Tíminn - 08.02.1974, Side 16

16
TÍMINN
Föstudagur 8. febrúar 1974.
og virtist byggður upp af draumum, þoku og endurminn-
ingum. Það var eins og hann bæri með sér innsta sálarlíf
tónlistarinnar, og augnaráð og hugsun áhorf endanna var
fastbundið honum. Það var eins og f ramkall, þetta hl jóð-
lega klapp, sem heyrðist frá dansendunum. Það voru
þeir lifandi að kalla hina dauðu fram, og enginn skáld-
skapur í heimi megnaði að lýsa þeim sterku, innilegu til-
finningum, sem vöknuðu við þetta hljóð. Það þurfti eng-
ar útskýringar til að skilja, hvað þétta merkti. Bæði Pet-
it, franski læknirinn, og Eiríkur, íslenzki símamaðurinn,
skildu allt.
En allt í einu var eins og allt skolaðist í burtu í hugsun
Eiriks — dansinn og dansendurnir, musterið og garður-
inn. Einhver úr mannf jöldanum hafði þrýst sér upp að
honum. Það var unga stúlkan f rá ströndinni. Hinar kon-
urnar voru líka komnar fast upp að honum.
Aðeins andartaki áður hafði karlmaður staðið við hlið
hans, og allt umhverfis hafði hann aðeins séð fólk úr
bænum og nálægum sveitum. Það var engu líkara en
kvenfólkið hefði sprottið upp úr jörðinni, — ef til vill
höfðu þær séð hávaxinn íslendinginn gnæfa upp úr
mannf jöldanum, rutt sér braut til hans, ef til vill hafði
tilvil junin borið þær hingað. En haf i svo verið, var það að
minnsta kosti f urðulegt, að unga stúlkan, en ekki einhver
hinna, skyldi endilega lenda við hlið hans.
Hún var að horfa á dansendurna og virtist alls ekkert
taka eftir honum. Hann fann heitan líkama hennar upp
við sinn, andardrátt hennar og handlegg, sem snerti
hann. Hann þreifaði eftir hendi hennar og tók um hana,
án þess, að hún veitti nokkurt viðnám.
Fyrst fannst honum eins og það væri hönd látinnar
stúlku, eins og hún væri nýdrukknuð og væri ennþá volg.
Hann fann holuna í lófanum, mýktina við þumalfingur-
inn: hörundið á milli f ingranna var enn undursamlegra
viðkomu en á hendi venjulegrar konu, rétt eins og þessi
stúlka væri ein af unaðsverum undirdjúpanna. Fingurnir
mjókkuðu fram, án þess að vottaði fyrir þykkildi við
liðamótin, og neglurnar voru sléttar og hálar.
Það er ekkert land undursamlegra til könnunar en
hönd konunnar, sérstaklega þegar farið er um í myrkri,
og eiganda handarinnar jafnframt sagt frá því, hvaða
staðir eru heimsóttir.
Þetta er lófinn og þetta er líflínan. En hvað hún hlýt-
ur að vera fögur og unaðsleg, ef hún þá segir allan
sannleikann. Og þarna er línan, sem segir frá harðasta
hjarta í heimi, ekki satt? Jæja, við fáum nú að ganga úr
skugga um það. örlagalínan er tvöf öld, því að mín liggur
við hliðina á henni, og hérna er ástarhæðin, sem er eina
hæð í heimi, sem er þess virði að klífa.
Hann stóð og hélt um máttlausa hönd hennar, þegar
fingur luktist skyndilega um þumalfingur hans og
kreisti hann.
Heitasti koss hefði ekki getað sagt meira.
Um leið sleppti hann hendi hennar til þess að leggja
arminn um mitti hennar, en á samri stundu missti hann
af henni. Hún leið út í mannfjöldann. Hann sá höfuð
hennar sem snöggvast og reyndi að elta hana, en hinar
konurnar öftruðu honum. Þær hafði áreiðanlega rennt
grun í ástæðuna til f lótta hennar, og án nokkurs sýnilegs
tilgangs vörnuðu þær honum nú þess að komast á eftir
henni, og það svo rækilega, að hún var með öllu horf in,
þegar hann komst loks framhjá þeim.
Hann fór alla leið að hallarhliðinu og gekk siðan hægt
til baka. Hún var hvergi sjáanleg.
Dr. Petit stöðvaði hann. Læknirinn hafði ekki tekið eft-
ir neinu, en var nú orðinn leiður á dansinum. Nú voru
dansendurnir teknir að syngja, og meðan þeir gengu út
úr musterisgarðinum á leiðinni til hlaupakerranna,
heyrðu þeir skærar og klingjandi raddir stúlknanna
syr.gja sönginn um foreldrana, sem eru fjendur barna
sinna, af því að þeir lofa þeim ekki að unna þeim, sem
þeim eru kærastir.
Þeir héldu aftur til skipsins í draumaríki japanskrar
nætur. Stórar leðurblökur flögruðu framhjá þeim, og
uglurnar svifu út úr skóginum yfir akrana. Frá hinu
mikla musteri Kúannons gargaði stór fugl á þá, er þeir
fóru f ramhjá, og í kvennaþorpinu voru hálfbrunnin blys
við dyr húsanna. Það var líka blys fyrir framan dyr
ungu stúlkunnar, og Eiríki datt í hug, hvort það myndi
hafa verið tendrað af aðdáanda úr hópi mannvesaling-
anna í þorpinu. Hann hafði ekki áhyggjur af því. Honum
fannst ósjálfrátt, að hún væri hans og að þau myndu
hittast aftur og að allt myndi falla i I júfa löð.
Hver endalokin yrðu,hvarflaði ekki að honum fremur
en það hvarflar að ölvuðum manni, hvernig ölvíman
endar.
Við símakofann skutu þeir flugblysi og kveiktu á blá-
leitu I jósi. Á næsta andartaki sáu þeir, að yf ir tunglskins-
lýstan sjóinn barst eldlína, sem breyttist í ótal rauð Ijós.
Þetta var svarið.
Áður en báturinn kom og þeir héldu af stað út að skip-
inu, sagði Eiríkur japanska vininum sínum, að hann
hefði hittstúlkuna aftur og nú væri allt í f ínasta lagi.
— Hún er engri annari lík, sagði hann.
Japaninn hló.
IX.
Bauja númer 5
— Hann hefur skipt um vindátt!
Þetta voru fyrstu orðin, sem Eiríkur heyrði um morg-
uninn, þegar hann staulaðist fram úr kojunni.
HVELLl
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
K
U
B
B
U
R
3J3
Svo ég missi spilaleyfið.
i Allt i lagi, þá er ég kominn
] i flug bransann. Jack
||Hammer félagið, manstu?
Það er
cella. Þú
^vannst, félagið
á þetta svindl
borð þitt.

