Tíminn - 02.07.1982, Blaðsíða 10

FÖSTUDAGUR 2. JÚLÍ 1982
10
heimilistíminn
umsjón: B.St. og K.
L.
„ÞÚ VERÐUR EKKI
„RÚSSI’’ NEMA EINU
SINNI Á ÆVINNI”
russer“, og eru með bláar húfur.
f byrjun síðasta skólaársins er strax
farið að skipuleggja hátíðahöld vorsins.
Þá er kosin „russe„stjórn“. í henni er
auðvitað formaður og varaformaður og
svo „russevert“ og „russevertinne". Auk
þess er kosinn skemmtanastjóri og
löggæslumaður og kosið er í fleiri
embætti.
Allan maímánuð er mikið um
skemmtiferðir og böll, grillveislur o.fl.,
en 16. og 17. mai eru aðalhátíðisdagar
stúdentanna.
Áður voru prófin öll búin fyrir þann
tíma, svo þá byrjuðu hátíðahöldin og
stóðu allt fram í miðjan júni, en nú eru
prófin fyrr, svo við fórum að halda
hátiðlegt strax í byrjun mai. Farið var í
ferðir til annarra bæja í heimsóknir til
stúdenta þar og skemmt sér saman.
Ferðast er mikið um á bílum, sem
nemendurnir kaupa. Þeir skiptast i hópa
um hvern bíl, en þó eru sjaldan allir með
í kaupunum. Bílarnir eru svo málaðir i
rauðum eða bláum litum, eftir þvi hvort
þeir eru i eigu rauð-rússa eða blá-rússa.
Svo eru auglýsingar málaðar með hvítri
málningu um alla bilana. Fyrirtæki
borga fyrir auglýsingarnar, svo auglýs-
inga-peningarnir nægja stundum til að
borga bilana. Bílarnir eru svo seldir til
næsta árgangs, og nemendur mála þá
upp á nýtt og selja auglýsingar. Svona
gengur þetta ár eftir ár.
Ég var með i kaupum á einum bil með
7 stelpum. Pað var „VW-rúgbrauð“, og
hét billinn „RAUTEN“, sem þýðir að
baula eða jótra, en við vorum með flautu
i bilnum, sem hljóðaði eins og heil hjörð
af beljum væru að baula og jótra í senn.
Rússaskírn
Snemma morguns þann 16. maí var
mætt uppi við vatn, sem er rétt utan við
nóttu. Alls staðar var fólk á ferð, jafnt
ungir sem eldri.
Það er siður hjá „rússum“ að um
miðja nótt er farið til kennaranna og
skólastjóra og þeir vaktir með miklum
látum. Nú var ákveðið hverjir ættu að
fara og vekja og var skipt í hópa og ekið
af stað á bílunum. Þarna komumst við
að raun um, að ekki voru allir eins
morgunglaðir og við. En ekki var hætt
fyrr en að kennarar komu til dyra, og þá
fengu þeir boð um að klæða sig í sitt
finasta púss, þvi þeim væri boðið til
morgunverðar.
Morgunverðarboðið var haldið á einu
kaffihúsi bæjarins og var þar mikið og
gott á borðum. Menn voru nú orðnir
ansi þreyttir, og lá við að sumir
hálfsofnuðu með brauðsneið í munnin-
um.
Og þá voru það skrúðgöng-
urnar
En ekki var allt búið enn, því nú tóku
skrúðgöngurnar við. Fyrst var „borgar-
stjóragangan", og það er ein sú lengsta
skrúðganga, sem ég hef tekið þátt i. Það
var þreytt fólk, sem gekk þarna meðal
bæjarstjórnarmanna og stoppað var við
hverja styttu, lagður blómsveigur við
styttuna og sungið og haldnar óralangar
ræður.
Loksins var þessi ganga á enda, en sú
næsta var kl. 9, svo við fengum hálftíma
hvíld.
Skólafólk bæjarins gekk nú allt i einni
skrúðgöngu og yngstu börnin fremst, og
lúðrasveitir blása og fánar blakta. Næst
börnunum koma svo framhaldsskólarnir
og nú rákum við lestina. Fólkið stendur
svo meðfram götunum sem gangan fer
um og hrópar húrra og veifar til
barnanna.
Siðast mynduðum „við rússar" keðju,
héldumst í hendur og hlupum á milli
hópanna, en hver bekkur gekk i einum
hóp. Þetta voru mikil hlaup hjá okkur,
og fékk ég svo mikið sár af nýju skónum,
að það fossblæddi. Nú hef ég fallegt ör
til minnningar um þetta hlaup.
Eftir þessa göngu fengum við loksins
fri, en þó ekki allir, þvi sumir fóru að
selja skólablaðið.
Síðasta skrúðgangan var um eftirmið-
daginn, en það voru einungis „rússar"
sem tóku þátt i henni, enda er gangan
kölluð „Russetoget". Gengið var með
plaköt og á þau málað ýmislegt sem gert
var grín að í bænum og minnst á atburði
vetrarins. Þeir sem báru spjöldin voru
klæddir og uppdubbaðir í samræmi við
það sem stóð á viðkomandi plakati.
Bílarnir voru með í göngunni, en nú var
þeim öllum ekið aftur á bak í gegnum
bæinn.
Aftur var farið upp á torg. Þar voru
nú bæði blá- og rauð-rússar og héldu
formenn flokkanna ræður, og upphófust
svo miklar kappræður, sem enduðu með
rjómakökuslag! Krýndur var sérstakur
„heiðurs-rússi“ af báðum hópum, og
fyrir valinu varð gamall maður, sem
hefur mikið hjálpað þeim unglingum,
sem eitthvað hafa átt erfitt, og reyndar
verið nokkurs konar „frændi" fyrir unga
fólkið.
