Tíminn - 17.08.1983, Qupperneq 5

Heimsþing Alkirkjurádsins:
„KIRKJUDEILDUM HEFUR
FJðLGAÐ UM HELMING”.
■ „Málefni 6. heimsþings Alkirkju-
ráðsins var að mestu helgað vandamál-
um fjórða heimsins og þeirra þjóðflokka
sem orðið hafa að láta lönd sín til
valdameiri þjóða og lifa því sem næst á
bónbjörgum í heimalandi sínu“, sagði
Herra Pétur Sigurgeirsson biskup á
blaðamannafundi í gær, en hann er
nýkominn frá Yancouver í Kanada þar
sem Heimsþingið var nú haldið.
„Það var frekar dapurlegt að heyra
lýsingar fulltrúanna frá fjórða heiminum
þegar þeir lýstu þeim óhugnanlegu
mannréttindabrotum og óréttlæti því
sem þjóðflokkar þessir búa við. Menn
gerðu þarna grein fyrir lífsaðstæðum
þeim sem þarna eru, og hversu miklar
andstæður ríkja milli jarðarbúa yfirleitt.
það var því ekki óeðlilegt að fulltrúar
fjórða heims landanna legðu mikið upp
úr nauðsyn nýrrar fjárhagsskipunar í
heiminum og að tekin yrði upp meiri
jöfnuður hvað lífsgæði varðar. Þá kom
einnig fram sú skoðun, að þrátt fyrir
áherslu Vesturlandabúa á friðarbaráttu,
þá megi það ekki draga úr baráttu
segir Herra
Pétur Sigur-
geirsson
biskup
manna í þriðja og fjórða heiminum fyrir
betri lífskjörum og meira réttlæti.
Skýrsla hefur nú verið send öllum
aðildarkirkjum Alkirkjuráðsins, og má
segja að þar komi fram hálfrar aldar
guðfræðileg vinna að einingarstarfi
hvað snertir skírnina, kvöldmáltíðina og
embættin í kirkjunni.
Að því er fram kom í máli forustu-
manna Alkirkjuráðsins þá er þetta eitt
stærsta skref í átt til einingar og því geta
nú flestar kirkjudeildir heimsins átt sam-
eiginlega kvöldmáltíð, en það var ekki
hægt þegar Alkirkjuráðið var stofnað
fyrir 35 árum. Alkirkjuráðinu er því
mikill ávinningur í því að kirkjudeildum
innan þess hefur fjölgað um helming frá
því það var stofnað og eru nú lang
stærstu kirkjusamtök íheiminum“,sagði
Herra Pétur Sigurgeirsson biskup að
lokum. - ÞB
■ Þau voru fulltrúar íslands á heims-
þingi Alkirkjuráðsins í Kanada: F.v.
Hermann Þorsteinsson, Dalla Þórðar-
dóltir, Sólveig Ásgeirsdóttir biskupsfrú,
Herra Pétur Sigurgcirsson biskup og
Bernharður Guðmundsson fréttafulltrúi
þjóðkirkjunnar.
■ Æfingar eru hafnar hjá Leikfélagi
Akureyrar á fyrsta verkefni komandi
vetrar, My fair lady, eftir þá Lerner og
Loewe, en þeir sömdu þennan vinsæla
söngleik eftir leikriti Bernard Shaw,
Pigmalion. Leikritið var sýnt í Þjóð-
leikhúsinu 1962. Kvikmynd eftir söng-
leiknum var gerð 1964. Þórhildur Þor-
leifsdóttir verður leikstjóri, en aðalhlut-
verk verða í höndum Ragnheiðar Stein-
dórsdóttur, Arnars Jónssonar, Marinós
Þorsteinssonar og Gests E. Jónassonar.
Jón Þórisson gerir leikmynd, Una Coll-
ins búninga og Viðar Garðarsson sér um
lýsingu. Frumsýning er áætluð 14. októ-
ber.
Ragnheiður Steindórsdóttir verður
einnig í stóru hlutverki í öðru verkefni
L.A. þ.e. Steinunni í Galdra Lofti eftir
Jóhann Sigurjónsson. Leikstjóri þeirrar
sýningar verður Haukur Gunnarsson,
en Hjalti Rögnvaldsson fer með hlutverk
Lofts. Hjalti er fluttur til Akureyrar og
er fastráðinn hjá L.A. í vetur. Með
hlutverk Dísu fer Ragnheiður Tryggva-
dóttir.
