Tíminn - 02.03.1986, Blaðsíða 5

Sunnudagur2. mars 1986
X028P
„Já, en við tökum ekki við ávísun-
um," svaraði Haukur og hló, „hins-
vegar verður kreditkortamaskína
líntd á rassinn á þeim."
„Það verða líka sérstök herra-
kvöld þar sem kvenfólki verður ekki
hleypt inn,” sagði Vilhjálmur.
„Síðan er hægt að hafa kvöld þar
sem allir eru í leðurfötum frá Pan,"
bætti Haukur við og virtist vera far-
inn að sjá fyrir sér gagngerar breyt-
ingar á íslensku skemmtanalífi.
Blaðamaður fletti aftur upp í bíó-
reynslunni og sá fyrir sér sado/maso-
klúbb, þar sem þeir sem hafa unun af
því að kvelja hitta þá sem hafa
unun af því að vera kvaldir og spurði
Hauk hvort hann teldi slíkt falla í
kramið.
„Petta á ekkert skilt við slíkt,"
svaraði hann að bragði. „Pú hljómar
eins og blaðamanna-stelpan af Þjóð-
viljanum. Þetta er bara leðurklæðn-
aður, kannski djarfari en mörland-
inn á að venjast en ekkert óeðli.
Við hjá Pan höfum fengið að
heyra að það sem við værum að flytja
inn væri eitthvað klám og við værum
að auka frjálslyndi í kynferðismál-
um. en þaðerlangt fráþví. Viðerum
að selja fólki hjálpartæki svo það geti
hresst upp á kynlífið hjá sér og okkar
aðalviðskiptavinir eru hjón. Þetta
kemur einmitt í veg fyrir að fólk leiti
út fyrir hjónabandið eftir tilbreyt-
ingu og það er einmitt nauðsynlegt
núna á tímum AIDS."
Nú kallar skyldan aftur á Hauk.
Það þurfti að æfa upp fleiri atriði og
nú voru það eggjandi hjúkrunar-
konu-búningar.
„Maður hefur heyrt marga tala um
að gera eitthvað svona í gegnum
árin." sagði Vilhjálmur vert, „en það
hefur enginn þorað hingað til. Mað-
ur getur ekki annað en dáðst að
honum."
Haukur hefur fengist við ýmislegt
um ævina; unnið við og rekið kjöt-
verslanir (sagði að uppúr því væri
ekkert að hafa nema vinnuna), rekið
video-leigu og sitthvað fleira. Hann
var líka einu sinni félagi í Hvíta-
sunnu-söfnuðinum. Það var á þeirn
tíma er hann rak video-leiguna og
vegna þrýstings frá safnaðarfélögum
kallaði hann hana „Kristilegu video-
leiguna." Ekki er blaðamanni kunn-
ugt um hvernig söfnuðurinn lítur á
það sem hann fæst við núna.
Þegar Haukur kom aftur og enn á
ný með vatnsglas var hann spurður
að því hvernig það hefði viljað til að
hann fór að versla með „hjálpartæki
kynlífsins".
„Við félagarnir fluttum inn
smokka ogfórum eitt sinn til London
að ná í nýjar og ferskar tegundir.
Þegar við svo komum i' smokka-
fabrikkuna þá sáum við að smokkarn-
ir voru bara lítið brot af framleiðsl-
unni. Inni hjá sölumönnunum voru
allar hillur fullar af ótrúlegustu
hjálpartækjum, sum hver svakalegri
en maður hefði getað ímyndað sér.
Það var virðuleg 54 ára gömul frú
sem talaði með aðalshreim sem tók á
móti okkur og hún spurði hvort við
vildum ekki taka vinsælustu vibra-
torana og selja þá í sex-sjoppurnar á
íslandi. Þegar við sögðum henni að
það væru engar sex-sjoppur til á ís-
landi ætlaði hún ekki að trúa sínum
eigin eyrum. í London er heilt
hverfi, Soho, þarsem slíkar verslanir
eru hlið við hlið í hverri götunni af
annarri.
Við vissum að apótekin hér heima
hafa selt vibratora, þó svo þau láti
sem þeir séu til annars en að hressa
uppá kynlífið, svo við ákváðum að
festa kaup á 1000 stykkjum af þrem-
ur hógværustu gerðunum.
