Tíminn - 17.07.1982, Blaðsíða 12

Kynnisferð Búnaðarsambands Suðurlands um Rangárþing:
ASUR ÖRFOKfl EYMMÖRK-
Nð 1.400 HA RÆKTAD LAND
- í Landgræðslunni í Gunnarsholti
HACKVÆMAST ER AÐ VERSLA VIÐ

Ég óska eftlr aö fá sendan KAYS pöntunarlista í
póstkröfu á aöelns kr.59,- (að vlöb. póstburöarg.).
viöbótarilstl sendur síöar.
Nafn..............................................
Heimillsfang.....................................
Staóur............................Póstnr..........
Hagkvæninin og þægindin eru vegna þess að
þu getur valið ur ótrúlega morgum vöru-
tegundum, fleiri en nokkur onnur verslun hér>
lendis hefur uppa að bjóða og það í róleg-
heitum heima hja þér. Við sjaum síðan um
alit umstang víö innflutningínn, en þu bíður
i aöeins 3-4 víkur og færö siðan vöruna í p
næsta pósthús. flfeð
RMB.MAGNUSSON
■#ITI SÆVANÖI ts• SiW.:«Í e « 4i; MAFSARFlRCi
* •
' V' * ‘ •
1 . - v>*' *-
• •
■ „Það var hann Bjarni í Hörgsholti sem fyrstur
manna stakk upp á því - í útvarpserindi um daginn
og veginn - að bera á áburð með flugvélum. Að
sjálfsögðu hlógu menn þá að hugmyndinni“, rifjaði
einn hinna eldri Arnesinga upp, er hópurinn úr
Gnúpverja - og Sandvíkurhreppum - sem við siðast
kvöddum í Tímanum við Rangárbrú - kom til næsta
áfangastaðar í kynnisferð Búnaðarsambands Suður-
lands, um Rangárþing. Þessi áfangastaður var
flugvöllurinn fyrir neðan Gunnarsholt, þar sem
landgræðsluflugvélin Páll Sveinsson var að fara í
loftið með fullfermi af áburði til að bera á inni við
Sandá. Þeim Árnesingum mun þetta starf m.a.
kunnugt af sáningu nálægt Þorlákshöfn. En einn i
hópnum hafði á orði að heldur hlyti það að vera
óhagkvæmt að aka áburðinum fyrst að sunnan austur
í Gunnarsholt og fljúga síðan með hann til baka út
í Þorlákshöfn.
„Ekki sama Jón og séra Jón“
Á flugvellinum var áætlað að landgræðslustjóri,
Sveinn Runólfsson, tæki á móti hópnum og fræddi
hann m.a. um þá áburðar - og fræsáningu sem þar
var í fullum gangi. Minna varð þó úr því en til stóð,
þar sem fréttamann útvarpsins hafði borið að garði
skömmu áður. Og þegar slikir menn lita við á
landsbyggðinni segir það sig sjálft að ekki má sóa
þeirra dýrmæta tima. Þótt um hálft hundrað
bændafólks í löngu skipulagðri og tímasettri ferð
mætti bíða í hálfan til heilan tíma þótti það greinilega
minna mál hjá þeim fréttamanninum og landgræðslu-
stjóra.
Á annað þúsund gripir í Gunnarsholti
yfir sumarið
Þá útvarpsmaður hafði aflokið erindi sinu var
slegið í áleiðis i Gunnarsholt. Á leiðinni fræddi
landgræðslustjóri fólk um það, að Gunnarsholt ætti
nú um 1.400 hektara af ræktuðu landi, en grasið væri
að mestu notað til graskögglaframleiðslu. Nú eru
grænar grundir beggja megin frá þjóðveginum og alla
leið í Gunnarsholt, þar sem áður var nánast
eyðimerkursandur. Benti Sveinn m.a. á gömul
rofabörð, sem grædd hafa verið upp, hve þau stæðu
mikið hærra en slétturnar i kring. Hinn mikli
hæðarmunur er vegna jarðvegs sem fokið hefur í
burtu.
