Tíminn - 19.06.1974, Blaðsíða 20

GBÐI
fyrir yóúun nmt
^ KJÖTIÐNAÐARSTÖÐ SAMBANDSINS
SIS-FOMJll
SUNDAHÖFN
Meginstoðir velmegunarinnar í landinu:
Þrek og áræði fólksins -
stuóningur stjórnarvalda
Þessi mynd talar ótvlræðu máli um samstarf fólksins og stjórnarvaldanna sfðustu þrjii árin: Landhelg-
in var færð út, fiskimiðin og yfirráðin yfir fiskstofnunum helguð tslendingum, fiskiskipaflotinn endur-
nýjaður á myndarlegri hátt en nokkru sinni fyrr, og alls staðar er önn og starf, einnig þar sem áður var
sifeiit atvinnuleysi.
Afmælisveizla í Grímsey á fimmtudag:
SKIP MEÐ 70-80 MANNS
í HUNDRAÐ ÁRA AFMÆLI
GJ—Grimsey—SJ—Reykjavik. Á
fimmtudaginn verður mikil af-
mælisveizla i Grimsey, sem þátt
munu taka i allir Grimseyingar
og um hundrað manns frá megin-
landinu. Elzti Grimseyingurinn,
Inga Jóhannesdóttir, verður
hundrað ára þann dag, þann 20.
júni. Inga er blind orðin, en að
öðru leyti ern. Dagurinn verður
sannkallaöur hátiöisdagur i
eynni, og leggst öll vinna niður
a.m.k. siðdegis.
Fyrir hádegi verður afmælis-
messa i kirkjunni og verða þar
þrir prestar. Þeir eru sr. Pétur
Sigurgeirsson vigslubiskup, sr.
Friðrik Friðriksson fyrrum
prestur á Húsavik og sr. Björn
Jónsson núverandi sóknarprestur
á Húsavik. Inga Jóhannesdóttir
er trúuð kona og kirkjurækin og
þótti þvi vel við hæfi aö hafa guðs-
þjónustu á afmælisdegi hennar.
Um miðjan daginn verður siðan
veizla i félagsheimilinu, sem
Grimseyjarhreppur heldur. í
tilefni afmælisins mun hafa verið
safnað fé til kaupa á pianói i
félagsheimiliðog til kaupa á fleiri
gripum.
t gær var okkur tjáð, að niðjar
Ingu væri þegar farnir að tinast
til Grimseyjar að vitja um hana á
afmælinu, og á fimmtudagsmorg-
un kemur skip með 70-80 manns,
flest niðja hennar og maka
þeirra, svo óvenju fjölmennt
Frh. á bls. 6
Hver vill taka þd áhættu að rjúfa
þetta samstarf og hreppa „viðreisn"?
JH-Reykjavik. — Enginn maður
getur borið á móti þvi með nokkr-
um sanni, að fiskimannabæirnir
og útgerðarstaðirnir eru megin-
stoðir og burðarásar þjóðfélags-
ins. Við störf fólksins þar, bæði á
sjó og landi, verður til obbinn af
þeim milljörðum, sem fylia
gjaldeyrissjóði islendinga, og án
þeirra lækkaði fljótt risið á öllum
öðrum þáttum þjóðlifsins. Þetta
hefur núverandi rikisstjórn
skilið til hlitar og hagað sér sam-
kvæmt þvi, og þegar ekki hefur
staðið á skilningi og stuðningi
stjórnarvalda, hefur þrek og dug-
ur fólksins samstundis birzt i
meiri verðmætaöflun en nokkru
sinni og stórfelldum framkvæmd-
um um land allt.
t tið ,,viðreisnar”-stjórnarinn-
ar var „hóflegt atvinnuleysi” eitt
af undirstöðuboðorðunum i
stjórnlistinni. Allan þann tima, er
hún sat að völdum, var ekki svo
mikið sem við þvi hreyft i orði,
hvað þá að eitthvað væri aðhafzt,
til þess að færa út lendhelgina og
tryggja það, að landsmenn nyti
fiskstofnanna á miðunum og
hefðu vald á þvi, að þeim væri
ekki eytt. Ekkert var hirt um að
endurnýja fiskiskipaflotann, og
ekkert var gert af hálfu stjórnar-
valda til þess, að frystihúsunum
og vinnslustöðvunum yrði komið i
það horf, sem erlendir viðskipta-
vinir okkar kefjast. Afleiðingin
varð kyrrstaða, deyfð og von-
leysi. Heill áratugur glataðist
bæjum og byggðum, og viða var
ekki aðeins eðlileg þróun heft,
heldur varð sums staðar megn
afturför.
