Tíminn - 05.08.1977, Side 15

Föstudagur 5. ágúst 1977
15
Mar.Valdimar Lárusson les
sögulok (15).
15.00 Miðdegistónleikar.
Kammersveitin i Prag leik-
ur „Medea” . forleik eftir
Luigi Cherubini: Jiri
Ptacnik stjórnar. Pierre
Pierlot og Antiqua Musica
Kammersveitin leika Kon-
sert nr. 12 i C-dúr op. 7 fyrir
óbó og strengi eftir
Tommaso Albinoni: Jac-
ques Roussel stjórnar.
Annie Jodry og Fontain-
bleau-kammersveitin leika
Fiðlukonsert nr. 4 i F-dúr
op. 7 eftir Jean-Marie Le-
clair: Jean-Jacques Werner
stjórnar. Enska Kammer-
sveitin leikur Sinfóniu i B-
dúr nr. 2 eftir Carl Philipp
Emanuel Bach: Reymond
Leppard stjórnar.
15.45' Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir. Tilkynningar
(16.15 Veöurfregnir).
16.20 Popp.
17.30 „Fjöll og firnindi” eftir
Arna óla. Tómas Einarsson
les um feröalög Stefáns
Filippussonar (9).
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Byrgjum brunnin.
Margrét Sæmundsdóttir
fóstra flytur erindi: Börnin
og umferðin.
20.00 Sinfónískir tónleikar.
Werner Haas og Óperu-
hljómsveitin i Monte Carlo
leika Konsert-Fantasiu op.
56 fyrir pianó og hljómsveit
eftir Piotr Tsjaikofski: Eli-
ahu Inbal stjórnar.
20.30 Noregsspjall. Ingólfur
Margeirsson ræðir við Kára
Halldór leikara.
21.00 Kdrar úr operum eftir
Wéber, Verdi, Leoncavallo
o.fl. Kór Rikisóperunnar i
Munchen o.fl. syngja.
21.30 Ótvarpssagan: „Ditta
mannsbarn” eftir Martin
Andersen-Nexö. Þýðandinn
Einar Bragi les (16).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsag-
an: „Sagan af San Michele”
eftir Axel Munthe. Þórarinn
Guðnason les (24).
22.40 Afangar. Tónlistarþátt-
ur sem Asmundur Jónsson
og Guðni Rúnar Agnarsson
stjórna.
23.30 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Föstudagur
5. ágúst
20.00 Fréttir og veður
20.25 Augiýsingar og dagskrá
20.30 Norðurlandameistara-
mótið I skák. Umsjón Ing-
var Asmundsson.
20.45 Fljótasta skepna jarðar.
Dýralifsmynd um bletta-
tigurinn i Afriku, fótfráasta
dýr jarðar. Þýðandi og þul-
ur Óskar Ingimarsson.
21.10 Skattarnir enn einu sinni
Bergur Guönason lög-
fræðingur stýrir umræðum
um skattamál I tilefni af út-
komu skattskrárinnar 1977.
Þátttakendur: Björn Þór-
hallsson, formaður lands-
sambands Islenskra versl-
unarmanna, Jón Sigurðsson
ráðuneytisstjóri og Skúli
Pálsson hrl.
22.00 Draugabærinn (Yellow
Sky) Bandariskur vestri frá
árinu 1948. Aöalhlutverk
GregoryPeck, Anne Baxter
og Richard Widmark. Bófa-
flokkur rænir banka og
kemstundan við illan leik til
afskekkts bæjar, sem kom-
inn er i eyði, og þar er ekki
annað fólk en gamall maður
og barnabarn hans, ung
kona. Þýðandi Jón Thor
Haraldsson.
23.35 Dagskrárlok
framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
LÍKI OFAUKIÐ
0
eftir Louis Merlyn
— Ekki Milan. Hann mundi aldrei gefa þér tækifæri til
þess. Hann hættir ekki f yrr en hann vill það sjálf ur.
Hún hlustaði, meðan hann skýrði það fyrir henni.
