Tíminn - 14.06.1977, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 14. júni 1977
15
kynningar kl. 9.30. Létt lög
milliatriða. Morgunpoppkl.
10.25. Morguntónleikar kl.
11.00: Leonid Kogan og
Elisabeth Gilels leika Són-
ötu nr. 1 i G-dúr op. 3 nr. 1
fyrir tvær fiðlur eftir Le-
clair/ Kammerhljómsveitin
i Moskvu leikur Konsert I
d-moll fyrir strengjasveit
eftir Vivaldi, Rudolf Bar-
chai stjórnar/ Johann-
es-Ernst Köhler og
Gewandhaus hljómsveitin I
Leipzig leika Konsert i
g-moll op. 4 nr. 1 fyrir orgel
og hljómsveit eftir Handel,
Kurt Thomas stjórnar/ Há-
tiðarhljómsveitin I Bath
leikur Hljómsveitarsvitu nr.
2Ih-moll eftir Bach, Yehudi
Menuhin stjórnar.
/.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar.
Viö vinnuna: Tónleikar.
14.30 Miðdegissagan:
„Elenóra drottning” eftir
Norah Lofts. Kolbriin Friö-
þjófsdóttir byrjar aö lesa
þýðingu sina.
15.00 Miðdegistónleikar.
Nicola Moscona, Columbus-
ar drengjakórinn, Robert
Shaw kórinn og NBC sin-
fóniuhljómsveitin flytja
upphafsþátt óperunnar
„Mefistófelesar” eftir
Boito, Arturo Toscanini
stjórnar. Hljómsveit
franska útvarpsins leikur
Sinfónlu I Es-dúr op. 2 nr. 1
eftir Saint-Saens, Jean
Martinon stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popp.
17.30 Sagan: „Þegar Coriand-
er strandaði” eftir Eilis
Dillon. Baldvin Halldórsson
leikari les (14).
18.00 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Almenningur og tölvan.
Fjóröa og siðasta erindi eft-
ir Mogens Boman i Þýðingu
Hólmfriöar Arnadóttur.
Haraldur Ólafsson lektor
les.
20.00 Lög unga fólksins.
Sverrir Sverrisson kynnir.
21.00 Iþróttir. Hermann
Gunnarsson sér um þáttinn.
21.15 Lifsgildi, — fyrsti þátt-
ur. Um aöalflokka gildis-
mats og áhrif þess á viöhorf
fólks og skynjun. Umsjón:
Geir Vilhjálmsson sálfræð-
ingur.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsag-
an: „Vor i verum” eftir Jón
Rafnsson.Stefán ögmunds-
son les (23).
22.40 Harmonikulög. Jo
Privat og félagar leika.
23.00 A hljóðbergi. Undir
gálganum, enskur
skemmtiþáttur. Flytjend-
ur: Roger McGough, John
Gorman og Michel McGear.
23.35 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
20.00 Fréttir og veöur
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Herra Rossi I hamingju-
leit ítölsk teiknimynd 2.
þáttur. Þýðandi Jón O. Ed-
wald.
20.50 Ellery Queen Bandarisk-
ur sakamálamyndaflokkur.
Moröiö I lyftunni. Þýðandi
Ingi Karl Jóhannesson.
21.40 Samleikur á fiðlu og
pianóAgnes Löve og Helena
Lehtela Mennander leika
sónötu eftir Claude De-
bussy. Stjórn upptöku Egill
Eövarösson.
21.55 Hvers er aö vænta?
Bandarisk fræöslumynd.
Hafiö, uppspretta lifsins
Þýðandi og þulur Jón O..
Edwald.
22.20 Dagskrárlok
framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
Frú Harris fer
til Parísar @
•'a- , •
eftir PaurGallico
Þrumugnýrog vindsveipur voru undanfari komu bíls-
ins, Ungfrú Penrose steig út, sneri sér andartak að frú
Harris, laut höfði og lét kvöldkápuna gapa ofurlítið að
framan. Svo kastaði hún gullnu hárinu aftur og hljóp inn
um dyrnar. Frú Harris hafði aðeins séð glampa áperl-
urnar og bregða fyrir skýi af bleiku og rjómalitu siffoni
— svo var það búið.