Álagahamnum svipt
burt
Með tilkomu vinstri stjórnar-
innar var hjólinu snúið við, eins
og hver einasti maður veit og sér.
Landhelgin var færð út, þótt við
ramman reip væri að draga eftir
afsalssamninga þá, sem „við-
reisnar”-stjórnin gerði við Breta
og Vestur-Þjóðverja 1961. Hafin
var stórfelld endurnýjun flotans
með kaupum á nýjum og hentug-
um fiskiskipum og ráðizt i nauð-
synlegar endurbætur á vinnslu-
stöðvunum.
Jafnskjótt og fólkinu stóð til
boða liðveizla og fyrirgreiðsla
stjórnarvalda hófst blómaskeiðið,
atvinnubyltingin mikla, dugur
manna fékk notið sin og allir
fengu nóg að starfa. Nýhýsi þjóta
upp eða eru i undirbúningi i þorp-
um og kauptúnum, þar sem
skóflu hafði tæpast verið stungið i
jörðu öll ,,viðreisnar”-árin, og
götur hafa verið malbikaðar eða
þaktar oliumöl og hafnir stórlega
bættar.
Dulmál „viðreisnar”-
flokkanna nú
Þegar bjartsýnin tók völdin i
hugum fólksins, heyrðist helzt úr
herbúðum gömlu „viðreisnar”-
flokkanna i Reykjavik, fjas um
það, að allt of mikið væri keypt af
fiskiskipum og engin hemja á þvi,
I hve mikið væri ráðizt. Þegar
skotið var á brezka togarann
Everton ruku ,,viðreisnar”-for-
ingjarnir, sem sváfu á land-
helgismálinu á annan áratug, upp
til handa og fóta og fordæmdu
þetta, og nú snýst boðskapur
þeirra um eitthvað, sem á dular-
fullu máli — sjónvarpsmáli —
heitir „samræmdar heildarað-
gerðir i efnahagsmálum”, en er i
reynd, þegar réttum dulmálslykli
er beitt, hið sama og „hóflegt at-
vinnuleysi” á ,,viðreisnar”-árun-
um.
Eigum við að hætta
á breytingu?
Ótvirætt er og óumdeilanlegt,
að fólkið i landinu hefur lyft
grettistaki á siðu^tu árum með
tilstyrk og fyrirgreiðslu núver-
andi stjórnarvalda og allt fengið
nýtt yfirbragð. Til samanburðar
eru svo ,,viðreisnar”-árin, sem
öllum eiga enn að vera i fersku
minni. Hvernig eru svo rökstudd-
ar ályktanir þeirra, sem kunna að
vilja fela ,,viðreisnar”-flokkun-
um forsjá lands og þjóðar á ný,
fórna þvi, sem við höfum og
þekkjum, og kjósa það, sem leyn-
ist á bak við dularfull orð eins og
„samræmdar heildaraðgerðir”,
einkum þegar litið er til þeirra
lýsinga, sem birzt hafa i Morgun-
blaðinu i efnahagsmálum siðustu
daga, og geta varla átt öðru að
þjóna en réttlæta fyrirfram
harkalega kjaraskerðingu, ef
völdin falla honum i hendur.
Rannsakdr
tjón af
völdum
vargfugls
SJ-Reykjavik. Töluverð
brögð eru að þvi að bændur
kvarta undan tjóni á
búpeningi af völdum hrafns
og svartbaks, m.a. munu
kvartanir hafa borizt úr
Holtunum. Menntamála-
ráðuneytið hefur þvi ráðið
Arna Heimi Jónsson lif-
fræðing til að fara um landið
i sumar um þriggja mánaða
skeið til þess að safna upp-
lýsingum um tjón af völdum
þessara fugla og gefa ráðu-
neytinu skýrslu um þau, svo
og að gera tilraunir til
fækkunar þessum fuglateg-
undum.
Mátti fólkið ekki flýia
land?
Hagsæld í heimabyggð x-B