Tíminn - 05.03.1986, Blaðsíða 10

getrguha
VINNINGAR!
27. leikvika -1. mars 1986
Vinningsröð: 1X1 -121 -112-211
1. vinningur:
12 réttir,
67400(4/n) +
2. vinningur:
11 réttir,
kr. 389.675,-
75812(4/n)
kr. 7.767,-
17440 53880* 66620+ 66663+ 73031+ 104402 127433 501851
19562 62255* 66648+ 66668+ 79809+ 104482 131476
24123 65250+ 66653+ 67500+ 97896+ 106180* 166248 Úr26 viku'
52913’ 66616+ 66662+ 67543+ 97917 125152* 167701 80677+
* = ?n
Kærufrestur er til mánudagsins 24. mars 1986 kl. 12.00 á hádegi.
Kærur skulu vera skriflegar. Kærueyðublöð fást hjá umboðsmönnum
og á skrifstofunni í Reykjavík. Vinningsupphæðir geta lækkað, ef kær-
ur verða teknar til greina.
Handhafar nafnlausra seðla (+) verða að framvísa stofni eða senda
stofninn og fullar upplýsingar um nafn og heimilisfang til Getrauna fyrir
lok kærufrests.
íslenskar Getraunir, Iþróttamidstöðinni v/Sigtún, Reykjavík
býður þér þjónustu sína við ný-
byggingar eða endurbætur eldra húsnæðis
Viö sögum í steinsteypu fyrir dyrum, gluggum, stigaopum. lögnum
- bæði í vegg og gólf.
Ennfremur kjarnaborum við fyrir lögnum í veggi og gólf.
Þvermál boranna 28 mm til 500 mm.
Þá sögum við malbik og ef þú þarft að láta fjarlægja reykháfinn þá
tökum við það að okkur.
Hífir leitast við að leysa vanda þinn fljótt og vel, hvar sem þú ert
búsettur á landinu.
Greiðsluskilmálar við allra hæfi
Bílasími 002-2183
Fífuseli 12
109 Reykjavík
sími91-73747
|
KRANALEIGA • STEINSTEYPUSÖGUN • KJARNABORUN
Frá Félagi Níalssinna
Fundur að Álfhólsvegi 121, Kópavogi í kvöld 5.
mars og hefst hann kl. 21.00.
Erla Stefánsdóttir miðill og sjáandi heldur erindi um
álfa og huldufólk og sýnir skuggamyndir.
Stjórnin.
Til sölu
girðingarstaurar 1,80x1,5x3 kr. 75,- pr. stk. og milli-
staurar 2,5x2,5 kr. 50,- pr. stk. Upplýsingar í síma
23121.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu okkur vináttu og hlý-
hug við andlát og útför
Sæmundar Guðbjörns Lárussonar,
blfrelðarstjóra
Gnoðarvogi 20
Alúðarþakkir til starfsfólks á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund.
Sigríður Geirlaug Kristinsdóttir
Hulda Sæmundsdóttir GerhardOlsen
Guðlaugur Sæmundsson Ingibjörg Aðalsteinsdóttir
Kristján Sæmundsson Guðrún Einarsdóttir
Anna Markrún Sæmundsdóttir Baldur Þórðarson
Barnabörn og barnabarnabörn
10 Tíminn
lllllll TÓNLIST llllll
Miðvikudagur 5. mars 1986
Tvennir háskólatónleikar
Háskólatónleikar eru haldnir
vikulega í Norræna húsinu, á mið-
vikudögum í hádeginu. Þar getur
sitthvað merkilegt og skemmtilegt
að heyra, ungir listamenn „debútt-
era“, sjaldgæf verk eru flutt, - á
Háskólatónleikum flytja listamenn
það sem þá langar til að flytja, og
sumir Reykvíkingar eru svo dæma-
laust heppnir að hafa til þess aðstæð-
ur að eyða þarna hálftíma í viku til
að hlusta á.
Nýr gítarleikari
Hinn 12. febrúar flutti Einar Kr.
Einarsson forna gítartónlist og nýja.
Einar er nú í framhaldsnámi í Manc-
hester, en hafði áður lokið prófi frá
Tónskóla Sigursveins D. Kristins-
sonar vorið 1983. Þetta voru mjög
vandaðir tónleikar, með skemmti-
legum verkum og öruggri og fínni
spilamennsku.
