Tíminn - 07.06.1981, Blaðsíða 27

Sunnudagur 7. júni 1981
nútíminn
ERT ÞÚ OF UNG(UR)
TIL AO AKA?
FJÓRIR DAGAR
YFIR TÍMANN,...
UNGLINGAR OG AFBROTIN
Unglingatíma
ritið Sextán:
Vandað
og
fróð-
legt
blað
■ — NUtimanum hefur borist 2.
tbl. timaritsins Sextán. Eins og
áður hefur verið getið hér á áið-
unni er það blaðaútgáfan Hasla
h.f. sem stendur fyrir þessu
blaði. Fyrsta tölublaðið var
virkilega vandað og gafgóðar
vonir. Eftir þá metnaðarf ullu
byrjun hafa Utgefendur þurftað
draga f land. Kostnaður við
blaðið reyndist of mikill og þvi
var nauðsynlegt að hækka verð
þess og óhjákvæmilegt reyndist
að taka inn nokkrar auglýsingar
tilað standa straum af kostnaði,
þrátt fyrir yfirlýsta stefnu um
að hafa ekki auglýsingar i blað-
inu.
Þrátt fyrir þetta mótlæti láta
aðstandendur Sextán hvergi
bugast og 2. tbl. stendur þvi
fyrsta ekkert að baki. Sem fyrr
er það prentað á vandaðan
pappi'r og margar siður eru i lit.
Hins vegar hefði þetta allt ekk-
ert að segja ef efnið væri svo
ekki upp á marga fiska. Efni
blaðsins er tiltölulega saklaust
Allir geta fundið þar eitthvað
við sitt hæfi. 1 blaðinu eru fastir
þættirum gæludýr, kvikmyndir,
ljósmyndir, samskipti kynj-
anna, snyrtingu og framkomu,
tækni, visindi og náttúru og auð-
vitað popp. Hinn þröngi mark-
aður hérlendis gerir það nauð-
synlegt að hafa efni blaðsins
sem fjölbreytilegast og við
flestra hæfi. Að ósekju mætti
samtkafa dýpra i sum umfjöll-
unarefnin og gera rækilega
grein fyrir öllum sjónarhornum
og fá jafnvel skoðanaskipti um
efnið.
Aðaluppistaðan i blaðinu er
viðtal við Kjartan Ragnarsson,
leikara, létt og skemmtilegt en
segir ekkert meira en það sem
hægt er að lesa I viðtölum sem
birtist I einhverju helgarblaö-
anna. Það efni sem vakti mesta
athygli mina og áhuga var um-
fjöllunin um unglinga og afbrot.
Þar er gerö tilraun til að kafa i
þetta vandamál og skoða það
frá i31um hliöum. Lofsvert
framtak. Það mætti gera meira
af þessu.
Sextán er aö vinna sér sess
meöal timarita á markaðnum.
Standi aöstandendur þess við
þær metnaðarfullu áætlanir
sem þeirhafa settfram og fleiri
unglingar takiþátt i gerð þess þá
á þaö sér framtiö.
—M.G.
TWffirtU'*, stC'-pfí
FYRSTA
FRANK Zappa: Tin-
seltown Rebellion
■ — Nýjasta plata Frank
Zappa er tvenna (tvöfalt al-
bum). Hiín er einnig fyrsta
platan sem gefin er út af plötu-
fyrirtæki hns „Barking Pumpk-
in Records”. Loks eftir þrjár
plötur um bilskurinn hans Jóa
gefur hann út „live” plötu. Það
verður ekki skafið af Frank
Zappa að hann er frábær sviðs-
maður og hans bestu plötur hafa
án efa verið „live” plötur. Ef
eitthvað er að marka tónleika-
plötur hans þá eru þeir mikið og
skemmtilegt „show”. Honum
tekst að ná góðu sambandi við
áhorfendur og ekki skemmir
fyrir að kfmnigáfa hans skin i
gegnum öll lögin og textana.
Uppátæki hans á tónleikum eru
löngu þekkt og það leiðist eng-
um á tónleikum hjá honum.
Þessi tilfinning kemst vel tii
skila á plötunni. Mergjaðir text-
ar Zappa og kynningar hans á
lögunum og samtöl hans við á-
horfendur eru prentaðir (ismá-
atriðum) á plötuumslagiö.
