Tíminn - 16.12.1981, Qupperneq 8

a
Utgefandi: Framsóknarflokkurinn
Framkvæmdastjbri: Jóhann H. Jónsson. Auglýsingastjóri: Steingrimur
Gislason. Skrifstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiðslustjori: Sig-
uröur Brynjólfsson. Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson. Elias Snæland Jóns-
son. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur V. olafsson. Fréttastjbri: Páll Magn'jsson.
Umsjónarmaóur Helgar-Timans: lllugi Jökulsson. Blaöamenn: Agnes
Bragadóttir, Bjarghildur Stefánsdóttir, Egill Helgason, Friörik Indriðason,
Heiður Helgadóttir, Jónas Guðmundsson, Kristinn Hallgrimsson, Kristín
Leifsdóttir, Ragnar orn Pétursson (iþróttir), Skafti Jónsson. Utlitsteiknun:
Gunnar Trausti Guðbjörnsson. Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guðjón
Róbert Agústsson, Elin Ellertsdóttir. Myndasafn: Eygló Stefánsdóttir. Próf-
arkir: Flosi Kristjánsson, Kristin Þorbjarnardóttir, Maria Anna Þorsteins-
dóttir.
Ritstjórr.. skrifstofur og auglysingar: Siðumúla 15, Reykjavik. Simi:
86300. Auglýsingasimi: 18300. Kvöldsimar: 86387, 86392. — Verð i lausasolu
6.00. Askriftargjaldá mánuði: kr. 100.00—Prentun: Blaðaprent hf.
Deilan um við-
talið við Tómas
■ Fjölmiðlar hafa gert sér alltiðrætt um viðtal
við Tómas Árnason viðskiptaráðherra, sem ný-
lega birtist hér i blaðinu.
Af hálfu stjórnarandstæðinga hefur verið reynt
að túlka viss ummæli viðskiptaráðherra á þann
veg, að þau bæru vott um ágreining bæði innan
rikisstjórnarinnar og Framsóknarflokksins.
Meðal annars bentu þau til þess, að þeir Tómas
Árnason og Steingrimur Hermannsson væru ekki
sammála um stefnuna i efnahagsmálum
Fyrst er að vikja að hinu siðarnefnda. Óhætt er
að fullyrða, að full samstaða rikir innan Fram-
sóknarflokksins um þá efnahagsstefnu, sem
Tómas Árnason lýsti sem stefnu flokksins. Full
samstaða rikir einnig um það innan Fram-
sóknarflokksins, að óhjákvæmilegt sé að gera
ráðstafanir til að koma i veg fyrir að verðbólgan
vaxi á nýjan leik.
Svo fjarri fer þvi, að ágreiningur sé milli beirra
Tómasar og Steingrims að það var einmitt Stein-
grimur sem vakti manna fyrstur athygli á þeim
útreikningum Þjóðhagsstofnunar að verðbólgan
myndi komast i 55-60% á næsta ári, ef ekkert væri
að gert. Þetta gerði hann i ræðu, sem hann flutti á
kaupfélagsstjórafundinum, eins og greint var frá
i flestum fjölmiðlum. Jafnframt lagði Steingrim-
ur áherzlu á nauðsyn aðgerða til að koma i veg
fyrir þessa öfugþróun.
Það þarf engum að koma á óvart, þótt einhver
ágreiningur geti risið innan rikisstjórnarinnar
um þessi mál. Að rikisstjórninni standa þrir að-
ilar, sem hafa ólik sjónarmið á mörgum sviðum.
Þar getur þvi enginn flokkur fengið allt sitt fram,
heldur verður að koma á málamiðlun.Tómas
Árnason lagði sérstaka áherzlu á þetta i viðtal-
inu. En málamiðlun i efnahagsmálum verður að
dómi Framsóknarflokksins, eins og Tómas Árna-
son tók fram, að hafa það höfuðmarkmið að
draga úr verðbólguhraðanum.
