Tíminn - 24.05.1986, Page 9

Laugardagur 24. maí 1986
Tíminn S
BÓKMENNTIR
lllllllllllll
11
Dagur ljóðsins
Dagur ljóðsins er sunnudaginn 25. maí. Þá minnist Rithöfundasamband íslands þess með
upplestri og ýmsum öðrum hætti að ljóð eru enn ort á íslandi.
Það hefur verið mikið ort hérlendis í rúm ellefu hundruð ár. Og enn er ort, þótt á stundum
hafi látið hærra í Ijóðinu en nú um stundir. En þrátt fyrir harða samkeppni, sem það heyr í
dag við aðra fjölmiðlun, þá mun reynslan sýna að ljóðið reynist seint auðdrepið. Liðsmenn
þess leynast furðu víða, og það fer sínu.fram þótt hægt sýnist miða.
Það hefur býsna mikið af ljóðabókum komið út nú undanfarið, og trúlega meira en margur
gerir sér grein fyrir. Hér á Tímanum urðum við okkur úti um góðfúslegt leyfi tíu Ijóðskálda,
sem öll gáfu út bækur í vetur sem leið, til að velja eitt lítið ljóð úr hverri þeirra og birta það
hér. Skilgreiningar eða útlistanir á þessum ljóðum eiga ekki heima hér enda talar gott ljóð
best fyrir sig sjálft. En við þökkum skáldunum greiðasemina, og lesendur biðjum við vel að
njóta. Ljóðið lifir nefnilega enn góðu lífi í landi hér. - esig
Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson:
I landslagi
minninganna
í landslagi minninganna
svíkurðu jafnan lit.
Þú ert blindari en myrkrið
hrœddari en óttinn
svikulli en ótryggðin.
Þú ert deginum Ijósari
en líf þitt hvergi neitt
sem hönd á festir.
í landslagi minninganna
leggurðu oft á flótta.
Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson:
Jarðljóð,
Fjölvaútgáfan, Reykjavík, 1985.
Gunnar Dal:
Virðing
Sýndu œskunni virðingu.
Hún á eftir
að ná lengra en þú
inn í óþekkta framtíð.
Sýndu þeim virðingu
sem sigla skipi sínu
inn í sólarlagið.
Vertu örlátur
á dýrustu gjöfina
sem kostar ekki neitt:
Sýndu fólki virðingu.
Gunnar Dal:
Undir skilningstrénu, Ljóð 85,
Víkurútgáfan, Reykjavík, 1985.
Hjörtur Pálsson:
Til þess ligg
ég andvaka
Til þess ligg ég andvaka
að ég megi skynja angist maðks
sem ég treð undir fæti.
Til þess ligg ég andvaka
að hin forna gáta tíma og rúms
sætti mig við hið óskiljanlega.
Til þess ligg ég andvaka
að undan steininum sem hvílir á
brjósti mínu
spretti lifandi vatn.
Hjörtur Pálsson:
Haust í Heiðmörk,
Iðunn, Reykjavík, 1985.
Jakob Jónsson frá Hrauni:
Bátur í logni
Lítill bátur
í logni björtu
þrýstir sér fast
í fjarðarins spegilflöt.
Hvít eru ský
á skálar botni,
glitrar sól
í glæru djúpi,
mætast himnar tveir
við hafsins brún.
Hvílir bátur smár
í heimi miðjum.
Jakob Jónsson frá Hrauni:
Heiðríkjan blá,
Fjölvaútgáfan, Reykjavík, 1985.
Jóhann Hjálmarsson:
Þögn
Það var þögn í húsinu
eins og eftir langa nótt
við dánarbeð.
Morgunninn opnaði hægt augun.
Oddhvöss birtan flœddi inn.
Óstýrilátur geisli
lék við mynstur steinsins.
Enginn var dáinn,
aðeins það af okkur
sem deyr hverja nótt.
Jóhann Hjálmarsson:
Ákvörðunarstaður myrkrið,
Almenna bókafélagið, Ljóðaklúbbur, Reykjavík, 1985
Jónas Friðgeir Elíasson:
Trú
Áður fyrr var
auðn og tóm og
andlegt myrkur.
En í dag er
allt svo breytt og
ég er virkur,
andi Guðs og
elska Drottins
er minn styrkur.
Jónas Friðgeir Elíasson:
Vængbrotin orð,
Fjölvaútgáfan, Reykjavík, 1985.
Kristinn Reyr:
Aðflug
Niður í gljúfur
nálægra skýja
sprettir Faxinn
úr spori og þá
sem langormur liggi
á lýsigulli
í kvosinni milli
Keilis og Esju
en þar aðeins þar
bíður mín borg
og bólstaður kœr
hér einmitt hér.
Kristinn Reyr:
Gneistar til grips,
Letur hf., Kópavogi, 1985.
Stefán Sigurkarlsson:
Kvöld
Sólin renndi sér skáhallt á landið
hvít, óttaslegin hús
með glóandi þök
röðuðu sér upp
við sjónhring,
að baki svifu fjöll
óumræðilega fjólublá
um stund
þar til þau brunnu upp
í sólarbálinu.
Stefán Sigurkarlsson:
Haustheimar,
Hörpuútgáfan, Akranesi, 1985.
Þorgeir Þorgeirsson:
þegar maður
hugsar
þegar maður hugsar sér fugl
hugsar fuglinn sér til hreyfings
ef loftið er tært
hvernig líst þér á það
þá hugsar maður sér nýjan fugl
þegar sá gamli er horfinn
og nýjan
og nýjan
nógur er fuglinn
1980
Þorgeir Þorgeirsson:
Kvunndagsljóð og kyndugar vísur,
Forlagið, Reykjavík, 1986.
Þuríður Guðmundsdóttir:
Klukkan sjö
að morgni
Enn sofa þau
húsin
bílarnir liggja fyrir utan
fram á lappir sínar
eins og tryggir varðhundar
tilbúnir
að urra og gelta af gleði
þegar húsbóndi þeirra birtist
Þuríður Guðmundsdóttir:
Það sagði mér haustið,
Skákprent, Reykjavík, 1985.