Þetta gefur fólki tækifæri til að
fylgjast betur með og jafnvel til
að skiija húmor Zappa. Um-
fjöllunarefni hans og iög hafa
aidrei verið af hinu venjulega og
ekki bregður hann út af vanan-
um i þetta skipti. Ef þið eruð að
leita eftir „easy iistening” plötu
forget it, þessi er eingöngu fyrir
þá sem eru inni Zappa. Platan
ertekin upp á mismunandi stöð-
um i Bandarikjum á siðustu
hljómleikaferð Zappa. Það er
að segja flestar upptökurnar
eru gerðar i Bandarikjunum en
nokkur lög eru tekin af hljóm-
leikum sem hann hélt i London.
Og eitt lagið er tekið upp I
stúdió (tii þess að ihaldssamar
útvarpsstöðvar hefðu eitthvað
að spila af plötunni).
Frank Zappa er bandariskur,-
Bandariskur humor og tónlist-
armenning getur verið fjarlæg
íslendingum. Það er erfitt að
hlusta á Zappa, en fyrir þá sem
það geta þá er það þess virði.
3im
Stetnman

Onnur
Jim Steinman: Bad For
Good
■ — Hlutur Jim Steinmans á
plötu Meatloaf „Bat Out of
Hell” var svo stór að meö
nokkrum sanni má segja að þaö
hafi veriö fyrsta platan hans. Sé
svo þá er „Bad For Good” önn-
ur plata Jim en fyrsta plata
hans sem sólóista. Allir þekkja
sögu Meatloafs og hinna ævin-
týralegu vinsælda sem plata
hans naut á sinum tima. Sem
dæmi um lifseiglu þeirrar plötu
þá má benda á að hún var enn á
lista I Bandarikjunum (nr. 36)
þegar „Bad for Good” kom út.
Þessi plata átti upphatiega að
vera önnur plata Meatloaf en Ur
þvi varð ekki vegna þess að
Meatloaf hafði misst röddina
viö of mikla áreynslu á tónleika-
feröalögum. Þá ákvað Jim-
steinman aö gera plötuna sjálf-
ur og geröi hana að sóldplötu
Isinni.
Þannig að það er fyrst núna
eftir nærri fjögur ár að út er
komin plata sem með réttu
getur kallast platan sem átti
að fylgja „Bat Out Of Hell”
eftir. Að öllu leyti sver þessi
plata sig i ætt við „B.O.O.H.”.
Allt frá plötuumslaginu til
texta og aðstoðararmanna er
þessi plata nákvæmlega
eins nema hér vantar Meat-
loaf. Jim getur sungið og
lög hans og textar eru góðir,
en... Fjögur ár er langur timi á
tónlistardagatalinu. Ótrúlegar
breytingar hafa átt sér stað i
tónlistinni, nýjar stefnur og ný
nöfn hafa skotiö upp kollinum.
Að endurheimta forna frægð
með þvi að gefa út plötu sem
hljómar nákvæmlega eins og
fyrsta platan er ekki sú leið sem
ég myndi fara til að reyna fyrir
mér á ný. A „B.O.O.H.”
mjólkuðu þeir félagar mögu-
leika laga og texta Jim Stein-
mans til hins itrasta. „Bad For
Good” er og verður aldrei neitt
annað en sú plata, útgefin nokk-
uð löngu seinna.
Eitt er þó hægt að segja
þessari plötu til hróss að maður
fær peninganna virði. Innnifal-
ið i verðinu er litil plata. En hún
bjargar ekki neinu.
...... Av, v
ELVIS ER EKKI DAUÐ-
UR
Shakin'Stefens: This Ole
House
■ — A meðan þeir sem nú
standa fyrir rokkabilly endur-
reisninni voru enn i vöggu var
Shakin’Stevens að skaka sér viö
þá tegund tónlistar. A meðan
aðrir sneru sér aö nýbylgju og
pönki hélt Shaky sig við rokkið
og lét háðsglósur annarra sem
vind um eyru þjóta. Nú þegar
þessi tegund tónlistar á vaxandi
vinsældum að fagna og rokka-
billyhljómsveitir spretta upp
eins og gorkúlur er ekkert eöli-
legra en aö Shaky geri það gott.
