Tíminn - 03.12.1974, Side 14

14
TÍMINN
Þriöjudagur 3. desember 1974.
skininu sunnan undir húsinu, ef hún bar þangað næga
mold og hlúði vel að því? Hún hafði raunar heyrt fólk
segja, að eplatré þyrftu djúpan jarðveg til þess að festa
rætur í, en skyldi það samt ekki vera eins um tré og fólk,
að þau gætu samið sig að lífsskilyrðunum? Hún sá eikur
og grenitré vaxa upp úr næfur.unnu mosalagi. Ef þau
gátu ekki skotið rótum í sprungur og glugur, þá teygðust
þær yf ir þess stærra svæði. Það mundu eplatrén hennar
lika gera.
Katrín heimsótti Elvíru litlu oft og skoðaði eplagarð
hennar rækilega. Urho og Elvíra voru flutt til prests-
maddömunnar, í litla rauða húsið við þorpsveginn, þar
sem eplatrén höfðu heillað augu Katrínar forðum. Þar
voru ekki aðeins eplatré, heldur einnig ferskjutré og
kirsuberjatré og vínviður og stikilsberjarunnar. Og El-
víra var alltaf að gróðursetja f leiri og fleiri tré og hirti
auk þess vel um all, sem þar var fyrir. En umhyggja
hennar féll samt í tvo farvegi, því að hún hafði eignazt
litinn dreng á útmánuðunum. Urho var farinn í siglingar.
HAFIÐ HEILLAR.
Það tognaði úr f yrsta sumri Einars á sjónum. Jóhann,
sem farið hafði síðar en hann, kom heim heilum mánuði
á undan drengnum. Haustiðvar Katrinu langur og ömur-
legur biðtími. Nú skildi hún áhyggjur og kvíða Betu, er
hauststormarnir gengu í garð. Drengurinn kom heim
hálfum mánuði fyrir jól. Katrín hopaði undar, er hún sá
hann f yrst, þvi að henni fannst það vera ókunnugur ung-
lingur, sem kominn var heim í kotið. Hann haf ði stækkað
mikið og röddin var orðin breytt, — grófgerð, stundum
hás og stundum skræk. En hún þurfti ekki að virða hann
lengi f yrir sér til þess að sjá, að þetta var þó Einar henn-
ar. Stakkaskiptin, sem henni fannst við fyrstu sýn, að
hann hefði tekið, gleymdust brátt.
Hann hafði keypt dálítið af nýjum fötum og kom þó
heim með álitlega peningaupphæð. Hún var látin í spari-
baukinn. Yngri bræðurnir urðu hálfsneypulegir, þegar
það kom á daginn, að hann gaf þeim ekki annað en dálít-
iðaf brjóstsykri. En móður sína lét hann fá fimm mörk
til jólakaupa.
,,Ég gef drengjunum fáeina aura", sagði Katrín.
„Nei, mamma", hvíslaði Einar íbygginn. „Ég keypti
jólagjafir handa þeim, en þeir mega ekki vita um það
fyrr en á jólunum".
„Jæja, jæja þá", sagði Katrín glöð.
Og á jólakvöldið kom það. Katrín fékk svuntu og bauk
fullan af sænsku kaffi, Jóhann fékk hálsklút og Eiríkur
og Gústaf sína húfuna hvor og leikföng í ofanálag. Það
ríkti sönn hátíð á heimilinu þetta óvanalega jólakvöld.
Og Einar, sem gefið hafði allar jólagjafirnar, var glað-
astur og hreyknastur allra.
Jóhann sagði hverjum, sem á hann vildi hlusta, hvílík-
ur dugandis sjómaður var kominn heim á Klifið. „Það
bölva ég mér upp á, að hann Einar okkar er bezti sjó-
maðurinn á öllum Álandseyjum — og kapteinn skal hann
verða", sagði hann venjulega að síðustu. Fólk hló og
hnippti hvað í annað. Það kom æ oftar f yrir, að drengur-
inn heyrði, að hann var kallaður „Einar kapteinn" i
háðungarskyni. Fyrst var ekki alveg laust við, að honum
fyndist upphefð að þessari naf ngift, því að hann hélt, að
þetta væri græskulaust tiltæki, sem einhver hafði fundið
upp á af því að hann hafði verið í siglingum. En brátt
komst hann að því, hvaðan þetta var runnið.
Kvöld nokkurt, er hann kom heim neðan úr þorpinu,
var hann óvenjulega þungbúinn á svip. Hann settist við
hlóðirnar og starði ygldur í glóðina undir grautarpottin-
um. Katrín stóð við hliðina á honum og hrærði í pottinum,
en sagði ekki neitt. Hún sá, að drengurinn var í vondu
skapi og f orðaðist að haf a orð á því. Skyndilega sparkaði
hann í hlóðarsteininn og mælti, skjálfraddaður af reiði:
„Það má með sanni segja, að maður, sem þarf að
skammast sín fyrir foreldra sina, er ekki umkomulaus".
„Hvað ertu að segja?" sagði Katrín blíðlega.
„Hvað er ég að segja! Þarna slæpist pabbi neðra og
þvaðrar og slaðrar þangað til ég og við öll erum höfð að
háði og spotti um alla byggðina. Hann ætti að minnsta
kosti að geta þagað, þó að hann geti ekki neitt annað'.
