Tíminn - 05.01.1984, Blaðsíða 6

6
FIMMTUDAGUR 5. JANUAR 1984
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Gisli Sigurösson. Auglýsingastjóri: Steingrimur Gislason.
Skrifstofustjóri: Ragnar Snorri Magnússon. Afgreiðslustjóri: Sigurður Brynjólfsson.
Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Elias Snæland Jónsson. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur V.
Ólafsson. Fréttastjóri: Kristinn Hallgrímsson.
Umsjónarmaður Helgar-Tímans: Atli Magnússon. Blaðamenn: Agnes Bragadóttir,
Bjarghildur Stefánsdóttir, Baldur Kristjánsson, Friðrik Indriðason, Guðmundur Sv .
Hermannsson, Heiður Helgadóttir, Jón Guðni Kristjánsson,
Jón Ólafsson, Kristin Leifsdóttir, Samúel Örn Erlingsson (iþróttir), Skafti Jónsson.
Útlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnssson.
Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guðjón Róbert Ágústsson, Árni Sæberg. Myndasafn:
Eygló Stefánsdóttir.
Prófarkir: Kristín Þorbjarnardóttir, Flosi Kristjánsson, Guðný Jónsdóttir
Ritstjórn skrifstofurogauglýsingar:Síðumúla 15, Reykjavík.Sími: 86300. Auglýsingasími
18300. Kvöldsimar: 86387 og 86306.
Verð i lausasölu 20.00, en 22.00 um helgar. Áskrift á mánuði kr. 250.00.
Setning og umbrot: Tæknideild Tímans. Prentun: Blaðaprent hf.
Verður verkalýðs-
hreyfingin látin
skerast úr leik?
■ Það kom fram í áramótagreinum þeirra Steingríms Hermanns-
sonar, formanns Framsóknarflokksins og Þorsteins Pálssonar,
formanns Sjálfstæðisflokksins, að þeir teldu eðlilegt, að ríkis-
stjórnin leitaði samráðs við verkalýðshreyfinguna um ráðstafanir
vegna þessa atvinnuleysis, sem er fyrirsjáanlegt, að muni leiða af
aflabrestinum á síðastliðnu ári og mikilla takmarka á þorskveiðum
á þessu ári.
Ótrúlegt er annað en að því verði yfirleitt vel tekið af óbreyttu
launafólki, að ríkisstjórnin hafi sem nánasta samvinnu við
verkalýðssamtökin um að bægja atvinnuleysinu frá dyrum þess.
Þetta þarf ekki aðeins að gerast á þann hátt, að höfð séu samráð
við heildarsamtök launþega, heldur þarf að hafa samráð við
verkalýðssamtökin á hverjum stað, þar sem er hætta á atvinnu-
leysi.
Að sjálfsögðu þurfa samtök vinnuveitenda að taka þátt í þessu
samstarfi.
Einn er sá aðili, sem sker sig hér úr leik og fagnar ekki slíku
samstarfi. Pað er sá hópur nianna í forystuliði Alþýöubandalags-
ins, sem oft cr í gamni og alvöru nefndur gáfumannahópurinn.
Hann telur sig hal’inn yfir verkalýðinn og vill geta sagt
verkalýðshreyfingunni fyrir verkum, enda sé þar ekki um eins
mikil gáfnaljós að ræða. Vilji verkalýðshreyfingin ekki dansa eftir
fyrirmælum hans, hóta forustumenn gáfumannahópsins að láta
hana lönd og leið og snúa sér til alþingis götunnar, sbr. ummæli
Svavars Gestssonar á síðastliðnu sumri.
í þcssum anda er forustugrein, sem Ólafur Ragnar Grímsson,
skrifar í Pjóðviljann í fyrradag.
Niðurstaða þessarar greinar Ólafs er sú, að hugniyndir þeirra
Steingríms Hermannssonar og Þorsteins Pálssonar séu settar fram
af hreinum prakkaraskap. Tilgangur þeirra sé fyrst og fremst að
„plata“ verkalýðshreyfinguna og koma sökinni af því sem niiður
fer, yfir á hana.
