Tíminn - 10.08.1976, Blaðsíða 13

Tíminn - 10.08.1976, Blaðsíða 13
Þriöjudagur 10. ágúst 1976 TÍMINN 13 helgisögn op. 11 eftir Johan Svendsen: Odd Grun- er-Hegge stjórnar/Fil- harmoniusveitin i Vin leikur Sinfóniu nr. 4 i f-moll op. 36 eftir Tsjaikovský: Lorin Maazel stjórnar. 12.00 Dagskráin. Tónleikar. Tilkynningar. 12.25 Veöurfregnir og fréttir. Tilkynningar. 13.00 Viö vinnuna: Tónleikar. 14.30 Miödegissagan: „Blóm- ið blóðrauða” eftir Johannes LinnankoskiAxel Thorsteinson les (6). 15.00 Miödegistónleikar André Pepin, Raymond Leppard og Claude Viala leika Sónötu i F-dúr fyrir flautu, sembal og selló eftir Georg Philipp Telemann. Baroque trióið i Montreal leikur Tríó i D-dúr eftir Johann Friedrich Fasch. Jost Michaels og Kammer- hljómsveitin i Munchen leika Konsert i G-dúr fyrir klarinettu oghljómsveit eft- ir Johann Melchior Molter: Hans Stadlmair stjórnar. Andreas Röhn og Enska kammersveitin leika Fiðlu- konsert nr. 16 i e-moll eftir Giovanni Battista Viotti: Charles Mackerras stjórn- ar. 16.00 Fréttir. Tilkynningar. (16.15 Veðurfregnir). 16.20 Popphorn 17.30 Sagan: „Sumardvöl i Grænufjölluin” eftir Stefán Júliusson Sigriður Eyþórs- dóttir les(2). 18.00 Tónleikar. Tilkynning- ar. / 18.45 Veðurfregnir. Dagskrá kvöldsins. 19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til- kynningar. 19.35 Jafnréttis 1 ögin Björg Einarsdóttir, Erna Ragnarsdóttir og Linda Rós Michaelsdóttir sjá um þátt- inn. 20.00 Lög unga fólksins Sverr- ir Sverrisson kynnir. 21.00 Þrjátiu þúsund uxUAijuir? Orkumálin — ástandið, skipulagið og framtiðarstefnan. Fimmti þáttur. Umsjón: Páll Heið- ar Jónsson. 22.00 Fréttir. 22.15 Veðurfregnir Kvöld- sagan: „Mariumyndin” eft- ir Guðmund Steinsson Kristbjörg Kjeld leikkona byrjar lesturinn. 22.45 Harmonikulög Hans Wahlgren og félagar hans leika. 23.00 A hljóöbergi Tveir danskir meistarar, Adam Poulsen og Poul Reumert, lesa kvæði eftir Runeberg, Oehlenschlager og Drach- mann. 23.25 Fréttir. Dagskrárlok. sjónvarp Þriðjudagur 10. ágúst 20.00 Fréttir og veöur. 20.30 Auglýsingar og dagskrá. 20.40 Hungur. Kanadisk teiknimynd, þar sem hæðst er að ofáti i hungruðum heimi. 20.55 McCloud Bandariskur sakamálamyndaflokkur. Friðrof. Þýöandi Kristmann Eiösson. 22.25 Um „Ærumissi Katrínar Blum” í þessari sænsku mynd er rætt við vestur- þýska rithöfundinn Heim- rich Böll um bók hans, Æru- missi Katrinar Blum, en þetta er fyrsta verk Bölls, sem út kom, eftir að hann hlaut Nóbelsverðlaun fyrir bókmenntir. Sa^an var lesin i útvarp i siðasta mánuði. Viðtalið er á þýsku og með sænskum textum og ekki þýtt á islensku. (Nordvision-Sænska sjón- varpið) 22.45 Dagskrárlok í JÖTUNHEIMUM FJALLANNA 37 Sveinn Ólafur ympraði eitthvað á því, að Jónas hefði átt að f ara til Lappanna. Aron leit hvatskeytlega upp. — Fara til Lappanna? Hvað áttu við? — Ja, þá hefði hann getað sagt okkur, hvað Lapparnir hafa í bfgerð, og.... — Ég var ekki að spyrja um það, greip bróðir hans fram í fyrir honum. Fara til Lappanna — hefir það komið til orða? Sveinn Ólaf ur sagði honum, hvaða boð Turri hefði gert Jónasi. Það kom kuldalegur hörkusvipur á Aron. — Er pabbi að reyna að koma Jónasi inn undir hjá Löppunum? — Pabbi? Nei. Turri og Vanna komu hingað og elzta dóttir þeirra líka. Þau. Aron greip aftur fram í fyrir honum og spurði hryss- ingslega, hvort þau hefðu verið að bjóða Jónasi hana fyrir konu. — Tja — ekki veit ég til þess, að á það væri minnzt. En Jónas hefir eignazt hreindýramark og fjögur hreindýr, og Turri vildi fá hann fyrir hjarðmann. Það getur verið, að hitt sé markmiðið. Jónas var að hugsa um að fara til Lappanna í vor. En mér þykir verst, að hann