Tíminn - 10.07.1983, Síða 26

SUNNUDAGUR 10. JÚLÍ1983
Hann gerðist þaulsætinn við ritstörfin og kona hans, Edith Lieblang, kvað hann ekki unna sér nokkurrar
„Kujau hershöfðingi”
■ Skjala og handritakaupmaðurinn Rendall. Það tók hann einn eftirmiðdag
og eina morgunstund að sjá að skjölin voru fölsuð.
Tappaði á
„Sinalco“-flöskur
Ef til vill var það ást hans á öllu sem
að hernaði laut og það hve gaman hann
hafði af að ganga í skrúðfylkingum að
hann tók að starfa í FDJ. Heins bróðir
hans segir að hann hafi haft mjög gaman
af stríðsvikmyndum.
Árið 1957 flýði hann eins og fætur
toguðu til V-Þýskalands. Hann vargrun-
.aður um að hafa stolið hljóðnema.
Konrad Kujau flutti til Stuttgart og fékk
þar vinnu í gosdrykkjaverksmiðju og
tappaði á „Sinalco„-flöskur. Bjó hann
þá á gistiheimili.
Fólk það sem bjó a heimilinu hafði
mikið álit á honum. Hann keypti sér fín
föt, meira að segja smoking. Hann sagði
herbergisfélaga sínum Roderich Weber
að í rauninni væri hann teiknari og
grafiker. Weber trúði þessu: „Hann dró
upp myndir eins og ekkert væri.“ Allir
urðu líka mjög hrifnir, þegar Kujau
sagði að bróðir hans væri „háttsettur
fugl“ í Alþýðuhernum.
í byrjun sjöunda áratugarins kynntist
Kujau sambýliskonu sinni Edith Lieb-
lang. Hann vann þá sem gluggapússari,
en starfaði líka á knæpu, sem mikið var
sótt af rannsóknarlögreglumönnum. Þar
notaði hann í fyrsta sinn nafnið Konrad
Fischer. Um 1970 settu þau Edith á stofn
hreingerningafyrirtæki og tóku að leggja
grundvöll að forngripaversluninni. Sá
rekstur gekk í brösum, þar til hann
kynntist Heidemann árið 1980, - mann-
inum sem átti eftir að verða stærsti
viðskiptavinur hans.
Frá því að þau kynni tókust kom
mikill fjörkippur í viðskiptin. Þessi fyrr-
verandi lásasmiður, gluggapússari, að-
stoðarþjónn og teiknari gerðist nú rit-
höfundur. Nágrannarnir segja svo frá að
hann hafi verið mjög athafnasamur við
ritstörfin. Eitt sinn sagði hann svo frá að
hann væri að rita ævisögu Adolfs Hitlers
og ætti að verða úr þessu framhaldssería
í „Stem“. Edith Lieblang bar sig illa yftr
því við vini sína að „Conny“ væri að
skrifa fyrir „Stern“ dag og nótt. Sagði
hún hann vera orðinn uppgefinn vegna
anna. Hefði þetta'orðið til þess að þau
hefðu orðið að hætta við hnattferð sem
þau höfðu í hyggju að takast á hendur.
Glaðar stundir
En sá sem erfiðar svo mikið verður að
hafa eitthvað svo hann geti slakað á.
Leið til þess fann Konrad Kujau á
börunum í gamla bænum í Stuttgart.
Eftirlætisbarir hans voru „Sissy-Bar“,
Pigalle", „Bier-Bar“, „Melodie “ og
„Corso". Þegar Conny birtist urðu allar
dömurnar að flykkjast um hann og hann
valdi sér eina úr hópnum. Þeim sem eftir
urðu bauð hann upp á kampavín (eitt
kvöldið 70 flöskur). Hann hélt nú með
þá útvöldu til glæsilegrar skrifstofu sinn-
ar að Schreiberstrasse 22, en skrifstofuna
nefndi hann „stjórnstöðina". Þar kaus
hann að gamna sér á hvítum leðursófa
innan um broddhjálma og orður sem
stóðu á bak við sýningargler.
