Tíminn - 06.03.1983, Síða 26

SUNNUDAGUR 6. MARS1983
heimsókn
óskar að ráða
LOFTSKEYTAMANN/SÍMRITARA til starfa í'
VESTMANNAEYJUM.
Nánari upplýsingar verða veittar hjá starfsmannadeild
Reykjavík og stöðvarstjóra Vestmannaeyjum.
Tilboð óskast
Staögreiðslutilboö óskast í notað byggingarefni: Timbur, spónaplötur,
bárujárn og einangrun er seljast skal í einu lagi.
Vörur þessar veröa til sýnis mánudaginn 7. mars kl. 13-16 aö
Korpúlfsstöðum viö Vesturlandsveg. Tilboöum skal skilaö inn til
söludeildar Reykjavíkurborgar Borgartúni 1, fyrir kl. 15. þriðjudaginn
8. mars þar sem þau verða opnuð.
Söludeild Reykjavíkurborgar.
„Tillitssemi er
kvenleg dyggð“
- Hvenær stofnaöiröu Tískuskóla
Andreu?
„Pað var árið 1962 og ég rak hann í
ellefu ár. Hætti þegar Gnúpur sonur
okkar var fjögurra ára, þá tímdi ég ekki
lengur að vinna úti. Mig langaði til þess
að njóta barnsins enda er Gnúpur eina
barnið okkar. Mér finnst það mikil
forrétttindi að geta verið heima og
hugsað um heimilið og barnið og ég
vorkenni konum sem eiga kannski mörg
börn og þurfa líka að vinna utan heimilis-
ins.
Annars leiddist mér þetta orð Tísku-
skóli og breytti því nafninu í Skóla
Andreu því það sem ég kenndi hefur
ekkert með tísku að gera. Ég kenndi
almenna framkomu, háttvísi, þrifnað,
hvernig á að taka á móti fólki og annað
slíkt."
- Hvar lærðiröu þetta?
',,Ég lærði í París hjá einni frægustu
sýningarstúlku sem uppi hefur verið.
Hún byrjaði hjá Dior og var eftirlæti
hans. Hún var tákn kvenleikans en það
var móðir mín reyndar líka, þó á nokkuð
annan hátt.
- Hvað er að vera kvenleg?
„Tillitssemi er fyrst og fremst kvenleg
dyggð. Að taka tillit til fólks og breyta
við það eins og maður vill að aðrir breyti
við sig.“
- En eiga karlmcnn ekki líka að sýna
slíka tilllitssemi?
„Jú að sjálfsögðu, en ég fór aldrei út í
það að kenna karlmönnum. Mér hefur
oft fundist að karlmenn komi fram við
okkur eins og við komum fram við þá,
það er að minnsta kosti mín reynsla.
Ég flutti líka inn snyrtivörur frá
Lancome og kynnti þær á íslandi en
hætti sem sagt þegar Gnúpur var fjög-
urra ára, til þess að geta annast hann,
auk þess sem ég hef líka nóg að gera í
málaskólanum. Ég er nefnilega innritun-
arstjóri skólans, gjaldkeri og ræstingar-
fræðingur," segir Andrea hlæjandi.
„Ég annaðist bréfaskriftir fyrir Skóla
Andreu," segir Halldór, „og mér fannst
það dálítið einkennilegt að þegar okkur
var boðið að skoða Lancome-verksmiðj-
urnar í París, þá var ég alltaf ávarpaður
sem Monsieur Andrea Oddsteinsdóttir."
- Þú skrifaðir líka eitthvað ■ blöð
Andrea?
„Já, ég skrifaði lítils háttar í Tímann
■ „Ég lærði í París hjá einni frægustu jsýningarstúlku sem uppi hefur verið.“
■ „Ég held að með nokkrum sanni megi segja að við séum fagurkerar og njótum þess að hafa fallegt í kringum okkur.“
og Æskuna um háttvísi og klæðnað
unglinga o.fl. á þeim árum þegar bítlaæð-
ið var í algleymingi. Þetta var svona
nokkurs konar föstudagsrabb, ég man
nú ekki hvað ég hélt þetta lengi út. En
ttminn sem ég var með minn skóla var
-mjög skemmtilegur."
- Síðan lékstu í síðustu kvikmynd
Hrafns Gunnlaugssonar, hvernig kom
það til?
„Þegar Hrafn hafði samband við mig
hélt ég að hann ætlaði að fá að mynda
hérna inni, en hann var þá að leita að
konu sem -hann lýsti af fjálgleik. Ég
sagði honum að það væri svo langt um
liðið síðan ég var með skólann að ég
myndi bara ekki eftir neinni slíkri konu.
En hann sagðist þá hafa mig í huga.