Töluvert þarf Gunnarsholtsbúið þó af grasi og
heyi, því Sveinn sagði þar um 500 höfuð af
holdanautum - kálfa, vetrunga og kýr - , um 290 ær
og 64 stóðhross.
Bændur i Árnessýslu voru svo kurteisir að láta
óspurt hver tilgangurinn væri með eldi nær 300 áa í
Gunnarsholti, meðan þeim bændum sem hafa
sauðfjárbúskap að helsta lifibrauði er skipað að skera
sínar vegna offramleiðslu á kjöti. Að ekki sé nú talað
um skattlagninguna á þá vegna útflutningsbótavönt-
unarinnar oftræddu. En illa trúi ég að þeir hafi ekki
hugsað sitt.
Kýrnar skammta sér sjálfar
Frá flugvelli var siðan haldið að stórri og mikilli
byggingu sem er nokkurskonar sjálfvirk hlaða og fjós
fyrir um 100 kýr, en alls eru um 200 kýr á
Gunnarsholtsbúinu. Kýrnar eru allar látnar bera á
vorin, í maí og júní, og af þeim fæst það eina gagn
að mjólka handa eigin kálfum yfir sumarmánuðina,
þeir ættu að vera dável haldnir.
Yfir veturinn eru kýrnar hafðar við opið hús í
fyrrnefndum hlöðufjósum. Þeirri byggingu sem
okkur var sýnd var skipt í þrennt með háum
steinveggjum enda í milli, nema hvað hvert skilrúm
er opið út í breiðan gang I annan endann. Hvert rúm
er veggjafyllt af fínsöxuðu votheyi á sumrin. Á
haustin byrja kýrnar síðan að éta úr heystálinu i gegn
um grindur fyrir hverjum enda. Grindurnar eru síðan
færðar smám saman eftir þvi sem gengur á heyið,
þannig að smán saman éta kýrnar sig innar og innar
eftir því sem líður á veturinn. Aldrei þarf að hreyfa
heyið eða gefa þeim.
Kálfarnir eru á hinn bóginn hafðir alveg á húsi en
einnig fóðraðir eingöngu á votheyi. Kvað Sveinn það
létt verk fyrir einn mann að hugsa um alla þá 350-400
nautgripi sem aldir eru á búinu yfir veturinn.
Kálfunum gefið á húsi allt sumarið
Það kom gestum líklega einna mest á óvart að
Sveinn kvað það borga sig að ala hina ársgömlu kálfa
á votheyi allt sumarið heldur en að sleppa þeim á
grænt gras á vorin. Fari þeir út sagði Sveinn, þá léttast
þeir fyrsta mánuðinn, og ekki gera betur en að ná
sér upp í fyrri þunga 2. mánuðinn og fyrst fara að
þyngjast þann þriðja. „Það er því dýrt að kakkfóðra
kálfa allan veturinn til þess að láta þá siðan léttast
yfir sumarið", sagði Sveinn. Séu þeir hins vegar alveg
hafðir á gjöf kvað hann þá stöðugt halda áfram að
þyngjast. Kálfunum er siðan slátrað að hausti - hálfs
annars árs gömlum. Að meðaltali eru skrokkarnir þá
um 185 kíló, sem Sveinn sagði þá þyngd sem
markaðurinn óskaði helst eftir.
Ekki fengu þeir Árnesingar að líta þessa
merkisgripi augum i ferðinni, né raunar nokkurn grip
á þessu stóra búi utan einn einmana gæðing í
stóðhestahúsi Búnaðarsambands íslands. Að visu
var ekið að girðingu nokkurri ti! að kanna hvort þar
■ Hið nýja starfsmannahús i Gunnarsboiti, þar sem allt upp í 75 manas dvelja yfir
sumarið.
■ í hinum fallega skrúðgarði í Gunnarsholti fræddi landgrxðslustjóri gesti litillega
um sögu staðarins og hvemig þar var umhorfs þegar fyrsti sandgræðslustjórinn hóf
baráttu við uppblásturinn. Sveinn stendur hér við brjóstmynd af föður sinum, Runólfi
Sveinssyni sem var annar sandgræðslustjórinn i Gunnarsholti.
