Tíminn - 27.03.1983, Blaðsíða 23

SUNNUDAGUR 27. MARS 1983
nútíminn
Tappinn á
Borginni
Yeitingahúsið Borg
24. mars
■ Eitthvað virðist aðsóknin að tón-
leikum á Borginni vera farin að minnka
ef tekið er mið af tveimur síðustu
fimmtudögum. Á mjög góðum tón-
leikum Vonbrigða þann 16. var aðsókn
u.þ.b. 40-50 manns og nú hjá Tappanum
100-120. Ekki ættu þessi nöfn að fæla
fólk frá, þannig að ástæðan hlýtur .að
vera annaðhvort of hátt miðaverð (120)
eða einfaldlega doði í „bransanum". Svo
er það náttúrlega efnahagsvesenið og
mögulega þarf nýja sprengingu í tónlist-
inni yfirleitt eins og varð hér í byrjun
1981.
Þar sem ég kom inn þegar fyrsta
númerið var að senda sína síðustu tóna
út í salinn ætla ég ekki að hafa fleiri orð
um það nema að sú hljómsveit hafði
plastpoka á hausnum og hét líklega
Spondarnir. Næsta hljómsveit, sem hét
Centaur, lék þungt rokk sem vægast sagt
var niðurdrepandi og undursamlega
breytt, sama í hvaða horn var litið. Gott
sánd hefði getað bjargað þessum
ósköpum fyrir horn og raddmeiri söngv-
ari. Sviðsframkoma og hársídd a.m.k.
þriggja meðlima Centaur var álíka og
maður sér hjá svona heavy metal bönd-
um og Status Quo, og alls konar gítar-
hetjutiktúrur voru hafðar í frammi, m.a.
sú að renna nöglinni upp eftir hálsinum
til þess að ná einhverjum þotueffektum.
En allt kom fyrir ekki, stælarnir virkuðu
bara hjákátlegir og hljómsveitinni tókst
ekki að láta þessa gömlu tónlist virka
trúverðuga.
Aðalnúmerið þetta kvöld reyndist svc
sannarlega vera aðalnúmerið. Tappi
Tíkarrass er einhver hressasta popp,
rokk hljómsveit sem hefur starfað hér oj
bað besta við hana er að það ríkir svc
mikið jafnvægi á milli meðlima hennar
Þótt mesta athyglin hafi yfirleitt beins
að Björk, eru strákarnir þrír, Guðmund
ur, Eyjólfur og Jakob, jafn framarlega i'
útkomunni, bæði varðandi hljóðfæraleik
og sviðsframkomu. Músíkin er saman-
fléttuð af alls kyns stílum, bæði nýjurr
og gömlum, hægum og hröðum, og rödd
Bjarkar er „sveigjanleg."
Það var greinilega takmark hjá Tapp-
anum að ná upp stuði þótt ekki væri
margt um manninn, Jakob bassaleikari
kom með hógværar ábendingar til fólks
um að dansa og það hafði áhrif. 1 síðasta
lagi prógrammsins var kallaður fyrrum
söngvari Tappans, Eyþór Arnalds, og
eins og sagt er á harmonikkumótunum
voru það gleðifundir, því hann passaði
vel inn í með örlítið yfirvegaða rödd
sína. Hann söng síðan með Björk í
öllum uppklappslögunum nema því síð-
asta, sem Jakob söng meðan Eyjólfur
kastaðist til og frá með gítarinn í
heljarstuði.
Tappi Tíkarrass er orðin mjög samæfð
heild og spilar örugglega þótt hann leyfi
sér ýmsa skemmtilega útúrsnúninga.
Björk sló nokkrar nótur á hljómborð
og satt að segja ætti hún að gera meira
af því vegna þess að ljúfir tónar þess
voru gott mótvægi við hráleika strák-
anna.
Þegar ég gekk út og eftir Austurstræt-
inu ómuðu hljómar Elton John, Blue
eyes, baby's got blue eyes, frá Óðali,
óðalsetri yfirskeggjanna. Klukkan var
eitt og þar með hlutu bláu augun að vera
síðasti vanginn þar á bæ eins og á
skólaböllunum. En það er ekki vangan-
um fyrir að fara á fimmtudagskvöldum á
Borginni. Það er alltaf hægt að ganga að
því vísui Bra
*<(

mj
„Erfitt að gera
Porcupine”
— rætt við Ian McCnlloch í Echo and
Bnnnymen
■ „Það var erfitt að gera Porcupine,
þetta var skrýtið ár og kemur það
greinilega frarh á plötunni, hún er eins
og dagbók Bunnýmanna, eins og
skriltir" segir Ian McCulloch söngvari
og aðalsprauta hljómsveitarinnar Echo
and The Bunnymen í nýlegu samtali við
Johnny YValler hjá Sounds tímaritinu en
sem kunnugt er munu hann og félagar
hans í hljómsveitinni heimsækja klakann
í sumar og munu þau mál nú vera
fullfrágengin.
