Tíminn - 30.11.1983, Page 7

MIÐVIKUDAGUR 30. NÓVEMBER 1983
að fá tækifæri til að þjóna þessum
söfnuði, sem mér líst mjög vel á.
Ég er fæddur inn í þennan
söfnuð, foreldrar mínir hafa ver-
ið í honum frá því hann var
stofnaður, ég var sem drengur í
sunnudagaskóla hjá séra Emil
Björnssyni og hann fermdi mig
einnig. Mér finnst því sem ég sé í
allnánum tengslum við söfnuð-
inn og er ákaflega glaður með
þessi tíðindi. Auðvitað vona ég
að ég sé þessum vanda vaxinn og
geti staðið mig í þeim störfum
sem starfinu fylgja. Það er ekki
létt verk að taka við af sr. Emil
Björnssyni, sem hefur þjónað
þessum söfnuði í þrjá áratugi.
Það er mikið verkefni og erfitt
að boða guðsorð í nútímaþjóðfé-
lagi, en ég er sannfærður um að
guðsorð og kristin trú eru for-
senda þess að okkur vegni vel.
Það er óéndanleg krafa að boða
guðsorð og það verður aldrei
gert nógu vel.“
- Áttu von á því að þú munir
beita þér fyrir miklum breyting-
um í starfi safnaðarins? „Það er
of snemmt að gefa út nokkrar
yfirlýsingar um það mál. Ég á
eftir að ræða við safnaðarstjórn-
ina, það ágæta fólk sem þar er í
forsvari. Hins vegar er alveg
Ijóst að nýju fólki fylgir alltaf
eitthvað nýtt. Það liggur í eðli.
hlutanna.
Söfnuðurinn er nú orðinn 30
ára, og hefur mótað sínar eigin
venjur og hefðir, sem ég reikna
alveg með að eiga eftir að hafa í
heiðri.
Ég mú;i,eftir því sem kostur
er, reyna að haida uppi sem
mest lifandi starfi í samráði við
söfnuðinn."
Baldur sagði að um 1000
manns væru í söfnuðinum, en
safnaðarmeðlimir væru dreifðir
um allt höfuðborgarsvæðið, sem
torveldaði á vissan hátt starfið,
en það sem vægi upp á móti
erfiðleikunum væri að hér væri
um fríkirkju að ræða, Óháðan
söfnuð, þar sem safnaðarmeð-
limir væru af áhuga og þörf með
í starfinu.
Tveir umsækjendur voru um
starf prests Óháða sáfnaðarins,
auk Baldurs, en það voru þeir
sr. Sigurður Arngrímsson, sókn-
arprestur í Hrísey, og Örn Bárður
Jónsson, djákni og guðfræð-
ingur. - AB.
Eru fylgismenn Nató að
skiptast í tvær fylkingar?
umsjón: B.St. og K.L.
Koo var þögul sem gröfin í Ástralíu. En hvernig ætli henni
gangi að eiga við poppstjörnurnar, þegar hún er sjálf komin í
hlutverk spyrjandans? r
K00 TEKUR AÐ SER
HLUTVERK SIÓN-
VARPSSPYRLS
■ Enn er Koo Stark ekki alveg
fallin í gleymsku, þó að óneitan-
lega þyki hún ekki jafn spenn-
andi nú óg á þeim tíma, þegar
kynni hennar og Andrew prins
voru hvað mest á milli tannanna
í fólki. Nú hafa þær fregnir
borist af henni, að hún hafi tekið
að sér að taka viðtöl við frægar
poppstjörnur fyrir breskan sjón-
varpsþátt, sem senn verður
hleypt af stokkunum.
Áð vísu fylgja henni góðar
óskir um framgang í þessu nýja
starfi, en þó eru þeir til, sem ekki
eru alveg handvissir um, að hún
sé þarna rétt manneskja á réttum
stað. Vitna þeir til margfrægrar
Ástralíuferðar Koo, en þar
höfðu menn gert sér vonir um að
geta rakið úr henni garnirnar um
samband hennar og prinsins.
