Tíminn - 24.11.1973, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Laugardagur 24. nóvember 1973.
ELLEN
DUURLOO:
Geymt
en
ekki
gleymt
______________33_
greinilega ekki eftir hugaræsing
Jean Pierre, Þetta er konan min
Bella v. Lútten. Okkur fannst aö
við yrðum að kynnast nágrönn-
unum svolitið nánar, og ekki sizt
yður og konu ,yðar. Bella, barón-
essan á ég við, er vön stórborgar-
lifi, svo ég er hræddur um að
henni finnist nokkuð til-
breytingarlaust hér i sveitinni.
Um jólin förum við til Kaup-
mannahafnar og þar á eftir suður
á bóginn, svo við munum ekki
dveljast hér neitt að ráði. Þér
vitið ef til vill, að kona min er
heimsfræg söngkona....
Jean Pierre varö að viðurkenna
að hann hafði einhvern timan
heyrt minnzt á Bellu Cummings,
en aldrei sett það i samband við
Bellu. Hann kinkaði þó kolli til
samþykkis. Bella bandaði hend-
inni frá sér og greip fram i fyrir
manni sinum.
— Svona, vinur minn, ýktu nú
ekki. Hún leit striðnislega og
eggjandi á Jean Pierre eins og
hún vildi segja.
— Við þessu varstu ekki búinn,
eða hvað, Jean Pierre. Þetta
getur orðið skemmtilegt, en það
er kannski betra að enginn viti
neitt.
Július bar fram vin, og Lena
kom skömmu siðar, friskleg og
snotur.
Bella var ákafleg elskuleg og
lét sem hún hefði aldrei séð hann
l'yrr. Hann reyndi að gera slikt
hið sama, en var ljóst að hann var
ekki.eins góður leikari og hún.
Þrátt fyrir allt, hlaut honumað
hafa tekizt sæmilega, af þvi aö
Lena tók ekki eftir neinu óvenju-
legu. Hún gladdist einlæglega yfir
heimsókninni og sendi eftir
börnunum.
Bellu fannst þau auðvitað alveg
„dásamleg” og Ella litla ekki
sizt. Jean Pierre til mikillar
hrellingar, minntist Lena á að
þau hefðu næstum verið búin að
skýra hana Bellu, eftir móður
Jean Pierre. En Jean Pierre hefði
ekki viljað það. Likar yður ekki
nafn mitt, spurði, Bella ofurlitið
háðslega.það var leiðinlegt, Svo
móðir yðar hét einnig Bella.
Jean Pierre lét hestinn fara
fetið gegnum nýlaufgaðan
skóginn. Hann ætlaði ekki stiginn,
sem lá niður að vatninu. Ekki i
dag. Hann ætlaði til hægri og til
baka til Sct Jans Minde. En
hvernig sem á þvi stóð beygði
hesturinn inn á stiginn til vinstri,
eins og hann var vanur að gera
siðustu vikurnar.
Hingað til hafði hann ekki mætt
Bellu á þessum reiðtúrum sinum.
Hann hafði hvorki séð hana né
baróninn, eftir að þau komu
aftur til Lúttendal þó svo að þau
hefðu hitzt i tveim samkvæmum.
Þá gafst þeim ekkert tækifæri til
að tala saman.
Vissulega var hún borð-
dama hans i kvöldveröinum á
Lúttendal, en það sem talað er
undir borðum við slik tækifæri,
hvers konar samtal er það?
Bella, gat þetta raunverulega
verið hún? Stundum fannst
honum hann sjá i henni þá Bellu,
sem hann þekkti endur fyrir
löngu, en um leið var þetta allt
önnur kona. Heimskona. Undir
borðum sagði hún honum undan
og ofan al' þvi sem á dgga hennar
hafði drifið, það sem hún vildi að
hann vissi. Eoreldrar hennar dóu,
þegar hún var barn að aldrei, hún
ólst upp i klaustri, giftist ung,
varö fljótlega ekkja og stóð ein
uppi með ungan son sinn.
— Eg vonast till að hann komi
að heimsækja okkur hér á
Lúttendal i sumar. Hann er það
eina sem ég á eftir manninn sem
ég elskaði, þegar ég var ung.
Hún horfði á hann og lygndi
aftur augunum, strauk burt
brauðmola sem höfðu dottið á
dúkinn.
— Hann verður ellefu ára i
sumar.
Jean Pierre starði á hana
vantrúaður á svip. Til allrar
hamingju kom þjónninn og bauð
meiri dádýrasteik. Annars hugar
jós Jean Pierre miklu meir á
diskinn sinn en hann gæti nokkru
sinni borðaö.
— Að lokum stundi hann upp:
— Svo barónessan giftist mjög
ung.
— Já, mjög ung, ég var aðeins
sautján ára.
