Tíminn - 05.07.1981, Page 28

þakjárn • þaksaumur
plastbáruplölur • þakpappi
Byggingavörudeild
Jón Loftsson hf.
Hringbraut 121 sími 10 600
Orlofs-
ferðir
Ferðaskrifstofa
KJARTANS
HELGASONAR
Gnoðavog 44 - Fteykjavik - Sima 86255.
umboðsskrifstofa.
i9Qi
16 daga, 23 daga og 30 daga ferðir.
Annan hvern föstudag 10/7, 24/7, 7/8
og 21/8.
Flogið um Kaupmannahöfn,
morgunf lug.
Vikuferð um landið, dvalist 1, 2, 3
vikur að eigin vali við Balatonvatn,
baðströnd, sundlaugar, 1. flokks
hótel. Stoppað í Budapest í byrjun
og lok ferðar Budapest er ein
fallegasfa höfuðborg Evrópu, borg
gleði og matar. 148 hverir og því
hitaveita þar eins og á islandi.
Sögufræg borg. 1. flokks versl-
anir. Tíska með því fremsta i
heiminum. Verð ótrúlega lágt og
vörugæði eftir þvi. Landið lágt, en
vel ræktað, fallegt, þjóðin kát og
létt heim að sækja.
Matur og vín frábært.
Nýttforvitnilegt ferðamannaland.
Áætlunarflug, örfá sæti laus.
Hægt að stoppa i
Kaupmannahöfn i bakaleið.
ÐúlgorÍQ q!Iq mónudaga
• ACEG— ensku skólarnir 12/7,
2/8 og 6/9
• Ford í fríið, ódýrustu og bestu
jörin, sem bjóðast í dag.
á Norðurlöndunr
Engiandi og víðar.
örugg — hagkvæm þjónusta.
Apex farmiðasala.
Sunnudagur 5. júli 1981.
taka við af henni, frú Fogarty, miðaldra, móðurleg kona, var hin
ánægðast með að geta breytt til frá einkahjúkrun yfir i starfið i
sjúkraskýlinu, þar sem vinnutiminn var reglulegur. Þær Andrea
skyldu vel vandamál hvor annarrár allt frá upphafi. Þegar svo
mánudagurinn rann upp, og Andrea átti að hætta gat hún verið
viss um, aðfrú Fogarty myndi hugsa vel um sjúklingana hennar.
Brad gekk með henni heim á leið eftir að sjúkrastofunni hafði
verið lokað, og þegar þau komu að húsinu hennar, stóð hann og
horfði niður fyrir sig um stund. Það var dapurleiki i svip hans.
— Ég vildisvo gjarnan bjóða þér inn og uppá matarbita, Brad,
en ég verð að fara að láta niður. Frú Judson býst lika við mér i
kvöldmatinn, sagði Andrea.
— Éghefþaðeinhvern veginn á tilfinningunni, að þú eigir ekki
eftir að koma aftur i Sjúkraskýlið.
— Ó Brad, mikill kjáni ertu. Auðvitað kem ég aftur, og það
strax og frú Judson hefur náð sér nógu mikið til þess að þufa ekki
lengur á mér að halda.
Brad hristi höfuðið þrákelknislegur.
— Ég held ekki, hélt hann áfram. — Ég hef það einhvern veg-
inn á tilfinningunni, aö dr. McCullers eigi eftir að stiga niður úr
hásæti sinu, þegar hann sér, hversu mikil ágætis hjúkrunar-
kona þú ert, og svo býður hann þér áreiðanlega fasta vinnu á
stofunni sinni.
— Ég mundi ekki þiggja þá vinnu, svaraði Andrea hreinskiln-
islega. — Ég gæti aldrei unnið með honum svo vel færi. Það
yrðialltaf eitthvað á milli okkar, sem ekki á þar að vera. Hann
veit, að ég er ekki sammála öllum hans aðferðum, og hann
myndi alltaf vera á verði. Nei, Brad, ég kem aftur i Sjúkraskýlið
og það strax og ég verð laus.
— Ég er svo sjálfselskur, að ég vona að þú meinir það, sem þú
segir, viðurkenndi Brad. — Já, ég er sjálfselskur og vona ein-
dregið að þú komir aftur.
— Bless i bili, Brad. Þetta verða aðeins fáeinar vikur, vertu
viss.
Henni til mikillar undrunar, og sennilega lika honum sjálfum
til undrunar, beygði hann sig nú niður og kyssti hana. Svo rétti
hann úr sér og augun geisluðu.
— Uss, sagði hann bliðlega. — Ég verð að fara varlega. Þetta
gæti orðið að ávana.
Hann gaf henni ekki tima til þess að svara heldur snérist á hæl
oggekk burtuhröðum skrefum. Andrea starði á eftir honum svo-'
litla stund, en svo fór hún inn í húsið og inn til sin.