Fyrst flutti Einar tvö verk eftir
John Dowland, sem drjúgum hluta
starfsævi sinnar eyddi við hirð Krist-
jáns IV Danakonungs, sjókóngsins
fræga sem Islendingar ortu um
„Kong Kristian stod ved höjen mast,
og holdt sig fast". Eftir Dowland
liggur mikill fjöldi verka af ýmsu
tagi, og hafa gítar- og lútuleikarar
verk hans gjarnan á efnisskrá. Tón-
list þessi er meðal geðþekkustu tón-
listar barokktímans.
Síðan flutti Einar Kr. Einarsson
sitt verkið eftir hvorn 20,-aldar
manninn Alan Rawstorne (f 1905)
og Lennox Berkeley (f. 1903); báðir
eru Bretar, og báðir sömdu verkin
sem flutt voru fyrir Julian Bream, ein
frægasta „klassískan gítarista" Breta
og allra þjóða. Berkeley notfærir sér
þarna fjölbreytilega gítartækni, sem
Einar virtist kunna vel skil á, og tók-
ust tónleikarnir hið besta. Gítar er
meðal vinsælla hljóðfæra um þessar
mundir - bæði eru gítartónleikar vel
sóttir, yfirleitt, og allmargir ungir og
efnilegir gítarleikarar hafa komið
fram á síðustu árum. Einar Kr. Ein-
arsson ætlar að skipa sér framarlega í
þá röð, ef marka má þessa tónleika.
Átta aukalög
Gunnar Björnsson knéfiðlari og
David Knowles píanóleikari
skcmmtu gestum Háskólatónleika
19. febrúar, og fluttu sex lög eftir
jafnmörg tónskáld, en síðan tvo
söngva eftir Brahms vegna fjölda
áskorana. Gunnar Björnsson er
skáld hins breiða og syngjandi tóns
sem naut sín vel í mörgum þessara
laga, sem voru eftir Saint-Saéns,
Elgar, Couperin. Debussy, Popper
og Paganini. í Paganiní-varíasjón-
unum sýndi Gunnar prýðilega tækni-
kunnáttu sína, en í Couperin að stíll
hans á ekki sérlega vel við barokk-
tónlist. Gunnar spilar annars afar
fallega og músíkalskt, og höfðu
menn hina mestu gleði af. Þegar
uppklappið hófst í lokin vonaðist ég
til að nú mundi Gunnar lofa okkur
að heyra hversu langt hann er
kominn í 4. einleikssvítunni, en á
undanförnum árum hafa tónlistar-
unnendur fengið e.k. framvindu-
skýrslu um fangbrögð listamannsins
við svíturnar sex, en Gunnar kaus að
halda því leyndu að þessu sinni og
spilaði Brahms í staðinn.
Þeir Gunnar Björnsson og David
Knowles hafa „músíserað" mikið
saman að undanförnu, enda léku
þeir saman sem einn maður, ef svo má
að orði komast.
S.St.
■11

BÓKMENNTIR 111
„Móðir jörð,
liggur á líkbörum“
Dr. Jakob Jónsson.
Jakob Jónsson frá Hrauni:
Heidríkjan blá,
Fjölvaútgáfan, 1985.
Það sem kemur lesanda þægilegast
á óvart við lestur þessarar ljóðabók-
ar séra Jakobs Jónssonar er það
hversu geysimikilli hagmælsku hann
býr yfir. Ég tek fram að þá nota ég
orðið hagmælska síður en svo í niðr-
andi merkingu; þvert á móti erég þar
að tala um þann hæfilcika sem gerir
mönnum mögulegt að raða orðum
þannig saman í skorður stuðla og
hrynjandi að allt fljóti átakalaust og
lctt áfram, næstum án þess að maður
verði þcss var.
Hann byrjar bók sína á ættjarðar-
Ijóði í hcfðbundnum stíl, og nefnist
það einfaldlega ísland. Þar strax
kemur hagmælskan gullfallega fram,
til dæmis:
Hamrar og huldukirkjur,
hvítir og svartir sandar,
bláar víkur og vogar,
vindbarðir klettar við sjóinn.
Fjörðurinn logar í litum
lifrauðum kvöldsólar bjarma,
melarnir gráir tneð gulum
geislandi döggvuðum blómum...
Hér rennur allt fram, fimlega og
lipurlega, en þó allt í föstum skorð-
um og nánast óaðfinnanlegt.
