Tíminn - 12.01.1974, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Laugardagur 12. janúar 1974
ELLEN
DUURLOO:
Geymt
en
ekki
gleymt
70
ferðazt um Evrópu i heilan
mannsaldur án þess að rekast á
Goudmann.
Éinu sinni hafði hann haft i hót-
unum við hana, og hún hafði
óttast hann, en hann hafði aldrei
gert alvöru úr hótunum sinum,
það var hálfundarlegt, af þvi að
hann hafði haft það i hendi sér að
skaða hana og valda henni tjóni.
Henni fannst það mjög undar-
legt, hún gat ekki skilið neina þá
mannveru , sem hefndi ekki
ósigra sinna ef hún gæti.
Hamingjan hjálpi mér — Gold-
mann hugsaði hún meö sér. — Tja
það var i þá daga. Hann hafði
dvallt reynzt henni vel, á vissan
hátt að minnsta kosti. Kannski
hafði honum þótt vænna um hana,
en hún hafði haldið úr þvi að
hann gerði aldrei alvöru úr hótun-
um sinum.
Nei, það gat ekki verið.
Nei, auðvitað hafði honum ekki
bótt neitt vænt um hana. Engum
þótti neitt vænt um hana, allir
elskuðu einungis sjálfa sig.
Auðvitað hafði hann gleymt
henni.
Hann hafði sjálfsagt rekizt á
aðra efnilega söngkonu, sem
hann gat grætt peninga á og jafn-
framt sofið hjá.
Henni þótti þó undarlegt að sjá
hann aftur eftir öll ár.
Goldmann var staðinn upp og
gekk i áttina að boröinu hennar.
Hún horfði ofan i ávaxtasalatið
sitt. Hún kærði sig ekki um að
hitta hann aftur. Hann mundi
eftir henni sem þokkafullri
fegurðardis. An þess að lita upp
varð hún þess vör að hann
staðnæmdist við borð hennar.
— Bella sagði hann bara.
— Já, Henry, var það eina sem
hún gat stuniö upp.
Hann var mjög feitur, gamall
og sköllóttur.
— Eg tók eftir þér, þegar þú
komst inn, Bella, en þú sást mig
ekki.
— Þekktir þú mig aftur, spurði
hún undrandi?
— Maður gleymir þér ekki
auðveldlega, Bella.
— Það eru svo mörg ár siðan og
ég og ég....
— Vist eru það mörg ár, en sjáðu
til, ég hef alltaf vitað hvernig þú
myndir lita út, þegar þú værir
orðin gömul. Þú varst ákaflega
falleg i þá tið, Bella, það varstu
svo sannarlega.
— Ég varð skyndilega gömul, já
það gerðist i einni svipan.
— Það hendir oft fólk af þinum
kynþætti...
— Fólk af minum kynþætti....?
— Hamingjan hjálpi mér, Bella,
þér hlýtur að hafa verið það ljóst,
að mér var kunnugt um þetta
allan timann, það er að segja,
mér var kannski ekki kunnugt
um það en mig rennir grun
i það sem mestu máli skiptir.
— Mér var kunnugt um aö pig
grunaði mest allt, en....
— Varstu haminguusöm, Bella?
— Nei, en ég hef framkvæmt
mikið af þvi, sem ég ætlaði mér.
Maðurinn minn er dáinn, vissur
þú það kannski? Það eru bráðum
tvö ár siðan.
— Hvað hefur þú fyrir stafni?
— Ég ferðast.
— Alein?
Bella hlóð gleöisnauðum hlátri.
— Nú, já auðvitað, en átt þú ekki
búgarð i Danmörku?
— Jú, en ég hef ekki verið þar
siðan Herbert lézt. Hvað gerir þú
annars, Henry?
— Það sama og þú ég ferðast.
— Það hefur þú alltaf gert, ég
átti við hvort þú hefðir gefið
viðskiptin upp á bátinn.
— Það er langt siðan að ég gerði
það. Ég hafði unniö mér inn nægi-
lega peninga til þess að lifa
áhyggjulausu lifi það sem eftir
var æfinnar.
— Ert þú hamingjusamur?
— Rikur piparsveinn, sem getur
farið hvert það, sem hann langar
til, hlýtur að vera hamingjusam-
ur eða hvað?
— Já, auðvitað...
— Hvernig hefur sonur þinn það,
Bella?
— Og hvernig liöursyni þinum,
Bella?