Ólafur Ragnar telur Þjóðviljann því þurfa að vara verkalýðs-
hreyfinguna öfluglega við þessu. Álit hans er bersýnilega það, að
þar ráði menn, sem ekki kunni fótum sínum forráð. Þess vegna
verði hann og Svavar að leiðbeina henni.
Orðrétt segir Ólafur:
„Ríkisstjórnin virðist því vera búin að koma sér upp hernaðar-
áætlun, þar seni störf fulltrúa verkalýðshreyfingarinnar í atvinnu-
málanefnd eigi bæði að koma í stað launahækkana og þjóna þeim
tilgangi að fría ráðherrana ábyrgð á atvinnuleysinu."
Nú er að sjá, hvernig leiðtogar verkalýðshreyfingarinnar
bregðast við þessari viðvörun Ólafs Ragnars og Svavars. Hafna
þeir samvinnu við ríkisstjórnina vegna þess, að Ólafur og Svavar
óttast að þeir láti „plata" sig? Fá þeir Ólafur og Svavar því
framgengt að verkalýðshreyfingin skerist úr leik, þegar mest á
ríður?
Ólafur Ragnar
og þorskurinn
Ólafur Ragnar Grímsson er um þessar mundir helzti forustu-
greinahöfundur Þjóðviljans. Meginefni greina hans er það, að
atvinnuleysið, sem hlotizt hefur af samdrætti þorkaflans, og
líklegt er að hljótist af ráðgerðum takmörkunum hans á þessu ári,
eigi allt að skrifast á reikning ríkisstjórnarinnar.
Af þessu eiga rnenn víst að draga þá ályktun, að þetta myndi
allt breytast og nægur þorskur verða í sjónum, ef Ólafur og Svavar
kæmust í ríkisstjórn.
Ólafi er ráðlagt að hætta slíkum fullyrðingum. Menn gætu þá
hætt við að líta á hann sem gáfnaljós, heldur telja hann eitthvað
líkjast vissri lífveru í sjónum.
Þ.Þ.
skrifað og skrafað
Tölvuflóð
■ Viðskiptasíða DV tekur
upp klausu _úr Fréttabréfi
Verkfræðingafélags íslands,
sem aftur tekur hana úr
sænsku tímariti og þar sem
góð vísa er sjaldan of oft
kveðin laptur skrafara sig ekki
muna um að njóta fingra-
lengdar sinnar og birta
klausuna einu sinni enn.
Hér er um að ræða frétt
um að Svíar séu að drukkna
í tölvum, sem ekki eru nýttar,
en líkur eru á, að önnur hver
talva sem keypt hefur verið
þar í landi standi ónotuð.
Kaupendur vissu ekkert hvað
þeir voru að gera er þeir festu
kaup á tölvunum og létu
stjórnast af þeim óhemjulega
áróðri sölumanna, að ekkert
fyrirtæki gæti starfað án
tölvu.
Klausan úr DV er svona:
„Sænsk smáfyrirtæki súpa
nú seyðið af því að hafa
tölvuvæðst af meira kappi en
forsjá síðustu árin. Önnur
hver einkatölva, í eigu
sænskra fyrirtækja stendur
nú ónotuð og safnar ryki -
engum til gagns.
l'etta kemur fram í síðasta
Fréttabréfi Verkfræðingafé-
lags íslands og er það haft
eftir Stig Holmberg, sænsk-
um tölvuráðgjafa, í viðtali
við hann í tímaritinu Ný
teknik.
Stig Holmberg hefur þann
fyrirvara á ofangreindri full-
yrðingu að vísindalegar rann-
sóknir liggi ekki að baki
henni heldur sé um að ræða
ágiskun sem byggð sé á
reynslu og samskiptum við
•fjölda smáfyrirtækja sem
hafa fest kaup á tölvum en
nota þær ekki.