A sama augnabliki reiö hirð-
veiðivörðurinn á fætur og hélt
ræðu fyrir minni kvenna.
Seinna um kvöldiö söng
húsmóðirin fyrir gestina. Allir
vissu að hún var heimsfræg
söngkona.
— Ég hef heyrt að þér séuð
ákaflega tónelskur, herra
Deleuran, viljið þér spila undir
hjá mér?
— Eg held að ég dugi ekki til
þess, reyndi hann að afsaka sig,
barónessan er vön meiri snill-
ingum en mér, ég er aðeins
áhugamaður um tónlist.
— Nei, alls ekki, ekki hérna að
minnsta kosti, Herbert hefur
ekkert vit á músik, og ég er vön
aö spila undir sjálf. En ég vil helzt
vera laus við það, nema gitarinn
auövitað, en i kvöld langar mig til
að spilað verði undir á pianó.
— Það er alveg undir þvi
komið, ariur og þess háttar, það
get ég ekki.
— Kæri Deleuran, ég kæri mig
ekki um að syngja ariur i kvöld,
þér verðið að minnast þess að ég
hef ekki æft mig i lengri tima, en
nokkur einföld lög ættum við að
geta...Hér eru nóturnar.
Bella tók fram nokkuð gulnuð
nótnablöð. Hann kunni þær utan
aö. Hendur hans titruðu, þegar
hann sló fyrstu hljómana. Hann
gleymdi stað og stund, hann var
kominn aftur I timann og sat við
flýgilinn heima á grænu hita-
beltiseyjúnni. Hann spilaði með
Iokuð augu, og það virtist sem
hann hefði aldrei gert annað en að
leika undir hjá Bellu. Rödd
hennar hafði að vlsu hlotið nokkra
skólun, en þegar hún söng þessa
gömlu söngva beitti hún henni
ekki til fullnustu. Hún söng þá
eins og hann minntist að hún
hafði gert. Rödd hennar töfraði
hann á sama hátt og áður.
Hann kom til sjálfs sin , þegar
lófatakið dundi.
Baróninn klappaði honum glað-
hlakkalega á öxlina og sagði:
Bravo, Deleuran, bravo, þér
megið til að spila oftar undir hjá
konunni minni, maður gæti haldið
að þér hefðuð aldrei gert annað.
— Jean Pierre er mjög tón-
elskur, heyrði hann Lenu segja og
stolts hafði gætt i rödd hennar.
Það væri dásamlegt ef við gætum
efnt til tónlistarkvölda. Hún snéri
sér að Bellu og sagði hrifin:
— Þér syngið alveg guðdóm-
lega, barónessa, þér hafið snúið
baki við framanum, hef ég heyrt,
veittist yður það ekki erfitt?
— Nei, alls ekki, ég giftist
manninum, sem ég elskaði, og
fluttist þar að auki til þess lands,
sem mig hefur alltaf langað til að
kalla föðurland mitt. Þér megið
ekki gleyma að faðir minn var
danskur.
Þeirra samkvæmi hafði farið á
sömu leið, með þeirri undan-
tekningu að hann hafði haft konu
hirðveiðvarðarins til borðs.
Skömmu síðar fóru barónshjónin
á brott. Allan veturinn hafði hann
hugsað um Bellu. Hann gat ekki
að þvi gert, þetta var eins og
árátta hjá honum. Hann elskaði
Lenu. Hann vissi það, og sömu-
leiðis að þar var um að ræða
mikið dýpri og innilegri til-
finningar, en þær; sem hann bar i
brjósti til Bellu. Fegurð hennar,
skapofsi hennar, ástriðuhiti
hennar, allt þetta þekkti hann
mæta vel, og það dró hann að
henni eins og segulstál. Hann var
um leið hræddur við hana,
hvernig sem á þvi stóð. Hann
hafði það eins og bezt var á kosið.
Lena var honum góð kona,
umhyggjusöm, og ástriðufull, hún
var móðir barnanna hans og hann
elskaöi börnin sin. Hann hvorki
vildi né gat hugsað sér að svikja
Lenu. Það voru ekki einungis
dökk augu Bellu, sem lokkuðu,
hún var tákn æsku hans, og alls
þessa, sem hann hafði snúið við
bakinu fyrir tólf árum.
Honum létti stórlega þegar
Lúttens hjónin fóru aftur á brott,
eftir tæplega tveggja mánaða
dvöl á Lúttendal.
Nú var hún hér. Hann vissi það
að sjálfsögðu allan timann að hún
myndi koma aftur, en hann hafði
reynt að bæja þvi frá sér. Hann
gat það ekki lengur, hún var hér
og hann var eins og i álögum.
