Tíminn - 05.02.1975, Blaðsíða 12

12
TíMINN
Mi&vikudagur 5. febrúar 1975.
Það leið óðum á sumarið. Gústaf var á galías, sem hét
„Erlan", og átti góða daga. Frá Einari hafði loks borizt
bréf, sem skrifað var i Suður-Ameriku, þar sem hann
hafði tekið land eftir margra mánaða útivist. Hann vissi
ekki, hvert ferð skipsins var heitið, en lét þó í það skína,
að nú yrði smátt og smátt haldið í heim-áttina. Bréfið
var stutt, og hið eina, sem á því var að græða, var það, að
Einar var þó enn á lifi.
Síðasta bréf Eiríks hafði komið frá Hollandi, og þaðan
var ferð skipsins heitið til Finnlands. í Álandseyjum var
hver sumardagurinn öðrum fegurri og lognværari um
þetta leyti, og tíminn leið óðfluga. Nú hlaut „Svea" að
vera komin upp að Finnlandsströndum. Katrín spurði
Engman gamla, sem gerði skipið út, um ferðir þess.
Hann vissi ekki, hvar það var niðurkomið, hann hafði
ekkert af því frétt.
Vika leið af viku, og ekki kom „Svea" til haf nar í Finn-
landi. Var skipið virkilega ekki komið til hafnar ennþá?
— Nei, ekki haf ði það f rétzt. En hvað gat dvalið það? Því
gat enginn svarað. En smávægileg óhöpp gátu oft valdið
ótrúlega miklum töfum. Engin ástæða var til þess að
vera hræddur um afdrif skipsins. Þetta var þó um
hásumarið, og ekki haf ði heyrzt getið um neina storma á
Norðursjónum.
Mánuður var liðinn. Hálfur mánuður til viðbótar.
Bráðum tveir. Nú tóku eyjaskeggjar að gerast órólegir.
Hvar gat skipið verið?
Nagandi kvíði, sem níst hafði ástvini og ættingja hinna
týndu sjómanna, varð að linnulausri sálarkvöl. Og vonin
— þessi bjánalega von, sem annað veif ið var að reyna að
blása fólki því í brjóst, að allt gæti verið með felldu —
gerði kvöldina aðeins enn sárari. Sannleikurinn, hver
sem hann var, hefði verið mildari en þessi þrotlausa
óvissa. Gamlir sjómenn hristu höf uðin, en þögðu, þegar
þeir, sem yngri voru, lögðu niður fyrir sér, hvað margt
gæti hafa orðið „Sveu" að grandi á bliðasta sumardegi.
Verið gat, að leki hafði komið að skipinu og það síðan
sokkið. En þá virtist ótrúlegt annað en skipshöfnin hefði
komizt í skipsbátana og einhverjir þeirra komizt af. Það
gat hafa rekizt á. En það var einnig ólíklegt annað en
einhverjar spurnir hefðu borizt af slíku slysi. Brak,
björgunarbátar — eitthvað hefði átt að finnast. Þetta
hvarf var mjög dularfullt.
Skipið hlaut að hafa brunnið.
Af einhverjum ástæðum hlauteldur að hafa komið upp
í því og breiðst svo fljótt út, að skipshöfnin gat ekki
bjargað sér. Sú tilhugsun var hræðileg. Það var ekkjum
og foreldrum og systkinum ægileg skýring. En flestir
hölluðust að þessari skoðun, og jafnvel margir aðstand-
enda hinna horfnu voru sannfærðir um það, að þannig
hefði skipið farizt.
Oll eyjan drúpti í sorg, því að hvarf „Sveu" hafði
höggvið nærri öllum. Allir skipverjar, að fyrsta
stýrimanni einum undanskildum, voru Álendingar, og
flestir þeirra voru frá Þórsey. Þrír voru úr Vesturbæ:
Engman skipstjóri, Eiríkur á Klifinu og unglingur frá
Sæbóli, litla fiskimannsbænum niðri við Bátvíkina.
Þegar margir mánuðir voru liðnir og úti var sérhver
von um, að það undur gæti gerzt, að skipið kæmi einhvers
staðar fram, hafði Engman forgöngu um það, að
minningu hinna látnu yrði sómi sýndur. Hann gerði
vandamönnum þeirra orð og stakk upp á því, að haldin
yrði minningarguðsþjónusta um þá alla í sameiningu.
Þetta varð að ráði, og prestinum var gert viðvart.
Það var einnig leitað til Jóhanns og Katrínar um þetta.
Sorgin hafði lagzt þungt á hjónin í kotinu uppi á ásnum.