Undarlegur tími og undarlegur staður, hugsaði hún. En
það var þægilegt að heyra rödd hans. Símaklefinn var
þröngur, enhún tók ekki eftir því. Hún skynjaði aðeins
blíðlega röddina, sem sagði henni frá Milan.
— Hann vann við lögregluna fyrir tíu árum, útskýrði
Silone. — Hann var hnefaleikamaður og hætti þvi til að
gerast lögga. Hann var góður í starfinu og þess vegna
leið ekki á löngu, þar til hann fór að snuðra upp á eigin
spýtur. Hann var líka heiðarlegur og þess vegna gekk
honum ekki sérlega vel, eftir að hann afklæddist bún-
ingnum.
Hann þagnaði stundarkorn. — Hann er ennþá heiðar-
legur, sagði hann mjög blíðlega. — Þú getur ekki mútað
Milan, Fran. Reyndu það aldrei.
— Hvers vegna ertu að segja mér þetta? spurði hún.
— Til að þú gerir þér grein fyrir hvernig þú átt að
koma fram gagnvart honum, svaraði Nat Silone. — Það
verður kannski einhvern tíma nauðsynlegt.
— Haltu áfram. Hún uppgötvaði að hún hélt dauða-
haldi í símann.
Hann sagði: — Milan kynntist stúlku, sem hét Belle.
Hún var óáreiðanleg, en það var eitthvað í fari hennar,
sem hafði alveg réttu áhrif in á Milan. Hann varð vitlaus
í henni, rétteins og öllu, sem hann tekur sér fyrir hendur
— allt með hörkunni. Það einkennilega er, hélt Silone
áf ram,— að hún starfaði fyrir spilavíti. Hún var tálbeita
i útjaðri bæjarins. Milan vissi það ekki og þegar honum
var sagt það, neitaði hann að trúa því. Belle komst að því
hverjar tilf inningar hans til hennar voru og krækti í hann
klónum.
Gamla sagan, hugsaði Fran. Hvers vegna voru karl-
menn slík fffl, þegar kvenfólk var annars vegar? Eða
öfugt. Hún hafði séð það frá báðum hliðum.
Silone sagði: — Um tima sá hann ekkert annað en
Belle. Hún fékk laun hans og eyddi þeim í föt. Svo lét hún
til skarar skríða.
— Nat, greiphún fram í. — Milan er ekki þannig.
— Jú, hann var það, svaraði Silone. — Hann vakn-
aðiupp og varð æf ur.Hann var jaf n skarpur þá, en hinum
megin. Staðurinn, sem Belle starfaði fyrir, borgaði og
Milan fékk skipun um að halda sig í hæfilegri f jarlægð.
Hann hlýddi ekki. Hann f letti ofan af svindlinu og missti
stöðuna. Ekki strax, en þeir eyðilögðu allt fyrir honum,
svo það kom í sama stað niður. Hann missti hana líka.
Hún lenti í fangelsi ásamt manninum, sem hún vann f yr-
ir, bróður sínum. Það var Max Kane. Þau eru bæði laus
núna. Belle fór austur, en Max kom aftur.
— Nú skil ég þetta betur, sagði Fran. Hún hugsaði um,
hvernig Kane nyti þeirrar tilhugsunar að Fran Riley
stingi Milan með hnífi.
— Milan drakk sig f ullan, hélt Silone áf ram. — Eins og
hver annar hefði gert. Hann komst þó yf ir þetta og hætti
að drekka. Ég hjálpaði honum til þess. En svona tvisvar
á ári þrúga minningarnar hann og hann gengur ber-
serksgang. Hann er enn ekki búinn að gleyma henni.
— Ég trúi því ekki, sagði Fran. — Milan er ánægðasti
maður, sem ég hef nokkurn tíma kynnzt.
Silone hló lágt. — Milan er ánægður með sjálfan sig,
barnið mitt. — Á yf irborðinu. Innst inni er hann hræddur
við sjálfan sig. Hann efast um hæf iléika sína. Mundir þú
ekki gera það lika, ef þú hefðir séð eitthvað, sem þú viss-
ir að væri þess virði að berjast f yrir því, snúa sér við og
bita þig?