Bill frú Judson kom til þess að sækja hana i þann mund, sem
hún var að ljúka við að setja niður i töskuna. Hún flýtti sér út
með töskuna i hendinni og hitti þá Steve, sem var að koma upp
tröppurnar.
— Ég ætlaði að koma heim i tima til þess að geta ekið þér,
byrjaði hann.
— Þakka þér fyrir, það var fallega hugsað, sagði Andrea, um
leið og hún rétti miðaldra manninum i bilstjórabúningnum tösk-
una sina. Hann stóð við opnar dyrnar á bilnum, og fylgdist af at-
hygli með hópi stóreygðra barna, sem þarna höfðu safnast sam-
an. — Þú sérð að frú Judson sendi bilinn eftir mér. Þakka þér
samt fyrir og vertu blessaður.
— Sjáumst aftur, sagði Steve, og hjálpaði henni inn i bilinn og
lét sem hann sæi ekki bilstjórann.
Þegar billinn ók af stað leit hún við og sá hann standa á stétt-
inni og fylgjast með. Svo kom hún sér þægilega fyrir i djúpum
hægindastólunum i bilnum. Hún var ánægð yfir að hafa fengið
tækifæri til þess að kveðja hann.
Frú Judsonfagnaðihenniinnilega, og þær eyddu saman kvöld-
inu i glaðværð og rólegheitum áður en Andrea bjó um hana og
kom henni þægilega fyrir i rúminu.
Frú Judson greip i hönd Andreu, þegar hún var að laga sæng-
ina ofan á henni.
— Ég óttast morgundaginn ekki hið minnsta, Andrea, ekki
núna, þegar ég veit, að þú verður með mér, sagði hún hressilega.
— Mikiöerégánægð, sagði Andrea af einlægni. —Það er held-
ur ekkert að óttast.
— Nei, sagði frú Judson lágt, — það er það svo sannarlega
ekki. Það skiptir ekki máli hvernig þetta fer...
— Þú mátt ekki fara á sjúkrahúsið með þessa afstöðu, vegna
þess að þaðgerir aðeins illt verra, mótmælti Andrea. —Þú verð-
ur að trúa þvi af huga og hjarta að allt endi vel. Það er þinn hluti
i starfinu. Hvorki læknir né hjúkrunarkona eða nokkur annar
getur tekið þennan hluta starfsins að sér. Trúðu mér, ég veit
hversu þýðingarmikið þessi trú þin er.
Frú Judson brosti til hennar.
— Þessigamla góða lifslöngun, Andrea? sagði hún með striön-
istóni.
— Já, og hún er það sem mestu máli skiptir við allar aögerðir,
svo þú skalt snúa þér að þinu starfi, og við gerum það, sem á
vantar, lofaði Andrea henni. — Nú skaltu fara að sofa og sofa
vel...
— Ég geri það áreiðanlega, svaraði frú Judson og gretti sig
striðnislega.
— Viltu að ég gefi þér eitthvað róandi? Viltu svefntöflu?
— Nei, þakka þér fyrir, ég þarf ekki á sliku að halda, svaraði
frú Judson. — Flýttuþér nú sjálf i rúmið, Andrea min. Ég er viss
um, að þú ert dauðþreytt. Þegar öllu er á botninn hvolft þá er
bráönauðsynlegt fyrir þig, að sofa vel i nótt. Það er jafnmikils-
vert og það er fyrir mig, ef ekki þýðingarmeira. Góða nótt, vina
min, og þakka þér fyrir.
— Fyrir hvað, sagði Andrea glaðlega.
— 0, bara fyrir að vera þú sjálf, sagði frú Judson brosandi.
Það var viðkvæmni i svipnum.
— Þarf að þakka mér fyrir það, sagði Andrea hlæjandi.
— Já,og þúmunt aldrei vita, hversumikils viröi það er, elskan
min. Flýttu þér nú i rúmið.
Frú Judson kom sér fyrir eins og hún ætlaði að fara að sofa, og
Andrea for inn i herbergið við hliðina á baðherberginu, þar sem
búið var að undirbúa bað fyrir hana...
Hún hafði kviðið mikið fyrir þvi augnabliki, þegar þær kæmu á
sjúkrahúsið. En um leið og hún gekk þar inn, i fallega og velstif-
aða búningnum sinum með frú Judson sem studdi sig við hand-
legg hennar, var eins og hún væri komin heim til sin eftir langa
fjarveru. Hún hafði aldrei fundið til þessarar tilfinningar siðan
hún yfirgaf Cannon Memorial.
Hún undirbjó sjúkling sinn fyrir aðgerðina, og stóö við hliðina