Waller kemur inn á að það hafi tekið
djöf.dangan tíma að gera plötuna og
spyr um ástæður.
„Við byrjuðum að semja lögin
snemma á síðasta ári og þegar við
gerðum „the Peel session" áttum við
þrjú lög, þar á meðal „Taking Advan-
tage“ sem síðar varð „The Back of
Love“ sem ég taldi að ætti að gefa út á
lítilli plötu svo að það tafði hlutina
aðeins.
Síðan áformuðum við stutt ferðalag
um Skotland og var hugmvndin að setja
nýju lögin inn í prógrammið og prófa
þau, nýju lögin sem yrðu á plötunni, en
við höfðum engin lög. Við áttum kannski
þrjá stúfa sem óljóst var búið að vinna
upp, aðeins riff.
Þegar við fórum svo loksins í stúdíóið,
sem við áttum bókað langt fram í
tímann, áttum við einnar breiðskífu
virði af rifflum en enga texta, þetta var
eins og gáta.
Aðspurður um hvort hann hefði verið
hræddur um að „þorna upp“ á þessum
tíma svarar Mac því játandi...Því ég
gat ekki fundið laglínur og þú kemst
brátt á það stig að vera hræddur um að
syngja ekki hluti sem afgangurinn af
sveitinni vill heyra... kannski vegna
„Back of Lovc“ scm var einfaldasti
hlutur sem við höfðunt gert í tvö ár“
segir hann.
„En Mac“ segir Waller „á þessum
tíma í fyrra sagðir þú Sounds að nýja
Ip-platan yrði besta listaverk allra tíma,
betri en Da Vinci og Miehel Angelo. Og
þú hafðir aðeins tvö lög tiltæk:
„Já en ég hafði trú á þessum tveimur
lögum" segir Mac glottandi. „Mikið af
sjálfstrausti kcmur af því að trúa á
hlutina... við höfðum gert „Back of
Love“ og það var eins og ferskt loft,
ekkert lag komst nálægt því á síðasta ári.
Hérna var einfaldur hlutur gerður á
einfaldan hátt, það var pönklegt cn með
auka kjarna sem pönk hafði aldrei svo
að maður hélt að öll breiðskífan yrði
þannig... svo að ég hélt aðöll skífan yrði
elskuð eða hötuð vegna þessarar ein-
feldni... en það dæmi gekk ekki upp“.
Og hvað varð rangt?
„Við byrjuðum að gera einfalda hluti
erfiðlega, við vildum vera frábrugðnir
„Crocodiles" og „Heaven Up Here“
(sem Mac hógværlega kallar besta al-
búmstitil allra tíma) en þetta varð að
ströggli sem kom svo aftur fram í
ljóðunum".
Ertu óánægður m eð það?
„Hmm, það er eitt sfórkostlegasta
listaverk sem ég get hugsað. Ég tel að
það sé besta rokk albúmið... listaverk...
síðan... jæja, það er heiðarlegt. Gagn-
rýnendur náðu ekki þessum heiðar-
leika... sjáðu ég vissi að það yrði erfitt
að hlusta á það en það var mun sársauak-
fyllra í smíðunt.
(Stytt, stolið og snarað).
-FRI
Fall kemur
ekki í aprfl
— reynt að fá
hljómsveitina
í maí
■ Nú liggur ljóst fyrir að breska
hljómsveitin Fall kemur ekki hingað
í aprfl cirts og áætlað hafði verið því
að dagur sá sem þeir áttu að halda
hér tónleika ber upp á anpan í
páskum og nokkuð vonlaust þykir að
fá gott húsnæði undir tónleikana
þann dag.
Hljómsveitin er á förum á þessum
tíma vestur til Bandaríkjanna í tón -
leikaferðalag og ætluðu þau að hafa
hér millistopp á leiðinni vestur um.
