Tíminn - 05.02.1984, Blaðsíða 12

12
SUNNUDAGUR 5. FEBRUAR 1984
■ Um mitt ár 1982 ákvað Geraldina
O'Leary De Macías að hverfa úr landi
í Nicaragúa, en þá hafði hún búið og
starfað í Mið-Ameriku i rúman ára-
tug. Geraldine kom upphaflega til
Mið-Ameríku sem nunna á vegum
Maryknoll-systra, en sagði siðar skil-
ið við regluna og gekk að eiga Edgar
De Macías, félagsráðgjafa að mennt
og Nicaraguamann. Hann tók á átt-
unda áratugnum mikinn þátt í andóf-
inu gegn Sómózastjórninni og
sat meðal annars í fangelsi
um tíma i Nicaragúa á
stjórnartíma einræðis-
herrans.
Eftir að samsteypustjórn byltingar-
sinna tók við völdum í Nicaragúa árið
1979 var Edgar De Macías gerður að
aðstoðarráðherra i atvinnumálaráðu-
neytinu. Þau hjón tóku mikinn þátt i
endurreisnarstarfinu i Nicaragúa eft-
ir byltinguna, en á árinu 1981 fóru að
gerast atburðir i lífi þeirra, sem
breyttu öllum skoðunum þeirra varð-
andi stjórn Sandínista í Nicaragúa.
Tímarit Sandínista í Managúa sakaði
þau hjón um að vera á mála hjá CIA,
leyniþjónustu Bandaríkjanna og það
ekki beint meðmæli með fólki
þar um slóðir, sérstaklega ef viðkom-
andi ætlar sér eitthvað í stjórnmálum
í Rómönsku Ameríku.
Við báðum Geraldine O’Leary De
Macías að segja okkur söguna eins
og hún gekk til, en einnig lögðum við
fyrir hana spurningar um astandið í
Nicaragúa fyrir og eftir byltinguna.
Geraldine er nú orðin svarinn and-
stæðingur Sandínistastjórnarinnar í
Managúa og telur nauðsynlegt að
henni frá völdum, þar sem hún
hafi ekki uppfyllt nein þeirra loforða,
sem gefin voru í upphafi byltingarinn-
Geraldine var fyrst beðin að
segja frá því, hvernig það bar
að höndum, að þau hjónin
hröktust úr landi um mitt
ár 1982.
■ Edgar de Macías maðurinn minn,
var í ráðuneyti byltingarstjórnar Sandí-
nista frá árinu 1979 og aðstoðar atvinnu-
málaráðherra í stjórninni og jafnframt
formaður flokks Kristilegra sósíalista.
Við vorum mjög áhugasöm í upphafi
byltingarinnar eftir að Somósa forseta j
var steypt. allir, sem stóðu að hinni
upphaflegu samsteypustjórn Sandínista
í upphafi, þar sem tuttugu flokkar áttu
fulltrúa voru fullir eftirvæntingar. Við
biðum eftir að koma byltingaráformun-
um í framkvæmd. Þannig gekk það í
næstum tvö ár. Við tókum þátt í barátt-
unni gegn ólæsi í landinu, herferð í
heilbrigðismálum, en þegar á árinu 1981
fóru ýmis vandamál að koma í Ijós.
Nokkrir félagar úr flokki Edgars voru
teknir höndum og þeim varpað í fang-
elsi. Notaðar voru lítt haldbærar afsak-
anir til að breiða yfir þessar handtökur.
Nokkrir félagar herstjórninni létu af
störfum, aðrir leituðu hælis í erlendis og
fjöldi félaga í flokki Edgars komu á
þessum tíma til okkar; félagar, sem voru
í hernum og sjálfboðasveitum stjórnar-
innar. Peir héldu því fram, að öll sú
fræðsla, sem boðið var upp á í hernum
og sjálfboðasveitum stjórnarinnar, væri
í eðli sínu marx-leninísk. Kennsluna
stunduðu aðmestu leyti Kúbanir. Einnig
einkenndist kennslan líka af áróðri gegn
kirkjunni.
