Tíminn - 22.02.1976, Blaðsíða 27

Tíminn - 22.02.1976, Blaðsíða 27
Sunnudagur 22. febrúar 1976 TÍMINN 27 til Kanarieyja, skyldi hann láta útbúa fyrir þau belti úr mjúku leðri, með vösum innan á, sem þau gætu spennt um sig innanklæða. Bezt yrði svo að skipta þessum 820 sterlingspundum sem næst i helminga i hvort belti, en bera aðeins hæfilega vasapeninga á sér i seðlaveskinu. Ekki skildu þau þá strax, hvilikt heillaráð þetta var. Ferðin til Kanarieyja var yfirleitt tilbreyt- ingalaus. Þegar skútan var komin á 30 gráðu norðlægrar breiddar og á 25. gráðu vestlægrar lengdar, kom hún inn i lognbelti og morraði þar i kyrrð og logni meira en heila viku. Veðrið var yndislegt og hlýtt og systkinin og skipshöfnin nutu hvildarinnar eftir kulda, erfiði og vosbúð. Þegar byrinn jókst loks- ins aftur, var skipið statt rétt við eyjuna Ferro, sem er vestast af Kanarieyjunum. Signor Roncali sagði systkinun- um að þessi eyja, sem nú væri sjaldan nefnd, hefði um nær 300 ára bil verið kunn hverjum einasta sjómanni heims- ins. (Árið 1634 var það fyrirskipað af Richelieu kardinála, að lengdar- baugar jarðarinnar skyldu miðaðir við eyj- una Ferro og sá baugur merktur með 0. Nú eru lengdarbaugar miðaðir við Greenwich, útborg Lundúna). Eyjan Ferro er annars klettótt eldfjallaeyja og mjög erfið uppgöngu. Hún er næstum hafn- laus, mjög afskekkt og ibúar eyjarinnar lifa við hin fábreyttustu kjör einsetumanna. Oft liður langt milli þess, að skip komi að eynni. Engin á rennur um eyna og mjög er þar vatnslitið og litill gróður. Ibúarnir lifa aðallega á fiski og fikj- um. Þrátt fyrir það, að eyjan Ferro var fyrsta landið, sem Berit hafði séð, siðan hún lagði frá landi i Englandi, langaði hana ekki i land. Hinir snarbröttu, gróðurlausu blágrýtishamrar voru litt aðlaðandi. — Næsta landsýn var fegurri. Þar blasti við augum þétt- býlt, vel ræktað land, en snæþaktir tindar eld- fjallsins Pico de Teyde á eyjunni Teneriffa, báru hátt við himin, 3730 metra háir, um 1600 m. hærri en hæsta fjall íslands. Árni og Berit voru heilluð af hinni fögru landsýn. Aldrei höfðu þau séð jafn fagurt land. Hið milda, hlýja loftslag og dimmblátt himin- hvolfið átti sinn þátt i hrifninguþeirra. Annars er hinn tígulegi fjalla- hringur á eyjunni Teneriffa talinn með fegurstu fjöllum heims- ins. Sirnor Roncali, sem fæddur var og upp alinn á Kanarieyjum, var barnslega glaður, að geta sýnt vinum sinum frá hinum fjarlægu Norðurlöndum sitt fagra föðurland. II. ÚRLEIÐ 1. Þegar Árni og Berit vöknuðu næsta morgun, var sjóferðinni með seglskútunni lokið. Þau voru komin til Las Palmas, sem er höfuð- borgin á Kanarieyjum, og seglskútan lá bundin við bryggju. (Borgin Puerta de la Luz er hafnarborg Las Palmas). Þau voru fljót að klæða sig, og ekki þurftu þau langan tima til að taka saman farangurinn þvi að hann var enginn. Signor Roncali hafði boðið þeim að dvelja hjá sér, meðan þau biðu eftir skipsferð. Þau höfðu strax þegið boð hans þakklát i huga. Hinn aldraði, skeggjaði ferðafélagi þeirra, með gleraugun og hlýlega viðmótið var orðinn þeim kær, og þau elsk- uðu hann og treystu hon- um eins og hann væri afi þeirra. Billinn hans beið eftir þeim á bryggjunni. Við stýrið sat kolsvart- ur, unglegur negri. Þau kvöddu skipstjórann og áhöfn skipsins og þökk- uðu þeim hjartanlega fyrir björgunina. Siðan óku þau meðfram ströndinni inn i sjálfa höfuðborgina. Þeim þótti leiðin yndislega fögur. Þau Árni og Berit, sem aldrei höfðu komið fyrr til suðlægra landa, undruðust gróðurinn á þessum suð- rænu eyjum, hina fögru pálmalundi, ávaxtatrén og alla bananana. Hrifn- ingin óx þó enn meir, er þau komu inn i höfuð- borgina. Hér var allt svo óíikt þvi, sem þau höfðu áður séð. Borgin er með sama smöi og spænskar borgir á miðöldunum. Göturnar voru þröngar, og iðandi fólksstraum- urinn fyllti allar götur, glaðvær og hávaðasam- ur, og sólin skein i heiði. Húsin voru lág með flötu þaki og máluð sterkum litum, en upp úr húsa- þyrpingunni risu himin- háir kirkjuturnar. Vinur þeirra, Roncali bjó i útjaðri borgarinnar i fallegu húsi með yndis- legri útsýn. Kona hans, lítil, veikbyggð, með vinalegt viðmót, tók þeim hlýlega. Hún var frönsk að ætt, fædd i Marseille, og þrátt