Tíminn - 29.07.1982, Blaðsíða 2

FIMMTUDAGUR 29. JÚLÍ 1982
Tspegli tímans
¦ 1933 leit Bette svona út. Eiginlega er ekki hægt annað en að ¦ Svona leit Bette Ðavis út, þegar hún lék í kvikmyndinni ¦ - Myndi ég líta svona út, ef ég hefði fengið andlitslyftmgu.
taka undirmeð henni, að hún hafi verið einhver fallegasta kona, „Piparjómfrúin" 1939 spyr Bette Davis.
;;A langri ævi er vinnan
TRYGGASTIVINUR MANNSINS
— segir Bette Davis sem er enn í fullu fjöri eftir að
V
hafa leikið í yf ir 80 kvikmyndum
fengið andlitslyftingu. - Og þá ekkert sjaldgæft, að hún ryki
svaraði ég auðvitað, hvort hún burt í fússi og neitaði að leika
héldi virkilega, að ég liti svona hjá þeim meir eða þá hún var
¦ Bette Davis er orðin 74
ára, en sýnir engin merki þess,
að hún hyggist setjast i helgan
stein fyrst um sinn. Hún hefur
nýlokið við að leika í sjón-
varpskvikmynd og er stöðugt á
ferðinni með „einmennings-
sýningu" sína, þar sem hún
sýnir úrklippur úr gömlum
myndum, sem hún hefur leikið
í, og svarar fyrirspurnum.
- Á langri ævi er vinnan
tryggasti vinur mannsins, segir
hún. - Þeir sem vinna að því,
sem þeim þykir skemmtilegt,
eru svo sannarlega heppnir.
Ég er liúin að vinna stíft í 50
ár og er oft undrandi á því, að
ég skuli ekki vera dauð! segir
Bette.
Bette er búin að leika ¦' yfir
80 kvikmyndum, en enn þann
dag í dag eiga margir bágt með
að skilja, hvemig stendur á því
að hún, einmitt hún, sem þykir
hafa umdeilda fegurð til að
bera, hefur orðiö kvikmynda-
stjarna. Enda segir Bette sjálf,
að hún hafi aldrei verið sérlega
hrifin af sjálfri sér, né álitið sig
sérstaka fegurðardís. - Ég vildi
alls ekki sjá sjálfa mig í
kvikmyndum, ég varð þung-
lynd lengi á eftir, segir hún!
Nú hefur hún heldur betur
skipt um skoðun. Nú veit hún
ekki betri skemmtun en að
horfa á gamlar myndir ¦'
sjónvarpinu, þar sem hún fer
með aðalhlutverk. - Núna
finnst mér ég hafa verið
einhver fallegasta kona, sem
ég hef séð, segir hún og hlær.
En þó að Bette sé i fullu fjöri
ennþá, færist aldurinn yfir
hana eins og aðra. Hún segir
oft söguna af konunni, sem
spurði hana, hvort hún hefði
út! segir Bette og hlær hressi-
lega.
Reyndar hefur gott skop-
skyn oft bjargað Bette frá
örvilnan, því að vissulega
hefur hún hlotið sinn skerf af
vonbrigðum, eins og allir
aðrir. Á velmektardögum sín-
um ¦' HoUywood átti hún t.d.
oft ¦' útistöðum við forráða-
menn W'urner bræðra kvik-
myndaversins, sem hún var
fastráðin hjá, og var það hreint
rekin. En forráðamenn fyrir-
tækisins gerðu sér vel grein
fyrir, hvers virði hún var þeim,
og gerðu sér alltaf far um að
blíðka hana. í einni sáttatil-
raun var henni t.d. boðið
hlutverk Scarlett O'Hara ¦' A
hverfanda hveli. En hún var
þá svo reið, að hún leit ekki
við þessu tilboði. Nú segir hún:
- Marga vitleysuna hef ég gert
um ævina, en líklega er þetta
sú stærsta!
Eru skref amælingar á
símanum í útlöndum?
¦ Aldo Finetti ætlaði aðeins
að fá sér smáspjall við konuna
sína í Trento, þegar hann
hringdi í hana frá Mílanó, en á
milli þessara staða eru um 150
km. En konan hans var svo
málglöð, að á endanum sofn-
aði Aldo undir öllu málæðinu
í símaklefanum á hótelinu, þar
sem hann bjó. Klukkutíma
seinna vakti lögreglumaður
hann af vænuii blundi, og enn
var konan að masa!
