Tíminn - 20.07.1974, Qupperneq 17

Laugardagur 20. júli 1974.
TÍMINN
17
Börnin i sumarbúöunum sækja guösþjónustur I Skáiholtskirkju og þar
flytja þau helgileik.
Nýbreytni hjá
Sumarbúðum
þjóðkirkjunnar
í Skálholti
SUMARBOÐIR þjóðkirkjunnar i
Skálholti eru I sumar reknar með
öðrum hætti en undanfarið. Reynt
er að hafa aðallega börn úr sama
prestakalli i búðunum samtimis.
Nú um Skálholtsháiðina um þessa
helgi eru þar t.d. aðallega börn úr
Grensássprestakalli og Háteigs-
prestakalli Leitazt er við að efla
safnaðarvitund barnanna og
tengsl við sóknarkirkjuna. Meðal
annars vinna börnin að þvi að
teikna myndir af kirkjunni að
innan og utan. Einnig er æfður
helgileikur, sem ætlazt er til að
börnin geti sýnt, þegar þau koma
heim. Reynt er að fá safnaðarfólk
eða sóknarprestinn til að vera
með börnunum i búðunum um
tima. 1 sumar eru stúlkur og
piltar saman i búðunum, og
virðist það gefast vel og aðsókn er
mikil. Að jafnaði eru 50-60 börn i
Skálholti hverju sinni.
•lend velðlskip við ísland
x 46 breskir tog. samkv. leyfi
XXI breskur " á ferð
o 6 v-þýskir " að ólöglegum vei!
o 6 " " að veiðum utan 51
b 7 bclgisk. " samkv. leyfi
f 2 færeyskir llnuv. með leyfi
F 2 " tog. " " ó ■
Eamt. 70 veiðiskip, þar af 6 skj^ -^'
að ólöglegum veiðum
50 sml. og 6 skip utatrrso sml.
<r / markanna. /
Friðað fyrir togveiðum
allt árið.
Friðað fyrlr togveiðum
frá 15. júll 1974
xxxxvv
XXXXXX XXX
XXXXXX XXX
XXXXp
•xxxxr/
ERLEND VEIÐISKIP VIÐ
ÍSLAND 16.JÚLÍ 1974
Leyfi afturkölluð
— til rækjuveiða á Eldeyjarmiðum
Vegna þess, hversu mikið magn
af smáýsu og ýsuseiðum eru nú á
rækjumiðunum umhverfis Eldey,
hefur ráðuneytið i samráði við
Hafrannsóknastofnunina, ákveð-
iö að afturkalla frá og með 22. júli
n.k. öll leyfi til rækjuveiða á þess-
um miðum.
Sjávarútvegsráðuneytiö
19. júli 1974.

