Tíminn - 25.03.1984, Blaðsíða 22

SUNNUDAGUR 25. MARS 19M
Simple Minds
TimamyndirÁDJ
Góðir tónleikar
í Safari
fimmtudags
kvöld
nuí
Umsjón: Arni Daníel Júlíusson
■ Björk Guðmundsdóttir
■ Björk Guðmundsdóttir söngvari
í Tappa tíkarass og Kukli ætlar að
höfða mál á hendur Steinari h/f
vegna ólöglegrar birtingar á lögum
með henni. A safnplötunni á Stutt-
buxum sem kom út fyrir nokkru
síðan var lagið Afi, sem tekið var af
plötu Björgvins Gíslasonar, Örugg-
lega, kynnt undir nafni Bjarkar.Hún
vill ekki sætta sig við það, þvi hún
hafi aðeins verið session-mann-
eskja hjá Björgvin á viðkomandi
plötu. Fylgir þessi málshöfðun á
■ San Fransisco blús band
eftir málshöfðun Megasar af svip-
uðu tagi.
Björk hafði ýmislegt ófagurt um Stein-
ar að segja þegar ég hitti hana á förnum
vegi nýlega, en hún greindi einnig frá
gleðilegri tíðindum, sem sé þeim að
hljómsveitin Kukl hyggur á eina fjóra
tónleika á næstunni. Meðal þeirra eru
tónleikar á mjög óvenjulegum stað, og
kemur það í Ijós síðar hvaða staður það
er, og einnig tónleikar í Félagsstofnun
stúdenta með Gramm-genginu, Von-
brigðum, íkarusi og fleirum. ÁDJ
San Fransisco
blús í Sigtúni
■ Þann 1. apríl n.k. mun San
Fransisco blús bandið halda hljóm-
leika i Sigtúni. Það er rúmjega ár
síðan blúsband lék síðast á íslandi.
Það var Mississippi Delta blús band-
ið sem þá lék og hafði heimsótt
okkur ári fyrr fyrst blushl jomsveita.
Þeir félagar í San Fransisco blús
bandinu eru ekki alveg ókunnir íslandi
því gítaristinn og söngvarinn Craig Flort-
on kom hingað með Mississippi Delta
blús bandinu fyrir tveimur árum og
bassaleikarinn Larry James fyrir rúmu
ári.
Craig Horton er frá Arkansas og eru
tengsl hans við hinn hefðbundna blús
sterk. Hann byrjaði níu ára gamall að
leika á gítar við guðsþjónustur. Undan-
farin ár hefur hann búið í San Fransisco
og hann var einn af stofnendum San
Fransisco blús bandsins. Hann samdi
m.a. söng blúsinn Icelandic Woman á
fyrstu skífu hljómsveitarinnar.
Warren Cushenberry, leikur einnig á
gítar og syngur. Hann er frá Louisiana.
Meðal blúsmanna er hann hefur leikið
með og hljóðritað má nefna Slim Harpo
og Guitar Slim. Þetta er í fyrsta skipti
sem hann heimsækir Evrópu.
Gene „Bird Legs" Pittman, leikur á
munnhörpu og syngur. Hann hefur lengi
verið með eigin hljómsveit í San Frans-
isco. Hann blæs í munnhörpuna í anda
Sonny Boy Williamson og SonnyTerris.
Larry Young, bassaleikari og söngvari
kom hingað fyrir rúmu ári eins og minnst
hefur verið á en þetta er fyrsta Evrópu-
ferð trommuleikarans Robert Denegals.
Blúsáhugi hefur vcrið mikill hérlendis
og aðsókn að þeim hljómleikum er
Mississippi Delta blús bandið hélt var
mjög góð. Jassvakning hefur því tekið
Sigtún á leigu, en sá staður hentar
ágætlega fyrir jafn kröftugt blúsband og
San Fransisco blús bandið er. Miðaverði
hefur einnig verið stillt í hóf. Verð er
aðeins 250 krónur miðinn eða u.þ.b.
helmingur þess er kostað hefur inn á
blúshljómleika hérlendis.
Það voru Dúkkulísurnar sem hófu
skrallið. Hljómsveitin er skipuð fimm
kvenmönnum, m.a. bassaleikara sem
hefur unnið sér það til frægðar að vera
boðið í Grýlurnar en afþakkað. Hún
kunni tökin á hljóðfærinu, stúlkan sú,
sem og þær hinar. Gítarleikarinn lék
skemmtilega þétt og fyllti vel upp í
hljóðmyndina, trommarinn var ekkert
sérstök en stóð þó fyrir sínu. Hljóm-
borðsleikur góður. Söngurinn var
skemmtilegur, háar stúlknaraddir sem
undirstrikuðu æsinginn í músíkinni mjög
vel. Dúkkulísurnar flytja þétt og taktfast
popp-rokk, ekki ólíkt Go-Go’s eða
Blondie. Lögin eru öll svipuð, keyrð
hratt áfram og með léttum melódíum.
