Tíminn - 11.08.1974, Qupperneq 5

Sunnudagur 11. ágúst 1974
TÍMINN
5
Loksins, loksins!
Nýjasta kvikmynd Peters
Sellers, ,,The Optimists of the
nine Elms,” var frumsýnd i
Lundúnum nýlega. Að sýningu
lokinni var Sellers grátinær, en
nú var það ekki vegna trúlof-
unar eða hjónabands, sem farið
hafði út um þúfur, né vegna þess
að myndin hans væri
misheppnuð, eins og oftast
hefur gerzt siðustu árin. Nei,
það var nú eitthvað annað.
Frumsýningargestirnir risu
nefnilega úr sætumsinum með
gifurlegum fagnaðarlátum og
glymjandi lófataki, sem engan
enda virtist ætla að taka.
Peter Sellers hóf feril sinn
fyrir tuttugu árum, og lengi
framan af gekk allt eins og i
lygasögu. — Það var eins og
ekkert gæti misheppnazt segir
hann sjálfur, en siðustu árin
hefur allt gengið á afturfótunum
hjá mér. Ef til vill er þessi
siðasti sigur hans þó upphafið
að nýjum velgengnisdögum.

★
v!vMvav.,>
/ÍXvlv.'v’.v;
mmwpm i

I
Annaðhvort eða...
Atvinnulaus og berklaveikur
maður i enska bænum Abington
var i vanda staddur. Þetta var
hinn 49 ára gamli Frank Andr-
ews, og það eina, sem hann átti,
voru nokkrir shillingar. Hann
gat ekki gert upp við sig lengi
vel, hvort hann ætti að kaupa
sér mat, og kannski skó, sem
hann sárlega þarfnaðist, fyrir
afganginn af peningum sinum,
eða fara á veðhlaupabrautina
og freista gæfunnar. Hann valdi
siðari kostinn. Og viti menn,
skyndilega var hann orðinn
fimmtiu þúsund pundum rikari.
Andrew veðjaði eftir hinni svo-
kölluðu V-6aðferð, og allir hest-
arnir, sem hann veðjaði á, hlutu
stóra vinninga. Já, sumir eru
heppnir.
Ennfjölgar börnum
íranskeisara
Fundarlaun
í sérflokki
Stór hópur manna mætti með
ýmsar tegundir af hundum I
bandi sem svari við tilboði konu
nokkurrar i Köln i Þýzkalandi,
sem sagðist vera fús til að eyða
nótt með þeim, sem fyndi terri-
er-hund hennar „Monki”. Blað-
ið sem birti söguna, sagði frá,
að mennirnir, sem mættu meö
alls konar hundategundir, hefðu
þó ekki komið með þann rétta
„Monki”. Bakari nokkur, sem
hélt þvi fram, að þrettán ára
gamall sonur hans hefði fundiö
„Monki”, spurði, hvort sonur-
inn mætti taka á móti fundar-
laununum, eða hvort hann ætti
kannski sjálfur að gera það?
Þrir menn i félagi sögðust allir
hafa fundið hundinn um leiö, og
vildu allir fá að deila fundar-
laununum með sér. Konan, sem
bauð þessi sérstöku fundarlaun,
er gift og er móðir. Sagði hún,
að börnin væru óhugganleg sið-
an „Monki” týr.dist. og að maö-
ur hennar hefði samþykkt fuiiu-
arlaunin, sem hún bauð, heldur
en að eyðileggja heimilislifið og
hjónabandið, þvi eðlilegt fjöl-
skyldulif væri ekki hjá þeim án
„Monki” Þrátt fyrir þessi ,,aö-
gengilegu” fundarlaun, hefur
„Monki” ekki enn fundist.
Gilda Azad, fjórða kona Reza
Pahlavi Iranskeisara, gengur
nú með annað barn þeirra.
Fyrir eiga þau soninn Darioush,
sem er ekki nema átta mánaða.
Gilda, sem er tvitug að aldri,
býr við algjöra einangrun. Hún
kemur aldrei fram opinberlega,
vegna þess að keisarinn leyfir
það ekki. Sjálf vill hún vitanlega
gjarna vera frjálsari, en hinn
ráðriki eiginmaður hennar veit-
ir engar undanþágur. Hún fær
ekki einu sinni að hitta nánustu
vini sina. Sem stendur er hún i
geymslu i sumarhúsi keisarans
i Sviss. Þangað sendi hann hana
til þess að njóta fjallaloftsins,
þvi að hann taldi, aö sumarhit-
inn i íran væri hættulegur
heilsu hennar. Hvernig ætli
allar hinar vanfæru konurnar
i íran fari að? Sjálf vildi
Gilda miklu heldur vera heima
i tran meðal ættingja sinna
og vina, en orð keisarans eru
henni lög, og þvi situr hún
nú ein og yfirgefin i sviss-
neska fjalla „kofanum,”
sem sést á meöfylgjandi mynd,
og biður þess að timinn liði. Hin
myndin er eina af örfáum, sem
til eru af þessari fallegu,
einmana stúlku.

i< * <

Wý ' i^ - ^9 d
' ■ '/'' : < '
V 'í >,«j