En hún var ánægðog stóð kyrr dálitla stund enn og gaf
sig ímyndunaraflinu á vald. Því nú sá hún fyrir sér,
hvernig yf irþjónninn hneigði sig f yrir kjólnum hennar og
leiddi hann að góðu borði, þar sem hann sæist vel. Hver
einasta kona í salnum sæi strax, að þarna var um Dior-
kjól að ræða, allar myndu þær snúa sér við og horfa á
hann, þegar hann gengi milli borðanna, flauelspilsið
þungt af perlum og efri hlutinn freyðandi Ijósbleikur.
Herra Korngold yrði stoltur og ánægður og myndi áreið-
anlega ákveða að láta svo vel klædda og fallega stúlku fá
stórt hlutverk í næstu kvikmynd sinni.
Enginn, nema stúlkan sjálf, hefði minnsta grun um, að
þessi glæsilegi kjóll, sem vakti svo mikla athygli og
kæmi hverju auga til að glampa af öfund, væri aðeins i
eigu f rú Odu Harris, hreingerningakonu í Willis Gardens
númer fimm i Battersea.
Og þar með fór hún þangað og brosti með sjálfri sérí
strætisvagninum á leiðinni. Eina vandamálið nú var frú
Butterfield, sem auðvitað beið hennar með eftirvænt-
ingu. Auðvitað vildi hún sjá kjólinn og heyra allt um
hann. Af einhverjum ástæðum, sem hún gerði sér ekki
vel grein fyrir, kærði hún sig ekki um að segja f rú Butt-
erfield, að hún hefði lánað leikkonunni kjólinn.
En þegar hún var komin á ákvörðunarstað, var vand-
inn leystur. Svolítil skröksaga og þreytan í fótunum
nægðu til að fresta öllu um stund.
— Ó, guð, sagði hún upp úr djúpum barmi frú Butter-
fields, þegar hún hvíldi við hann andartaki siðar. — Ég
er svo útkeyrð, að ég get varla haldið augunum opnum.
Það er orðið svo framorðið að ég get ekki einu sinni
drukkið tebolla.
— Veslingurinn, sagði frú Butterfield með meðaumk-
un. — Ég skal ekki halda þér vakandi. Sýndu mér bara
kjólinn....
— Hann kemur á morgun, sagði f rú Harris og það var
ekki ósatt nema að hálf u leyti. — Þá skal ég segja þér allt
um hann.
Þegar hún var aftur lögzt í sitt eigið rúm, fékk hún á
tilf inninguna, að hún hefði lokið ætlunarverki og sof naði
f Ijótt, án þess að óra fyrir því sem morgundagurinn bæri
i skauti sér.
Frú Harris var vön að vera hjá ungfrú Penrose milli
klukkan f imm og sex, og allan daginn, meðan hún starf-
aði á ýmsum heimilum viðskiptavina sinna og spjallaði.
við þá, hlakkaði hún til þeirrar klukkustundar. Loks varð
klukkan svo margt, að hún gat f lýtt sér að litlu íbúðinni,
sem eitt sinn hafði verið hesthús á bak við glæsilegt hús,
sem sneri út að torginu. Hún opnaði og stóð andartak
neðan við litlu tröppurnar.
Fyrst í stað fann hún til vonbrigða, því það var dimmt
og hljótt í húsinu. Frú Harris langaði til að heyra söguna
um sigurför kjólsins af vörum ungfrú Penrose og um á-
hrif hans á Korngold.
En það var undarlega, ókunna lyktin sem hún fann,
sem olli því að hún stirðnaði af skelf inu og fannst eins og
einhver klóraði sér í hársverðinum. Og þó, þegar hún
þefaði betur, var þetta ekki óþekkt lykt. Hvers vegna
minnti hún hana á stríðið, sem hún hafði upplifað í Lond-
on — sprengjuregn og mikla elda....?