■ ■

„ ..... .
»7* tLl **?*&*&‘
* *}* JX'ó M*** éMir«**

«.< ■' ***■%»<** H1*" ♦*<«*♦ *(&*<,,<*> í.^-í ->xL+»* • T j “ ”
: V*>>» ***>¥& 4,': fcSLJ á
... ~r -***3*
vjÉíWl ÍÍC' í* ( ít*1 !>*»*?■ í.ví,
%&**■*>$ <
■; 1}a& M U j>W«f *) ‘4
f »«
v , :<»> „ l>i |,¥ X*
=í>'«útx $£*»«£
hí»í
:í<4 »<>? '&&#**!*#*)$&»(&
V " > ' tv-J»^t v?>*T v,7S5íSnP%&
- •••■« ........ ...........................................
<> t>**'»'u ***> tVt4f» lsí) Vtt 4 ^
SsssT^’ ►?.>,«« ,»,•«,»*• M.á,l4m‘fÆ5
**»*. V„v
ív íTÆi^'u %««
\.‘*u 4UptH»OUi' 'I*
• 'M: % ■* Ws f,t«i ,.«,„v w
f h*t*tuW" ^ ... 1
Kynlegir
kvistir d
handrita-
sýningu
Þann 28. jan. 1491 var dómur
kveöinn upp yfir Höskuldi
Árnasyni presti, sem stutt
haföi Bjarna ólason I Hvassa-
felli móti Ólafi biskupi Rögn-
valdssyni. Biskup nefndi 22
presta i dóm um málið og á
handritasýningu i Stofnun
Arna Magnússonar i Reykja-
vik getur nú aö lita dómsbréf-
ið. Á handritinu af bréfinu eru
enn 17 af 22 innsiglum prest-
anna. A þessu timabili eru
skjöl einu rituöu heimiidirnar
um sögu þjóöarinnar.
A sýningunni I Arnastofnun
nú getur einnig aö lita leifar af
káifsskinnshandriti af
Reykjafjaröarbók. Hún var
skrifuö upp á 17. öld og þá þótti
rétt aö nýta kálfsskinniö til
einhvers. Blöð úr þvi voru not-
uö sem hllfðarkápa um bækur,
gerö úr þeim fatasniö og
annaö þess háttar. Arna
Magnússyni tókst siöar aö ná
saman 30 blööum úr Reykja-
fjarðarbók en hin 150 (a.m.k.)
eru glötuð. TimamyndirGE.
Fjármálaráðuneytið
áfrýjaði ekki dómi umyfir-
areiðslur í veikindum
— Talið er að fjöldi
kröfur á hendur ri
FB-Reykjavik. 1 febrúar sl. féll
dómur fyrir bæjarþingi Reykja-
vlkur þar sem tekin var að fullu
til greina krafa BSRB um rétt
starfsmanna til yfirvinnu-
greiðslna i veikindum. Fjármála-
ráðuneytið hefur nú ákveðið að
áfrýja ekki dóminum til Hæsta-
réttar. Launakröfur fyrnast á
fjórum árum, segir I nýútkomnu
hefti af Asgaröi blaði BSRB — og
má þvl reikna með, að fjöldi
starfsmanna eigi kröfur á hendur
rlkinu aftur I timann.
I Asgarði eru rlkisstarfsmenn
hvattir til þess að fá yfirlýsingu
yfirmannsum veikindatlma sinn,
ef þeir telja sig eiga rétt á sllkum
greiðslum aftur I timann vegna
þess að yfirvinna hefði failiö þeim
I skaut, ef ekki hefði til veikinda
þeirra komið. — Slík staðfesting
yfirmanns á að nægja til þess að
fá greiösluna aftur I tlmann, segir
ennfremur I Ásgarði.
1 ööru tölublaði Asgarðs i marz
sl. er skýrt frá dómi bæjarþings.
Þar segir, að starfsmaður I
Þjóðleikhúsinu hafi veriö frá
vinnu sökum veikinda frá 1. júli
til 1. nóvember 1968. A þvl tima-
bili heföi hann unnið aukavinnu,
íkisstarfsmanna eigi
kinu aftur í tímann
að hans mati, ef ekki hefði komiö
til veikindin. Starfsmanninum
var hins vegar synjað um
greiðslu fyrir þessa yfirvinnu, og
fékk hann aðeins hin föstu
mánaðarlaun ásamt vaktaálagi
meöan á veikindunum stóð. 1
vitnaleiðslum kom framaðmenn,
sem unnu sama starf og þessi
ákveðni starfsmaöur unnu tölu-
verða aukavinnu á veikindatlma
mannsins, og hann hefði án efa
unnið hluta hennar, ef hann hefði
ekki verið fjarverandi.
„.Agreiningur I máli þessu
snerist fyrst og fremst um
skilning á 6. grein reglugerðar nr.
87/1954, um orlof og veikindafor-
föll starfsmanna rlkisins, en sam-
kvæmt þvl á starfsmaöur rétt á
að halda fullum iaunum I
ákveðinn fjölda veikindadaga.
Hins vegar segir I 1. gr. þessarar
reglugerðar um orlof, aö I orlofi
skuli starfsmaður einskis missa
af föstum launum, en það hefur
alla tiö verið skilið svo, aö I orlofi
njóti starfsmaður aðeins hinna
föstu mánaðarlauna án allra
aukagreiöslna. Það er þvi gerður
skýr greinarmunur á hugtökun-
um föst laun og full laun. Undir
full laun hljóta þvl að falla allar
aukagreiðslur umfram föst
laun.”
í dóminum segir, að fallast
veröi á það sjónarmiö starfs-
mannsins aö réttindi hans og
skyldur I starfi fari eftir framan-
greindri reglugerð um orlof og
veikindaforföll- Siðan segir I
dóminum: „Meö hliðsjón af þvi,
hve stór hluti greiðslur fyrir
aukavinnu eru af heildarlauna-
greiðslum til stefnanda ár hvert
um framangreint árabil, og enn-
fremur af þvl, hve greiöslur fyrir
aukavinnu til annarra leiksviðs-
manna eru stór hluti af heildar-
launum þeirra, þykir eölilegt, að
skoða þær greiðslur, sem stefn-
andi þannig fékk, sem hluta af
fullum launum hans I skilningi 6.
gr. reglug. nr. 87/1954. Að
framansögðu athuguðu veröa
kröfur stefnanda teknar til
greina. Stefndi greiði stefnanda
kr. 15.000 I málskostnað.”
Þá segir að lokum i Asgarði að
kröfur stefnanda hafi þannig
verið teknar til greina aö öllu
leyti og þar meö viðurkennt, að i
veikindum eigi starfsmaöur rétt á
fullum yfirvinnugreiðslum vegna
þeirrar yfirvinnu, sem I hlut hans
hefðu fallið meðan á veikindun-
um stóð.