I bókinni kennir síðan ýmissa
grasa. Þarna eru rímuð Ijóð og órím-
uð, og nokkur sem einungis eru
myndir og sum hver forkunnarvel
gerð. Við eitt þeirra staldraði ég nán-
ast ósjálfrátt, það er stutt og nefnist
Páskar:
Móðir jörð
liggur á líkbörum
með brostnum augum
og sári í hjartastað.
I storknuðum dreyra
speglast auga Guðs.
Það ljósbrot
er morgunroði
upprisudagsins.
Hér þykir mér vel og nútímalega
kveðið, og töluvert öðru vísi en
kannski mætti að óreyndu eiga von á
frá manni sem er sestur í helgan stein
eftir langt og farsælt prestsstarf. Hér
kveður skáld sem síður en svo hefur
staðnað í lífsstarfi sínu, heldur senr
þvert á móti hefur viðhaldið andan-
um ferskum og fylgst með þróun
Ijóðagerðarinnar í kringum sig.
Þá vil ég nefna annað ljóð sem mér
virtist hafa sömu einkenni. Það heitir
Bátur í logni og er kyrralífsmynd:
Lítill bátur
í logni björtu
þrýstir sér fast
í fjarðarins spegilflöt.
Hvít eru ský
á skálar botni,
glitrar sól
í glæru djúpi,
mætast himnar tveir
við hafsins brún.
Hvílir bátur smár
í heimi miðjum.
Svona vel kveður enginn nema sá
sem hefur verulega skáldagáfu.
Annars lætur það að líkum að trú-
arleg viðfangsefni eru mjög áberandi
í bókinni. Það kemur vel fram í
henni að höfundur er vel kunnugur
heilagri ritningu og efni hennar öllu.
Það er að vonum, og líka er þess ekki
að vænta að þarna komi fram nein
gagnrýni á boðskap biblíunnar, enda
er ekki svo.
Aftur á móti þóttu mér einna for-
vitnilegust þarna nokkur Ijóð sem
ort eru út af tilteknum ritningarstöð-
um og um efni þeirra. Eiginlega eru
þessi ljóð einna helst hógværlega
orðaðar útleggingar af þessum ritn-
ingarstöðum, en þó án þess að verða
að prédikunum eða siðaboðskap.
nema þá óbeint. í þeim er engum
refsingarvendi sveiflað yfir höfðum
þeirra sem talað er til. heldur þvert á
móti. Þauberaþaðmeðséraðíþeim
talar trúarskáld sem gjörþekkir ritn-
ingu sína og er sjálfur sannfærður um
gildi þess boðskapar sem hún hefur
að flytja. Jafnframt er hann yfirveg-
aður í þessari sannfæringu og flytur
hana áfram til lesenda í kærleiksrík-
um tóni þess manns sem sjálfur er
fullviss um að hann sé að gera þeim
gott og auðga líf þeirra með því efni
sem hann er að koma á framfæri við
þá.
Það er trúa mín að í þessum ljóð-
um sé töluverð nýjung fólgin. Þetta
eru ekki sálmar af þeirri tegund sem
hér hafa verið ortir og sungnir f
kirkjum um aldir. Þetta eru ekki
kvæði scm henta til þess að vera
sungin af kirkjukór við orgelundir-
leik. En samt sýndist mér að þessi
Ijóð myndu henta vel til söngs í
kirkju. Sjálfur myndi ég vilja heyra
þau flutt þar af einhvers konar þjóð-
lagasöngvurum með gítarspil að
undirleik og með viðeigandi lögum.
Með öðrum orðum þá sýndist mér að
þetta væru að efni og formi alþýðleg
trúarljóð sem flyttu vel kunnan
kristilegan kærleiksboðskap af hóg-
værð og lítillæti.
Það eru einkum þessi síðast
nefndu Ijóð Jakobs Jónssonar sem
marka honum sérstöðu sem skáldi:
Líka er mun meiri ferskleiki í þessari
bók en að óreyndu mætti eiga von á
frá höfundi á þessum aldri. Hann
byggir á traustum grunni kristinna
kennisetninga, cn kemur þó mun
víðar við. Og sterkasta einkenni
bókarinnar allrar eru mannkærleiki
og hógværð, sem samt sem áður
magnast upp í kröftugleika og mynd-
ugleika í býsna listfengum búningi.
Eysteinn Sigurðsson.