15.
A Hjalteyri er rekið barnaheimili,
sem er allfrábrugðið flestum
barnaheiniilum öðrum á landinu.
Þar hefur Einar Gislason kennari
og Beverely, kona hans, og þær
Torfhildur og Magnea Siguröar-
dætur á eigin spýtur komið upp
heimili fyrir börn, sem eru
munaðarlaus eða hafa átt við
örðugleika aft strfða á heimilum
sinum. Þar eru nú tiu börn frá
Akureyri og tvö úr Ilafnarfirfti.
Styrks njóta þau ekki annars en
eitt hundraft þúsund krónur frá
Akureyrarbæ, auk þess sem þau
fá meftlög með börnunum.
— En þetta hefst samt með hjálp
drottins, segir Einar. Oft höfum
við verið i dálitlum vandræðum,
en það hefur allaf rætzt úr þvi.
Við konan min vorum á skóla i
Bandarikjunum, þar sem við
kynntum okkur starfsemi af
þessu tagi. Auk þess unnum við
um tima á barnaheimili svipuðu
þessu, sem þau Ester og Arthúr
Eriksson ráku um tuttugu ára-
skeið á Flateyri. Þar vorum við
eitt sumar, og þá skildist okkur,
hvilik þörf væri á svona heimili.
Börnin verða mislengi hérna
hjá okkur, sum verða liklega allt
fram á sextan ára aldur, en önnur
verða skemur, allt eftir þvi
hvernig aðstæður þeirra eru.
Þau ganga i skóla hérna á
Hjalteyri hjá séra Þórhalli og
konu hans. Sum þeirra eru langt á
eftir i skólanámi, og við reyn-
um þá að styðja við bakið á þeim
og veit þeim aukakennslu hérna á
heimilinu þegar lokið er venju-
legum skóladegi, og þau hafa
fengið að leika sér úti við dálitla
stund.
Húsakynni hér eru ágæt, að
okkur finnst. Landsbankinn á
gamla Richardshúsið, sem við
köllum hér, en það er frá
sildarárunum, og hefur verið svo
vinsamlegur að láta okkur það i
té endurgjaldslaust. Hjalt-
eyringar afa lfka tekið okkur fá-
dæma vel og það er okkur mikið
ánægjuefni.
— Er ekki erfitt að reka slikt
heimili án teljandi opinberrar að-
stoðar?
— Við njótum styrks frá Akur-
eyrarbæ eins og ég gat um áðan,
og svo fáum við meðlögin, en auk
þess fáum við gjafir og fjárfram-
lög úr ýmsum áttum, og það hefur
aldrei brugðizt, að okkur hefur
borizt það fé, sem við höfum
þurft. Auk þess er i athugun að
veita okkur rikisstyrk, svo að við
kviðum engu, þótt við höfum
marga munna að seðja.
— Hvers vegna settust þið að á
Hjalteyri?
— Okkur langaði til þess að koma
fót heimili af þessu tagi á Norður-
landi og höfum leitað fyrir okkur
allviða. Eitt sinn kom ég svo
hingað til Hjalteyrar og þá fannst
mér eins og ságt væri við mig:
Hér er staðurinn. Það fór lika svo,
þvi að 1972 opnuðum við heimilið
hér og tókum við fyrstu börnun-
um.
— Hafið þið i hyggju að fjölga
börnunum á heimilinu?
— Þörfin er sjálfsagt fyrir hendi,
en við teljum ekki heppilegt, að
fleiri en 16 börn séu saman komin
á heimilum af þessu tagi, sagði
Einar að lokum. HHJ.
i fyrradag lauk sprengingum i
Oddsskarðsgöngunum.
Göngin eru 440 metra löng,
4,30 á breidd og 5,30 á liæft.
Erfitt var um vik vift
sprengingarnar, þvi að bergið
sem sprengt var i, andesit
s.k., molnar illa, þegar
sprengt er. Göngin verfta
fóðruð meft steinsteypu til
styrktar. Aftalverktaki er
Oddskarftsverk.
Oddsskarðsgöngin.
Ljósmynd:
Hermann Stelánsson.
OLÍA VERÐUR SKÖMMTUÐ ÚT-
LENDUM í HÖFNUM HÉRLENDIS
VEGNA oliuskortsins, sem
nú rikir i V-Evrópu og
Bandarikjunum, hefur sú
spurning vaknaft, hvort er-
lendum togurum og skipum
verfti gegndarlaust seld olia
af okkar takmörkuöu birgð-
um, hvort brezkir og v-þýzk-
ir togarar fái hér afgreidda
oliu umyrðalaust, og hvort
stór flutningaskip geti sætt
lagi og látift fylla oliugeyma
sina liérna meft ódýrari oliu
lieldur en fæst annars staftar
i Vestur-Evrópu.
Þegar þessar spurningar
voru lagðar fyrir Björgvin
Guðmundsson, skrifstofu-
stjóra i viðskiptaráðuneyt-
inu, sagði hann, að um sið-
ustu helgi hefði verið gefin út
tilkynning þess efnis, að
vegna hins sérstaka ástands,
sem riki i oliumálunum i V-
Evrópu og Bandarikjunum,
hafi viðskiptaráðuneytið
ákveðið, að oliufélögin megi
ekki selja oliu til erlendra
skipa, nema með sérstöku
leyfi frá ráðuneytinu. Verður
að fá slikt leyfi i hverju ein-
stöku tilfelli. Sagði Björgvin,
að tilkynningin hefði verið
send sýslumönnum og
bæjarfógetum um allt land,
og svo oliufélögunum.
Viðskiptaráðuneytið 'mun
svo meta það hverju sinni,
hvort olia verður afgreidd
eða ekki. Ráðuneytið getur
sett þessi skilyrði, vegna
þess að rikið flytur inn alla
oliu, og sá innflutningur er
háður innflutningslögum.
Björgvin sagðist álita, að er-
lend skip, sem islenzku
skipafélögin eru með á leigu,
myndu sitja fyrir, og ætti af-
greiðsla þeirra mála ekki að
taka langan tima. Beiðnir
vegna stórra vöruflutninga-
skipa, sem sjaldan kæmu
hingað og tækju geysimikla
oliu i tanka sina, myndu hins
vegar verða athugaðar mun
gaumgæfilegar. Hann sagð-
ist álita, að almennt yrði
ekki lengi verið að afgreiða
þessi mál, en eins og áður
sagði, verður þetta metið
hverju sinni.
Viðskiptaráðuneytið hefur
ekki tilkynnt þessa ráðstöfun
erlendum aðilum, en Björg-
vin sagðist búast við, að oliu-
félögin myndu sjá um þá hlið
málsins.
—hsA