Tíminn - 20.06.1975, Side 6

6
TÍMINN
Föstudagur 20.júni 1975.-
með Þ að er evmdarlíf með
ungu fóiki a ð búa ó Spóni ungu fólki
Gitarinn er án efa vinsælasta
hijóöfærið á tslandi i dag, ef
marka má þann fjölda sem ár-
lega leggur stund á nám i gitar-
leik. Þá hefur klassiskur gitar-
leikur áunnið sér hylli margra, og
hér i Timanum hefur nokkrum
sinnum verið minnzt á félagsskap
áhugamanna um klassíska gitar-
tónlist. Einn efnilegasti kiassiski
gftarleikarinn sem tsland á, hefur
þó ekki verið hér á landi siðustu
árin, en nú er hann kominn heim
til tslands I sumarleyfi, og fékk
þátturinn hann og konu hans til
spjails við sig i vikunni. Þessi
gitarmaður heitir örn Arason og
hefur hann lagt stund á nám i
gítarleik á Spáni. Örn hefur
stundað nám I tónlistarháskólan-
um I Barcelona og hefur hann bú-
ið skammt frá Barceiona ásamt
konu sinni, Sigriði Arnadóttur og
Kagnheiði litiu.
Strangt nám en
vel skipulagt
örn kvaðst hafa haldið utan um
vorið 1973 og dvalið þá i eitt ár
samfleytt á Spáni. Siðan kom
hann heim I fyrrasumar og fór
aftur út i september.
— Og hvað heitir skólinn?
— Hann heitir Conservatorior
Superior De Music DelLiceo og
er tónlistarháskóli við óperuna i
Barcelona.
örn Arason lagði eingöngu
stund á klassiskt gitarnám, en
varð að taka 5 ára námsefni i al-
hliða tónfræði. „Spánverjarnir
búa við mjög fullkomið kerfi I
tónlistarnámi”, sag.ði hann og
nefndi að mikil áherzla hefði ver-
ið lögð á tónheyrn og aðra skylda
þætti tónfræðinnar. „Meðal ann-
ars þurftum viö að geta sungið
nótur eftir öllum lyklunum”.
örn hefur verið mjög iðinn við
nám sitt, sem sést kannski hvað
bezt á þvi, að hann hefur lokið við
tónfræðinámið á tveimur vetrum
i stað fimm, sem ráð er fyrir gert.
— Þetta var aðallega heima-
nám, svaraði örn, þegar við
spurðum hann um fyrirkomulag
mánsins. — Fjórum sinnum i viku
fór ég i tónfræðitima i skólann og
einu sinni i viku fór ég heim til
kennara mins, Joaquina De Ge-
nover. Hún er ekkja . gitarsnill-
ingsins G. Tarrago sem flestir
gltarunnendur hljóta að kannast
við. Þá daga sem ég fór til hennar
var ég þar yfirleitt daglangt.
— Já, þetta er mjög strangt
nám en mjög vel skipulagt. Sem
dæmi um það, hversu strangt
þetta nám er, má nefna, að rétt
fyrir próf fékk maður kannski að
vita um 10-20 lög, — og eitt af
þeim kæmi á prófinu.
— Þú ert samt ekki búinn að
ljúka þínu námi i skólanum?
— Nei.égáeftir einnvetur enn i
gitarnum og 2-3 próf þar fyrir ut-
an. Náminu i gitarleiknum er
þannig háttað, að það er ekki
hægt að taka nema 2 próf i einu.
— Það þarf vart að spyrja þig
að því, hvort skólinn hafi verið
fjölmennur?
— Já, hann var það. Hins vegar
vakti það ekki mest athygli mina.
1 tónfræðináminu vorum við
tuttugu strákarnir, en yfir-
hundrað stelpur, — og það kom
mér mjög á óvart i fyrstu. Það er
mjög mikið um það, að konur
leggi fyrirsig gitarnám. Dóttir G.
Tarrago, sem nú er u.þ.b. 45 ára,
er t.d. heimsfrægur gitaristi, og
hún lék mikið með föður sínum.
Fiskkilóið kostar
um 2000 kr. isl.
— En hvernig var að búa á
Spáni?
— Það er allt alveg hryllilega
dýrt, húsaleigan er há, rafmagnið
gifurlega dýrt, fæði einnig....
— Miöað við þá gjaldeyrisyfir-
færslu sem við fengum, bætir Sig-
riður við, þá er ekki annað hægt
að segja, en að þetta hafi veriö
eymdarlif. Gjaldeyrisyfirfærslan
nemur um 40 þús. isl. kr. á mán-
uði,og þaðrétt nægir fyrir mat og
húsaleigu.
Sigriður sagði, að islenzkir
ferðamenn sem færu til Spánar
létu vel af sér, en það væri allt
annað að þurfa að búa á Spáni.
„Vínið er jú ódýrt og það þykir is-
lenzkum ferðamönnum gott, en
fiskkilóið kostar um 2000 kr. Is-
lenzkar.”
— Hús á Spániöru yfirleitt lé-
leg, heldur örn áfram, — og
stéttaskiptingin er ógurleg. Sem
íslendingum þótti okkur það
undarlegt i fyrstu, að þurfa að
kaupa t.d. allt drykkjarvatn. Það
er ekki ýkja mikill munur á verði
á vátni og vini.
— Vin og ávextir eru ódýrir á
Spáni, — allt annað er dýrt, sagði
Sigriður. — Eins og ég sagði áðan
nægir gjaldeyrisyfirfærslan rétt
til brýnustu lifsnauðsynja, þ.e.
fyrir húsaleigu og mat. Ef eitt-
hvað bjátar á, lendir maður i
örn Arason og Sigriður Arnadóttir
RÆTT VIÐ ORN ARASON OG SIGRIÐI ARNADOTT-
UR, EN ÖRN HEFUR Á S.L. TVEIAAUR ÁRUAA LAGT
STUND Á NÁAA í KLASSÍSKUAA GÍTARLEIK Á SPÁNI
vandræðum. öll læknishjálp er
dýr, og það að fá lyfseðil hjá lækni
kostar um 2000,- kr. islenzkar.