skyldi ekki gera það strax í haust. — Þér f innst það verst! Andlit Arons var orðið dumb- rautt, og sinaberir hnefarnir krepptust. Verst, segir þú — að hann eykur ekki kyn sitt með Lappakerlingu? Er það ekki nóg skömm fyrir mann að vera ættaður frá Marzhlíð, þótt slíkt bætist ekki ofan á annað? Aron stundi af heift — tilf inningar hans urðu að f á út- rás. Jú, það yrði ekki óskemmtilegt að eiga bróður, sem settist að hjá Löppunum. Það yrði óhætt að draga poka yfir hausinn á sér og fela sig fyrir aftan dyntinn á kerl- ingunum. Karlmann gæti maður ekki framar látið sjá sig. Lapparnir! Lapparnir! Skildu þeir ekki, að vinátta við Lappana var skammarblettur, sem aldrei yrði hægt að þvo af Marzhlíðarfólkinu? En það skyldi aldrei verða af því, að Jónas færi til Lappanna. Hann skyldi tala við piltinn og það í f ullri alvöru. Þetta þráablóð og þvergirð- ingur—átti hann að fá að steypa sér út í, hvaða glópsku, sem honum datt í hug? — Nei — hann skyldi aldrei verða smali hjá Löppun- um. Það stríkkaði dálítið á þunnum vörum Páls, og næstum meinfýsnislegum glampa brá fyrir í augunum. — Þú getur ekki vafið Jónasi um fingur þér, ef hann einsetur sér eitthvað. Þráablóðinu og þvergirðingnum fylgja tennur, sem geta bitið frá sér. Aron hafði á reiðum höndum fleiri skammaryrði um Jónas. En nú setti Ólaf ía ofan í við hann. — Þú — þú mátt ekki segja þetta, stamaði hún. Við vitum — við vitum ekki nema Jónas haf i orðið úti. Það sljákkaði í Aron, og hann starði þrjózkulega út um gluggann. Sólin hafði náð að skína á skýjabólstrana yfir tindi Geitarf jallsinsog slá á þá roða, sem minnti á drjúp- ahdi blóð. Fjólubláum blæ brá á hrönnina yfir Borgar- hausnum. Snjór og ís og grimmdarkuldi — vetrarríki svo jörmunef It, að Lapparnir héldust hér ekki einu sinni við, heldur forðuðu sér margar mílur austur á bóginn með hreindýrahjarðir sínar. Enginn lagaákvæði gátu veitt þeim vetrarbeit fyrir ofan byggðatakmörkin. Hér gat aðeins bústofn frumbýlinganna hjarað— innibyrgður í kofum, sem voru eins dimmir og jarðhús, kaffenntir eftir eina hríðargusu, huldir svo þykkum sköflum, að þangað inn gat varla nokkurt hljóð borizt, nema gól hungraðra úlfa, sem snöltruðu um hjarnið á nóttunni. Eftir nokkurra mínútna kveljandi þögn vakti Aron aft- ur máls á fyrirætlunum Lappanna og ferðinni til Ása- hlés. Hann var í klípu, sem hann þorði ekki að láta bræð- ur sína vita um. Hann gat ekki komið aftur heim að Laufskálum og sagt, að frá Marzhlíð færi enginn á markaðinn. Hann var kvæntur konu frá Laufskálum og það batt hann við þessa byggð við Kolturvatnið. Hann átti ekki einu sinni húskofa og varð að búa hjá tengda- foreldrum sínum, sem ekki virtu hann meira en venju- legan vinnumann — og varla það. Það leið svo tæpast dagur að hann væri ekki minntur á, að hann væri frá Marzhlið, aumustu nýbyggðinni, þar sem slíkir aular bjuggu, að þeir voru athlægi allra nágranna sinna — þegar þeir heyrðu ekki til. Aron hafði orðið að sætta sig við mörg sár háðsyrði þetta ár, sem hann hafði verið í Laufskálum, en þó myndi keyra um þverbak, ef hann færi nú erindisleysu. En það var ekki eins mikil hætta á því og Aron hélt. Páll og Sveinn Ólaf ur sögðust báðir myndu fara til Ása- HVELL G E I R I D R E K I K U B B U R s Fyrst, bjóöiö verö fyrir hann,\ jj'gott verö. Ég kom til aö ; * ^^j^selja en ekki gefa. í i-* Stærðar fornaldardýr dregur reipin og er barið ósleitlega áfram... Ófreskjan dregur vegginn nær og nær baki Geira og Geiri reynir af öllum kröf um aöstöðva bað! Nú barf hann að taka á öllu sem hann á tií vilji hann ekki láta oddanaiveggnum násér!

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.