Hvers vegna sagði hann það svona? Hún kreisti símtól-
ið milli handanna, þar til hnúarnir hvítnuðu. — Ég vona,
að ég verði aldrei fyrir þeirri reynslu, sagði hún.
— Allt í lagi, sagði Silone f Ijótmæltur, — Þannig er Mil
an. Ef þér finnst enn, að þú þarfnist hjálpar hans, þá
gjörðu svo vel.
— Ég þarfnast hans, sagði hún. — Ef einhver skyldi
muna, að ég fór til Emile....
Silone greip snöggt fram í fyrir henni. — Náðu þá í
hann. Hann er hjá Polly Baird.
Fran heyrði smellinn í símanum. Hún lagði á. Hann
veit, að hann getur ekki mútað Milan, hugsaði hún. En
hvers vegna tekur hann þá áhættuna á að Milan kom-
ist að sannleikanum um hann?
20. kafli
Húsvörðurinn barði að dyrum á svefnherbergi Polly
Baird, klæddur baðslopp og með úfið hárið. Andartaki
seinna svaraði hún og sagði: — Það er ungf rú Riley, hún
segir, að það sé mjög mikilvægt.
Polly sagði: —Segðu henni að fara — nei bíddu!
Við hlið hennar svaf Milan. Hann lá á maganum með
andlitið grafið í koddann, svo aðeins annað eyrað og
augnabrúnin var sjáanlegt. Hún leit niður á hann og
brosti íbyggin.
— Biddu hana að koma hingað inn, skipaði hún.
Hún hraðaði sér yf ir að snyrtiborðinu og renndi greiðu
gegn um stuttklippt, dökkt háið. Hún púðraði sig svolítið
og málaði varirnar og loks klæddist hún hálfgagnsæjum
slopp, sem fór vel við bleiku náttfötin. Þegar barið var
að dyrum, var hún tilbúin
Fran kom hikandi inn. Dyrnar lokuðust að baki henni
og hún leitá Polly Baird. Polly sagði: — Viltu ekki fá þér
sæti, ungfrú Riley?
Það var sófi nálægt rúminu og Fran settist á brún
hans. Hún sá Milan og hægt myndaðist bros á vörum
henni. Hún leit svolítið glettnislega á Polly Baird.
— Þetta var ekki nauðsynlegt, sagði hún — Ég hef
nefnilega engan áhuga á honum.
Polly yppti öxlum. — Ég gerði ráð fyrir, að það væri
hann sem þú vildir tala við, en ekki ég. Þú hefðir heldur
ekki komið hingað, ef það væri ekki áríðandi — f yrir Mil-
an.
Fran svaraði hissa: — Ég ... nei. Þakka þér fyrir. Það
er mikilvægt.
— Hann þarf á kaffi að halda, sagði Polly. Hún gekk
fram og lokaði á eftir sér.
Fran gekk yficað rúminu og dró sængina af, Milan.
Hann var í náttfötum og hana langaði mest til að hlæja.
Á þeim var fangamarkið L.N. og ermar og skálmar voru
allt of stutt. Fran greip um axlir hans og togaði i. Hann
valt yf ir á hliðina og staðnæmdist á brúninni. Hún tog-
aði aftur og steig aftur fyrir sig.
Milan datt fram úr og féll með dynk á gólf ið. Hann lá
kyrr andartak og reyndi siðan með erfiðismunum að
standa upp. Hún fór að leita að baðherberginu og fann
það, fallegt herbergi með fjólubláum flísum. Hún fyllti
könnu af vatni og fór inn aftur.
Milan var enn að reyna að setjast upp, jafnframt því
sem hann reyndi að vakna. Hún skvetti vatni framan í
hann. Hann blótaði rámri röddu, opnaði augunog sá hver
það var. Hann hætti að blóta og glápti á hana.
Hún sagði: —Stattu upp, Milan. Ég þarf að þurrka upp
vatnið.
Hann var fölleitur og leit út fyrir að þurfa að kasta
upp, þegar hann settist.
— Nat sagði, að það væri ekki hægt að gera þig allsgáð-
an, tilkynnti hún honum.
„Hafö’ekki áhyggjur af
blaðinu. Hann er að koma
með annað.”
DENNI
DÆMALAUSI