Hún kipptist við og svaraði stutt
I spuna:
— Hann er i Englandi
— Nú jæjaij
Eins og áður hefur verið greint
frá, var Goldmann mikili
mannþekkjari, og hann skildi
hvað lá aö baki þessa stuttara-
lega svars. Hann stundi og sagði:
— Já, Bella, timninn liður og við
erum oröin gömul og einmana.
Hann var nú setztur við borðið hjá
henni.
Þjónninn stóð fýrirframan þau.
— Þóknast barónessunni að
drekka kaffið sitt hérna, eða viljið
þér heldur rekka það úti á
svölum?
— Hérna takk, tvo kaffi og likjör,
nei annars einn likjör og einn
koníak, þú vilt koniak, er það ekki
Henry?....
— Þakka þér fyrir, sagði Henry
þegar þjónninn var farinn. Þetta
mannstu....
Bella hélt áfram samræðunum :
— Áður fyrr varst þú alltaf fimm
árum eldri en ég.
— Já, og nú er ég tveim árum
yngri.
— Bella hlóð gleðisnauðum
hlátri. Þjónninn kom með kaffið.
— Hvað verður þú hérna lengi,
Bella?
— Ég fer á morgun.
Hún ákvað það þarna við
borðið, að hún ætlaði að fara á
morgun.
— Eg ætla aö fara og lita eftir-
búgarðinum minum I Danmörku
einnig það ákvað hún á þessari
stundu. Henni fannst hún skyndi-
lega ákaflega gömul og þreytt.
Hún hafði ekki krafta til að ferð-
ast meira, hún var að dauða kom-
in. Þar sem hún sat þarna varð
henni skyndilega ljóst að hún átti
skammt eftir ólifað.
— Þau drukku úr kaffibollunum
sinum og fóru sér i engu óðslega.
Þau töluðu um liðna tima. Bellu
fannst hún verða þvi meira ein-
mana og óhamingjusöm, eftir þvi
sem þau töluðu lengur. Hún vildi
ekki vera óhamingjusöm. Það
var einungis veiklundað fólks
sem var óhamingjusamt. Hún
hafði aldrei verið veikgeðja og
yrði það aldrei. En það var eins
og Henry snerti viðkvæma
strengi i hjarta hennar og hún
kærði sig ekkert um það. Bara að
hann lyki úr kaffibollanum sin-
um, svo að hún gæti staðið upp og
kvatt. Hún varð að ná tali af
herbergisþernuninni tiF þess að
segja henni frá þessum áformum
sinum, svo að hún gæti byrjað að
pakka. A morgun færi hún heim
— heim. Hvað var annars
„heima”? Alls staðar og hvergi.
En hún átti þó búgarðinn á
Norðursjálandi.
Þau höfðu ekki meira að tala
um. Þau áttu ekkert sameiginlegt
lengur og höfðu reyndar aldrei
átt það. Bella hafði aldrei átt neitt
sameiginlegt með annarri mann-
veru, nema ef vera skyldi þegar
hún var krakki og bjó á eyjunni
fögru langt langt i burtu.
Þau risu á fætur til þess að
kveðjast.
Goldmann hélt lengi i hendina á
Bellu, og brosti angurværu brosi:
— Hvort sem þú trúir þvi eða
ekki, Bella, þá elskaði ég þig
forðum daga.
Hún svaraði engu.
— Vertu sæll, sagði hún aðeins.
Bella var komin heim til
Luttendal. Hún talaði ekki við
nokkurn mann annan en
þjónustufólkið.
Það hlýddi skipunum hennar en
gat annars ekki þolað hana.
Hún gekk i gegnum stórar
stofunar. Þær höfðu verið heimili
hennar um langt skeið,en henni
fannst eins og þær og hlutirnir
sem i þeim voru kæmu henni ekk-
ert við. Hún reyndi einungis að
drepa timann, þar til maðurinn
með ljáinn heimsækti hana.
Hún færðist nær dauðanum með
hverjum deginum, sem leið. Það
hafði hún að visu gert frá þeim
degi, er hún leit ljós þessa heims,
en nú nálgaðist dagurinn óðfluga,
dagurinn þegar allt væri á enda.
Bella óttaðist dauðann, en hún
vildi ekki viöurkenna jsað fyrir
sjálfri sér. Enn siður vildi hún
viðurkenna að hún óttaðist hann
mest vegna þess, að hún fann að
hún hafði i rauninni ekkert haft
útúrlifinu.Ekkertannaðen þetta
óslökkvandi hatur og hefndar-
þorsta.
Svo komu veikindin.
Dag nokkurn fann þjónustu-
stúlkan hana, — lamaða en með
fulla meðvitund.