Þegar við svo komum heim og
buðum þetta í apótekin, hafði enginn
áhuga, svo það endaði með því að
við settum auglýsingu í blöðin til að
reyna að losna við þetta. Strax dag-
inn eftir bárust okkur 180 bréf og þá
áttuðum við okkur á því að við höfð-
um hitt á markað sem var í svelti.
Við drifum okkur því í að ljósrita
bæklinga sem við höfðum fengið hjá
fínu frúnni í London og seldum úr
honum og síðan hefur verið Brjálað
að gera.
Reyndar hafði ég veriö að pæla í
að gera þetta fyrir fimm árum en þá
bannaði konan mín mér að fara út í
þetta."
Aftur var Haukur rokinn og nú inn
í búningsherbergi þar sem krakkarn-
Tíminn 5
T'ytur inn hann
9era það ®®do/fnaso, þá
Þetta par sem u Allave9a
og Bryndtó ^ings „á

«0
X027
hat
Útlimalausa ambáttin
og Stobbi fjölhraðall
Gluggaö í vöruúrvalið hjá Pan
Fjársjóöur fyrir orðabókarmenn
Það er marga einkennilega hluti
að finna á pöntunarlista póstversl-
unarinnar Pan. Þeir auglýsa að
„Hamingja okkar sé þeirra fag“ og
við skulum líta aðeins í hverju sú
hamingja er fólgin.
Þar er að finna félaga fyrir þá
sem eru einmana, ýmist í fullri
líkamsstærð eða þá einungis þá
hluti félagans sem koma að notum.
★ Cheryl. í stuttu máli: Þetta er
fullkomnasta dúkkan okkar í fullri
stærð, ekta hár, tíu tommu djúp
„þú veist" sú sem kemst næst því að
vera raunveruleg (sumir segja
reyndar að hún sé betri en raun-
veruleg) óþarfi er frá að segja. En
hún segir aldrei nei.
★ Ástríður. Útlimalausa ambátt-
in. Uppblásin í fullri stærð að
undanskildum útlimum.
★ Ann (ungfrú dásamleg) opinn
munnur ekta hár. Og konur fá
eitthvað fyrir sig:
★ Jón langi. Konur, Nonni hefur
hristireður.
★ Barnaskellir. Tungulaga skelfir
með misnrunandi hraðastillingu.
★ Stobbi fjölhraðall. Eða Jumbó
er tíu tommu flykki sérhannaður
fyrir konur af stærri gerðinni.
★ Jöfur jöfra. Eða tvífarinn, tví-
stefnu (tveggja gaura) skelfir sem
titrarog snýst. Mjög hentugur fyrir
tvær af veikara kyninu.
Svona mætti lengi telja.
Allur er pöntunarlistinn mikill
fjársjóður fyrir orðabókarmenn og
aðra áhugamcnn unr íslenska
tungu.
Hér eru nokkur sýnishorn:
Raf-svalinn, Hólkurinn, Kjafta-
kerlingin, Kreistan. Göngu-
gaman, Þroskahjálp, Rumbufing-
ur, Stjalarskelfir, Massífur forhýð-
ingur án spýtis, Ruddinn, Ótemj-
an, Óvænt endalok. Broddgöltur-
inn, Hymingjuhattur, Limakrún-
an, Gleðifingur, Bragðarefurinn.
Algleyniingurinn. Burstinn,
Snípaæsir, Hvati. Risaskrápur,
Segul endurlífgari, Freistingin,
Nautnajuðarinn, Skeiðvargurinn,
Diddi hrckkjótti, Frikki fljóti, Tor-
tímandinn o.s.fr. o.s.fr.
ir voru að fara í enn nýjar pjötlur. Af
því sem blaðamaður hafði séð var
1 áberandi hvað tutlur strákanna voru
fáskúðugari; þeir höfðu fátt að fara í
annað en þessa fyrrnefndu poka.
En er vertinn ekki hræddur um að
fólk vilji ekki vera þekkt fyrir að
leggja sig eftir svona lágkúru?