Bella,æskuunnustan hans. Ef til
vill hafði hann gert rangt, þegar
hann skildi hana eftir fyrir tólf
árum. Hún var heimskona, og
virtist aðlagast evrópskum
siðum. Hún vakti aðdáun hvert
sem hún fór, og var miðpunktur i
öllum samkvæmum.
Ef hann hefði...Hafði ótti hans
veriö ástæðulaus?
Lárétt
1) Biskupsstafi.- 6) Komist.- 8)
Rám,- 10) Alit.- 12) Slagur.-
13) Féll.- 14) Tindi,- 16) 1501.-
17) Espa.- 19) Kærleikurinn.
Lóðrétt
2) líl,- 3) Evu,- 4) óþægt,- 5)
Latar,- 7) Rær,- 8) Tog.- 9)
Gas,- 13) Alf.- 14) Æru.-
Lóörétt
2) Svar.- 3) Lita.- 4) Farða.- 5)
Verkfæri.- 7) Ráin.- 9) Svif.-
11) Loga.- 15)Fugl.- 16) 1002,-
18) Röð.-
X
Ráðning á gátu nr. 1560
Lárétt
1) Tibet.- 6) Þrituga,- 10)
ÆÆ.-11) At.- 12) Grágæs,- 15)
Aftur,-
✓ Prófessorinn hefur"
bjargaö sér með því
að láta gera y
. vatnsból. y
lll-iiliill
Og þú, Villi, hefur unnið Það er vist enginniFint, þakka
þér inn stöðu i sveitunum. vafi á þvi að’ j,herra.
'Það verður til
mikils góös hér,,
á Mars. i
mmrni
Laugardagur
24. nóvember
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.30 tþróttir Umsjónar-
maður: Jón Asgeirsson.
15.00 tslenzkt mál Ásgeir
Blöndal Magnússon
cand.mag talar.
15.20 Gtvarpsleikrit barna og
unglinga: „Siskó og Pedró”
eftir Estrid Ott I leikgerð
Péturs Sumarliðasonar.
Fimmti þáttur.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir Tiu á
toppnum örn Petersen sér
um dægurlagaþátt.
17.15 Framburðarkennsla I
þýzku
17.25 Tónleikar. Til-
kynningar.
18.30 Fréttir. 18. 45. Veður-
fregnir. 18.55. Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Fréttaspegill
19.20 Framhaldsleikritið:
„Snæbjörn galti” eftir
Gunnar Benediktsson.
Fjóðri þáttur.
19.50 Vinarvalsar Hljómsveit
Alþýðuóperunnar i Vin
leikur valsa eftir Fucik.
Waldteufel, Kalman og
Lehar. Stjórnandi: Josef
Leo Gruber.
20.15 Úr nýjum bókum
20.50 Frá Norðurlöndum
Sigmar B. Hauksson talar.
21.15 Hljómplöturabb
Þorsteinn Hannesson
bregður plötum á fóninn.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir
22.30 Danslög
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
IUIIilfH
■
Laugardagur
24. nóvember
17.00 íþróttir. Meðal efnis er
mynd frá Norðurlandamóti
kvenna i handknattleik og
Enska knattspyrnan, sem
hefst um klukkan 18.15.
Umsjónarmaður Omar
Ragnarsson.
19.15 Þingvikan. Þáttur um
störf Alþingis. Umsjónar-
menn Björn Teitsson og
Björn Þorsteinsson.
19.45 Hlé.
20.00 Fréttir
20.20 Veður og auglýsingar.
20.25 Brellin blaðakona.
Breskur gamanmynda-
flokkur. Þýðandi Heba
Júliusdóttir.
20.50 Ugla sat á kvisti.
Skemmtiþáttur með söng og
gleði. Meðal gesta eru
hljómsveitin Litið eitt,
Magnús Sigmundsson og
Jóhann Helgason.
Umsjónarmaður Jónas R.
Jónsson. Stjórn upptöku
Egill Eðvarðsson.
21.20 Serengeti lifir. Bresk
fræðslumynd um dýralif i
Serengeti-þjóðgarðinum i
Tansaniu i Afriku. Þýðandi
og þulur Gisli Sigurkarls-
son.
21.50 Ég heiti Jerikó. (Je
m’apelle Jerico). Frönsk
biómynd, byggð á sögu eftir
Catherine Paysan. Aöal-
hlutverk Marie Dubois,
Jules Borkon, Michel Simon
og Yves Lefebvre.
Leikstjóri Jazques
Poitrenaud. Þýðandi Dóra
Hafsteinsdóttir. Aðalper-
sónur myndarinnar eru ung
hjón. Sambúð þeirra hefur
gengið heldur brösótt, og
þau hafa ákveðið að skilja,
en dag nokkurn fá þau
óvænt boð frá afa gamla i
sveitinni, sem biður þau að
koma og eyða sumarleyfinu
hjá sér.
23.30 Dagskrárlok.