Oft gekk hann á milli knæpanna í
gömlum SS-einkennisbúningi og lét þá
ávarpa sig sem „hershöfðingja" eða
„Sturmbannfuhrer". Abraham Kufer-
berg, þjónn í „Pigalle" varð að þola að
vera kallaður „gyðingsúrþvætti", og
„gyðingssvín“. Samt má hann innilega
sjá eftir „Kujau hershöfðingja“, því það
var ekki fátítt að hann skildi eftir svo
sem 15 þúsund marka ávísun. Hefði
hann ekki nóg reiðufé undirritaði hann
skuldaviðurkenningu, sem hann greiddi
daginn eftir. Sást hann þá telja fjármun-
ina fram upp úr plastpoka. Þar geymdi
hann knippi þau af fimmhundruð og
þúsundmarkaseðlum sem maðurinn frá
„Stern“ færði honum reglulega á fjög-
urra eða sex vikna fresti. Bareigendur og
knæpuhaldarar aðrir í gamla bænum í
Stuttgart töldu að hershöfðinginn hefði
a þessum tíma sóað þar 1.5-2 milljón
mörkum.
Laun Heidemanns
Eftir að hann var handtekinn lét
Kujau lögfræðinga sína semja yfirlýsingu
þess efnis að hann hefði ekki falsað
dagbækurnar og ætíð verið þess fullviss
að þær væru ekta. Þá kvaðst hann aðeins
hafa tekið við 2.5 milljónum marka af
Heidemann, en ekki 9.34 milljónum.
Þegar ritstjórar „Stern“ tóku til við
athuganir sínar eftir að upp komst um
svindlið, flaug þeim brátt í hug að
Heidemann hefði skilið nokkuð af pen-
ingunum eftir sjálfum sér til handa. Til
þess benti það að hann hafði í hyggju að
festa kaup á glæsihúsi fyrir 1.3 milljónir
marka og enn fremur hafði hann látið
gera upp skemmtisnekkju sína, sem hét
„Emmy 11“ og var komin úr eigu
Görings, fyrir 800 þúsund mörk. „Stern“
ristjórinn las það fyrst í tímaritinu „Bild“
að Gruner+Jahr höfðu greitt Heide-
mann 1.5 milljónir marka fyrir að útvega
bækurnar.
Ekki hugðust Gruner+Jahr þó gefa
Heidemann þessa peninga. Meðan hann
var að útvega bækurnar lést hann vera
svissneskur verksmiðjueigandi og varð
því að kaupa ýmislegt fleira góss frá
tímum nasista. Til þeirra nota voru
honum fengnir þessir peningar og var
það því skilyrði bundið að hann seldi
gripina aftur, þegar dagbækurnar væru
komnar í réttar hendur og málinu þannig
lokið. Skyldi hann þá afhenda útgáfunni
peningana að nýju.
Nú er málinu lokið og Heidemann.
getur tekið til við að selja góssið. En hitt
er vafamál hvort hann hefur upp á þeim
kjána sem vill kaupa.
Önnumst viðgerðir og nýsmíði
Allt til reiðbúnaðar
Söðlasmíðaverkstædi
Þorvaldar og Jóhanns,
Einholti 2 - sími 24180
ORION
Notuð tæki
öll ný yfirfarin
★ Welger heyhleðsluvagn 28 rúmm.
Árg. 78, verð kr. Tilboð.
★ URSUS C-335 40 ha. m/grind.
Árg. ’81, verð kr. 95.000,-
★ URSUS C-335 40 ha. m/grind.
Árg. 75, verð kr. 55.000,-
k URSUS C-360 65 ha. m/grind+klæðn.
Árg. 78, verð kr. 105.000,-
k URSUS C-360 65 ha. m/húsi.
Árg. ’81, verð kr. 160.000,-
Prúttið um greiðslukjör.
vciACece
Sundaborg 10 — Simar 8-66-55 & 8-66-80