Sjálfur þakkar hann pönkinu
þessa velgengni sina nú siðasta
árið. „Pönkið var leit að ein-
faldleika. Sú leit beindi sjónum
fólksins að rokkinu sem jú er
það upprunalega”. En hvaö
segir hann um allar þessar
hljómsveitir sem hafa sprottið
upp og njóta nú vinsælda i kjöl-
far rokkabilly endurreisnar-
innar. „Endurreisn? Rokkiö
hefur alltaf verið til staðar. Ég
skil ekki þennan hugsunarhátt.
Endurreisn. Það er ekki hægt að
endurreisa Beethoven, á sama
hátt verður rokkiö ekki endur-
reist þvi það hefur allan timann
verið til staöar, bara tekið á sig
mismunandi myndir.”
Shakin’Stevens er frá Suður
Wales (believe it or not) og
hefur alla tið verið rokkabilly
aödáandi. Hann stofnsetti
hljómsveit og feröaðist um
Bretland og reyndi að vekja á-
huga fólks á þessari tegund tón-
listar. Þaö var ekki fyrr en hann
fékk hlutverk I söngleiknum
„Elvis” (skritið?) sem hjólin
fóru virkilega að snúast honum I
hag. Eftir að söngleikurinn
hætti, en hann gekk 118 mánuði,
þá fékk hann hlutverk i sjón-
varpi og skömmu seinna varð
hann að stjörnu i Bretlandi með
þremur hit lögum I röö, „Hot
Dog”, Marie, Marie” og This
Ole House”. Þessi plata hans
„This Ole House” er önnur
plata hans, en áður var hann bú-
inn aö gefa út „Take One”.
Shakin’Stevens er minningu
Elvis ekki til skammar, miklu
frekar til framdráttar þvl hann
gerir þessari tegund tónlistar
virkilega góð skil. En mikiö
djöf... er hann likur Elvis.
S 'i íHáI:
* .
* ' ? í:¥.:
ÞRIÐJA
Live Wire: Changes
Made
■ — Þetta er þriöja plata Live
Wire. Og satt að segja átti ég
von á öðru, með tilliti til nafns.
Fyrsta plata þeirra „Pick it up”
vakti verulega athygli og var
þeim meira að segja á timabili
likt við Dire Straits. Ekki átti
það alls kostar við þá félaga þvi
þeir ákváðu að breyta til á
annarri plötu sinni „No Fright”.
Þeir skiptu um gitarleikara og
tempóuðu músikina upp. Þaö
var þessi plata sem fyrst vakti
athygli mina á Live Wire.
Seinna varð ég svo lánsamur að
sjá þá á sviði i London. Það var
þvi að vonum að ég biði spennt-
ur eftir þvi að heyra þriðju plötu
þeirra. Þaö er sagt i þessum
bransa að meö þriðju plötunni
„you make it or break it”. Ég
get sagt það strax að ég varð
fyrir vonbrigðum. Ekki með
hljómsveitina, hún er jafngóö og
áður. Það sem olli mér von-
brigöum var sú staðreynd að
þeir hafa staðnað. Sú stefna sem
þeir mörkuðu sér með „No
Fright” er hér alls ráðandi.
Þessi plata er i rauninni beint
framhald af „No Fright”, nema
það vantar alla tilfinningu núna.
Það er mér alveg óskiljanlegt
hvers vegna þeir skýröu plötuna
„Changes Made”. Engar
breytingar hafa átt sér stað
hvorki i lagavali né flutningi.
Sem miðlungsbresk rokkgrúbba
er Live Wire mjög góð, en ég er
hræddur um að meira þurfi aö
koma til þess að þeir skeri sig úr
fjöldanum.
Tónlist þeirra er kraftmikil og
trommu og bassaleikur er sér-
lega skemmtilegur. Gitarleikur
i fyrsta klassa og söngur góður,
en samt,þaö er eins og eitthvað
vanti. Heildarsvipur plötunnar
er daufur og það er eins og þeir
séu aö koma frá sér gömlu efni
sem kannski heföi átt að vera á
„No Fright”. Eftir þetta er von-
andi að þeir snúi sér aö þvi aö
uppfylla þá fyrirætlun sem þeir
gáfu i plötuheitinu.
AÐ BJARGA ANDLIT-
INU
The Who: Face Dances
■ — Þetta er fyrsta plata
hljómsveitarinnar á næstum
þriggja ára timabili siðan þeir
gáfu út „Who are you”. Samt
sem áður er varla hægt aö segja
aö þeir hafi veriö aðgerðarlaus-
ir á meðan. Sólóplötur og önnur
verkefni hafa haldið þeim við
efniö. Kannski er þetta með
vilja gert. A þessum tima sem
liöinn er hafa aödáendur haft
tima til að átta sig á fráfalli
Keith Moon og vanist Kenny
Jones við trommurnar. Þetta
kann einnig að vera skýringin á
þvi aö lltil eftirvænting hefur
veriö eftir útgáfu plötunnar.