fyrir aldurinn bar allt fas hennar og viðmót keim af hinu létta, prúða glað- lyndi ættborgar hennar. Þegar frúin sá hin ókunnu börn stiga út úr bifreiðinni, varð hún fyrst dálitið undrandi, en þegar maður hennar hafði sagt henni, að þau væru „skipbrostmenn’ frá Titanic-slysinu og hefðu misst bæði föður sinn og móður, en skips- höfnin á seglskúrunni hefði bjargað þeim á siðasta augnabliki. Dauðvona varð hún inni- lega hrærð og vildi allt fyrir þau gera. Það fyrsta, sem gera þurfti, var að útvega þeim systkinunum léttan sumarklæðnað og ýmislegt fleira, sem þaugátuekki án verið. Þau áttu engin föt nema þessi hlýju, þykku vetr- arföt, sem þau voru i, þegar slysið varð, en i Las Palmas var nú i byrjun mai heitara en i júli eða ágúst á Islandi. Til allrar hamingju skorti þau ekki peninga, og strax sama daginn fóru þau með frúnni i stóra fataverzlun og keyptu sér ytri og innri klæðnað. Auk venju- legra sumarfata keypti Berit sér siðbuxur úr „tweed”, og urðu þær henni siðar til mikilla nota. Á meðan Berit og frú Roncali voru að gera þessi kaup, skoðaði Árni hina fjölbreyttu verzlun, sem var i mörgum deildum. Einkum varð hann hrifinn af ýmsum vörum i þeirri deildinni, sem hafði á boðstólum margs konar sportvörur og skartgripi. Þar sá hann armbandsúr, sem var vatnsþétt, en það var nýlunda á þeim tim- um. Orið hans hafði eyðilagzt i sjónum, og nú keypti hann þarna tvö vatnsþétt armbandsúr. Annað fyrir sig, en hitt fyrir Berit. Hann keypti lika áttavita og stóran skeiðarhnif. Hann gat heldur ekki á sér setið, er hann sá þarna marg- litar „laxaflugur” og keypti nokkrar. Það leyndi sér ekki, að hann var sonur laxveiði- manns. Berit hafði minnzt á það, strax og þau komu á land, að þau skyldu senda frænda sinum á Hawaii simskeyti, hvar þau væru stödd, þvi að vafalaust héldi hann, að þau hefðu farizt með Titanic. Signor Roncali áleit þó, að þau skyldu draga að senda skeytið, þar til þeu gætu látið vita, hvenær og með hvaða hætti þau gætu haldið ferðinni áfram. Árni var þessu samþykkur. Á meðan systkinin skoðuðu bæinn og keyptu ýmislegt, sem þau vanhagaði um, fór vinur þeirra Roncali og spurðist fyrir um skips- ferðir. Hann komst fljót- lega að raun um það, að ekki myndi verða auðvelt að komast frá Las Palmas til Hawaii. Jafnvel nú á dögum eru ekki beinar ferðir til Ameriku frá Kanarieyj- um, en árið 1912 voru þó enn verri samgöngur þaðan. Er þau systkinin komu til Las Palmas, var áætlunarbáturinn, sem gekk þaðan til Cadis á Spáni, alveg ný- farinn, og næsta ferð var ekki fyrr en eftir 19 til 20 daga, og auk þess voru á þeim tima engar beinar ferðir frá Cadis til Ameriku. Ef systkinin færu þangað, þá yrðu þau að halda áfram til Lissabon eða Gibraltar, ef þau ættu að fá beina ferð til Ameriku. Þetta yrði þvi alltaf krókótt og tafsöm leið. En þegar maðurinn á ferðaskrifstofunni hafði hugsað sig um dálitla stund, sagðihann: „Mér dettur nú i hug önnur leið fyrir þau, sem ég heyrði um af hendingu i gærdag. Skipstjóri á skipi frá Argentinu, sem liggur hér á höfninni, sagði mér, að hann ætl- aði á morgun að sigla beina leið til Matadi við mynnið á Kongofljótinu. Þar sagðist hann ætla að hitta bróður sinn, sem væri skipstjóri á skipi, er flytti hrágúmmi palmaoliu til Calveston i Texas. Frá Calveston er ekki mjög löng ferð til San Francisco, og þá mun frændi þeirra á Hawaii geta útvegað þeim skipsferð frá San Francisco til hinna lang- þráðu Hawaiieyja. Ef hægt er að fá fyrir þau far með þessu skipi héðan til Matadi, þá held ég, að þetta yrði fljótasta og bezta leiðin”. Signor Roncali var þessu samþykkur, ef hægt væri að tryggja sér það, að systkinunum gæti liðið sæmilega á þessu skipi, sem ekkert farþegarúm hafði. Skip- stjórinn á þessu- argentinska skipi var fús til að taka systkinin. úr þvi að svona stóð á,og var þetta þvi fastákveð- ið. Sama kvöldið kom simskeyti frá bróður skipstjórans, sem stadd- ur var i Matadi. Burtför skipsins frá Las Palmas Framhald Nýtt og smekklegt útlit auk þekktra gæða IILOSSB— Skipholti 35 • Símar: 8-13-50 verzlun • 8-13-51 verRstædi • 8-13-52 skrifstofa rafgeymar eru framleiddir með mikla endingu NOTIÐ WDBESTA

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.