Hérna. Þetta gerir
meira en að greiða |
skuldir Hammers. > |
,Ef þér finnst það ekki
nóg, hitt umst við i
'Wrettinum.

Ætlarðu að láta þá^
fara svona meðþig?
Þeir fá- ekki að yfir
gefa Las Vegas á lifi
yy Pabbi, þú veizt
■ ekki hver hann er,
leðahvað hann vi 11
Selduð þið bæ')
vkkar vegna
.vampýranna?,
|Konan min taldi mig á að
selja, hún gat ekki sofið, þeg£
þetta sveimaði um nágrennii
iliiiiil
Föstudagur
8. febrúar
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.05 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Sfðdegissagan: „Dyr
standa opnar” eftir Jökul
Jakobsson. Höfundur les
(8).
15.00 Miðdegistónleikar: Tón-
list eftir Edward German.
Pro Artehljómsveitin leikur
þrjá dansa við leikritið
„Hinrik áttundi” og dansa
úr „Nell Gwyn”, Sir
Malcolm Sargent stj.
Einsöngvarar kór og Nýja
sinfóniuhljómsveitin i
Lundúnum flytja þætti úr
„Merry England”, Victor
Olof stj.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15. Veðurfregnir.
16.20 Popphornið.
17.10 útvarpssaga barnanna:
„Smyglararnir i skerja-
garðinum” eftir Jón
Björnsson. Margrét Helga
Jóhannsdóttir les (6).
17.30 Framburðarkennsla i
dönsku.
17.40 Tónleikar. Tilkynningar.
18.30 Fréttir. 18. 45 Veður-
fregnir. 18.55 Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Fréttaspegill.
19.20 Þingsjá.Ævar Kjartans-
son sér um þáttinn.
19.45 Heilnæmir lifshættir.
Björn L. Jónsson læknir
flytur erindi um safnhauga-
gerð eftir Niels Busk garð-
yrkjustjóra.
20.00 Tónleikar Sinfóniuhljóm-
sveitar islands i Háskóla-
biói kvöldið áður. Stjórn-
andi: Jussi Jalas frá Finn-
landi. Einleikari: Arve
Tellefsen frá Noregi. a.
„Háry János”, svita eftir
Zoltán Kodály. b. Fiðlukon-
sert nr 1 i G-moll eftir Max
Bruch. c. Sinfónia nr. 2 i D-
dúr op. 43 eftir Jean Sibeli-
us. —Jón Múli Arnason
kynnir tónleikana. —
21.35 útvarpssagan: „Tristan
og isól” eftir Joseph Bédier.
Einar Ól. Sveinsson islenzk-
aði. Kristin Anna Þórarins-
dóttir les (2).
22.05 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Morðbréf
Margeirs K. Laxdals, — sjö-
undi og siöasti hluti. Saga
eftir Hrafn Gunnlaugsson i
útvarpsgerð höfundar.
Flytjendur með höfundi:
Rúrik Haraldsson, Orn
Þorláksson og Lárus
Óskarsson.
22.40 Draumvisur. Sveinn
Árnason og Sveinn Magnús-
son kynna lög úr ýmsum
áttum.
23.40 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
lllijliii
FÖSTUDAGUR
8. febrúar 1974
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Aö Heiðargaröi. Banda-
riskur kúrekamyndaflokk-
ur. 2. þáttur. Sáttagjörð.
Þýðandi Kristmann Eiðs-
son.
21.20 Landshorn. Fréttaskýr-
ingaþáttur um innlend mál-
efni. Umsjónarmaður Ólaf-
ur Ragnarsson.
22.00 Blóðsuga og Madonna.
Sænsk mynd um norska
málarann Edvard Munch og
æviferil hans. Jafnframt þvi
sem sagt er frá listamann-
inum, er brugðið upp mynd-
um af verkum hans og rakin
saga þeirra. Þýðandi og
þulur Gisli Sigurkarlsson.
(Nordvision — Sænska sjón-
varpið)
22.30 Dagskrárlok