„Nei, ég held að sá tími sé liðinn að
menn fari inn með uppbrettan krag-
ann þar sem hætta er á að sjáist í
brjóst," sagði Vilhjálmur. „Fólk tek-
ur svonalöguðu sem sjálfsögðum
hlut í dag. Ég held líka að kvenfólk sé
mikið opnara fyrir þessu nú en
áður."
Kunningi Vilhjálmssem hafði set-
ið í básnum og fylgst nteð æfingunni
spurði Hauk þegar hann sneri til
baka úr búningsklefanum hvort ekki
færi fiöringur um hann að vcra innan
um stelpurnar hálf- eða allsberar.
„Nei, blessaður, nraður hættir að
finna fyrir þessu," svaraði hann og
bar vel nafngiftina sex-kóngur þá
stundina.
Krakkarnir komu nú úr búnings-
klefanum og settust í básinn. Þau
heita Linda Björk, Birna, Bryndís.
Óli og Óskar og eru öll urn cða undir
tvitugu.Þau voru spurð hvernig sýn-
ingarnar hefðu gengið til þessa.
„Ofsa vel. Vinirokkarbuðuokkur
upp á kampavín eftir sýninguna í
Sigtúni, því þeim fannst hún svo
æðisleg. Það var líka svaka fín
stemnming í salnum."
En er þetta ekki hálf einkennilegt
starf?
„Þetta er virkilega gaman, alveg
frábært. Við erum öll orðin góðir
vinir eftir stutt kynni. Andinn er
góður, við erum búin að halda tvö
partý og farið einu sinni út að borða
saman þennan stutta tíma.“
Blaðamaður getur vitnað um að
hópurinn var samstæður því ef einn
byrjaði á sctningu þá botnaði sá
næsti og krakkarnir hljómuöu eins
og talkór.
„Meira að segja fcitabollan er
skemnrtileg," sagði einhver og átti
við Hauk sem sagðist því miður ekki
geta tekiö þátt í sýningunni útaf
vextinum.
En var það ekki crfið ákvörðun að
taka að sér að sýna pjötlur sem .
mörgum þykja argasta klám?
„Þctta er bara módelstarf og ekk-
ert öðruvísi en ef við værum að sýna
samkvæmisklæðnað. Fólk sérekkert
meir af okkur en það sér í sund-
laugunum þarsem kvenfólkiðerber-
brjósta og karlarnir á litlum sund-
skýlum."
Þaö fer nú lítið fyrir svipum og
handjárnum í sundlaugunum vildi
blaðamaðurinn meina og vildi endi-
lega draga mörk á milli heitu-
pottanna og þessarar sýningar.
„Já, en við erum að sýna sexy fatn-
að og við reynum að tjá þær tilfinn-
tngar sem tcngjast fatnaðinum,"
svöruðu krakkarnir. „Fólk má ekki
halda að við séum einhvcrjir „sex-
virtó" þó svo við sýnum þctta dót,
við erum ekki að sclja okkur sjálf
heldur vöruna."
Þegar þau voru spurð að því hvort
þau hefu þetta að aðal atvinnu kom í
ljós að þau voru öll í annarri vinnu
eða í skóla. Og öll þurftu þau á áuka-
pening að hajda; ein var að byggja,
einn að gera upp bíl og svo framveg-
is. En þó þetta væri aukapeningur
var ekki laust við að von um frama
spilaði inn í þegar þau ákváðu að
sækja um starfið.
Þegar talið barst að því umtali sem
myndi skapast í kringum svona sýn-
ingu sagði Haukur að það væri ljóst
að helmingurinn af þjóðinni kæmi til
með að elska krakkana, cn hinn
helmingurinn mundi að öllum lík-
indum hata þá.
Nú var komið að því að opna di-
skótekið og æfingin var búin. Eftir
að Haukur hafði látið blaðamann fá
bækling frá póstversluninni Pan í
nesti hrópaði hann á eftir honum.
„Hcyrðu! það er mikið af fólki úti á
landi sem kaupir Tímann; þú getur
sagt því að við stefnum á hringferð í
sumar."
Þar hafið þið það.
gse
(Það skal tekið fram að biaðamanni
tókst ekki að sannreyna hvort þær
vörur sem Pan hefði upp á að bjóða
væru jafn vinsælar og Haukur vildi
vera láta. Það ber því að taka þær
með fyrirvara.)