Hitt höfuðmarkmiðið, sem Tómas Árnason
lagði jafnframt rika áherzlu á, er að reyna eftir
megni að tryggja þá forsendu kjarasamninga, að
kaupmátturinn raskist ekki. Þvi er það hörmu-
legur málflutningur, þegar Þjóðviljinn og ýmsir
talsmenn Alþýðubandalagsins eru að reyna að
koma þvi orði á Tómas Árnason, að hann sé ein-
hver talsmaður kauplækkunar. Þetta er hörmu-
legur málflutningur sökum þess, að hann gæti
bent til, að vissir aðilar séu að undirbúa sam-
starfsslit á þeim tima, þegar þjóðin má illa við
þvi, að sundrung sé aukin og málum stefnt i bál
og brand.
Sama er að segja um þá ásökun Þjóðviljans, að
Tómas Árnason hafi verið að áreita Alþýðu-
bandalagið. Þetta er alrangt. Þvert á móti eru
það vissir leiðtogar Alþýðubandalagsins eins og
Ólafur Ragnar Grimsson, sem hafa verið með
rangfærslur um afstöðu Tómasar, eins og þá, að
hann sé kauplækkunarmaður.
Það er einmitt sú stefna, sem Tómas túlkaði i
viðtalinu, niðurtalningarstefnan, sem er vænleg-
ust til að tryggja kaupmáttinn undir rikjandi
kringumstæðum. Það sannar reynslan á þessu
ári, eins og nýlega var ályktað af flokksstjórn
Alþýðubandalagsins. Þ.Þ.
Hversdags-
legt spjall
eftir Haflida Jósteinsson, Husavik
■ I fréttaspegli sjónvarpsins
þriðjudaginn 10. nóvember sl. var
meðal annars efnis birt stutt við-
tal við þrjá forvigismenn úr
sjávarútvegi, iðnaði og fisk-
vinnslu. Spurt var um álit þeirra
á þeim óhjákvæmilegu efnahags-
ráðstöfunum, er rikisstjórnin
birti þjóðinni þann sama dag. Oll
voru svör þessara manna á þá
lund, að þessar ráðstafanir væru
ómögulegar og gagnslausar.
Fulltrúi iðnaðarins, þessi með
sólblómabrosið kvað það sýnt og
sannaðað með þessum ráðstöfun-
um gætu landsmenn séð, að öll
efnahagsstefna núverandi stjórn-
valda hefði gjörsamlega brugðist
reynst alröng og jafnvel hættuleg
okkur Islendingum. Oft áður
hefur þessi sami maður birst á
skjánum hjá okkur til að láta ljós
sitt skina og hefur það varla
brugðist að hann hefur haft allt á
hornum sér og fundið núverandi
rikisstjórn flest eða allt til for-
áttu. Ég held, aö almenningur i
þessu landi hætti að taka nokkurt
mark á svona mönnum, sem
virðast sjá tilveruna i gegnum
svört gleraugu. Vænt þætti mér
um, að sú yrði raunin á.
Hvað skyldi svo vera hæft i
málflutningi iðnrekandans? Telst
það röng og óskynsamleg efna-
hagsstefna sem markvisst og
ákveðið miðar að þvi að ná niöur
eftir skynsamlegum leiðum hinni
margumræddu verðbólgu? Sann-
leikurinn i þessum efnum er auð-
vitað sá að núverandi rikisstjórn
hefur náð miklum og ánægjuleg-
um árangri i glimu sinni við verð-
bólguófreskjuna. Það væri hollt
og þarft fyrir andstæðinga núv.
rikisstjórnar að skyggnast örlitið
til ýmissa nágrannalanda okkar,
t.d. Danmerkur, Bretlands og
Belgiu og skoða þá þjóðfélags-
mynd, sem við blasir þar. 1 Bret-
landi t.d. er við völd augasteinn
ýmissa hérlendra stjórnmála-
manna. 1 þessum löndum er að
visu lægra verðbólgustig en hér
hjá okkur íslendingum, en hvað
hafa margar þjóðir Vestur-
Evrópu fengið yfir sig á kostnað
þess að halda þessum verðbólgu-
draug i skefjum með mörgum og
margvislegum ráðstöfunum i
efnahagslifi sinu? Þó nokkrar
þessara nágrannaþjóða okkar
hafa fengið yfir sig hálfgerða hol-
skeflu af atvinnuleysi sem er
áreiðanlega eitthvert mesta böl,
sem þegnar hvers þjóðfélags
verða fyrir. Staðreyndir þar um
tala sinu máli svo engum getur
dulist. Alls konar upplausn og
félagsleg vandamál eru óhjá-
kvæmilegar afleiðingar af at-
vinnuleysi er kannski varir svo
mánuðum skiptir. 1 minum huga
er það óbærilegt böl, er leggst á
hvern þann einstakling, sem þarf
að ganga um atvinnulaus um
lengri eða skemmri tima. Astand
i atvinnumálum okkar Islendinga
má heita i mjög góðu lagi. Fólk,
sem kemur hingað erlendis frá,
t.d. frá Norðurlöndunum, undrast
það stórlega að hér skuli hver
hönd, er vill og gétur unnið, hafa
næga atvinnu. Þetta má telja
órækan vitnisburð um, að hér
situr að völdum rikisstjórn, sem
vonir voru bundnar við og sem
hefur látið þær vonir rætast.
