Tíminn - 02.03.1986, Qupperneq 10

10 Timinn
Sunnudagur 2. Ynárá 1'986
í Útlendingaherdeildinni í
Djibouti þar sem Pálmi þjón-
ar eru um 1500 málaliðar og
deildin er vel útbúin hvað
vopn og tæki snertir. Herafl-
inn er stöðugt í viðbragðs-
stöðu enda ókyrrt í mörgum
nágrannaríkjunum.
Herdeildin
er mitt
föðurland
Frakklandi sem borgar brúsann.
Hermennirnir eru allir launaöir og sagði
Pálmi að hann væri með laun sem
samsvöruðu um 50 þúsund krónum á
mánuði.
Hersveitin sér mönnum sínum að
sjálfsögðu fyrir nauðsynjum en samt sem
áður verða þeir að leggja út fyrir einu og
öðru sem tilheyrir því að vera hermaður í
Útlcndingadeildinni. Peir verða til dæmis
að sjá sjálfum sér fyrir skóáburði en
hermannastígvélin verða að vera svo vel
burstuð aö hægt sé að spegla sig í þeim.
Hina sérstöku hatta sem nefnast Kepi og
eru einkennandi fyrir
Útlendingaherdeildina verða
hermennirnir einnig að kaupa.
Gnægð gleðikvenna
Pálmi segir dýrt að lifa í Djibouti en
vestrænnn varningur er á svipuðu
verði og heima á Islandi. Það
reynir þó ekki mikið á þá hlið mála þar
sem hermennirnir hafa í ýmsu öðru að
snúast en að stunda búðarráp.
Að vísu fara þeir á krárnar í
höfuðborginni þegar tækifæri gefst. Pó
bærinn sé ekki stór eru barir og
skcmmtistaðir hátt á annað hundrað og
gleðikonur á hverju strái.
Útlendingaherdeildin í Djibouti hefur
á að skipa um 1400 manna liði þannig að
það setur að sjálfsögðu svip sinn á
bæjarbraginn.
Landið sem áður var frönsk nýlenda
hlaut sjálfstæði árið 1977 en franski
herinn hefur enn aðsetur í Djibouti enda
er það vegna legu sinnar hernaðarlega
mjög mikilvægt.
Paðan nrá til dæmis auöveldlega
stjórna siglingum skipa inn og út úr
Rauðahafinu svo eitthvað sé nefnt en auk
þess á Djibouti landamæri bæði að
Eþíópíu og Sómalíu.
Hér eru Pálml og félagar hans að gera jarðsprengjur klárar áður en þær eru grafnar niður.
Spí'engjur af þessu tagi eru feiknarlega öflugar og geta þeytt stórum vörubílum hátt í loft
upp.
Refsingar: fangelsun
eða refsivinna
Þegar við töluðum við Pálma nú í
vikunni voru í undirbúningi
heræfingar og áttu þær að hefjast
klukkan fjögur þá um nóttina. Hann
sagði að það væri því ekki annað að gera
en að fara snemma í bólið en fyrst yröi
hann að þvo búninginn og strauja.
Málaliðunum er umsvifalaust hegnt ef
búningar þeirra eru ekki í lagi en
refsingar eru aðallega fólgnar í fangelsun
eða þá að menn eru settir í refsivinnu.
Allt frá upphafi hefur miskunnarlaus
agi verið eitt af einkcnnum
Útlendingaherdeildarinnar og er svo enn
í dag.
„Pað verður allt vitlaust ef eitthvað fer
úr böndunum og þá er eins gott að hafa
sitt á hreinu,“ segir Pálmi þegar talið
berst að refsingum.
„Þeir sem lenda í því að brjóta eitthvað
af sér eru oftast settir í refsivinnu verða að
vinna allan daginn úti undir bcrum himni
og fá ekki að leita í skugga yfir heitasta
tírria dagsins þegar hitinn fer upp úr öllu
valdi. Menn þola þetta misjafnlega og
sumir bera af þessu varanlega skaða.
Vaktir klukkan fimm
Annars er mórallinn góður og þó að
hér séu allra þjóða kvikindi, eins
og það heitir, hef ég eignast
prýðilega vini og félaga.“
Við spurðum Pálma hvernig mönnum
gengi að tala saman þar sem þeir væru af
svo ólíkum þjóðernum og sagði hann að
það gengi vonum framar.
„Við tölum saman á frönsku og það
gengur ágætlega. Petta var að sjálfsögðu
hrognamál til að byrja með en nú á ég
orðið erfiðara með íslenskuna en að tjá
mig á frönsku."
Og hvernig gengur svo venjulegur
dagur fyrir sig í herbúðum í Djibouti?
„Það fer náttúrlega eftir því við hvað
við erum að fást í það og það skiptið.
Undantekningalaust erum við þó
vaktir klukkan fimm á morgnana, reknir
úr rúmunum og látnir hlaupa 8 til 15
kílómetra í fullum herklæðum áður en
sest er niður til morgunverðar.
Síðan er liðinu skipt upp í hópa eftir því
hvað verið er að fást við og unnið fram til
klukkan eitt en þá er siesta í þrjár
klukkustundir yfir heitasta tíma dagsins.
Þá fer yfirleitt enginn út úr skugganum
nema þeir sem dæmdir hafa verið til
nauðungarvinnu.
Eftir siestuna taka við æfingar og vinna
en klukkan sex er vinnudegi venjulega
lokið.
Þetta breytist að sjálfsögðu þegar um
heræfingar er að ræða eða aðrar aðgerðir
sem oft er hrint í framkvæmd
fyrirvaralaust.“
Köfunarherdeild
Sú deild sem Pálmi starfar í hefur
sérstaklega verið þjálfuð í köfun og
því eru æfingar hennar gjarnan
tengdar sjó eða vatni. Af og til er flogið
með hópinn nokkra kílómetra út frá
ströndinni í þyrlum og hermennirnir
látnir stökkva í sjóinn ýmist í
froskbúningum eða án þeirra. Síðan eiga
þeir að synda í land og taka þátt í
hernaðaraðgerðum til dæmis með þvt' að
sprengja upp brýr eða vegi.
„Okkur var um daginn hent út úr
þyrlum í 10 kílómetra fjarlægð frá
ströndinni og við áttum aö koma okkur í
land og æfa landgöngu sem fara átti fram
nteð mikilli lcynd. Þegar við vorum
kotnnir í sjóinn og byrjaðir á sundinu
áttuðum við okkur á því að það var
krökkt af hákörlum í kringum okkur.
Sumir þeirra voru stórir, örugglega tæpir
þrír metrar á lengd og alls ekkert
vinalegar skepnur. Við þjöppuðum
okkur saman og reyndum að vera eins
rólegir og hægt var. Það er erfitt að átta
sig á því í hversu mikilli hættu við vorum.
Þeir syntu í kringum okkur og renndu
sér annað slagið upp að okkur en það
virtist vera meira einhvers konar forvitni
en beinar árásir. Viö dóluðum okkur í
land án þess að til nokkurra átaka kæmi
en mönnum stóð alls ekki á sama.