Það var nað i lækninn frá
Hilleröd.
Hann reyndi að tala i hana
kjark, eða að minnsta kosti hélt
hann að hann væri að þvi.
Barónessan gæti hælega lifað
mörg ár i viðbót, og lömunin
myndi kannski hverfa að nokkru
leyti. Barónessan var ekki einu
sinni orðin sjötug. Nú varð hún
einungis að einsetja sér að ná
fullri heilsu, þvi að vonin og
viljinn höfðu mikið að segja.
Barónessan var einstaklega
viljasterk kona, að þvi er hann
hafði heyrt.
Nokkrum dögum seinna ráð-
lagöi hann ökuferðir i góðu veðri.
Bella for að ráðum hans, þar
sem hún vildi lifa, hún var hrædd
við dauðann. Þar að auki fannst
henni óljóst, að það væri eitthvað,
sem hún þyrfti að gera, áður en
yfir lyki.
:
:
Tíminn er
peningar
Augjýsitf
i Támanum:

HUELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
■
lliiil
LAUGARDAGUR
12. janúar
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.20.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.) 9.00 og 10.00.
Mqrgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Knútur R. Magnússon
heldur áfram lestri sögunn-
ar „Villtur vegar” eftir
Oddmund Ljone (7).
Morgunleikfimikl. 9.20. Til-
kynningar kl. 9.30. Létt lög á
milli atr. Morgunkaffið kl.
10.25: Páll Heiðar Jónsson
og gestir hans ræða um út-
varpsdagskrána. Auk þess
sagt frá veðri og vegum.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veöurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög siúklinga.
14.30 iþróttir Umsjónarmað-
ur: Jón Ásgeirsson.
15.00 islenzkt mál. Asgeir
Blöndal Magnússon cand.
mag. talar.
15.20 Útvarpsleikrit barna og
unglinga: „Riki betlarinn”
eftir Indriða úlfsson. Sjötti
þáttur: Bardaginn. Félagar
I Leikfélagi Akureyrar
flytja. Leikstjóri: Þórhildur
Þorsteinsdóttir.
15.45 Barnakórar syngja.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir. Tiu á
Topphum. Örn Petersen
17.15 Framburðarkennsla i
þýzku.
17.25 Tónleikar. Tilkynningar.
18.30 Fréttir. 18.45 Veður-
fregnir. 18.55 Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Fréttaspegill.
19.20 Framhaldsleikritið:
„Sherlock Holmes”eftir Sir
Arthur Conan Doyle og
Michael Hardwich. (áður
útv. 1963). Þriðji þáttur:
Tiginn skjólstæðingur. Þýð-
andi: Geir Kristjánsson.
Leikstjóri: Flosi Ólafsson.
Persónur og leikendur:
Sherlock Holmes: Baldvin
Halldórsson. Dr. Watson:
Rúrik Haraldsson. Sir
James Damery: Róbert
Arnfinnsson. Baron Grun-
er: Helgi Skúlason. Shinwell
Johnson: Jón M. Árnason.
Kitty Winter: Kristbjörg
Kjeld. Blaðsölumaður:
Stefán Thors.
21.15 Hljómplöturabb. Þor-
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir.
22.30 Danslög.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok
LAUGARDAGUR
12. janúar 1974
17.00 íþróttir.M.a. myndir frá
innlendum iþróttaviðburð-
um og mynd úr ensku knatt-
spyrnunni. Umsjónarmaður
Ómar Ragnarsson.
Hlé
20.00 Fréttir
20.20. Veður og auglýsingar
20.25 Söngelska fjölskyldan.
Bandariskur söngva- og
gamanmyndaflokkur. Þýð-
andi Heba Júliusdóttir.
20.50 Vaka.Dagskrá um bók-
menntir og listir.
21.30 Alþýðulýðveldið Kina.
Breskur fræðslumynda-
flokkur um menningu og
þjóðlif i Kinaveldi. 2. þáttur.
Þýðandi og þulur Gylfi
Pálsson.
21.55 Söguleg sjóferö. (Across
the Pacific). Bandarisk
njósnamynd. Leikstjóri
John Huston. Aðalhlutverk
Humphrey Bogart, Mary
Astor og Sidney Greenstreet
Þýðandi Ellert Sigurbjörns-
son. Aðalpersónan er höf-
uðsmaður i bandariska
hernum. Honum er vikið úr
starfi fyrir fremur óljósar
sakir. og leggur hann þá leið
sina til Panama, þar sem
hann stundar njósnir i þágu
lands sins.
23.30 Dagskrárlok