í staðinn mun verða reynt að fá
þau hingað í ntaí mánuði, það er
þegar þau koma til baka frá Banda-
ríkjunum. (
-FRI
Kraftwerk
■ Frá því að þýska hljómsveitin
Kraftwerk gaf út plötuna Computer
World 1981 hafa þeir verið viö upp-
tökur á nýrri plötu sem á að heita
Techno Pop. Auk þess fara Florian
og félagar í hljómleikaferð Í-Bret-
landi í vor. Margir hafa látið þau orð
falla um tæknipoppið svokallaða að
það sé ópersónulegt og fráhrindandi
en eftirfarandi ætti að afsanna það:
„Við látuni ekki taka ntyndir af
okkur lengur. Við notum dúkkur sem
við létum gera í okkar mynd. Þær eru
úr plasti og hcnta bctur,til mynda-
töku." (Ralph Hutter úr Kraftwerk)
Missing
PersonS
■ Missing Persons heitir bandarísk
hljómsveit hverrar meðlimir hafa
allir utan einn unnið sér það til
„frægðar" að hafa leikið með Frank
Zappa. Hún er mjög vinsæl í Banda-
ríkjunum núna eftir að hafa gefið út
plötuna Spring Session M og hefur
verið kölluð svar kananna við bresku
tæknipoppbylgjunni. Nöfnin ættu
einhverjir að kannast við: Dale Bozz-
io, Terry Bozzio, Patrick Ahearn,
Warren Coccurullo og Chuck Wild,
en sá síðastnefndi hefur ekki ennþá
orðiðsvo frægur að vera orðaður við
skrítna manninn með yfirvaraskegg-
‘á
Plötur
Q4U
Ql/Gramm
■ „Islandi böring, böring..“
hefur nú hljómað í ríkisútvarp-
inu undanfama daga, fyrsta
lagið af fyrstu skífu hijómsveit-
arinnar Q4U sem margir hafa
eflaust beðið eftir með nokk-
urri óþreyju enda hefur sveitin
átt taugar til margra á þeim
tæpum þremur árum sem hún
hefur lifað.
Tónlist Q4U hefur breyst
allverulega frá því að þau voru
ein af fáum pönksveitum
landsins, nú eru þau ein af
fáum tölvupoppsveitum
landsins, tölvupopp af grófari
og dekkri gerðinni, næstum
því díabolískt.
Hljómborðsleikur Árna
Dan og trommuheili cru mest
áberahdi í lögum plötunnar,
sem flest eru létt, áheyrileg og
á köflum mjög skemmtiieg,
það skal tekið fram hér að þótt
trommuheili gcfi rythmann þá
eru möguleikar hans nýttir
nokkuð vel t uppbyggingu lag-
anna, hann er ekki bara látinn
gefa einhvern einfaldan . takt.
Rödd Ellýar fellur mun
betur, að dómi undirritaðs, að
þessari tónlist en hún gerði cr
sveitin var pönk af grófari
gerðinni, að \1su cru effectar
notaðir á hana í sumum laganna
en aldrei í því umfangi að
mannlegri þátturinn sé yfir-
keyrður.
Öll lögin, utan eitt, eru hröð
og með góðum danstakti þau
bestu að dómi undirritaðs,
Tískufrík og PLO.en þar fara
saman góðar melódíur og
beittir textar þó þeir séu að
öðru jöfnu ein veikasta hliðin
á plötunni á heildina litið,
hugmyndirnar góðar en vinnsl-
an á þeim ekki eins pottþétt.
Bassinn og gítarinn (Gunn-
þór og Danni) smella svo inn í
lögin eins og böllur t feita
vinnukonu og heildarútkoman
er nokkuð heilsteypt og gott
verk af fyrstu plötu að vera, og
á hcildina litið verður að telja
gripinn nokkuð eigulegan.
-FRI
UB 40 - Live/Steinar
■ Þótt Frankenstein prýði al-
búm þessarar plötu með ghetto
blaster á hausnum er það
ósköp látlaust og svipar einna
Plötur
helst til einhverrar sjóræn-
ingjaútgáfu. En ef skyggnst er
nánar inn í albúmið, í leit að
textablaði eáa frekari upplýs-
ingum, kemur f Ijós litprentað-
ur pöntunarbæklingur, UB 40
Merchandise, og í gegnum
hann er hægt að panta UB 40
boli, barmmerki, peysur og
plaköt. Þannig að plata þessi.
er kærkomin þeim sem praktís-
cra þann víðsjárverða bissniss
að kaupa hluti gegnum pönt-
unarlista frá öðrum löndum.
En platan er meira en við-
skiptatengiliður. *
Þessar upptökur eru gerðar
á íriandsferð hljómsveitarinn-
ar á síðasta ári og hvort sem
við erum skyldir írum eða ekki
er það öruggt að platan ætti að
falla okkur jafnvel í geð og
þeim. Tónlistin er hlý og af-
slöppuð/en mjög persónuleg
og hefur að geyma mikinn
kraft þótt ekki sé hann t formi
„rafinagnsóhljóða“. UB 40 er
blönduð negrum og hvítum og
textar hennar fjalla í flestum
tilvikum um kynþáttamisrétti
og þess háttar vesen sem
ennþá hafa ekkiNlagst mjög
{tungt á okkur íslendinga. Að
mér skilst er hljómsveitin með
pólitískri kröftum í ensku tón -
listarlífi þótt tólist henn
þjáist ekki af neinu vonleysi
né sé niðurdrepandi. Þvert á
móti er hún lífgandi, melódísk
og reggaeið er á köflum bland-
að funki, t.d. í laginu Folitici-
an. A.rn.k. tvö af lögum plöt-
unnar hafa náð miklum vinsæld-
um. One in ten og Don’t slow
down, og eru þau nóg ástæða
til að kaupa hana.
UB 40 þarf ckki að spila live
til að hljóma alive.
Bra