Tíminn - 07.09.1977, Page 13

Miövikudagur 7. september 1977
13
15.00 Miödegistónieikar
Hljómsveit Rfkisóperunnar
í Vln leikur Sinfóniu nr. 6 I
D-dúr (Morguninn) eftir
Joseph Haydn, Max Gober-
man stjórnar. Géza Anda,
Wolfgang Schneiderhan,
Pierre Fournier og Sin-
fóniuhljómsveitiítvarpsins i
Berlin leika Konsert i C-dúr
fyrir pianó, fiölu, selló og
hljómsveit op. 56 eftir Lud-
wig van Beethoven, Ferenc
Fricsay stjórnar.
16.00 Fréttir, Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popphorn. Halldór
Gunnarsson kynnir.
17.30 Litli barnatiminn
Guörún GuBlaugsdóttir sér
um timann.
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 VeBurfregnir. Dagskrá
kv öldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Viösjá. Umsjónarmenn:
Ölafur Jónsson og Silja
Aöalsteinsdóttir.
20.00 Einsöngur: Siguröur
Björnsson syngur Islenzk
lög. Guörún Kristinsdóttir
leikur á pianó.
20.20 Sumarvaka. a. Úr
brefum Torfa i Ólafsdal.
Asgeir Asgeirsson les bréf
rituö i Kanadaferö fyrir
rúmri öld, — fyrri lestur. b.
..Einhverntima hægir hann”
Játvaröur Jökull Júliusson
hugleiöir gamlar hvers-
dagsvisur. Agúst Vigfússon
flytur. c. Skaftfellsk vötn i
vexti Bryndís Siguröar-
dóttir les frásöguþátt eftir
Hannes Jónsson á Núpsstaö,
skráöan i Skruddu Ragnars
Asgeirssonar. d. Arnes-
ingakórinn syngur Isienzk
lög Söngstjóri Þuriöur Páls-
dóttir.
21.30Útvarpssagan: „Vikur-
samfélagiö” eftir Guölaug
Arason. Sverrir Hólmars-
son les (2).
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir. Kvöld-
sagan: „Dægradvöl” eftir
Benedikt Gröndal Svein-
bjarnarson. Flosi Ólafsson
leikari byrjar lesturinn.
22.40 Djassþátturi umsjá Jóns
Múla Arnasonar.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Miðvikudagur
7. september
20.00 Fréttir og veöur.
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Skóladagar (L) Leikinn,
sænskur sjónvarpsmynda-
flokkur i sex þáttum um
nemendur i níunda bekk
grunnskólans, foreldra
þeirra og kennara.
Höfundur handrits og leik-
stjóri Carin Mannheimer. 1.
þáttur. Skólinn. Þýöandi
Óskar Ingimarsson. Næsti
þáttur veröur sýndur nk.
miövikudagskvöld, og síöan
veröur myndaflokkurinn á
dagskrá tvisvar i viku, á
sunnudags- og miöviku-
dagskvöldum. (Nordvision
— Sænska sjónvarpiö).
21.20 Melanie(L) Bandariska
söngkonan Melanie syngur
nokkur lög, flest frum-
samin. ---------
22.00 Berfættir læknar.
Bandarisk fræöslumynd um
heilsugæslu og lækningar i
Alþýöulýöveldinu Kina.
Áriö 1949 voru um 20.000
læknar i þessu víöáttumikla
og fjölmenna landi og
læknisskorturinn geigvæn-
legur I sveitunum. Ráöin
var bót á vandanum meö
þvi aö kenna leikmönnum
undirstööuatriöi læknis-
fræöi, sjúkdómsgreiningu
og einfaldar aðgeröir, og
senda þá til starfa i dreif-
býlinu. Nú eru um 200.000
læknar i Kina. Þýöandi og
þulur Guöbjartur
Gu'nnarsson.
22.50 Dagskráriok.
SÚSANNA LENOX
eisi, f innst mér. Þar að auki er dugur í Arthúr, en Sam —
já, ég veitekki, hvað úr honum yrði, ef Wright gamli yrði
eignalaus".
En Arthúr, sem ekki var annað en vonarpeningur,
þoldi samt illa samanburðinn við Sam. Sú, sem giftist
Sam, var undir eins komin í röð hefðarkvenna, en sú,
sem hreppti Arthúr, átti fyrir höndum mörg erfið
baráttuár. Auk þess var Arthúr eitthvað svo þyngsla-
legur, eða það fannst Rut, en aftur á móti var Sam
ímynd þess lífsglaða glæsimennis, sem hún þráði. ,,Ég
hef andstyggð á Arthúr Sinclair", sagði hún.