Treystu þeir því, að í skjóli þess,
hvað Ástralía cr afskekkt, myndi
losna um málbeinið í ungfrúnni
og buðu henni því stórar summur
fyrir að koma frant í sjónvarps-
þáttum og svara spurningum,
sem fyrir hana yrðu lagðar. En
Koo lét ekki snúa á sig. í hvert
skipti, sem talið sveigðist í átt að
prinsinum, var hún fljót að
klemma saman varirnar.
Nú er þess beðið með eftir-
væntingu, hvort henni gengur
betur að toga orð út úr viðmæl-
endum sínum en áströlsku sjón-
varpsmönnunum, þegar , þeir
voru að kljást við hana.
Utanríkisráðherrafundur Nató þarf að ræða það
■ Gro Harlem Brundtland.
ÁGREININGURINN um
uppsetningu bandarísku eld-
flauganna getur dregið dilk á
eftir sér af tveimur ástæðum. í
fyrsta lagi getur hann leitt til
verri sambúðar milli risaveld-
anna. í öðru lagi getur hann
spillt þeirri breiðu samstöðu,
sem verið hefur um Atlantshafs-
bandalagið í aðildarríkjunum.
Hið síðarnefnda geturorðið
ekki minna alvarlegt. Nokkurt
dæmi um þau áhrif, sem þessi
ágreiningur hefur haft á afstöðu
ntargra ráðandi manna í Vcstur-
Evrópu til Bandaríkjanna, eru
nýleg ummæli jafn varfærins
manns og Odvars Nordli, fyrrv.
forsætisráðherra Noregs.
Odvar Nordli var forsætis-
ráðherra Noregs, þegar ráð-
herrafundur Nató samþykkti í
desember 1979 hina tvíþættu
ályktun, sem fól í sér að hafnar
yrðu viðræður milli risaveldanna
um takmörkun meðaldrægra
eldflauga í Evrópu, en hefðu
þær ekki borið árangur fyrir
árslok 1983, yrðu settar upp nær
sex hundruð bandarískar með-
aldrægar eldflaugar í Evrópu.
Odvar Nordli lét svo ummælt,
að norska stjórnin myndi ekki
hafa staðið að þessari ályktun, ef
núverandi ríkisstjórn Bandaríkj-
anna hefði veríð þá við völd.
Nordli sagði ennfremur, að
þetta væri m.a. orsök þess, að
Verkamannaflokkurinn vildi
fresta uppsetningu.eldflauganna
um skeið, þótt það samrýmdist
ekki tímatakmarkinu, sem sett
var 1979 og norski Verkamanna-
flokkurinn hefði samþykkt þá
undir öðrum kringumstæðum.
ÞAÐ ER þessi breytta afstaða
til Bandaríkjastjórnar, sem veld-
ur því, að margir hinna evrópsku
stjórnmálaflokka, sem stóðu að
Nató-ályktuninni 1979, vilja nú
fresta framkvæmd hennar og
nota tímann til að reyna samn-
ingaleiðina til þrautar.
Margir forustumenn þessara
flokka eru þeirrar skoðunar, að
samningaleiðin sé ekki þraut-
reynd. Meðal þeirra er Helmut
Schmidt, fyrrv. kanslari Vestur-
Þýzkalands, sem þó greiddi at-
kvæði með uppsetningu eld-
flauganna, þegar atkvæða-
greiðsla fór fram um það í
vestur-þýzka þinginu á þriðju-
daginn.
Schmidt deildi hart á Kohl
stjórnir að gæta scm nú fara með
völd í aðildarríkjunum.
ÞAÐ ER af þessum ástæðum,
sem meiri athygli mun beinast að
utanríkisráðherrafundi Nató í
næsta mánuði en venjan hefur
verið. Fjölmiðlar hafa vitað það
nokkurn veginn fyrirfram hvað
væri rætt á þessum funduni og
hvcrnig ályktanir þeirra myndu
hljóða.
