Tíminn - 15.04.1977, Síða 12

12
Föstudagur 15. april 1977
Koppalogn
og fleira um
Suðurnes
þaö er leiksýningin, „Drottins
dýröar koppalogn”, og flutning-
ur Jónasar sjálfs, sérstaklega
söngurinn.
„Koppalogniö” er þegar vel
kunnugtum landiö, en þaö hefur
veriö sett all-vlöa á sviö,
Ismeygilega skemmtilegur leik-
þáttur, þar sem snjöllum leikur-
um og sviösgeröarmönnum
gefst tækifæri til aö láta gamm-
inn geisa, og aö þessu sinni tekst
þetta meö miklum ágætum.
Minnisstæö er túlkun Kjart-
ans Asgeirssonar á hlutverki
séra Konráös og Jóhanns Jóns-
sonar á Georg oddvita, þaö er
rétt eins og þeir þekki hvern
kima I þessum þorpssálum sín-
um, og þá er hann Hreinn Guö-
bjartsson glettilega skemmti-
legur I hlutverki hreppstjórans.
Margt gott má segja um túlkun
Unnsteins Kristinssonar I hlut-
verki skólastjórans, og önnur
hlutverk.sem þarna koma fram
eru ágæta vel af hendi leyst,
þótt ekki séu eins áberandi og
þeir, sem hér hafa veriö taldir
upp.
Sævar Helgason hefur annazt
leikstjórnina og smíöaö leik-
tjöldin, og veröur aö segjast
eins og er, aö þaö er erfitt aö
hugsa sér leiktjöld, sem falla
betur aö efninu, hver hlutur
réttilega og haglega unninn. t
leikstjórninni hefur Sævari tek-
izt meö ágætum upp, hvert smá-
atriöi hefur bersýnilega veriö
skýrt til þrautar, svo aö um
hnökra er ekki aö ræöa. t þess-
ari sviösetningu sinni hefur
þessi þúsund þjala smiöur enn
Suöur meö sjó, eöa nánar tiltek-
iö I Garöinum, hefur merki leik-
listargyöjunnar Thaliu veriö
hafiö á loft meö þeim sóma, aö
orö er á gerandi. Þar var fyrir
nokkru stofnaö áhugamannafé-
lag um leiklist, sem hlaut nafniö
Litla leikfélagiö I Garöi, og var
frumraun þess kynning á verk-
um Jónasar Arnasonar, sem
undanfarnar vikur hafa veriö
sýnd I Garöinum og vlöar á
Suöurnesjum, svo og I nágrenni
höfuöborgarinnar, jafnan fyrir
fullu húsi áhorfenda, og viö hin-
ar beztu viötökur.
Af þessari kynningu er hin
bezta skemmtan, og eru þaö
einkum tveir þættir hennar,
sem sérstaka athygli vekja, en
Hreppstjórinn og presturinn ræöa málin.
Prúttaö viö grafarann.
einu sinni sýnt, hvers hann er
megnugur.
Auk annarra atriöa kynn-
ingarinnar var þarna afburöa-
atriöi, sem skylt er aö minnast
á, en þaö var flutningur Jónasar
Arnasonar, sérstaklega söngur
hans meö undirleik hljóm-
sveitarinnar Bóthildar, og
ómetanlegrar aöstoöar nokk-
urra krakka á fremsta bekk,
sem lifðu sig inn I hlutverkiö af
sllkum eldmóöi, aö viölögin viö
hina léttu og skemmtilegu
söngva Jónasar nutu sln til
fullnustu. Hér þarf naumast aö
fara mörgum oröum um texta
Jónasar, þeir hafa sungiö sig
inn I hjörtu þjóöarinnar, og þaö
er ógleymanleg upplifun aö
heyra Jónas syngja þá meö
krafti sinum og feiknarlegu
„stuöi”. Þaö er-nokkuö, sem
veröur aö heyra og sjá til aö
skilja, hvaö um er aö vera.
Ollum ílytjendum þessarar
kynningar skal þökkuö
skemmtunin og leiklistarfélag-
inu óskaö góös gengis og gæfu-
rlkrar framtlöar.
Hvar sem skemmtan þessa
ber aö garöi er hún ánægjulegur
gestur. Hún er llka góöur vottur
þess bezta sem hægt er aö gera I
fremur fámennu og annriku
sjávarplássi, ef áhugi og alúö er
lögö I verkiö.
Baldur Hólmgeirsson.