Þjóðhátíðardagurinn endaði síðan
með útidansleik, en að honum loknum
var það aðframkomið fólk, sem hélt
heim á leið eftir næstum tveggja
sólarhringa vöku.
Stúdents-árið mitt í Noregi verður
mér alltaf kær minning um gott og
skemmtilegt skólaár með góðu fólki, og
mikill glæsibragur var yfir lokahátíða-
höldunum. Ég fékk líka oft að heyra:
„Þú verður ekki „rússi“ nema einu
sinni!" Ragnheiður S. Káradóttir
■ Ragnheiður Svala Káradóttir út-
skrifaðist i vor sem stúdent frá
menntaskólanum i Kongsberg i Noregi.
Hún hafði áður verið í Menntaskólanum
við Sund, en vegna þess að foreldrar
hennar voru búsettir í Kongsberg i tvö
ár sótti hún um inngöngu i menntaskól-
ann þar i 'þriðja bekk. Hún fékk
inngöngu i skólann og þar með græddi
hún eitt ár, þvi að i Noregi útskrifast
stúdentar úr 3ja bekk menntaskóla - en
ekki 4. bekk eins og á íslandi, cn
skólaárið þar er um 10 mánuðir í stað 8
hér á landi.
Mikill gleðskapur er hjá stúdentum i
Noregi - ekki siður en hér - og margar
gamlar siðvenjur i heiðri hafðar.
Aðalfjörið hjá þeim er i kring um 17.
mai, þjóðhátiðardag Norðmanna, og þá
eru stúdentar fremstir i flokki i
hátiðahöldunum. Ragna ætlar að segja
lesendum Heimilistímans svolítið frá
þessum hátiðisdegi.
Ragnheiður Svala Káradóttir er dóttir
hjónanna Kára Þ. Kárasonar, múrara-
meistara, og Önnu Eiriksdóttur, Ijós-
móður, og á*hún fjögur systkini, þar af
eina systur, sem gift er Norðmanni og
búsett er i Kongsberg.
Rögnu segist svo frá:
Rauðir og bláir rússar
Þeir sem útskrifast úr menntaskólum
i Noregi eru kallaðir „russer" Mennta-
skólastúdcntar eru kallaðir „röd-russer“
og hafa rauðar stúdentshúfur, en
stúdentar úr verslunarskólanum „blá-
■ Keðjuhlaup „rauð-rússanna“
■ „RAUTEN“ hét bill stelpnanna 7. Hljóðið í flautunni var eins og kúahjörð
væri að baula.
bæinn (Kongsberg). Þar voru málin
rædd og gerðar áætlanir fyrir dagana 16.
og 17. Ákveðið var, að hópurinn mætti
kl. 13.00 uppi á aðaltorginu í Kongsberg,
en þar átti svokölluð „russe-skirn" að
fara fram.
Skírnin var þannig framkvæmd, að
„russi-vert og vertinne" spurðu hvern
mann einnar spurningar, sem svara átti
á sem skemmstum tíma, og helst átti
svarið að vera sniðugt og kitla hlátur-
taugar áhorfenda, sem áttu að dæma um
hvort svarið væri gott eða vont. Ef vel
var svarað var flautað hástöfum og
„skírnarbarninu" síðan gefið kampavin.
En hins vegar ef svarið þótti ekki gott,
þá var úað og púað og viðkomandi fékk
lýsi í staupi í stað kampavins.
Ég var svo heppin, að ég fékk
kampavín, en spurningin var um það, -
hvort strákarnir á íslandi væru ekki
heitari en þeir i Noregi, þar sem það
væri svo mikið um eldfjöll og hveri á
íslandi! Ég gleymdi mér og svaraði á
íslensku, en svarið vakti mikla gleði, svo
ég fékk kampavinið. Fólkið hefði bara
átt að vita hverju ég svaraði!
Ekki öfundaði ég þá sem lýsið fcngu,
því þennan dag var yfir 20 stiga hiti og
sólskin, svo ég held að þykkt og heitt
lýsið hefði varla verið góður drykkur í
þessum hita.
Eftir skírnina var skiðaganga til
skólans frá torginu. Það skal tekið fram,
að götur bæjarins voru auðvitað snjó-
lausar. Ekki höfðu allir skíði, svo sumir
tóku sitt hvort skiðið og bundu sig
saman og voru þannig 2-3 á einum
skíðum. Þegar til skólans kom var farið
i fótboltakeppni við þá bláu, - og gengu
þeir af vellinum sem sigurvegarar, en við
„rauð-rússar“ máttum bita í það súra
epli að viðurkenna ósigur okkar manna.
Næst söfnuðust menn i bílana og óku
um bæinn og voru flauturnar óspart
notaðar. Síðan var ekið upp að vatni og
grillað. Menn skemmtu sér við söng,
góðan mat og drykk þangað til að haldið
var á 17. mai-ball, sem var opið öllum.
Þar var dansað fram á rauða nótt.
Kennarar vaktir um miöia
nótt
Að dansleiknum loknum var aftur
farið i bílana og ekið i fylkingu um
bæinn. Þetta er gamall siður og
lögreglan skiptir sér ekkert af þvi, þótt
einhver hávaði fylgi þessu svo seint á
■ Hátiðahöldin eru um garð gengin. Ragna situr þama og heldur á
rauðu stúdentshúfunni sinni.
Dagur f lífi Ragnheidar S. Káradóttur, fslensks „raudrússa”
f Kongsberg í Noregi