Tíminn - 20.04.1977, Blaðsíða 15

Miðvikudagur 20. aprll 1977
15
4 og „Mariurnar þrjár”.
André Navarra og Eric
Parkin leika Sónötu fyrir
selló og pianó eftir John Ire-
land.
15.45 Vorverk í skrúögöröum.
Jón H. Björnsson garöarki-
tekt flytur fimmta erindi
sitt.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.16 Veðurfregnir).
16.20 Popphorn / Halldór
Gunnarsson kynnir.
17.30 Gtvarpssaga barnanna:
„Stóri Björn og litli Björn”
eftir Halvor Floden. Gunnar
Stefánsson les (6).
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Framhaldsskólinn,
sundraöur eöa samræmdur.
Séra Guðmundur Sveinsson
skólameistari flytur annaö
erindi sitt: Samræmdur
framhaldsskóli.
20.00 Kvöldvaka a. Einsöngs-
lög eftir Björn Jakobsson
Margrét Eggertsdóttir og
Guörún Tómasdóttir
syngja. Ólafur Vignir
Albertsson leikur á pianó. b.
Góö ár Jóhannes Daviösson
i Hjaröardal neöri I Dýra-
firöi segir frá nokkrum góö-
ærum á fyrri hluta aldar-
innar. Baldur Pálmason les.
C. Kvæöi eftir Sigurjón
Guöjónsson fyrrum prófast I
SaurbæHöfundur flytur.d. í
kennaraskólanum Agúst
Vigfúss. rifjar upp nokkrar
minningar frá skólaárum.
e. Um Islenska þjóöhætti
Arni Björnsson cand. mag.
talar. f. Kórsöngur: Karla-
kór Akureyrar syngur al-
þýöulög Söngstjóri: Jón
Hjörleifur Jónsson. Planó-
leikari .Solveig Jónsdóttir.
21.30 Útvarpssagan/ „Jómfrú
Þórdis” eftir Jón Björnsson.
Herdis Þorvaldsdóttir leik-
kona les (9).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir.
Kvöldsagan: „Sögukaflar
af sjálfum mér” eftir
Matthlas Jochumsson Gils
Guömundsson lýkur lestri
úr sjálfsævisögu skáldsins
og bréfum (23).
22.40 Danslög I vetrarlok
23.50 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Miðvikukudagur
20. apríl
18.00 Bangsinn Paddington
Breskur myndaflokkur.
Þýöandi Stefán Jökulsson.
Sögumaður Þórhallur
Sigurðsson.
18.10 Rokkveita rikisins Rúnar
Júliusson og félagar. Stjórn
upptöku Egill Eðvarösson.
18.35 Merkar uppfinningar.
Sænskur fræöslumynda-
flokkur. Sjóngler. Þýöandi
og þulur Gylfi Pálsson.
Hlé
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Saga' vopnanna
Teiknimynd i gamansömum
ádeilutón úm þróun og
notkun vopna frá upphafi
vega.
20.45 Vaka Dagskrá um
bókmenntir og listir á
liöandi stund. Stjórn
upptöku Andrés Indirðason.
21.30 Stjórnmál frá
striöslokum. Franskur
fræöslumyndaflokkur. 5.
þáttur. Stjórnmál I Aslu.
Lýst er breytingunum, sem
veröa i Japan eftir striö.
Þar kemst á lýöræöi, og
efnahagur blómgast óö-
fluga. MaoTse Tung stofnar
alþýöulýðveldið Kina áriö
1949. Frakkar eru aö missa
Itök sin i Indókina, og i
Kóreu geisar blóöug styrj-
öld. Þýöandi og þulur
Sigurður Pálsson.