Við utanríkisráðherrafundin-
um nú blasa að mörgu leyti ný
viðhorf. Tekur fundurinn eitt-
hvert tillit til hinnarsterku hreyf-
ingar, sem risin er meira og
minna undir forustu sósíaldem-
ókrata, - hreyfingar, sem krefst
þess að samningaleiðin verði
þrautreynd, þótt það kosti frest-
un á uppsetningu meðaldrægu
eldflauganna um stund?
Taki fundurinn ekkert tillit til
þessarar víðtæku hreyfingar, er
það ekki aðeiris framundan, að
sambúð risaveldanna kólni og
kjarnavopnakapphlauþið
magnist. Hitt er ekki minna
alvarlegt, að þá rofni að meira
eða minna leyti sú mikla sam-
staða, sem haldizt hefur um
Nató í aðildarríkjunum, og
menn skiptist þar í tvær megin-
fylkingar um starfshætti banda-
lagsins.
Á slíku myndu engir græða
nema Sovétmenn. Utanríkisráð-
herrar Nató þurfa að hafa þá
víðsýni að gera sér grein fyrir
þessu.
Áreiðanlega munu margir
fylgismenn Nató í öllum aðildar-
ríkjunum vænta þess að frá
utanríkisráðherrafundinum
komi einhver sú yfirlýsing, sem
opni möguleika fyrir áframhald-
andi viðræður, annað hvort í
svipuðu formi og verið hefur eða
einhverju nýju, t.d. að teknar
verði upp heildarviðræður um
takmörkun hvers konar kjarna-
vopna.
Þá gæti fundurinn farið að
tillögum Helmuts Schmidt og
lýst yfir því að ekki fyrir komið
upp nema örfáum eldflaugum til
ársloka 1984.
Komi ekkert nýtt frá fundin-
um, heldur verði staðið fast í
sömu sporum, verður hann ekki
til að skapa að nýju þá samstöðu
um Nató í aðildarríkjunum, sem
var fyrir hendi áðuren núverandi
ríkisstjórn Bandaríkjanna kom
til valda.
Þórarinn E1
Þórarinsson,
ritstjóri, skrifar V WB&mi
■ Odvar Nordli.
kanslara fyrir það að stjórn hans
hefði ekki haft nægilegt frum-
kvæði um að ná samkomulagi.
Kohl kanslari hefði þó farið í
mörg ferðalög þeirra erinda með
bros á vör. Hann hefði farið
brosandi til Moskvu og brosandi
til Washington. En alltaf komið
tómhentur aftur, en þó haldið
áfram að brosa.
Schmidt lagði áherzlu á, að
jafnhliða uppsetningu eldflaug-
anna yrði gerð ný tilraun í alvöru
til að reyna að ná samkomulagi.
Meðal annars yrðu ekki settar
upp nema örfáar eldflaugar til
ársloka 1984. Framkvæmdum
yrði m.ö.o. að mestu frestað
meðan samkomulagsleiðin væri
reynd.
Gro Harlem Brundtland,
formaður norska Verkamanna-
flokksins, hefur gert það að sér-
stöku umtalsefni, að vestur-evr-
ópskir stjórnmálaflokkar væru
að skiptast í tvær fylkingar í
þessu máli, og gæti .það haft
alvariegar afleiðingar fyrir Nató.
Hún rakti myndun þessara
tveggja fylkinga að verulegu leyti
til íhaldsbylgjunnar, sem hefði á
síðustu árum leitt til stjórnar-
skipta í ýmsum löndum Vestur-
Evrópu, t.d. á Bretlandi, í Vest-
ur-Þýzkalandi ogNoregi. Stjórn-
arskiptin hefðu einnig orðið í
Bandaríkjunum á þessum tíma
og íhaldssamari öfl fengið stjórn-
artaumana í hendur.
Gro Harlem Brundtland gaf
til kynna, að vegna þessara
stjórnarskipta væri Nató að fá
íhaldssamari svip, en áður, að
sumu leyti af eðlilegum ástæð-
um, en öðru leyti ekki.
Gegn þessari öfugþróun yrði
að spyrna, ella væri sú mikla
samstaða, sem hefði ríkt um
Nató í þessum löndum, í mikilli
hættu. Þessa yrðu þær ríkis-