Katrin var sem orðin að steingervingi. Hún mændi oft
hálfa dagana, með sviða í þurrum augunum, niður að
Bátvfkinni. Þaðan vænti hún komu Eiríks. Hann varð að
koma! Jóhann var orðinn enn hrumari en hann nokkurn
tíma áður hafði verið, og sú litla matarlyst, sem hann
hafði haft, var farin með öllu. Skelfdur og spyrjandi eins
og barn leitaði hann sér verndar hjá Katrínu. En Katrín
virtist ekki sjá hann. Hún sat þögul og þungbúin og starði
þurrum augum á eldavélina, — eldavélina, sem Eiríkur
og Gústaf höfðu komið með og gefið henni. Hann hafði
verið svo fallegur, svo góður og var loks orðinn hraustur
og tápmikill eins og hinir synir hennar. Hvers vegna
þurfti hann svoaðdeyja nú, þegar líf ið var tekið að leika
við hann? Hvers vegna dó hann þá ekki heldur, þegar
hann var veill og vansæll angi? Hvers vegna dó hann
ekki heldur, þegar hann lá lasburða í reifum í örmum
hennar og hún hafði beðið þess, að hann mætti deyja?
Hvers vegna? Hvers vegna?
Hún var orðin sljó og sinnti ekki lengur um að af la sér
vinnu. Hún lét Jóhann sjá um sig og gerði ekki annað en
það, sem óhjákvæmilegt var. Svo kom Engman og
spurði, hvort þau vildu láta minnast Eiríks með
guðsjDjónustu í kirkjunni. Katrín vaknaði sem af svefni.
Já, já, já, það vildi hún. En sama sinnuleysið og áður
kom yf ir hana, jpegar hún fór að gera við fatnað þeirra
Jóhanns fyrir kirkjuferðina.
Þungbúinn, mollulegan sunnudag í septembermánuði,
Miðvikudagur
5. febrúar
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Viö vinnuna: Tónleikar.
14.30 Mi&degissagan:
„Himinn og jör&’’ eftir
Carlo Coccioli. Séra Jón
Bjarman les þýðingu slna
(5).
15.00 Mi&degistónleikar: Tón-
list eftir Tsjaikovský
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.25 Popphorniö
17.10 Ctvarpssaga barnanna:
„Strákarnir, sem struku”
eftir Bö&var frá Hnifsdal.
Valdimar Lárusson les (5).
17.30 Framburöarkennsla I
dönsku og frönsku
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.15 Nor&uriandamóti& I
handknattleik Jón Asgeirs-
son lýsir frá Kaupmanna-
höfn.
19.45 Tjaldaö I Evrópu.Jónas
Guðmundsson rithöfundur
segir frá: þriðji þáttur.
20.10 Kvöidvaka a. Einsöngur
Guðmunda Elíasdóttir
syngur lög eftir Islensk tón-
skáld. Fritz Weisshappel
leikur undir b. Þættir úr
Laxárdal f Dölum. Ágúst
Vigfússon kennari flytur. c.
Úr Háttatali Höfundurinn,
Sveinbjörn Beinteinsson
kveður. d. Kirkjuferöir
Pétur Sumarliðason flytur
minningarþátt eftir Skúla
Guðjónsson á Ljótunnar-
stöðum. e. Um islenska
þjó&hætti Arni Björnsson
cand. mag. flytur þáttinn. f.
Kórsöngur. Karlakórinn
Geysir á Akureyri syngur
íslensk lög. Söngstjóri: Ingi-
mundur Arnason.
21.30 Útvarpsáagan: „Blandaö
I svartan dau&ann” eftir
Steinar Sigurjónss. Karl
Guðmundsson leikari les (8)
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Lestur
Passiusálma (9)
22.25 Bókmenntaþáttur I um-
sjá Þorleifs Hauksonar.
22.55 Djassþáttur Jón Múli
Arnason kynnir.
23.40 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.
MIÐVIKUDAGUR
5. febrúar 1975
18.00 Björninn Jógi. Banda-
rísk teiknimynd. Þýöandi
Stefán Jökulsson.
18.20. Leyndardómar dýra-
rikisins. Bandariskur
fræöslumyndaflokkur um.
eiginleika og lifnaöarhætti
dýra. 2. þáttur. Þýðandi og
þulur Jón O. Edwald.
18.45 Fllahiröirinn. Bresk
framhaldsmynd. Fllar
gleyma engu. Þýðandi Jó-
hanna Jóhannsdóttir.
19.10 Hlé.
20.00 Fréttir og veöur.
20.30 Dagskrárkynning og
auglýsingar.
20.35 Umhverfis jör&ina á 80
dögum. Bandarískur teikni-
myndaflokkur, byggður að
hluta á sögu eftir Jules
Verne. 5. þáttur. Geröu ekki
mikiö úr moldvörpuhaugi.
Þýðandi Heba Júliusdóttir.
21.00 Nýjasta tækni og visindi.
Brunavarnir T stórhýsum,
Torfæruhjólastóll. Rúm til
varnar legusárum. Plast-
hú&un tanna. Nýr kafara-
búningur o.fl. Umsjónar-
maöur Sigurður H. Richter.
21.25 Gestir hjá Dick Cavett.
Mynd úr flokki bandariskra
viðtalsþátta, þar sem Dick
Cavett tekur tali frægt lista-
fólk og leikara. Gestur hans
að þessu sinni er bandariska
kvikmyndaleikkonan Bette
Davis. Þýðandi Dóra Haf-
steinsdóttir.
22.25 Dagskrárlok.