„Kaupendur hafa oft á
tíðum gert sér óraunvcruleg-
ar hugmyndir um tölvurnar.
Þeir hafa látið blekkjast af
því að verðið virtist vera Iágt
og ekki haft fyrir því að
athuga málið nánar.
Þeir vita ekki hvað þeir
þurfa - hvorki varðandi forrit
né aukabúnað - og margir
seljendur hafa ekki haft
nokkurn áhuga á því að kom-
ast að því til hvers ætti að
nota viðkomandi tölvu,“ seg-
ir Stig Holmberg.
Hann sagði ennfremur að
fyrst hefði hann talið að 10-
20% allra einkatölva lægju
ónotuð en eftir að hafa borið
sig saman við aðra kunnáttu-
menn á þessu sviði hefði
hann sannfærst að um 50%’
væri nær raunveruleikanum.
Trúlegt væri að kaupendur
smátölva væru betur undir
búnir nú en verið hefði fram
að þessu, en ef sama sagan
endurtæki sig nú, þegar
heimilin færu að tölvuvæðast,
yrði margt fólk fyrir miklum
vonbrigðum á næstu árum.“
Svona er þetta í Svíþjóð.
En hvemig skyldi ástandið í
tölvufjárfestingu á íslandi,
Ef að líkum lætur er niikil
offjárfesting í tölvum hér á
landi. Nýungagirni og óhóf-
leg tækjakaup eru einkenni á
íslendingum, enda oftrúin á,
getu tækninnar og skefjalaus
fjárfesting í framförum. sem
svo eru kallaðar þegar dellu-
makararnir eru að steypa
sér í skuldir og fjárntagna
óþarfa.
Hin nýju trúarbrögð um
mátt og getu tölvunnar hafa
á sumunt sviðum áreiðanlega
gengið of langt og ættu menn
að hyggja betur að áður en
þeir sleppa endanlega vit-
glórunni og dómgreindinni
og leggja endanlega allt sitt
ráð í forsjá hraðvirkra reikni-
maskína.
Viðskipti Viðskfpti
Svíar að drukkna í ónýttum töivum
Önnur hver ein
iiva stendur ón
\BNi
- kaupendur vissu ekki hvað þeir þurftu og sel
engan áhuga á að vita til hvers töivan átti ai
» iíi-tir.n öwr.«íiiðíiila Kn.AU-
gafétKtw IxUoct* r.g
?! '■ftir .Stit ít'-i'iitxiri;. tjr.uikwn
í viðtaii vW fiwin t tifiii-
MV ítit.ii'.
H'ii;i.iy«{tiíiur þsmi fyrirvw*
vrcr.iiiri htUyrÁjíigj þó •. isimliv
raMatúknir !íggt '-kki si t»ki
howur Bnj 'tft r*ða ágiskmi
ý#(i *i á rrynsíti og msí skipfuiit
■ds sn«í>Tiru*ja :*«» h*f« f«t
inyihtfVM hhfx oít á lióuii. gcrt
fumiV'.ii.U-gjr !st,3<i)í>d.ir aoi
•«>■• rfif bifii j.iW. at
vt-rði.'. vírtjjit vtra lájft o,- cV.kí
• «r þvi ii'i.ugj i.iútíð tiitisu-.
mt stnáfynrtíki súpa f.u ••cyfttó
táO tmíu t'ilvjva/ist »i ir.virj
cr. fo-.'iýs «íða.-.tij sri't <Jt.nur
.t:kaúiiv'< i ciipi wniNkra fyrtr-
íttniur r.ít linuiMb «s{ safríur ryki
vari a Iwntj.i'ti'íw •'..itáttíivH víto
ur wutii ttiíiir tiú on vírið lntfíí fratn
sð þe£»s. «t vf S3iuu sðgRn éiKluila*; vu
stíí nit. þegur hcítJtiíin <*: u ftit (oivu- •. .,
Innkaup ríkis og
sveitarfélaga
í Fréttabréfi Landssam-
bands iðnaðarmanna er m.a.
skýrt frá því, að samtökin
hafi komið á stofn tölvuráð-
gjöf sem er tímabært. saman-
ber framanritað.
