Tíminn - 28.04.1977, Side 11

Fimmtudagur 28. april 1977
11
finMiEii
Útgefandi Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm.) og Jón Helgason. Auglýs-
ingastjóri: Steingrimur Gislason. Ritstjórnarskrifstofur I
Edduhúsinu viö Lindargötu, simar 18300 — 18306. Skrif-
stofur i Aöalstræti 7, simi 26500 — afgreiöslusimi 12323 —
auglýsingaslmi 19523. Verö Ilausasölu kr. 60.00. Askriftar-
gjald kr. 1.100.00 á mánuöi.
Blaöaprenth.f.
Alþýðubandalagið
gegn Berlinguer
Þess munu enn ýmsir minnast, að formaður Al-
þýðubandalagsins, Ragnar Arnalds, hóf suður-
göngu að gömlum siðum á siðastl. sumri og fór
alla leið til Rómar. Erindi hans var að ræða við
italska skoðanabræður sina, og þá fremur öðrum
við leiðtoga italska kommúnistaflokksins. Eftir
heimkomu Ragnars Arnalds, birti Þjóðviljinn við
hann itarlegt viðtal um suðurgönguna og sagði
hann m.a. þau tiðindi, að italskir kommúnistar
væru fallnir að sinni frá andstöðu sinni við þátt-
töku ítaliu i Atlantshafsbandalaginu, og að þeir
gætu unnið það til stjórnarsamvinnu við kristi-
lega flokkinn að sætta sig við bandariska hersetu
á ítaliu. Ekki var annað séð af frásögn Ragnars
en að hann léti sér þessa afstöðu italskra
kommúnista vel lika, enda hlaut hann að launum
sérstaka viðurkenningu Morgunblaðsins. Nokkru
siðar hóf helzti sérfræðingur Þjóðviljans i al-
þjóðamálum, Árni Bergmann, suðurgöngu að
fordæmi Ragnars og birti enn nánari frásagnir af
þessari nýju afstöðu italskra kommúnista. Árni
Bergmann upplýsti m.a., að það væri álit
Berlinguers, leiðtoga italskra kommúnista, að
valdajafnvægi myndi raskast til óhags fyrir frið-
inn i Evrópu, ef Italia segði sig úr Atlantshafs-
bandalaginu að óbreyttum ástæðum. Berlinguer
gaf einnig til kynna, að hann teldi betra að búa
við vestrænt lýðræði en austrænan sósialisma.
Áreiðanlega féllu þessar kenningar Berlinguer
i góðan jarðveg hjá mörgum fylgismönnum Al-
þýðubandalagsins og þó einkum þeim, sem ekki
hallast að alþjóðlegri byltingarstefnu. öflugur
hópur innan flokkskjarnans snerist hins vegar til
andspyrnu og mótmælti þvi, að nokkur breyting
yrði gerð á utanrikisstefnu Alþýðubandalagsins
eðaaðAlþýðubandalagið gengi á einn eða annan
hátt inn á sjónarmið þeirra kommúnistaflokka i
Vestur-Evrópu, sem að undanförnu hafa verið að
fjarlægjast hina ósveigjanlegu byltingarstefnu.
Alþýðubandalagið ætti að fylgja sinni „hörðu
linu” áfram, a.m.k. meðan það væri i stjórnar-
andstöðu. Um þetta hafa staðið harðar deilur að
tjaldabaki i Alþýðubandalaginu að undanförnu.
Þeim virðistnúlokið með sigri þeirra, sem fylgja
vilja áfram „harðlinunni” svonefndu. Þetta hef-
ur m.a. birzt á þann hátt, að nýir leiðtogar Al-
þýðubandalagsins hafa predikað, að ekki skipti
öllu máli, að bandalagið eflist á Alþingi, heldur
yrði alþýðuvöldum komið á með þvi að ná sam-
starfi við Alþýðuflokkinn innan verkalýðs-
hreyfingarinnar og beita siðan afli hennar i um-
ræddum tilgangi. Einna greinilegast hefur þetta
þó komið i ljós á þann hátt, að allir þingmenn
bandalagsins hafaverið látnir gerast flutnings-
menn á Alþingi að tillögu um úrsögn íslands úr
Atlantshafsbandalaginu. Þ eim tillöguflutningi er
ætlað að árétta, að hvorki skoðanir Berlinguers
né annarra slikra hægrisinna, hafa haft áhrif á
afstöðu Alþýðubandalagsins. Það sé ekki neitt að
breytast i þessum efnum, heldur fylgi áfram
sinni gömlu „hörðu linu,” a.m.k. meðan það sé i
stjórnarandstöðu, en tvivegis áður hefur Alþýðu-
bandalagið gerzt stjórnarflokkur, án nokkurra
skilyrða um að Island færi úr Atlantshafsbanda-
laginu.