■ Þetta mikla hús gegnir bæði hlutverki sjálfvirks fjóss og þriggja hlaða - flatgryfja
fyrir vothey. Við sjáum hér inn eftir einni flatgryfjunni, en allar eru þær veggjafyíltar
af votheyi á sumrin, fram að grindinni fremst á myndinni. Á vetuma éta kýmar sig
síðan smám saman innan eftir hverri hlöðu i gegn um grindumar, sem færðar em
eftir þörfum. Ekki þarf heldur að moka flórinn, því grindur em í öUum gólfunum
og haughús undir. Baðkerið gegnir hér hlutverki drykkjarfláts.
■ Hluti hópsins horfir hér á eftir áburðarflugvélinni PáU Sveinssyni af flugveUinum
neðan við Gunnarsholt og stefna i átt inn á örxfin.
Allt að 75 starfsmenn yfir
sumarmánuðina
Viðkomunni í Gunnarsholti lauk með því að
haldið var heim á staðinn þar sem gestir skoðuðu
hinn stóra trjá - og blómagarð, sem er mjög fallegur.
Einnig var fólki boðið að líta aðeins inn í
starfsmannahús staðarins, sem er ný og mikil
bygging. Með það í huga að Sveinn kvað aðeins þurfa
2 menn til að hugsa um allan búpening staðarins að
vetrinum og svo hins vegar stærð starfsmannahússins
var hann spurður hvað starfsmenn búsins væru
margir, t.d. yfir veturinn og siðan sumarið. Því kvað
hann erfitt að svara, nema að þeir gætu komist allt
upp í 75 yfir sumarið, þegar Graskögglaverksmiðjan
væri einnig í gangi. En þar munu starfa milli 15 og
20 manns. Árnesingar héldu úr hlaði í Gunnarsholti
án fræðslu um starfsemi hennar, enda verksmiðjan
þá ekki enn tekin til starfa þetta sumarið.
Frá Gunnarsholti var ekið niður með Eystri -
Rangá, fallega leið sem ýmsir i hópnum hafa sjálfsagt
verið að fara um í fyrsta sinn. En hún liggur m.a.
um garð hjá Sigurbirni, hrossabónda á Stóra - Hofi.
Einnig á þeirri leið mátti víða sjá stór og grösug ný
tún þar sem áður var örfoka land. Einnig voru þar
glögg sýnishorn um rofabörð sem náttúran er enn að
glima við að blása upp.
Næst var leiðinni heitið í Fljótshliðina, en á þær
slóðir verðum við að biðja lesendur að fylgja okkur
siðar.
— Myndir og texti:
Heiður Helgadóttir
mætti líta nokkrar nýbornar kýr og kálfa, en þær
voru þá langt i fjarlægð og sýndu gestakomunni ekki
hinn minnsta áhuga, þvert gegn vonum bústjóra.
Hann kvað kýr þessar nefnilega þeirrar náttúru að
vera mjög forvitnar en jafnframt mjög styggar.
Sérstaklega forðist þær fótgangandi menn, en sætti
sig mikið betur við traktora, bíla eða jafnvel ríðandi
menn.
■ Stefán Jasonarson i Vorsabæ, formaður Búnaðarsam-
bands Suðurlands og Kristján Jónsson, erindreki Búnaðar-
sambandsins, sem var fararstjóri hópsins, eða eftirrekari eins
og hann taldi kannski réttara orð um hlutverk sitt.
espeaæ línuna
Nýju SIGMA flugulínurnar auðvelda
þér lengri og nákvæmari köst.
Fjölbreytnin gefur þér kost á línunni
sem hentar þér best. Shakespeare
flugulínur, fluguhjól og flugustangir,
t.d. Boron, Graphite eða Ugly Stick,
tryggja þér ánaegjulega veiðiferð.
Þú ert öruggur með Shakespeare.
Shakespeare veiðivörur fóst í nœstu
sportvöruverslun.