í sjálfu sér gera Dúkkulísurnar mjög
vel það sem þær eru að gera, en þó finnst
mér vanta herslumuninn til þessaðþær
geti talist verulega góð hljómsveit. Ég
veit ekki hvað það er, hvort þær vantar
öryggi eða fjölbreyttari lagasmíöar, en
mér fannst ekki nógu mikil reisn yfir
flutningnum. Maður hlakkar samt til að
heyra plötuna sem von er á frá þeim.
Næstar á dagskrá voru Djellý-systur
úr Kópavogi og voru þær mun síðri en
Dúkkulísurnar. Tónlist þeirra er eigin-
lega ekki neitt neitt, einhverskonar
rokk, sem hvorki er flutt af miklum
krafti né sannfæringu. Lagasmíðar eru
ekki sterkasta hlið hljómsveitarinnar,
reyndar efast ég um að hljómsveitin hafi
nokkra sterka hlið. Ef þær stöllur ætla
sér eitthvað verða þær að taka sér tak og
byrja upp á nýtt. Jú, reyndar hafa þær
eina sterka hlið, en það er söngkonan,
sem er sérlega skemmtileg týpa.
Og þá kom loks síðasta hljómsveitin
Dá. Það er ný hljómsveit, í henni eru
m.a. þeir Haugar fyrrverandi Heimir og
Helgi. Söngkonan er Hanna Steina,
konan hans Mikka í Frökkunum, og
systir Diddúar í Spilverkinu. Hanna
Steina er meiriháttar söngkona og sviðs-
manneskja og virkaði mjög sannfærandi.
Tónlist Dásins er þung og mögnuð með
yfirgnæfandi bassa og trommuleik. Þetta
er nýbylgjutónlist af ætt Killing Joke og
jafnvel jassáhrif í bland. Annars er erfitt
að lýsa tónlistinni, maður hefur ekki
heyrt svona lagað áður. Ólíklegt er að
hljómsveit þessi nái miklum vinsældum
meðal aðdáenda léttari dægurtónlistar
og höfðar fremur til þeirra sem liggja í
þungri músík. En þetta var tvímælalaust
besta hljómsveit kvöldsins og á framtíð
fyrir sér.
í heild voru þetta mjög skemmtilegir
hljómleikar, þarna brá fyrir ferskum
andblæ í annars aðgerðalitlu rokklífi
landsins.
-ÁDJ
■ Á fimmtudagskvöld voru kvennarokkhljómleikar SATT í Safari. Þar
spiluðu tvær kvennarokksveitir, Dúkkulísurnar og Djellý-systur, og ein
hljómsveit sem hafði einn kvenmann innanborðs en að öðru leyti var hún
skipuð karlmönnum. Hét hún Dá. Áhorfendur voru hæfilega margir, ekki of
troðið og ekki of margt. Kvörtun min í síðasta Nútíma hafði greinilega borið
árangur, nýr bar hafði bæst við í þægilegri fjarlægð frá dansgólfinu.
Ferskur andblær - nýir straumar
!»■ ■ Hljómsveitin
Simple Minds hefur lengi verið ein ^
traustasta hljómsveit Breta. Platan Sparkle in the
Kain er sjötta LP-plata hljómsvcitarinnar, ef frá er
talin ein safnplata. Síöasta plata hljómsveitarinnar
nefnist New Gold Dream og voru flestir sammála
um að það væri besta verk hljómsveitarinnar til
þessa.
Hljómlist Simple Minds hefur yfirleitt verið þung, með
langdrcgnum taktflækjum og vandlegu samspili hljóðfæra. Á
New Gold Dream brá fyrir fcgurri melódíum en áður, en á
Sparkle in the Rain er gamla Simple Minds að mestu horfin og
i staöinn er komiö léttar og fjörugra rokk. Hugmyndirnar eru
einfaldari en áður og útfærslan ekki eins flókin. Trommuleikur-
inn er meira áberandi og öðruvisi hugmyndir á ferð.
Tvö af lögum plötunnar hafa veríð geHn út á smáskífum, Speed
Your Love To Me og Waterfront, en þau standa engan vcginn
uþp úr. Öll lög plötunnar eru áhugaverð, en á fyrri plötunum
vildu koma fyrir dauðir kaflar og lélcg lög. Þótt ég segi að
tónlistin sé orðin léttari og Qörugri þá táknar það cngan veginn
að hljómsveitin sé oröin eitthvað poppband.
Ég veit satl að segja ekki hvort þessi plata er betri
en sú sem kom á undan, enda er erfitt að fylgja eftir
eins góðri plötu og New Gold Dream. Fyrst og
fremst er tónlistin öðruvísi, ekki eins glæsileg
kannski, en fullt eins vönduð. Með plötunni sýna
Simple Minds að þeir eiga cnn nýjar hugmyndir ■
sarpinum, þeir eru ennþá ferskir, allavega að mestu
leyti. Og það er enginn vaH á því að hljómsveitin er
með þeim bestu á árinu
1984.
Dúkkulísurnar