Pví var það að árið 1981 boðaði
Edgar, maðurinn minn,sem þá var enn
aðstoðarráðherra, ásamt ýmsum öðrum
flokksforingjum og verkalýðsfélögum til
námsstefnu í nóvember 1981. Niður-
staða þessarar stefnu kom fram í nokkr-
um óskum fundarins, þ.á.m., að stjórnin
var hvött til að efna til kosninga í landinu
og leita eftir sjálfstæðri utanríkisstefnu í
stað þess að auka samskiptin við Sovef-
ríkin. Þetta varð til þess, að hann var
ekki útnefndur aðstoðarráðherra í jan-
úar 1982. En samt var hann látinn
óáreittur á þessum tíma. Hann hélt því
áfram að vera í ráðuneytinu eða þar til
um mitt sumar 1982, er tímarit undir
stjórn Sandínista ásakaði okkur hjónin
um að hafa tekið við fé frá CIA leyni-
þjónustu Bandaríkjanna.
Meiðyrði
Við stefndum tímaritinu þegar í stað
fyrir meiðyrði, en ríkisstjórnin stöðvaði
réttarhöldin. Þá reyndum við að fara
leið fjölmiðlanna til að stöðva þessa
ófrægingarherferð á hendur okkur, en
allt sem birta átti um okkur var ritskoð-
að. Ég var þá á leið til Bandaríkjanna
vegna kennsluprógramms, sem ég var
með í Nicaragúa. Vinur Edgars í örygg-
islögreglunni sagði honum, að hann væri
á skrá hjá öryggislögrelgu, talinn hættu-
legur öryggi þjóðarinnar. Honum yrði
því rutt úr vegi. Hann ákvað samt að
vera um kyrrt í landinu; hann hafði
fengið samskonar hótanir undir stjórn
Somósa á sínum tíma. Hann hélt út þar
til annar vinur okkar sá handtökuskipun-
ina. Þá var honum nóg boðið og hann
baðst hælis í sendiráði Venezuela. For-
seti Venezuela greip sjálfur inn í málið
og lét þay boð ganga til stjórnvalda, að
hann myndi ekki heimsækja Nicaragúa í
júlí það ár, nema trygging yrði að Edgar
fengi að fara úr landi. Hann fór síðan úr
landi og fékk pólitískt hæli í Bandaríkj-
unum. Þar erum við nú búsett og hann
er að læra ensku, sem hann kunni ekki.
Við höfum flutt fyrirlestra um ástandið
í Nicaragúa og höfum tengst andstöð-
unni við Sandínista t.d. Eden Pastora,
og ýmsum öðrum félögum okkar, sem
cru í útlegð. Fæstir vita mikið um
andstöðuna við Sandínista í Nicaragúa
t.d. vita fáir að fimm hópar skæruliða
berjast gegn Sandínistum. Fæstir vita
hve margir í ráðuneyti Sandínista hafa
verið hraktir í útlegð frá því 1979. Fæstir
vita einnig hve margir fyrrverandi liðs-
menn Sandínista vinna nú að því baki
brotnu að koma ríkisstjórn þeirra á kné.
Vildu fá hann
rekinn úr flokknum
" Gætir þú lýst því ögn nánar hvernig
morð- hótunin barst manni þínum og
hverjir stóðu á bak við hana?
í júní 1982 eftir að greinin birtist í
tímariti FSNL - flokks Sandínista, eftir
að hann fékk upplýsingar gegnum vini
sína, að hann væri á skrá öryggislögregl-
unnar, komu nokkrir félagar úr flokki
Edgars, The Popular Social Christian
Party til okkar og sögðu okkur frá því að
þeir hefðu skipanir frá Carlos Nunez,
sem er einn níu í ráðuneyti Sandinista,
um að fá Edgar rekinn úr flokknum, en
hann var formaður Popular Social
Christian Party á þeim tíma. Þetta átti
að gera svo unnt yrði að sækja hann til
Sandínistar eru
ekki fórnarlömb
— þeir hafa ögrað
Sannleikurinn er
byltingarkenndur
Marxismi og
kristið viðhorf
til lífsins fara
ekki saman