Þýsk stúlka hringdi úr síma-
klefa á pósthúsi í Hamborg.
SímtaUð dróst á langinn og
lauk ekki fyrr en tveim
stundum síðar. Þá var búið að
loka pósthúsinu og stúlkan
varð að fá hjálp lögreglunnar
til að komast út!
Og 100 nemendur við verk-
fræðiháskóla ¦' Kalifomíu
héldu símtali gangandi í 21
dag. Þeir halda því fram, að
þeir hafi sett met!
En ekki má gleyma sögunni
af þjófunum, sem hefndu sín
grimmilega, þegar þeir fundu
engin verðmæti í húsinu, sem
þeir höfðu haft fyrir að
brjótast inn í í Þýskalandi .
Þeir hringdu til Ástralíu og
lögðu símtólið síðan við hlið-
ina á súnanum! Það var ekki
fyrr en seint og um síðir, sem
símeigandinn áttaði sig á til-
tækinu.

Miðstéttarfólk
er milljónamæringar
¦ Dollara miUjónamæringar
eiga það nú á hættu að vera
visað frá fíniini klúbbi í New
York, sem kenndur er við
skartgripaverslunina frægu
Tiffany's á þeirri forsendu, að
þeir séu, ekki nógu auðugir.
Að sögn talsmanna klúbb-
sins hefur verðbólgan gert það
að verkum, að ekki sé lengur
merkilegt að vera miUjóna-
mæringur. - Nú á dögum em
milljónamæringar bara mið-
stéttarfólk, segja þeir.
Sem kunnugt er, er sú tíð
löngu upprannin á Islandi!
^L.____i llfmi iii
Hefur Bakkus nú yfirhöndii
Stríði Best
ekki lokið ^
¦ George Besl hefur átt í langri og strangri baráttu
við Bakkus konung og hel'ur þeim veitt betur sitt á hvað.
Fyrir u.þ.b. ári gaf George út ævisögu sína, sem bar á
frummálinu nafnið „VVhere do I go from here?" (Hvert
liggur leið mín nú?). Á þeim tímamótum var hann fulluF
bjartsýni á, að sér hefði tekist að sigrast á liinuiu forna
fjanda og væri búinn að ná tökum á lífi sínu, loksins. i
Kona hans studdi hann dyggilega í þessari baráttu. j
En nú hafa skipast veður í lofli. Enn einu sinni
skrikaði George fótur og þá var langlundargeð konu
hans þrotið. Hún gaf honum tveggja kosla völ, hann
yrði að vdja á milli hennar og brennivínsins. Og nú
náði Bakkus yfírhöndinni. George yfirgaf heimili þeirra
hjóna i Kaliforníu og bélt til Bretlands. l'ar situr hann
nú og bíður eltir að skilnaðurinn gangi í gegn.
En George, sem enn gelur baðað sig í fornum
frægðarljómu frá þvi hann þótti fra'knasti knattspyrnu-
maður Bretlundseyju (hann er Noröur-lri), er ekki á
þvi að gefa upp á hátinn hið Ijúfa líf ennþá. Hann hefur
nú fundið sér nýju vinkonu, enga aðra en fvrrum Ungfrú
heim, sænsku stúlkunu Mary Stavin, sem vann þann titil
1978.
¦ Enn dugir George Best skinið af fornum
frægðarljómu til að slá glyju i augu kvenfólksins.
,7
Skálka-
skjól
ótrúrra
eigin-
manna
¦ Allt er tU í henni Ameríku.
Þar datt einhverjum snjöllum
náunga i hug að gefa út á
snældum ýmiss konar bak-
grannshljóð, svo sem pikk í
rirvél, hávaða, sem fylgir
járnbrautarstððvum, o.s.frv.,
sem ótrúir eiginmenn geta
spilaö undir, þegar þeir hring-
ja í síuar ektakvinnur í vafa-
sömum erindagerðum.
Nú hefur hugmyndin verið
enn betur útfærð í 5 stórborg-
um í Bandaríkjunum. Þar hafa
verið serrir upp „afsökunar
símklefar", þar sem fyrir einn
dollar má hringja siintal með
völdu undirspUi. Eigendur
þessa þarfafyrirtækis eru engir
aðrir en framleiðendur DaUas-
þártanna margfrægu, enda má
kannski segja, að siðferðið sé
skylt því, sem þar fer fram.
A.m.k. væri JR ekki ólíklegur
tíl að norfæra sér þessa
þjónustu!