Tíminn - 17.09.1981, Blaðsíða 10

10
f réttaf rásögn |
Fimmtudagur 17. september 1981
Fimmtudagur 17. september 1981
11
jgWHfg!
t,iv t' LjS x , -%> V 1 - - >-ji
ÉaHÍpri* ’ gjgg£K m • s" ■ ■ * 'x . yBjEjiJ / ■ .
Tímamenn í Þverárréttum — stærstu réttum landsins:
UM 30 MÍSUND FJAR VAR
RÉTTflÐ A TVEJMUR DðGUM
■ Geislar siðdegis-
sólarinnar léku um
Borgarfjörðinn, þegar
komið var á Hestháls.
Hérað búsældar og
sagna, varðað Baulu og
Eiriksjökli,minnti á
gæði landsins og
menningu. Sögustaðir
og fossandi laxveiðiár
liðu hjá og birkið andaði
ilmi sinum og unaði á
menn og skepnur. Brátt
biasti áfangastaðurinn
við, Þverárréttir.
1 Þverárréttum er réttaö flestu
fé á Islandi eða um þrjátiu þús-
und fjár. Þrjú sveitarfélög standa
að réttunum, Stafholtstungur,
Þverárhlið og Hvitársiöa. Af-
rétturinn nær allt frá Tröllakirkju
á Holtavörðuheiði noröur og aust-
ur um Arnarvatnsheiði og Tvi-
dægru að Eiriksjökli. Leitaö er á
móti Dala- og Strandamönnum i
vestri og Húnvetningum i norðri.
Leitirnar taka þrjá daga. Lagt er
af stað á sunnudegi og komið er
með safnið á þriðjudegi. Er þá
strax hafisthanda við að rétta og
siðan réttað á miðvikudegi.
Astæöan fyrir þvi að strax er
byrjað að rétta á þriðjudag er sú,
að ekki er pláss fyrir allt safnið i
réttinni ef það væri allt rekið að i
einu. Safnið kemur aðallega i
tveimur rekstrum i réttina, þ.e.
Stafholtstungnamenn og Þverár-
hliðingar saman meö yfir tuttugu
þúsund fjár og Hvitsiðingar meö
sjö tii átta þúsund fjár.
Þegar undirritaðan bar að rétt-
inni voru fyrstu kindur i fyrr-
nefnda safninu aö koma að og var
reksturinn svo langur sem augaö
eygði uppá heiöar. Um þrjá
klukkutima tök siðan að koma
þeim rekstri i réttina. Hvitsið-
ingar komu öllu seinna enda
höfðu þeir hreppt þoku og illviðri
á Fjallinu og höföu i flimtingum
aö þokan heföi verið svo slæm aö
jafnvel kindurnar frá hinum
hefðu villst yfir til þeirra.
Fjallamenn voru kátir mjög,
sungu við raust og sögðu sögur af
sjálfum sér og öðrum á Fjalli.
Sumir höfðu þó misst röddina og
þrátt fyrir góðan vilja og dágóöa
■ „Jafnvel hundum getur oröiö stirt um hljóö’’...
„smurningu” áttu þeir erfitt með
að fremja þann hávaðá úr eigin
barka sem tilheyrir fjárrekstri.
Var þvi hundum óspart att i slag-
inn. En jafnvel hundum getur
orðið stirt um hljóð og tók þá
a.m.k. einn upp það ráð að stinga
upp i sig flautu og flautaði allt
hvað af tók á ferfætlingana.
Hefði þetta nú allt gengiö fyrir sig
ef hann hefði ekki einmitt þá
stundina setið úrtöku léttan fola
sem sveif meö hann i loftköstum
um grundir Borgarfjaröar viö
„konsertinn”.
Nokkuö voru menn misupplits-
djarfir við Timamanninn en þó
vareinn sem hvorki sagðist þurfa
að kvarta undan aðstandendum
sendingarinnar eða feimni yfir-
leitt. Var hér kominn fjallakóng-
ur þeirra Þverárhliðinga, Eggert
Ólafsson, bóndi á Kvium.
Vart hafði hann heyrt tildrög
fararinnar og beiðni um ljós-
myndun en hann var kominn með
gæðing altýgjaöan i taum og
sagöi viö undirritaöan: „Nú riö-
um viö móti þeim eftirreiðar-
mönnum”. Var þvi „skotiö” á
suma smalana af hestbaki og
þótti ýmsum undur mikil.
Texti og myndir
Guölaugur Tryggvi
■ Jón Einarsson I Höll var
mættur i réttirnar.
r grannar. Heiöa I
Hvammi og Siguröur á Kirkju-
bóli.
Undir réttarveggnum er gott aö ræöa máiin
■ Siguröur Sigurösson fylgist meö safninu
■ Meö blönduna um hálsinn.
■ Daviö alþingismaöur Aöalsteinsson á Arnbjargariæk vætir þurrar kverkarnar eftir þriggja
daga smalamennsku. Þorsteinn Eggertsson i Kvium fylgist meö.
■ Rætt viö smalana i talstöö.
Siguröur Bergsson meö taistöö-
ina. Guömundur Jónsson fjalla-
kóngur Hvitsföinga fylgist meö.
■ Konungieg drykkja. Þorsteinn Jónsson á Kaöalstööum fjallakóngur Stafholtstungna kneyfar öliö,
Eggert ólafsson i Kvium, fjallakóngur Þverárhliöar fylgist meö.