Yfirgripsmikið og fróðlegt rit
Ævisaga Hallgrims
Kristinssonar eftir Pál
H. Jónsson frá Laugum.
Skömmu fyrir hátlöar kom út á
vegum Bókaforlags Odds Björns-
sonar I samvinnu viö Samband
isl. samvinnufélaga bókin „úr
Djúpadal aö Arnarhóli — Sag-
an um Hallgrlm Kristinsson”.
Höfundur er Páll H. Jónsson frá
Laugum. útkoman er helguö
aldarafmæli Hallgrims. Formála
fyrir bókinni ritar núverandi for-
stjóri SIS, Erlendur Einarsson,
og rekur þar m.a. I stuttu máli
þau spor, er Hallgrímur sem
samvinnuleiötogi markaöi I sögu
samvinnusamtakanna hér á
landi, bæöi sem kapfélagsstjóri
og fyrsti forstjóri samvinnusam-
bandsins.
Þessi bók hlýtur aö vekja
athygli fyrir margra hluta sakir,
en þó einkum einstæöan glæsileik
Hallgrlms Kristinssonar. Flestir,
sem nálægt samvinnumálum
hafa komiö og láta sig varöa
gengi þeirra, munu kannast viö
söguhetjuna, en aöeins af afspurn
flestir og á ytra boröi. Þaö er
fyrst eftir lestur þessarar merku
bókar Páls H., aö maöur kemst
nær Hallgrimi og raunar fær
tækifæri til þess aö kynnast hon-
um allnáiö. En ekki hefur þaö
veriö fyrirhafnarlaust frá höf.
hendi. Þaö er meö óllkindum,
hversu mikla vinnu I gagnasöfnun
hann hefur lagt árum saman og
ekki kastaö til höndum. tJrvinnsl-
an úr öllu þessu sýnist mér vera
frábærlega góö.enda veröur viöa
ekki hjá þvl komizt aö merkja, aö
þaö er listamaöur, sem heldur á
penna.
Maöur getur ekki annaö en
undrazt, hvlllkur maöur Hall-
grímur Kristinsson hefur veriö.
Þaö er ósjaldan, sem maöur
staldrar viö I þessari bók og f senn
undrast og hrífst af margþættum
hæfileikum og mannkostum
Hallgrlms, en e.t.v. þó fyrst og
fremst af þreki hans og þraut-
seigju I oft þungbæru andstreymi.
Þaö væri freistandi aö nefna jafn-
vel mörg dæmi þessa, ekki sfzt
frá yngri árum hans, en þvl verö-
ur aö sleppa.
Sjálfur minnist ég frásagnar
gamals Eyfiröings, aö gefnu til-
efni, af funamælsku og skaphita
Hallgrlms, sem ekki hvaö slzt
geröi hann ógleymanlegan öllum,
er sáu og heyröu. Þeir, sem ekki
þekktu til Hallgrlms Kristinsson-
ar nema af afspurn I fjarlægöar-
ljóma fremsta manns samvinnu-
samtakanna á upphafsárum
þeirra, heföu getaö látiö sér detta
I hug aö þar færi mikill maöur
gæfu og gengis. En svo var alls
ekki, nema aö nokkru leyti. Viö
lestur bókar Páls H. kemur I ljós,
aö llf hans var enginn dans á rós-
um, heldur jafnvel óvenjulega
öröugt á ýmsan veg. Þrátt fyrir
farsæld og fagurt fjölskyldullf
þær harla stopulu stundir, sem
hann fékk notiö þess, og þrátt
fyrir viöurkenningu og tiltrú
samherja, var lifsaöstaöan lengst
af á margan hátt svo öröug og
klemmandi, aö undravert þrek og
úthald þurfti til þess aö beinllnis
fá afboriö þaö. Og fyrir rás óviö-
ráöanlegra atburöa var
Hallgrlmur oft einmana maöur,
og raunar ekki á þeirri hillu I líf-
inu, sem hann sjálfur haföi óskaö
sér. En þá brýzt líka þrátt út hans
innri maöur, háleitari, andlegri,
einlægari og blföari en viö eigum
tíöast aö venjast hjá haröskeytt-
um og marksæknum mönnum
Hallgrimur Kristinsson
athafna og umsvifa á sviöi verzl-
unar og viöskipta. I bókinni eru
vlöa frásagnir, sem eru áhuga-
veröari, skemmtilegri og meira
spennandi en mörg skáldsagan,
Páll H. Jónsson
enda höfuöpersónan enginn
meöalmaöur, hvorki aö andlegu
né likamlegu atgerfi.
En svo mjög, sem umrædd bók
snýst eölilega um Hallgrlm