22.30 Dagskrárlok
framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
Frú Harris fer
til Parísar ©
V
eftir Paul Gallico
hingað til hafði sú þörf fengið fullnægingu í ást hennar
á blómum. Hún hafði sérstaka hæfileika til að rækta
blómog gat komið þeim til, þegar aðrír urðu að gefast
upp. •
Utan við kjallaragluggann hennar voru tveir kassar
af pelargóníum, eftirlætisblómunum hennar ,og alls
staðar inni við, þar sem rúm var, stóð lítill blómapottur
með pelargóníu, sem barðist við að sigrast á
umhverfinu, eða hýasintu eða kannski túlipana, sem
var keyptur hjá blómasala fyrir skilding.
Stundum gaf líka fólkið, sem hún vann hjá, henni af-
skorin blóm sem það ætlaði hvort sem var að fleygja
og sem hún fór með hálfvisin heim og reyndi að koma
lífi í. Stundum, einkum á vorin, keypti hún sjálf lítinn
kassa af stjúpmæðrum, primúlum eða anemónum, Ef
frú Harris aðeins hafði blóm hafði hún ekkert út á til
veruna að setja. Þau voru skjól hennar í þessari dapur-
legu steinsteypueyðimörk, sem hún lifði í. Að sjá
þessa upplífgandi liti nægði henni. Það var gott að
koma heim til blómanna á kvöldin og yndislegt að
vakna til þeirra á morgnana.
En nú, þegar hún stóð f rammi fyrir þessari töf rasýn
i klæðaskápnum, stóð hún augliti til auglitis við nýja
tegund fegurðar gervifegurð, skapaða af mannshönd-
um í þeim tilgangi einum að sigra konuhjarta. Á því
andartaki féll hún eins og fórnardýr fyrir listamannin-
um, og á því andartaki vaknaði með henni þrá eftir að
eignast svona flík.
Auðvitað var engin skynsemi í þessu, þvi hún myndi
aldrei klæðastsvona kjól, hann tilheyrði ekki lífi henn-
ar. Viðbrögð hennar voru aðeins kvenleg. Hún sá kjól-
inn og þráði hann. Eitthvað innra með henni þráði kjól-
inn svo einfaldlega eins og barn í vöggu grípur eftir
skínandi hlut. Hversu djúpstæð þessi þrá var, vissi frú
Harris ekki á því andartaki. Hún gat aðeins staðið
þarna, dolfallin, hrifin og töfruð og starði á kjólana
studd við kústinn sinn, með óhreina svuntuna og hár-
lufsurnar út í loftið eins og dæmigerð hreingerninga-
kona.
Þannig kom lafði Dant að henni, þegar hún kom af
tilviljun f ram úr vinnuherbergi sínu. — Ó, sagði hún. —
Kjólarnir mínir! Svotók hún eftir svipnum á frú Harris
og sagði: — Finnst þér þeir fallegir? Ég get ekki ákveð-
ið í hvorum þeirra ég á að vera í kvöld.
Frú Harris tók varla eftir því að lafðin var að tala,
svo dáleidd var hún enn af þessum töf ragripum
úr silki og knipplingum, djarf lega sniðnum. — Ó, sagði
hún loks. — En hvað þeir eru fallegir! Ég þori að veðja
að þeir hafa kostað heilan stafla af peningum.
Laf ði Dant haf ði ekki staðizt þá f reistingu að láta f rú
Harris öf unda sig enn meira. En það er ekki auðvelt að
gera hreingerningakonur i London öfundsjúkar, ef til
vill erfiðara en nokkurt annað fólk í heiminum. Hún
hafði alltaf verið svolítið hrædd við frú Harris og nú
hafði hún tækifæri til að upphef ja sig. Hún hló, klingj-
andi hlátri sínum og sagði: — Já, það er kannski óhætt
að segja það. Þessi hérna „Fílabein" kostaði þrjú
hundruð og fimmtíu pund og þessi rauði „Æsingur"
kostaði nærri fjögur hundruð og fimmtíu. Þú veist að
ég fer alltaf til Dior. Þá veit maður, að maður er á
réttum stað.
