Tíminn - 24.11.1973, Blaðsíða 4

4
TÍMINN
Laugardagur 24. nóvember 1973.
Bílaframleiðendur
í baráttunni
gegn
mengun
Pompidou Frakklandsforseti
hefur skoraö á alla bílafram-
leiðendur i Evrópu, að samein-
ast nú i baráttunni gegn mengun
andrúmsloftsins með þvi að
hefja þegar framleiðslu bila,
sem menga ekki eins mikið loft-
ið, og þeir bilar gera, sem nú
eru framleiddir. Forsetinn hef-
ur sagt, að ekki sé hægt að búast
við að neitt eitt fyrirtæki taki
upp á þvi að gera tilraunir i
þessa átt, þar sem það geti orðið
til þess að dragi úr sölu fram-
leiðsluvörunnar, sem að sjálf-
sögðu verður dýrari heldur en
annarra fyrirtækja, sem ekki
leggja i slikan kostnað. Hvetur
forsetinn menn þvi til þess að
sameinast i þessu nauðsynja-
máli. Hvatningarorð þess>
mælti forsetinn, er hann var
viðstaddur opnun hinnar árlegu
bilasýningar, sem haldin er
hvert haust i Paris.
☆
Hjótrúin er lífseig!
lijá mörgum þjóðum er mikil
hjátrú i sambandi við fótspor
manna og dýra, en hvort þessar
upplýsingar, sem við þó fengum
i mjög góðu brezku blaði, eru
☆
allar alveg áreiðanlegar, þorum
við ekki að fullyrða um, en það,
sem sögð er þjóðtrú á tslandi i
sambandi við fótspor, kemur ef-
laust mörgum ókunnuglega
fyrir sjónir, —en vel má vera,að
þeii; sem kynnt hafa sér islenzka
þjóðhætti, kannist eitthvað við
þetta. Hér koma svo hjátrúar-
sögur um fótspor frá ýmsum
löndum: 1 Bæheimi t.d., ef þú
vildir manni eitthvað illt, þá átti
það að duga að finna' fótspor
hans og sópa moldinni úr spor-
inu varlega upp i ilát, setja þar i
nagla, nál og dálitið af muldu
gleri. Siðan átti að sjóða þetta
lengi, helzt þar til ilátið sprakk,
þá var það öruggt, að fórnar-
iambið varð mjög illa úti, og ef
hann ekki hreinlega dó, varð
hann máttlaus alla ævi. 1
Litháen voru þeir ekki með
svona mikla fyrirhöfn, heldur
tóku moldina úr spori óvinar
sins, grófú hana i næsta kirkju-
garði.og svo biðu þeir bara eftir
þv^að sá hataði færi að dragast
upp, þvi að svo átti að fara um
hann, og jafnvel átti hann að
deyja — einhvern tima! Eist-
lendingar töldu sig ekki þurfa
annað en að mæla fótsporið með
trjágrein, og þegar nákvæmt
mál var fengið, þá átti að grafa
greinina, og hafði það sömu
áfleiðingar og litháensk- að-
ferðin. Frumbyggjar Ástraliu
trúa þvienn þann dag i dag, að
þeir geti gert óvin sinn nalt-
at>með þvi að kasta hvössum
☆
steinum i fótspor hans! Margir
þjóðflokkar i Afriku gættu þess
alltaf vandlega að skilja sem
minnst spor eftir sig, og jafna
þau út ef þeir gerðu einhver
spor, bæði til þess að óvnirnir
gætu ekki fylgt þeim eftir, og
svo var svo .hættulegt ef þeir
næðu sporum þeirra til að vera
eitthvað við þau. Sumir þjóð-
flokkar sögðu sögur af fólki,
sem hafði drukkið vatn úr fót-
sporum dýra og breytzt við það i
dýr, svo að það var talið hættu-
legt.
t suðurrikjum Bandarikjanna
trúðu blökkumenn þvi, að ef
þeir settu sand úr fótspori
manns i litinn rauðan flónels-
poka, og bæru hann alltaf á sér,
þá yrði eigandi fótsporsins háð-
ur honum á allan hátt, svo lengi
sem varðveittur var rauði
flónelspokinn! Sumar Indiána-
konur, sem voru hræddar um
manninn sinn, geymdu mold úr
spori eiginmannsins stöðugt hjá
sér jafnt i vöku sem svefni, — þá
hélt eiginmaðurinn sig á mott-
unni! Og nú segir frá tslandi.
Þar er sagt, að þjóðtrúin segi,
að ef fótspor manns séu fyllt af
mold og sléttað yfir, þá verði
viðkomandi maður veikur, en
séu þau fyllt af vatni, þá
drukkni hann fljótlega. Liklega
eru allar þessar þjóðsögur æva-
gamlar, og gætum við trúað, að
eitthvað væri farinn að dofna
krafturinn i þessum aðferðum á
þessari tækniöld.
Nú verður Ted að
velja milli Joan og
Hvíta hússins
Ted Kennedy er kominn i tölu-
verð vandræði. Hann hefur lent
milli tveggja elda, eins og þar
stendur. Annars vegar er hin
viljasterka móðir hans, Rose,
sem gerir allt sem hún getur til
þess að eignast enn eitt forseta-
efni, og hins vegar er Joan kona
Ted, sem telur, að maðurinn
verði að velja á milli sin og
Hvita hússins. Joan hefur
undanfarið gert allt sem hún
hefur getað til þess að sýna fólki
fram á sjálfstæði sitt. Hún hefur
sézt ein i fylgd með hinum og
þessum og farið einsömul i
ferðalög til Evrópu. Ef þau hjón
skilja, á Ted á hættu að tapa at-
kvæði, guð má vita hversu
margra kaþólika, sem ekki geta
sætt sig viö að fólk skilji, þar
sem það er ekki i samræmi við
trúarskoðanir þess. Verði Ted
forseti, á hann á hættu að verða
ráðinn af dögum, eins og bræður
hans tveir. Nú sem stendur
skemmtir Joan sér á eigin spýt-
ur, á meðan Ted liggur
áhyggjufullur heima i rúminu
sinu og getur ekki sofið. Á
myndinni af Joan, sem hér fylg-
ir með, má sjá, að hún er hin
ánægðasta, en Ted er aftur á
móti ekki eins hressilegur.
DENNI
DÆAAALAUSI
Þessi maður vildi sannarlega
vera almennilegur. Tókstu eftir
þvi, aö hann hélt i höndina á
mér allan timann meðan viö
vorum þarna inni.