Þar er einnig greinarstúfur
um kaup opinberra aðila á
varningi sem framleiddur er
innanlands, en er því miður
stundum keyptur crlendis
frá. Þessu vilja iðnaðarmenn
breyta og segir í Fréttabréf-
inu:
„Landssamband iðnað-
armanna hefur löngum lagt
ríka áherslu á að beina þurfi
innkaupum opinberra aðila,
jafnt ríkis sem sveitarfélaga,
markvisst til innlendra iðn-
fyrirtækja. Þetta skuli þó
gert innan raunhæfs saman-
burðar á verði og gæðum
þeirrar vöru og þjónustu.
sem til boða stendur. Að
undanförnu hefur innan
Sambands íslenskra sveitar-
félaga mjög verið hvatt til
þess, að sveitarfélögin kaupi
íslenskt. Dæmi þessa má
nefna eftirfarandi ummæli
Björns Friðfinnssonar, for-
manns Sambands íslenskra
sveitarfélaga, sem hann lét
falla á fjármálaráðstefnu
sambandsins fyrir skömmu.
„Sveitarfélögin hafa hér
veigamiklu hlutverki að
gegna. Bæði geta þau greitt
fyrir uppbyggingu nýrra fyrir-
tækja og eins geta þau styrkt
starfandi fyrirtæki í landinu
með því að beina innkaupum
sínum til þeirra í stað inn-
flutnings á fjárfestingar- og
rekstrarvörum. Sveitarfélög-
in ættu að mynda sér þá
verklagsreglu að leita aldrei
eftir innkaupum erlendis frá,
nema innkaup frá innlendum
framleiðendum væru útilok-
uð.“
Flestlr eru sammála um
það, að innkaup opinberra
aðila geti haft veruleg áhrif á
iðnþróun hér á landi á næst-
unni. Ýmsir hafa hins vegar
bent á, að stjórnendur stofn-
ana og fyrirtækja í eigu ríkis
og sveitarfélaga hafi ekki gert
sér nægilegt far um að haga
innkaupum samkvæmt því.
Vonandi stendur þetta til
bóta.
í fyrra var sett á laggirnar
sérstök samstarfsnefnd um
opinber innkaup. Starfssvið
hennar var þó bundið við
innkaup ríkisstofnana og
ríkisfyrirtækja. Formaður
nefndarinnar var Jafet S.
Óiafsson, deildarstjóri í iðn-
aðarráðuneytinu, en fulltrúi
Landssambands iðnaðar-
manna í nefndinni var Þór-
leifur Jónsson, framkvæmda-
stjóri Landssambandsins. í
haust kom nefndin þeim
sjónarmiðum á framfæri við
iðnaðarráðherra, að opinber
innkaup eigi að nota til hags-
bóta innlendum iðnaði. I því
efni hefur nefndin lagt til, að
núverandi ríkisstjórn marki
sér stefnu að þessu ieyti.
nefndin telur brýnt, að heild-
arstjórnun og sameining op-
inberra innkaupa verði auk-
in. Verði það best gert með
því að efla Innkaupastofnun
ríkisins. Jafnframt verði
Ríkisendurskoðun faiið að
hafa eftiriit með innkaupum
opinberra aðila og leggja mat
á, þegar upp koma álitamál,
hvort viðkomandi innkaup
hafi verið í samræmi við
stefnu ríkisstjórnar. Nefndin
leggur einnig áherslu á virkt
frumkvæði íslensks iðnaðar,
til að hafa áhrif á þá aðila,
sem tengjast opinberum inn-
kaupum. • Öflug markaðs-
starfsemi á öllum sviðum sé
því nauðsynleg í þessu samb-
andi.“