— Fjögur hundruð og fimmtíu pund, endurtók frú
Harris. — Hvernig er hægt að eignast svo mikla pen-
inga? Hún kannaðist svo sem aðeins við Parísartísk-
una, því hún grandskoðaði gömul tískublöð, sem
viðskiptavinirnir gáf u henni stundum og hún hafði svo
sem heyrt getið um Fath, Channel og Balenciaga,
Carpentier, Lanvin og Dior og seinasta naf nið snerti nú
við streng í fegurðarþyrstu hjarta hennar.
En það var eitt að skoða myndir af kjólum, þegar
maður fletti gljáandi blaðsíðum Vouge eða Elle, þar
sem salernin, hvort sem þau voru í litum eða hvit og
svört, voru ópersónuleg og svo langt f rá hennar veröld
og tunglið og stjörnurnar. Það var allt annað að standa
augliti til auglitis við raunverulegan hlutinn, svo augað
gæti notið þess að horfa á fallega saumana og hægt var
aðsnerta hann, finna af honum lyktina, dást að honum.
Frú Harris gerði sér ekki grein fyrir, að í svari sínu
til lafði Dant hafði hún látið í Ijós viljann til að verða
sér úti um slíkan kjól-
Hún hafði ekki átt við: — Hvernig er hægt að eignast
svona mikla peninga, heldur: — Hvernig get ég eignast
svo mikla peninga? Auðvitað var ekkert svar til við
þeirri spurningu, eða réttara sagt aðeins eitt svar. Það
varð að verða sér úti um þá, En möguleikinn til þess
var álíka f jarlægur og stjörnurnar.
Lafði Dant var ánægð með þau áhrif, sem hún virtist
hafa haft og tók meira að segja kjóiana hvorn fyrir sig
út úr skápnum og hélt þeim uppi fyrir framan sig svo
f rú Harris gæti gert sér grein fyrir áhrif um þeirra. Og
þar sem hendur hreingerningakonunnar voru ólastan-
lega hreinar vegna vatns og sápu, sem þær voru stöðugt
á kaf i í, f ékk hún að snerta ef nið, hvað hún gerði eins og
þetta væri helgur dómur.
— Þeir eru sannarlega fallegir, hvíslaði hún aftur.
Lafði Dant vissi ekki, að á þeirri stundu hafði frú
Harris gert sér grein fyrir, að það sem hún óskaði sér
meira en nokkurs annars i þessum heimi og himnaríki á
eftir, var að eiga Dior-kjól, sem væri hennar eigin eign
og héngi í skáp hennar.
Með undirfurðulegu brosi og ánægð með sjálfa sig,
lokaði lafði Dant skápdyrunum, en hún gat ekki lokað
út úr huga frú Harris, það sem hún hafði séð: fegurð,
fullkomnun, hámark þess sem kona gat óskað að
skreyta sig með. Frú Harris var jafn mikil kona og
lafði Dant eða hver önnur. Hún óskaði sér ákaft að eiga
kjól úr þeirri verzlun, sem hlaut að vera sú dýrasta í
heimi, Dior í París.
Frú Harris var ekki heimsk. Sú hugsun hvarf laði ekki
a henni, að hún mundi nokkurn tíma ganga í svona
kjól. Frú Harris vissi nákvæmlega hvar í stétt hún stóð.
Hún hélt sig á sínum stað og vei þeim, sem reyndi að
troða henni um tær þar. Staður hennar var veröld enda-
lauss þrældóms, en það sem varpaði Ijóma á hana var
sjálfstæði hennar. íburður og falleg föt áttu ekki heima
i þessari veröld.
En nú var það þráin til að eiga, sem gerði vart við sig,
þessi kvenlega þrá eftir að eiga eitthvað áþreifanlegt.
Hún vildi hafa svona kjól hangandi í fataskáp sínum,
vita að hann var þar, þegar hún opnaði dyrnar, geta
komið heim og séð hann hanga þarna og bíða hennar,
dásamlegur að snerta, horfa á og eiga. Það var eins og
henni mundi bætast allt upp, sem hún hafði farið á mis