Fréttablaðið - 22.07.2006, Side 72

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 550 5000
����������
���������
���������������
60 02 .V .B
s
met sy S
AE
KI
re tn I
©
Opið 10:00 - 20:00 virka daga | Laugardaga kl. 10:00 - 18:00 | Sunnudaga kl. 12:00 - 18:00 | www.IKEA.is
ÚTSALA
6. júlí - 30. júlí
Rýmum fyrir nýjum vörum.
Yfir 1000 vörur á útsölu.
HEITASTA ÍSLENSKA
SUMARTÓNLISTIN
KOMIN Í
VERSLANIR!
Sem ég stóð við grill uppi í sumarbústað í vikunni og horfði
á marinerað léttreykt svínakjöt
steikjast við funheita kolaglóð, í
stuttbuxum að kvöldlagi eins og
sannur Íslendingur í 15 stiga hita
sem telst gott á annars dapurlegu
sumri, varð mér rétt sísvona hugs-
að til botns Miðjarðarhafs.
ÍSRAEL, Palestína, Líbanon,
Beirút, Gaza. Alla mína ævi hef ég
hlustað á fréttir af átökum á þess-
um stöðum. Fyrstu minningar af
fréttalestri, þar sem alvörugefinn
fréttaþulur las yfirlit frétta eftir
stefið góða sem margir tengja við
hversdagskvöldmat eins og soðna
ýsu og kartöflur, eru flestar um
það að nú hafi enn á ný til átaka
komið á Vesturbakka Jórdanár og
svo framvegs. Lengi fannst mér
líklegt að orðið gasalegt væri leitt
af Gaza. Skammstöfunin PLO,
Frelsissamtök Palestínumanna,
skapaði alltaf einhver undarleg
hughrif í bernskunni, tengingar
við skeggjaða menn með eitthvað
sem líktist viskustykki á höfðinu,
rauðköflótta klúta sem flöksuðu í
hægum eyðimerkurandvara.
ÞESSI stöðugi straumur frétta frá
þessu svæði, sem alltaf fjölluðu
eiginlega um það sama, gerði það
að verkum að sárasjaldan, ef nokk-
urn tímann, var pælt í því um hvað
þær raunverulega fjölluðu. Það
var eins og þær kæmu manni varla
við. Það var eins og þetta svæði
væri einhvers staðar langt, langt í
burtu, þar sem önnur lögmál giltu.
Í einhverju ófriðarlandi. Bálog-
brandistan. Stríðsrael. Kvalistína.
ÞAÐ var ekki fyrr en vel var liðið
á menntaskólanám og maður var
búinn að ganga alllengi með kringl-
ótt gleraugu og klút - sem ég frétti
síðar að héti einmitt Palestínuklút-
ur - að einhver raunveruleg vitund
fór að skapast um það að hugsan-
lega væri þetta ástand eitthvað
sem maður ætti að spá meira í.
Láta sig meira varða. Birtingar-
mynd þessarar auknu meðvitund-
ar um heimsmálin varð í mínu til-
viki, og ég held að þar eigi ég
samleið með mörgum öðrum, sú,
að ég varð meira og meira ósáttur
við framferði Ísraelsmanna. Þessi
tilfinning hefur vaxið til muna á
undanförnum árum - því ekki þótti
mér Sharon merkilegur pappír -og
á síðustu vikum, ef ekki bara
dögum, hefur andúð mín á fram-
ferði og yfirgangi Ísraelsmanna
orðið svo yfirþyrmandi í sálarlíf-
inu, að meira að segja þótt ég
standi úti í stuttbuxum og grilli
kemst ég ekki hjá því að hneyksl-
ast með sjálfum mér dágóða stund
á framferði þeirra.
ÞARNA var ég nýbúinn að hlusta
á fréttir af því að fyrr um daginn
hefðu Ísraelsmenn gert loftárásir
á Suður-Líbanon, drepið 59
óbreytta borgara og einn skæru-
liða Hizbollah. Búið var að spengja
samgönguæðar, vatnsveitustöðvar
og rafstöðvar. Í Líbanon var lífið
komið í fullkomið uppnám. Og sem
ég horfði á steikina krauma á grill-
inu hugsaði ég sem svo, hvernig
maður sjálfur myndi bregðast við
undir slíkum árásum nágrannarík-
is. Myndi maður kannski ganga í
Hizbollah? Og hvað ætli slík sam-
tök myndu nú heita á Íslandi ef við
ættum svona nágranna?
Eilíft stríð