„Pabbi þinn er málgefinn, það veit ég, en sízt af öllu
vill hann segja neinum neitt til hnjóðs. Við höf um öll ein-
hverja ágalla. Það er ekki heldur gott að vera alltof þög-
ull og fáskiptinn", sagði Katrín stillilega.
Drengurinn varð hamstola af reiði. Hann sparkaði aft-
ur í hlóðarsteininn og hrópaði með grátstaf inn í verkun-
um:
„Þú ert nógu orðvör sjálf, en ég veit ekki betur en fólk
hlægi að þér samt, því að þú getur ekki talað eins og al-
mennilegt fólk. Það er aldrei litið á mann eins og annað
fólk, af því að maður er úr þessu greni hér og á foreldra,
sem ekki eru eins og annað fólk.. og ég er kallaður Einar
kapteinn, kapteinn! Ég skal sýna því, að ég verð
kapteinn, þó að ég sé úr aumasta kotinu á Álandseyj-
um".
Orð drengsins voru eins og hnífstunga f hjarta Katrín-
Hey, þetta var ógeðslegasta^
(^vinna sem ég hef , haft
Endaði þó vel, getum
þakkaöDrekai J
fyrir það.
kann er mjög myndarlegm-
og sterkur, en of óheflaður
fyrir í
Ég er _
að kenná
skjaldbökunni
minni að klifra
yfir þessa
yspólu og svo
^upp á bókinaý
Jæja, þú veist
að skjaldbökur
flýta sér
sjaldan

■
Þriðjudagur
3. desember
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
13.50 Dtvarp frá
Dómkirkjunni: útför dr.
Páls isóifssonar tónskáids
Prestar: Séra Jón Auðuns
fyrrum dómprófastur og
séra óskar J. Þorláksson
dómprófastur. — Samkór og
karlakórinn Fóstbræður
syngja. Organleikari:
Ragnar Björnsson.
Strengjakvartett og
strengjasveit leika. Lúðra-
sveit Reykjavikur leikur i
byrjun úti fyrir Kirkju-
dyrum.
15.15 Miðdegistónieikar:
16.00 Fréttir, Tilkynningar.
(Veðurfregnir 16.15).
Tónleikar.
16.40 Litli barnatiminn
17.00 Lagiö mitt
17.30 Framburöarkennsla I
spænsku og þýsku.
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
19.40 Svipleiftur úr sögu
Tyrkjans. Sverrir Kristj-
ánsson sagnfræðingur flytur
þriðja erindi sitt: Sóknin inn
I Evrópu.
20.05 Lög unga fólksins
20.50 Frá ýmsum hliöum
21.20 Tónlistarþáttur i umsjá
Jóns Ásgeirssonar
21.50 Fróöleiksmoiar um Nýja
testamentiö. Dr. Jakob
Jónsson flytur.
22.00 Fréttir.
22.15 Veð'urfregnir
Kvöldsagan: „1 verum”,
sjálfsævisaga Theódórs
Friörikssonar Gils'
Guðmundsson les (9).
22.35 Harmonikulög Reynir
Jónasson leikur.
23 00 A hljóðbergi
23.45 Fréttir I stuttu máli.
Dagskfarlok,
Þriðjudagur
3.desemberi 1974
20.00 Fréttir og veöur
20.30 Dagskrárkynning og
auglýsingar
20.40 Hjónaefnin Itölsk fram-
haldsmynd, byggð á sögu
eftir Alessandro Manzoni. 7.
þáttur. Þýðandi Jónatan
Þórmundsson. Efni 6.
þáttar: Eftir að hinn nafn-
lausi tignarmaður hefur
leyst Lúciu úr haldi, felur
hann skraddarakonu I
þorpinu að gæta hennar.
Þar ber fundum þeirra
Agnesar saman aö nýju, og
Lúcia skýrir móður sinni frá
heiti sinu um ævilangt
einlifi. Agnesi þykir þetta
mjög miður, en fær engu um
þokað. Kardinálinn fréttir
um hlutdeild don Abbondiós
I málinu og veitir honum
þungar átölur fyrir
hugleysið og litilmótlega
framkomu við hjónaefnin.
Lúcia fær siðan athvarf á
heimili rikra hjóna I Milanó,
og þar reynir hún að gleyma
Renzó, sem nú hefur frétt,
hversu málum er háttað, og
neitar aö sætta sig við slik
málalok. Skömmu siöar
verður mikil hungursneyð i
héraðinu, og I kjölfar
hennar fylgir styrjöld. Her-
skarar úr norðri fara með
ránum og ofbeldi um byggð-
irnar, og Agnes, Perpetúa
og don Abbondió flýja
þorpið ásamt öörum og leita
athvarfs i óvinnandi kastala
hins nafnlausa.
21.35 Indiánar eru lika fólk
Fyrsti þáttur af þremur i
fræöslumyndaflokki um
indiána i Suður-Ameriku,
lífskjör þeirra og félagsleg
vandamál. Þýðandi og
þulur óskar Ingimarsson.
(Nordvision — Sænska sjón-
varpið)
22.20 Heimshorn Frétta-
skýringaþáttur Umsjónar-
maður Sonja Diego.
22.50 Dagskrárlok