,,Þú getur auðvitað náð í Sam, ef þú bara vilt", sagði
móðir hennar íbyggin. „Eitt kvöld með barni eins og
Sönnu breytir engu".
Rut reigði sig. „Heldur þú, að ég viti það ekki?"
hrópaði hún. „Það sem mér sárnar er sú óskammfeilni,
að hann skuli koma hingað í heimsókn til hennar, þó að
hann vilji hvorki sjá hana fyrir konu ne bjóða henni út
með sér. Það er smán fyrir okkur öll?"
„Ja, ég held nú, að það sé ékki svona afleitt, Rut",
sagði móðir hennar í huggunartón. Hún var allt of ein-
föld til þess að átta sig á þessari slóttugu sjálfsblekk-
ingu. „En nú verðum við að hugsa um kjólinn". Hún
breiddi pilsið framan á sig sjálfa. „Er það ekki yndis-
legt?"
Rut starði á pilsið. Þetta var í raun og veru fallegasta
f lík. En það dró úr gleði hennar að hún mundi allt í einu
eftir því, hvern þátt Súsanna hafði átt i því, að hún fékk
þennan kjól. Samt sem áður fór hún í hann, og smám
saman varð hún ánægðari með sjálfa sig. Hún ætlaði að
bíða, unz Sam kæmi, og sýna honum sig. Hann yrði varla
lengi hjá Súsönnu. Þessi hugmynd dró talsvert úr sárs-
aukanum. Hún byrjaði strax að snyrta sig, þótt klukkan
væri enn ekki nema þrjú. Súsanna var búin að draga á
kjólinn sinn og fór að hafa fataskipti klukkan f imm, því
að hún vissi, að Rut myndi koma og biðja hana að leggja
hönd að síðustu skreytinguna. Og hún átti kollgátuna.
Klukkan hálfsex, áður en hún var sjálf búin að snyrta sig
eins og hún vildi, kom Rut og bað hana með flírulegri
undirgefni að hjálpa sér „svo sem hálfa mínútu, — ef þú
vilt gera svo vel — og mátt vera að því".
Súsanna greiddi Rut, taldi hana á að fara í öðruvísi lita
sokka og skó, hjálpaði henni í kjólinn og varði hér um bil
heilli klukkustund til þess að hagræða honum sem bezt.
Þær komu því báður of seint í kvöldmatinn, og þegar þær
höf ðu snætt, varð Súsanna enn að gera bragarbót. Þar á
eftir vannst henni fyrst tími til þess að Ijúka við að
snyrta sjálfa sig. Það var því aðeins Rut sem kom blað-
skellandi á móti Sam, er hann kvaddi dyra. „Þú ert allt
of falleg, Rut!" hrópaði Sam. Og augu hans og radd-
blær báru vitni um það, að hugur f ylgdi máli. Hann hafði
ekki veitt því athygli fyrr hve mjúkan og drif hvítan háls
þessi Ijóshærða frænka hans hafði ne hve fagurlega
grannir handleggir hennar fóru við ávala axlanna.
Þegar Rut gerðir sig líklega til þess að fara, mælti hann:
„Þarftu að flýta þér svona. Biddu þangað til Súsanna
kemur niður".
„Hún hefur verið að hjálpa mér", sagði Rut. Það var
lýgilaust, þóað hún hældi sér af því. „Það er þess vegna,
að hún er svona sein f yrir. — Nei, ég verð að f ara". Hún
var of hyggin til þess að láta undan freistingunni. „Þú
kemur eins fljótt og þér er unnt".
Ég kem eftir fáeinar mínútur", svaraði Sam. „Þú
ætlar mér nokkra dansa".
Rut hélt leiðar sinnar hin glaðasta. Þegar hún var
komin út að hliðinu skotraði hún augunum snöggvast
heim að húsinu. Sam horfði á eftir henni.
Sam stóð úti á svölunum og nagaði sig í handarbökin
fyrir að hafa lofað Súsönnu að heimsækja hana þetta
kvöld, en rödd hennar hreif hann frá þessum hugleiðing-
um. ,,Hefurðu nokkurn tíma séð jafn fallega stúlku og
Rut í kvöld", sagði hún.
