Tíminn - 05.11.1975, Blaðsíða 11

Miövikudagur 5. nóvember 1975
TÍMINN
11
liióðir, brunnur og fýsibelgur
Skólaæskunni
fært
fróðlegt safn
Hagleiksmaðurinn
Þorsteinn Magnússon
færði fyrir nokkrum
dögum Laugarnesskóla
veglega gjöf, þar sem
eru nákvæmar eftir-
likingar búsáhalda,
sveitabæja, húsdýra og
fólks aðstörfum,sem nú
heyra fortiðinni til.
Skólastjóri Laugarnes-
skóla, Jón Freyr
Þórarinsson, veitti
gjöfunum móttöku og
þakkaði gefanda. Kvað
hann safnið hið merk-
asta, og vonandi gæti
það orðið hollur skóli
þvi unga fólki, sem
aldrei leit slika hluti
augum.
Við Timamenn röbbuðum við
þá borstein og Jón Frey einn
morguninn nýlega, þegar unnið
var aö þvi að taka munina upp
og koma þeim fyrir i gler-
skápum, þar sem skóla-
nemendurnir geta notið þeirra.
— Þetta er búið að standa til
um tveggja-þriggja ára skeið,
sagði Jón Freyr við okkur. Þor-
steinn fæddist árið 1899 i Suður-
sveitinni, og bjó þar fram undir
1930, að hann fluttist hingað
suður. Hann hefur um áratuga-
bil búið á Hjallaveginum, og
börn hans gengið i Laugarnes-
skólann. Það talaðist þvi svo til
fyrir nokkru, að hann gæfi
skólanum þetta skemmtilega
safn, en þannig vildi hann þakka
skólanum fyrir menntun barna
sinna.Það var erfitt að koma
mununum fyrir með sæmilegu
móti fyrr en nú, en vonandi
Texti: BH.
Myndir: GE.
verður gerð gangskör að þvi að
veita safninu sómasamlega að-
stöðu, nú þegar það er komið.
Þarna kennir ýmissa grasa,
allt er haganlega gert og ber
vott um fingerðan smekk og
þekkingu á hverjum hlut, sem
þarna gefur að lita.
Þarna eru klyfjahestar og
herrukestar, hver með sitt
hlass, og allt hvað á sinn veg.
barna eru innanstokksmunir og
áhöld, sem notuð voru við
sveitastörf áður fyrr, allt með
kunnuglegu handbragði þeirra,
sem ekki skruppu i kaupstaðinn
eftir hverjum hlut, heldur
unnu allt af höndum fram, sem
þeir þurftu að nota. Þarna eru
hlóöir, brunnar og smiðjubelgir,
og ótal margt fleira, sem of
langt yrði upp að telja.
— Ég á eftir að koma með
bóndabæinn, sagði Þorsteinn.
Hann er þannig gerður, að hægt
er að losa um framþiliö og
þakið, og þá sést húsaskipanin
innifyrir.
Svo sýnir hann okkur hnifinn,
sem hann hefur tálgað hlutina
með, sérstaklega hannaðan
fyrir verkiö, og stimpilinn, sem
hann skar i mjúkan við til þess
aö geta merkt með það, sem
honum fannst skipta máli.
Og meðan við erum að virða
hagsieiksmunina fyrir 'ökkur
með ofurlftið rómantisku
hugarfari, þvi að þarna er svo
margt, sem minnir mann á
gamla daga norður i notalegum
torfbæ i Eyjafirði, en er þó ekki
alveg eins i laginu, enda úr
Suðursveitinni — er hringt út i
friminútur, og krakkarnir koma
út úr stofunum, stillt og prúð i
dyrunum, en með ærslafenginn
galsa i fasi um leið og út á
ganginn er komið.
Þau vilja fá að sjá, en það er
ekki hægt að hleypa öllum að i
einu. Vonandi endist áhuginn
þannig að þau eigi eftir að
standa marga stundina frammi
fyrir mununum i safninu og
upplifa gamla daga, sem voru
svo afskaplega frábrugðnir þvi
sem nú gerist. Það hafa allir
gott af þvi.
Þorsteinn Magnússon hjá bóndanum með trússhestana
Búsáhöld, eins og þau geröust áður fyrri
Jón hreyr Þórarinsson, skólastjóri Laugarnesskólans, og Þorsteinn Magnússon raða mununum á flygil
inn i skólanum, áöur en mununum cr komiö fyrir i glerskápum.