Fyrst fannst mér alveg fráleitt að ég færi
að leika í kvikmynd og sagði að það
kæmi alls ekki til greina. En Halldóri
fannst alveg sjálfsagt að ég skellti mér
útí þetta svo ég sló til og sé ekki eftir því.
Þetta var ævintýri útaf fyrir sig og
elskulegt fólk að vinna með, þó ég væri
kannski dálítið á annarri bylgjulengd.
En Hrafn sýndi mér mikla tillitsemi og
kurteisi og það var mjög gaman að
kynnast því hvernig kvikmynd verður
til. Ég var líka mjög ánægð með útkomu
myndarinnar og séstaklega finnst mér
Benedikt stórkostlegur leikari."
- Hefurðu leikið einhvern tíma áður?
„Nei,ekki nema Þyrnirós þegar ég var
tíu ára og ég hef heldur ekkert hugsað
útí hvort ég geri það aftur, en það er
aldrei að vita.“
„Það er list að sauma
fallegan kjól“
- Hvenær fluttuð þið hingað í þetta
fallega hús?
■ Fjölskyldan hefur fundið marga góða gripi í fjöruferðum sínum og hér er Gnúpur
hjá einum slíkum.
„Við keyptum það árið 1967, þá hafði
okkur verið sagt upp húsnæðinu á
Skólavörðustígnum sem skólinn var í
svo okkur vantaði húsnæði einhvers
staðar í miðbænum. Við áttum fallega
íbúð inná Brekkulæk en okkur langaði
alltaf í gamalt hús, þau lágu bara ekki á .
lausu. Við byrjuðum nefnilega strax og
við giftum okkur að safna antik hús-
gögnum svo okkur vantaði eiginlega hús
undir húsgögnin. Við þóttumst því hafa
himin höndum tekið þegar við náðum í
þetta hús. Við vorum ein af þeim fyrstu
hér í Reykjavík til að flytja inn í og gera
upp gamalt hús.
Það hafa margir hneykslast á því
hversu stórt húsið er fyrir svo litla
fjölskyldu, en það kæmi vafalaust verr
út fyrir okkur að eiga minna hús eða
íbúð og þurfa síðan að leigja hæð undir
skólann einhvers staðar miðsvæðis. Það
er mjög mikils virði fyrir Halldór að
þurfa bara að fara niður til að kenna og
geta komið upp í frímínútum og borðað.
Mér finnst líka miklu skemmtilegra að
búa í gömlu húsi sem hefur sál í stað
einhvers steinkastala."
- Heldurðu að húsinu fylgi góðir
andar?
„Já, örugglega því hér hefur ævinlega
búið svo gott fólk, t.d. Sigurður Magnús-
son og Dýrleif Ármann. Frú Dýrleif er
listakona af guðs náð, og hefur saumað
mikið á mig. Það er list að sauma
fallegan kjól alveg eins og að búa til hver
önnur listaverk. Á undan henni saumaði
móðir mín alltaf á mig, en hún lést í
fyrra. Hún bjó hérna hjá okkur og við
vorum mjög samrýndar."
- Þarftu ekki húshjálp til að halda svo
stóru húsi hreinu?
„Ég hef séð um það sjálf,“ segir
Andrea, „þar til nú í vetur að ég hef
fengið mér til aðstoðar yndislega ind-
verska stúlku sem kemur einu sinni í
viku og er í um það bil þrjá tíma. Það er
enginn lúxus, heldur nauðsyn, því það
er mikið verk að halda þessu í horfinu.
- Á fjölskyldan einhver sameiginleg
áhugamál?
„Hér áður fyrr gerðum við mikið af
því að fara á fjöru og finna rekavið, enda
má finná marga góða gripi á heimili
okkar, sem hafa rekið á okkar fjörur. En
það er svo margt sem sameinar þessa
litlu fjölskyldu. Við höfum t.d. ánægju
af ferðalögum og fögrum listum. Ég held
að með nokkrum sanni megi segja að við
séum fagurkerar og njótum þess að hafa
fallegt í kringum okkur. Halldór er líka
mjög sérstakur með það hversu mikinn
áhuga hann hefur á heimilinu og útliti
þess. Hann tekur alltaf eftir því ef ég er
eitthvað að brauka.“
-sbj.
PÓST- OG
SÍMAMÁLASTOFNUNIN
„Gaman að
búa í húsi
sem hefur
sál”
beinum við sjónum okkar að konu hans,
Andreu, sem er Skaftfellingur í húð og
hár, dóttir Þorgerðar Hallgrímsdóttur
frá Felli í Miðdal og Oddsteins Friðriks-
sonar frá Rauðhálsi í Mýrdal. Að loknu
gagnfræðaprófi frá Ingimarsskólanum í
Reykjavík stundaði hún almenn skrif-
stofustörf, m.a. í Boston í Bandaríkjun-
um um þriggja ára skeið og síðar í
Útvegsbankanum.