Þ.Þ.
Vladimir Simonov:
Afríkumönnum teflt
gegn Afríkumönnum
Sagan frá Asíu að endurtaka sig
Af hálfu rikisstjórnarinnar I
Zaire er þvi haldiO fram, aO
Rússar og Kúbumenn standi
á bak viO innrásina i Shaba,
þótt fyrst og fremst séu
flóttamenn þaOan aO verki.
Kinversk stjórnvöld halda
þessu einnig fram, en af
hálfu vestrænna rikja hefur
ekki veriö tekiö opinberlega
undir þetta. Eftirfarandi
grein, sem er eftir rúss-
neskan fréttaskýranda,
sýnir hvernig þetta mál er
túlkaö af hálfu rússneskra
stjórnvalda.
HVER BER ábyrgö á hinni
nýju og hættulegu spennu-
uppsprettu sem skapazt hefur
I miöri Afriku? öll ábyrgöin
hvilir á þeim, sem brjóta þaö
lögmál aö- hlutast ekki til um
innanrfkismál annarra, sagöi
Leonid Brésnjef nýveriö.
Aöalritari miöstjórnar
Kommúnistaflokks Sovétrikj-
anna átti þarna viö þróunina I
Zaire. Eftir aö hafa harölega
fordæmt þá, sem fylgja þeirri
stefnu aö útbreiöa átökin, baö
Eeonid Brésnjef menn aö
„gefa alvarlegan gaum” aö
afleiöingum slikra aögeröa.
Aövörun Brésnjefs er beint
til margra, og aö minu áliti
m.a. til vestræna hópsins, sem
Bandarikin, Frakkland og
Belgfa mynda. Svo viröistsem
vestrænar þjóöir hafi haft
nægan tima, aö loknum
styrjöldunum I Vietnam og
I Angóla til þess aö hugleiöa þá
hættu, sem felst I tilraun til aö
ráöa örlögum heilla þjóöa
fyrir hana, til þess aö velja
fyrir hana, hvernig þjóöfé-
lagsþróun hennar skuli háttaö,
eöa jafnvel aö velja henni
leiötoga. Þrátt fyrir þetta
erum viö vitni aö nýrri og
dæmigeröri sýningu á
„valdahroka”, sem aö þessu
sinni birtist i milljón dollara
viröi af bandarlskum her-
gögnum, sem send eru til Kin-
shasa og i þvi af hve mikilli
skyndingu stjórnin i Paris
byggöi loftbrú til flutninga á
herliöi frá Marokkó til Zaire.
Eftir þetta getur Lundúna-
yfirlýsing EBE I anda „látiö
Zaire vera!” aðeins flokkazt
undir hræsni á hæsta stigi.
Þúsund milljón dollarar
bandarlsks fjármagns og
gífurlegir viöskiptahagsmunir
Frakka I þessu Mið-Afriku-
landi benda nægilega glöggt á
þjóöerni þeirra, sem eru að
blanda sér I pólitiskar deilur
annarra þjóöa.
ANNARS eru þaö vestræn
iönriki sem áttu upptökin. Hin
svíviröilega verölagning, sem
Afrikulöndin veröa aö sæta af
þeirra hendi, hefur leitt til
mikils veröfalls á kopar, sem
haföi þaö I för meö sér, aö
Zaire tapaöi 2.600 milljónum
franskra franka. Aö dómi
fréttaskýrenda geröi stjórnin I
Kinshasa, sem er gerspillt,
þab tjón, sem efnahagsllf
Mobutu forseti Zaire.
Zaire beiö af þessum sökum,
enn verra meö vonlausri efna-
hagsstefnu. Meö tfmanum
hefur allt þetta leitt til al-
mennrar reiöi i suöurhéraöi
landsins, Shaba.