Margofthefur það komið fram i
stjórnmálaumræðum i hinum
ýmsuf jölmiðlum, að þeir flokkar,
er nú sitja i stjórnarandstöðu (og
verða þar vonandi sem lengst)
gerialþjóð grein fyrir þeim tillög-
um og leiðum, er þeir hafa til
lausnar á þeim vandamálum,
Af öldruðum
— eftir Jóstein Kristjánsson
að þrátt fyrir mikla spurn eftir
vinnukrafti, þá sendum við fólk
miskunnarlaust heim, þegar það
hefur náð eftirlauna-aldri. Virðist
engu breyta þótt viðkomandi sé
full-friskur, og hafi bæði löngun
og þörf til aö vinna.
1 minum huga hefur hugtakið
eftirlauna-aldur aöra merkingu.
Það þýðir, að einhver sé kominn
á þann aldur að honum sé i sjálfs
vald sett, hvort hann heldur á-
fram starfi eða ekki, eða hvort
hann lætur sér duga að vinna
hluta Ur degi, að eigin geöþótta.
Þetta virðist samt ekki svona
einfalt. Það er ekki gert ráð fyrir
þörfum fólksins á þessu sviði.Hér
verður að gera breytingu á. Fólk
sem starfaö hefur allan aldur
sinn, aö uppbyggingu okkar á-
gæta þjóðfelags, á meiri rétt til
lifsins en þeir sem aðeins eru að
hefja lifið.
Auðvitað er þetta órjúfanleg
heild, en við værum ekki hér, ef
það hefði ekki rutt brautina á
undan okkur.
Það er lika annað sem hér um
ræðir. Eftirlaun, ellilifeyrir, eöa
hvað sem þaðnú kallast, stendur
engan vegin undir nafni. Það er
háskaleg staðreynd, að velmeg-
unarþjóðfélagiðokkar segist ekki
hafa efni á að borga þessu fólki
mannsæmandi lifeyri.Mérer svo
mikið i mun, að þú lesandi góður
geri þer grein fyrir þessu, að ég
bið þig að lesa siðustu setninguna
afturog aftur, og helst kynna þér
sannleiksgildi hennar. Allavega
að þvi loknu, verðum við sam-
mála um aðgerðir. Hvað á það aö
þýða að harðduglegt fólk, sem
þekkir ekki annað en að hafa eitt-
hvað fyrir stafni, sé bara sent
heim. Sökin: Of gamalt til að
vinna. Við þekkjum öll af-
leiðingarnar. Fólkið hrörnar fyr
en ella, og þá virðist markinu
náð.
Sjúkrahúsin, elliheimilin eða i
■ Allir þeir sem i heiminn koma
eiga það sameiginlegt að eldast
og deyja. Ösk okkar allra er sú,
að hver og einn megi eiga sem
bestan ævidag og margar sam-
þykktir gerðar þar að lútandi.
Þar sem ég þekki til, hefur ekki
tekist að ná þessu marki þótt
margt hafi verið gert til bóta.
Ég gerði að umræðu einstaka
þætti/frumstig og miðstig þessa
máls i fyrsta erindi minu, en nú
dvelur hugurinn við aldraða
fólkið. Þótt margt sé gert til þess
aðlétta öldruðum ævikvöldið
finnst mér einn verulegur mein-
bugur þar á.
Sú merkilega staöa erhér uppi,