Þegar frú Harris var komin upp stigann, kveikti hún
Ijósið í forstofunni og dagstofunni og gekk inn. Á næsta
andartaki starði hún steinrunnin af skelfingu á ónýtan
kjólinn. Nú vissi hún hvaða lykt það var sem hafði komið
á móti henni og minnt hana á næturnar þegar eld-
sprengjunum rigndi yfir London.
Dior-kjóllinn lá á óuppbúnu rúminu, kæruleysislega
fleygt þar, svo við augum blasti hvernig eldurinn hafði
brennt gat á flauelið og brætt perlurnar.
Við hliðina lá pundseðill og miði með nokkrum orðum,
páruðum í fiýti. Frú Harris var svo skjálfhent, að í
fyrstu gat hún varla lesið hvað á miðanum stóð, en loks
skildi hún það:
— Kæra frú Harris, mér þykir ákaflega leitt að geta
ekki verið hérna sjálf og skýrt málið, en ég er að fara
burt um tíma. Ég er leið yfir kjólnum, en það var ekki
mér að kenna og ef Korngold hefði ekki verið nógu
snöggur, hefði ég kannski brunnið til dauða. Hann sagði
að ekki hefði mátt tæpara standa. Eftir matinn fórum
við í næturklúbb, þar sem ég stóð f raman við spegil til að
laga á mér hárið og undir honum var rafmagnsofn og
allt í einu kviknaði í mér — ég á við kjólinn, og ég hefði
getað brunnið i hel. Ég er viss um að það er hægt að gera
við þetta og tryggingin greiðir og þetta er heldur ekki
eins slæmt og það lítur út fyrir, því þetta er bara einn
dúkur. Ég verð í burtu alla vikuna. Viljið þér sjá um
íbúðina eins og venjulega? Ég skil eftir pund til greiðslu,
þangað til ég kem aftur.
Það var einkennilegt, að þegar frú Harris hafði lesið
þetta fór hún hvorki að kjökra eða hljóða og sagði ekkert.
í staðinn tók hún kjólinn, braut hann vandlega saman og
stakk honum í gömlu plasttöskuna, sem f rú Colbert hafði
gefið henni og var í skápnum, þar sem hún hafði sett
hana kvöldið áður. Hún lét peningana og bréfið liggja á
rúminu og gekk niður stigann og út á götuna.
Þegar hún hafði læst á eftir sér, nam hún staðar, dró
lykilinn að íbúðinni af kippunni, og f leygði honum inn um
bréfarif una, því hún þarfnaðist hans ekki f remar. Síðan
gekk hún út á torgið og tók strætisvagninn þaðan heim.
Það var kalt og hráslagalegt í íbúð hennar. Hún setti
ketilinn yf ir til að laga te og gerói eins og vélrænt allt það
sem hún var vön að gera á þessum tíma og borðaði
kvöldmatinn án þess að taka eftir, hvað hún borðaði. En
þá bráði af henni og hún tók upp kjólinn.
Hún snerti sviðnar brúnir gatsins og brenndar og
bráðnar perlurnar. Hún þekkti næturklúbba, því hún
hafði gert hreint í þeim. Hún sá næstum þvi fyrir sér,
hvað hafði gerzt— stúlkan, sem gekk hálfdrukkin niður
tröppurnar frá götunni, studdist við handlegg herrans,
galtóm í höfðinu og hugsaði ekkert og nam síðan staðar
við spegil, þar sem hún stakk greiðu i hárið.
Og síðan steig skyndilega reykur upp fyrir framan
hana, hún rak upp skelfingaróp og herrann sló á eldinn
með höndunum, þar til hann slokknaði og fegursti og
dýrasti kjóll í heimi var ónýtur.
Hér var hann nú í höndum hennar og brunalyktin
fannst ennþá, og allt ilmvatnið sem Natasja hafði gefið
„Ef þið ætliö að fara aö rifast
legg ég til aö þaö veröi búiö til
popkorn fyrst.”
DENNI
DÆMALAUSI