Vestrænir talsmenn þeirrar
stefnu aö gera átökin I Zaire
alþjóöleg eiga ýmis skeyti I
fórum sinum. Einu þeirra er
beint gegn andheimsvalda-
sinnaðri einingu Araba og
hinnar svörtu Afrlku, sem
virðist sterkari en áöur eftir
nýafstaöna ráöstefnu Afriku-
og Arabarikja I Kairó. ööru
skeyti er beint aö frelsis-
hrefingum I sunnanveröri
Afriku. Hugmyndin er aö
svipta þær stuðningi sjálf-
stæöra Afrikulanda meö þvi
aö villa um fyrir þeim meö
þróun mála I Zaire.
Meö þvi aö draga Arabariki
eins og Egyptaland út I kvik-
syndiinnanlandsátaka I Zaire,
eru herfræðingar heimsvalda-
sinna tvlmælalaust aö reyna
aö draga úr spennunni um-
hverfis ísrael svo aö Israels-
menn fái þann friö, sem þá
vantar til þess aö búa um sig I
hernumdum löndum Araba.
Zaireævintýri stjórnarinnar I
Kairó stuölar vægast sagt ekki
aö þvi aö treysta andstöðuna
gegn Israel og gagnkvæman
skilning milli stjórna Araba-
ríkjanna. Þaö er einnig tákn-
rænt, aö spennan milli Egypta
og Libana komst á hættulegt
stig strax eftir aö stjórnvöld I
Kaíró tóku ákvöröun um íhlut-
un I borgarastyrjöldinni i
Zaire viö hliö stjórnarinnar I
Kinshasa.
VIÐ ERUM nú vitni aö þvi,
hvernig kenningin „Asiumenn
gegn Asiumönnum” stigur
upp úr hinni vietnömsku gröf
sinni með þeirri einu breyt-
ingu aönú er Afrika notuö sem
tilraunasviö. Fréttaskýrendur
spá þvi, ekki aö ástæöulausu,
aö átökin i Zaire muni leiba til
klofnings Einingarsamtaka
Afriku (OAU) á þingi samtak-
anna, sem á aö halda I Gabon I
júli. Osætti Súdana og
Eþlóplumanna og hugsanleg-
ur ágreiningur Afrikuþjóö-
anna i sambandi viö væntan-
lega yfirlýsingu um sjálfstæöi
Djibouti 8. mai n.k. eru loka-
drættir þessarar uggvænlegu
myndar: Afrlkanar berjast æ
tiöar gegn bræörum sinum. A
sama tíma heröa Bretar og
Bandarlkjamenn róöurinn I
Ródesiu, greinilega meö þvi
markmiöi aö koma á laggirn-
ar „stjórnarskrárráöstefnu”,
er þjóni hagsmunum
kynþáttaaöskilnaöarklikunn-
ar og afrikanskra handbenda
þeirra i sambandi viö flutning
valdsins I hendur hinum
svarta meirihluta I landinu.
Hin alkunna „kommúnista-
grýla” hefur verið notuö til
þess aö villa um fyrir hinum
sjálfstæöu rikjum Afrlku.
Enginn hefur séö einn einasta
kúbanskan hermann eöa
sovézkan hernaðarráögjafa i
Shaba. Jafnvel stjórnvöld i
Washington hafa formlega
látið i ljós vanþóknun sina á
sögusögnum Mobuto forseta
um þaö efni. En áróöursásök-
unum er haldið áfram. Brezki
utanrikisráöherrann , David
Owen, sem ernýkominn úrför
um sunnanveröa Afrfku, hóf
fyrsta fund sinn meö frétta-
mönnum I London meö yfir-
lýsingu um „augljósa sovézka
Ihlutun I Afrlku”. Bandarlkja-
maöur, varnarmálaráö-
herrann J. Forrestal, kastaöi
sér eitt sinn út um glugga, æp-
andi „Rússarnir eru aö
koma!” Heimsvaldasinnar,
sem hafa lært ýmislegt og oft
brennt sig á puttunum, reyna
nú ab varpa á ruslahaug sög-
unnar vonum Araba um rétt-
látan friö I löndunum fyrir
botni Miöjaröarhafs og
draumum Afrlkana um algera
útrýmingu kynþáttastefnunn-
ar.
Mynd þessa geröi amerfskur teiknari, þegar Castro var á
feröaiagi sfnu um Afrfku.