Þeir hafa passað sig að vera
alltaf uppteknir og látiö vita af
þvi að þeir séu enn aö. Þannig
að þrátt fyrir ýmsar breytingar
þá er þessi plata ekki ólik fyrri
Who plötum. Það eina sem er ó-
venjulegt er upptökustjórinn,
Bill Szymczyk (symsyk). The
Who og Bill S.... hafa verið aö
gera nokkuö ólika hluti á undan-
förnum árum en samt sem áður
völdu þeir hann til aö halda um
stjórnvölinn I upptökusalnum.
Fyrirætlun hljómsveitarinnar
með þessu er óljós en þetta
hefur haft það aö verkum að
hrjúf tónlist The Who hefur
verið finpússuð að vissu leyti.
Þetta er augljóst á fyrsta lagi
plötunnar „You Better you bet”
og i ýmsum fleiri af sterkari
lögum plötunnar. En þar sem
lögin eru ekki eins sterk þá tekst
upptökustjóranum ekki að
bjarga þvi.
Með þessari plötu sanna The
Who aö þeir eru enn viö sama
heygarðshornið, en þetta er ekki
sagt I niðrandi merkingu. Hæfi-
leikiPeteTownsend til aö semja
góð lög er enn fyrir hendi.
Stundum gerist hann þó full
flókinn og viö það ræður hljóm-
sveitin ekki.heldur rennur lagið
út i sandirffi eins og sagt er.
Þegar maður hefur hlustaö vel
og lengi á plötuna þá finnast
mér lögin „How can you do it
alone” og „Daily Records”
bera af.
The Who er enn sú hljómsveit
sem er þess virði aö apa eftir.
SANTANA SVIKUR
ENGAN
Santana: Zebop
■ —... nema sjálfan sig. Það er
erfitt fyrir mann, sem sett hefur
sjálfum sér svo háan standard
sem Santana aö viöhalda hon-
um. Þetta er ellefta plata
hljómsveitarinnar og nú er
Carlos Santana eini upprunalegi
meðlimurinn, sem eftir er. Þær
tiu plötur sem á undan þessari
hafa fariö hafa sett hljómsveit-
ina á slikan stall að þegar hún
gerir lélega hluti þá á úr háum
söðli aö detta.
Þess vegna er þessi plata að
vissu leyti vonbrigði, þvi hún er
liklega sú litlausasta sem
hljómsveitin hefur sent frá sér
til þessa. En platan er alls ekki
léleg. Siður en svo. Gæði þess-
arar hljómsveitar verða ekki
dregin i efa, en gæöi er ekki nóg
þegar frumleika vantar.
Kannski er það ósanngjarnt aö
dæma hljómsveitina eftir þvi
sem hún hefur gert, en ekki þvi
sem hún er aö gera. En þetta er
nú einu sinni eina viömiðunin
sem við höfum og hana notum
við. Miöað við fyrri plötur, þá er
þetta léleg plata, eða öllu
heldur, ekki eins góð plata. Sé
plata hins vegar tekin eins og
hún kemur fyrir án þess að velta
fyrir sér fornri frægö hljóm-
sveitarinnar þá er þetta virki-
lega létt, skemmtileg og áheyri-
leg plata. Sú stefna Santana að
nota söngvara og spila „popp-
uö” lög gerir það að verkum að
platan er auöveldari áheyrnar
heldur en fyrri plötur, meö
undantekningum þó. Sem fyrr
er þaö Carlos Santana sjálfur
sem hefur samiö flest lögin á
plötunni. Nálega helmingur
þeirra eða fimm lög eru þó eftir
aðra en meölimi hljómsveitar-
innar. Þar er aö finna lög eftir
Cat Stevens, Russ Ballard og
J.J. Cale svo einhverjir séu
nefndir. Flutningur hljómsveit-
arinnar er eins og áður sagöi
góður og fer Carlós Santana á
kostum. Hins vegar er þetta
ekki sú plata sem gefur rétta
mynd af þvi sem Santana getur,
en hverju skiptir það ef hún er
spiluð?
—M.G.