Gremja Sams rauk strax út í veður og vind. Sjálfbirg-
ingslegur græðgissvipur færðist á lostasjúkt andlit hans,
er hann sá Súsönnu. „Hún er falleg", sagði hann. „En ég
er ánægður þar sem ég er."
Kjóll Súsönnu var of ureinfaldur og iburðarlaus eins og
títt var um kjóla telpna á hennar aldri. Hann var kraga-
laus, og mjúkur og þrif legur, en þó grannur, háls hennar
naut sín vel. Armar hennar sem voru berir upp f yrir oln-
bogana, voru einnig óvenjulega aðlaðandi. Töfrar Sús-
önnu fólust þóekki fyrst og f remst í yndisþokka eins eða
annars hluta líkamans, heldur þeirri hárnæmu löðun,
sem jafnan veldur mestu um kynferðisleg áhrif fólks a
aðra. Hún var skynsöm stúlka — ef til vill helzt til skyn
söm á hennar aldri að vera, — þótt seytján ára stúlka se
nú á dögum ekki langt frá þvi að vera fullþroska kona
En jafnvel þótt hún hefði verið heimsk, myndu töfrar
kynlöðunarinnar, sem rödd hennar var slungin, lágu i
hverju augnatilliti hennar og geisiuðu frá björ lu hörundi
hennar, hafa seitt til hennar karlmennina.
Þau skröf uðu um allt milli himins og jarðar — austrið
og vestrið, íþróttir og háskólalíf undur New York-borgar
og seinast veðrið. Sam var allan tímann að velta því f yr-
ir sér, hvernig hann ætti að beina talinu inn á þá einu
braut sem bæði höfðu hug á umf ram aðra hluti og honum
var meira í mun en allt annað. Hann hafði lagt sig allan
fram um að tileinka sér þau veiðibrögð, er að haldi
komu, og hafði náð talsverðri leikni í þeirri grein — sér-
lega mikilli, ef á það var litið, að hann var aðeins tvítug-
ur. Hann hafði hugsað sér marga forleiki, líkt og kænn
taflmaður. En enginn þeirra virtist vænlegur við þetta
sérstaka tækifæri, er hann haf ði einsett sér að ná ástum
stúlku úr sömu stétt og hann sjálf ur — stúlku, sem hefð-
bundnar skoðanir og löngun hans til meiri upphefðar
bönnuðu honum þó að hugsa til eiginorðs við. Hann
horfði á hana i tunglskininu og sagði við sjálfan sig. „Ég
verð að hafa gát á mér, svo að ég geri ekki neina
skyssu." Ofsafengnar ástríður hans voru samt komnar
vel á veg með að ná yf irtökunum á varkárninni, er hann
hafði erft frá föður sínum, sem heita mátti að drægi
andann eftir fyrirfram gerðri áætlun.
Hann var enn að hugsa um, hvernig hann ætti að stíga
fyrsta sporið — Súsanna reyndi eftir beztu getu að koma
til móts við hann—, er þrjú högg voru drepin á dyr ein-
hvers staðar í húsinu. „Guð minn góður!" hrópaði Sús-
anna. „Þetta er Georg fóstri. Klukkan hlýtur að vera
orðin tíu". Og svo bætti hún við af fölskvalausri ein-
lægni: „Æ, hvað það var leiðinlegt. Ég hélt að það væri
ekki orðið nærri því svona áliðið".
„Ég segi það sama. Mér finnst ég vera nýkominn",
sagði Sam. Barnsleg hreinskilni hennar hafði orkað á
hann. „Ég verð þá líklega að fara".
„ En þú kemur aftur — einhvern tíma", sagði hún með
áköfum spurnarhreim i röddinni. Hann var fyrstt
draumur hennar — sá fyrsti, sem hún hafði lagt hug á.
Og hversu draumaglæstur var hann ekki, þarna sem
hann stóð fyrir framan hana í töfrandi tunglsljósinu!
„Kem aftur? Já, það geturðu reitt þig á", hrópaði
hann í hrifni, sem smaug eins og Ijúfur ylur um hana
alla.,, Ég gæti ekki á mér setið. En Rut — hún — hún er
alltaf heima".
Hugsaöu þér ef ég væri hér ekki
hr. Wilson, þá myndi kannski búa
hræöilegurkrakkil næsta húsi viö
þig, sem myndi gera þig alveg
vitlausan!
DENNI
DÆMALAUSI