Þriðjaverkefni L.A. verðurSúkkulaði
handa Silju eftir Nínu Björk Árnadótt-
ur, en það var sýnt í Þjóðleikhúsinu s.l.
vetur við mikla aðsókn og verður tekið
þar upp aftur í haust. Haukur Gunnars-
son mun einnig leikstýra því verki og
Guðrún Sigríður Haraldsdóttir gerir
leikmynd. Lokaverkefnið verður svo að
öllum líkindum Kardimommubærinn
eftir Torbjörn Egner.
Leikfélag Akureyrar hefur starfað
óslitið síðan 1917, en leikárið í vetur
verður 10. leikár þess sem atvinnuleik-
húss.
Heimsþing Alkirkjurádsins:
„Milljónum
mannslífa
f órnað vegna
örbirgðar’%
— sögðu fulltrúar þriðja og
fjórða heimsrlkjanna
■ „Fulltrúar þriðja ug fjóröa heims-
ríkjanna voru eindregið þcirrar
skoðunar að taka þyrfti upp nýja
Ijárhagsskipan í heiminum ef ekki ætti
allt að fara t bál og hrand. Þeir bentu
réttilega á það að á siðustu árum hefði
hundruöum milljóna mannslífa verið
fórnað vegna örbirgðar einnar. Þess
vegna væri hin svokallaða friðarum-
ræða sem mjög væri blásin út hér á
vesturlöndum nokkuð fjarri þeim á
þessu stigi. Fyrst þyrfti að miða i átt til
réttlætis í þessum heimshlutum, því án
réttlætis væri tómt mál að tala um
frið,“ sagði Bernharður Guðmundsson
fréttafulltrúi þjóðkirkjunnar á blaða-
mannafundi í gær í tilefni þess að tokið
er í Vancouver í Kanada Heimsþingi
Alkirkjuráðsins.
„Megininntak ráöstefnunnar má
segja að hafi verið uppgjör frá fyrra
heimsþingi sem haldið var í Nairobi í
Kenya árið 1975. Þing þessi eru haldin
á 7 ára fresti og er þá reynt að kryfja
þau mál til mergjar sem heitast brenna
hverju sinni. Efst á baugi nú voru hinar
ólfku lífsaðstæður sem ríkjandi eru í
„norðri" og „suðri", og „austri" og
„vestri".
Það var áberandi í málflutningi
manna frá „suðrinu", að þeir töluðu
meira um réttlæti, enda væri réttlætið
fyrsta skref í friðarátt. Einn fulltrú-
anna gekk mcira aö segja svo langt að
segja að stríð væri betra en friður án
réttlætis, þannig að við hér á vcstur-
löndum sjáum hversu mikið þcssir
menn leggja upp úr því að meira
réttlæti náist. Fulltrúar „norðursins"
töluðu meira í anda friðarhreyfinganna
sem við könnumst við af þeirri umræðu
sem hér hefur átt sér staö að undan-
förnu. Vcrkcfni Heimsfriðarþingsins
fólst þess vegna að miklu leyti í því að
samræma þcssi sjönarmið.
Sá útbreiddi misskilningur hefur
töluvert rutt sér til rúms í ýmsum
fjölmiölum að undanförnu, að Al-
kirkjuráðið sé vinstri sinnað vegna
þess að það taki ekki nógu einarða
afstöðu til sovéskra stjórnvalda og
Austur-Evrópuríkja, sem haldi þumal-
skrúfu að kirkjum sínum og kirjiju-
dCildum. Það er vitað ntál að ef til þess
hefði komið að samþykktar yrðu vítur
á Sovétmenn, hefði það getað haft
alvarlegar afleiðingar í för tneð sér.
Einn fulltrúanna orðaði þaö þannig að
i „það væri vitað mál að samþykktir í þá
áttina myndu örugglega hamla veru-
lcga starft þessara kirkjudeilda og
jafnvel skerða frelsi þeirra til þátttöku
í alþjóðlegu kirkjustarfi, sem er lífltna
okkar’L Við sjáurn því hve mikið er í
húfi og ég bið menn að líta á þetta
þegar ályktun Alkirkjuráðsins um al-
þjóðleg mál er skoðuð.
Að síðustu vil ég svo geta þess að
eitt af megin vcrkefnum þingsins var
að ná víðtækri samstöðu um lifandi
starf í kirkjunni. Var í því sambandi
ánægjulegt að sjá hvc hlutur kvcnna er
orðinn mikill á þinginu, en sérstök
deild hefur unnið að eflingu kvenna til
stjórnunar og boðunar kirkjunnar.
Einnig var áberandi hversu fatlaðir
létu að sér kveða enda er það í anda
kirkjunnar að allir mcgi njóta sín í • N
kirkjulegu starfi hvað sem.litarhætti,
kyni eða stétt áhrærir," sagði Bern-
harður Guðmundsson að lokum.
- ÞB
- JGK