— Við gátum ekki komizt inn i
tryggingarkerfið á Spáni, segir
Örn, því að til þess yrðum við að
vera samfleytt eitt ár á Spáni.
öm kvað siðastliðinn vetur
hafa verið mjög slæman, — raki
hefði verið mikill og fjölskyldan
heföi verið með vöðvabólgu
meira og minna mestallan vetur-
inn. „Við vorum með einn litinn
rafmagnsofn”, segir Sigriður,
„og fyrir þennan eina ofn þurft-
um við að greiða sem svarar 10
þús. Isl. kr. fyrir tveggja mánaða
timabil. Það þætti dýrt hér heima
á Islandi”.
— Við bjuggum skammt fyrir
utan borgina og það tók um.þ.b.
hálftima að ferðast á milli, og fór-
um við þá með lest eða rútu. Það
var Hka ærið kostnaðarsamt,
sagði örn. Hins vegar er Barce-
lona sennilega dýrasta borgin á
Spáni, bætti hann við.
— En svo við snúum okkur að
öðru. Er gitarinn jafn vinsæll á
Spáni og af er látið?
Skólinn i Barcelona, þar sem örn hefur lagt stund á gitarnám sitt.
— Já, það tel ég. Hann er mjög
vinsæll og einnig Flamingo-tón-
listin sem er mikið leikin. Gitar-
inn sézt i flest öllum sjónvarps-
þáttum, og það er mikið um söng-
trió sem leika undir á gltara. Þá
er klassiski gitarinn verulega
vinsæll og allir hljómleikar vel
sóttir. Við héldum konserta innan
skólans og I öðrum skóla og það
voru mjög fjölmennir hljómleik-
ar, enda eru um 5000 nemendur I
þessum skóla sem ég var i.
— Eru skólagjöldin há?
— Já, hver nemandi greiðir 1000
peseta fyrir hvert stig sem hann
lýkur og þar að auki um 200
peseta fyrir hvern mánuð i
skólanum.
— Mér finnst mikil óreiða á
þessu námslánafyrirkomulagi,
segir Sigriður, — og það virðist
ekkert vera athugað hér heima i
hvers konar nám fólk er að fara
til Spánar. Það er alltaf töluvert
um stúdenta, sem láta innrita sig
i máladeildir háskólanna, og eru
þar kannski einn vetur við nám i
spænsku að nafninu til. Það fólk
fær nákvæmlega sömu upphæð og
örn, þótt hans nám krefjist miklu
meiri útgjalda, eri hinna.
— Já, og svo er lánunum úthlut-
að á mjög svo óheppilegum tima,
bætir örn við, — ég fékk náms-
lánið t.d. núna i lok mai, þegar ég
var að fara heim!
— Hvað mun taka við Örn, þeg-
ar þú hefur lokið námi?
— Ég geri ráð fyrir að ég verði
kennari hér heima, enda virðist
mér að færri komist I gitarnám en
vilja. Þá mun ég eftir mætti
reyna að halda tónleika...
— Þú ert með tónleika siðast i
þessum mánuði, ekki satt?
— Jú, laugardaginn 28. júni
held ég tónleika i Norræna-hús-
inu.
— Og hvað ertu með á efnis-
skránni?
— Ég byggi þetta upp þannig,
að á fyrri hluta tónleikanna leik
ég eingöngu óþekkt verk, m.a.
frumflyt ég eitt verk eftir G.
Tarrago. Siðari hluti tónleikanna
er hins vegar helgaður þekktari
verkum.
— Hvenær vaknaði áhugi inn
fyrir klassiskum gitarleik?
— Það varþannig, aðég byrjaði
að læra á rafmagnsgitar hjá Ey-
þóri Þorlákssyni og það gerði ég
bara mér til gamans I tómstund-
um. Sfðan fór ég að fikta við
klassiska gltarinn og lærði i þrjú
ár hjá Eyþóri á hann. Þegar ég
var á öðru ári I klassiska gitar-
náminu fór ég fyrst að hafa veru-
legan áhuga á þessu hljóðfæri, og
eftir þriðja veturinn ákveð ég að
fara strax út i nám, því að mér
fannst það tímasóun að ætla sér
að stunda þaðnám hér, eins og þá
var i pottinn búið. Það var mér
lika mikil hjálp, að Eyþór haföi
lært á Spánihjá G. Torrego og var
þvi vel kunnugur á Spáni.
Spánn er engin
Paradis á jörðu
Að lokum skulum við heyra
hvað Sigriður kona Arnar segir
um dvöl sina á Spáni og heim-
komuna til Islands:
— Það halda margir Islending-
ar að Spánn sé paradís á jörðu.
Við bjuggum frekar norðarlega,
og svo virðist að allir haldi að
Spánn sé einvörðungu Suður-
Spánn með baðstrandarlifi og sól.
Fólki hefur þvi fundizt erfitt að
skilja hvers vegna við erum ekki
dökkbrún og sæl þegar við kom-
um frá Spáni. En eitt er vist: eftir
að hafa dvalið þarna kann maður
betur að meta landið sitt en áður.
Þetta hefur verið mikil lifreynzla,
— þægindin hafa verið mjög svo
af skornum skammti, og á Spáni
er margt á ýmsan hátt frumstætt.
Þegar ég kom aftur heim til ís-
lands fannstmér að einmit.t hérna
væri lúxusinn. — Gsal