Tíminn - 21.02.1987, Qupperneq 15

Laugardagur 21. febrúar 1987
Tíminn 15

MINNING
Rannveig Þorstei nsdótti r
Fædd 6. júlí 1904
Dáin 18. jan. 1987
Þegar mér síðari hluta janúar
barst til suðlægra stranda andlát
Rannveigar Þorsteinsdóttur hrl.
kom mér það ekki á óvart, því ég
vissi hve heilsu hennar hafði hrakað
og hún beið þess sem verða vildi
með rósemi og æðruleysi. Þó hennar
hafi verið rækilega minnst í blöðum
langar mig að festa á blað nokkur
fátækleg orð um samskipti okkar og
kynni í meir en 60 ár. Þegar ég var í
e.d. Samvinnuskólans veturinn
1925-’26 var hún enn við nám í
skólanum í framhaldsdeild. Hófust
þá með okkur góð kynni, sem enst
hafa síðan. Jukust þau við það árið
1927, þegar hún var orðin afgreiðslu-
og fjárhaldsmaður Tímans, og ég að
frumkvæði Jónasar frá Hriflu tókst á
hendur innheimtuferð um Vestfirði
á útlíðandi vetri með langan skulda-
lista, sem Rannveig hafði rækilega
undirbúið. Tókst þessi ferð framar
vonum. Á sama ári flutti ég útá land
og samfundir við Rannveigu féllu
niður.
Fylgdist ég þó með frama hennar
en hún tók stúdentspróf komin yfir
fertugt og varð þar fyrst til að brjóta
þá braut, sem nú er algeng og
tíðfarin, að fullorðið fólk setjist á
skólabekk og ljúki háskólaprófi.
Ekki lét hún sér stúdentsprófið
nægja, en hófþegar lögfræðinám við
Háskóla íslands og lauk því á aðeins
þremur árum með hárri I. einkunn.
Hefi ég ekki fundið í lögfræðingatal-
inu neinn sem lokið hefurslíku námi
á svo skömmum tíma. Þegar ég flutti
til Reykjavíkur 1949 var hún um
haustið f þingframboði fyrir Fram-
sóknarflokkinn og hófust þá kynni
okkar að nýju. Það var þá mjög á
orði haft að þó flokkurinn hefði ekki
samkvæmt fyrri kosningatölum
neina möguleika á að fá mann kosinn
myndi Rannveig komast að því hún
kæmist allt sem hún ætlaði sér,
vegna einbeitni og áhuga, samfara
gáfum og vinsældum. Sú varð líka
raunin að hún náði kosningu með
glæsibrag. 1956 varð Rannveig fyrir
stórfelldu heilsufarsáfalli svo hún
hæstaréttarlögmaður
varð að njóta sjúkrahúsvistar mán-
uðum saman og beið þessa áfalls
aldrei bætur. Þrátt fyrir það hóf hún
skömmu síðar undirbúning þess að
ná réttindum til málflutnings fyrir
Hæstarétti fyrst íslenskra kvenna.
Flutti hún sín prófmál um flókið
efni, sem voru vaxtaokur, mál, sem
upp komu á sjötta áratugnum og
margir voru flæktir í, bæði lögmenn
og aðrir, og fengu sumir bæði sektar-
og fangelsisdóma. (Enda var þá
enginn Seðlabanki sem veitti þessum
skálkum skjól.)
Stóðst Rannveig þessa prófraun
og fékk réttindi til málflutnings fyrir
Hæstarétti 15. apríl 1959. Þann sama
dag bar fundum okkar saman í
miðbænum og tókum tal. Ég var
ekki við neitt fastbundinn. Hafði
nýlega selt fyrirtæki, sem ég hafði
starfrækt í 10 ár. Spyr ég Rannveigu
hvort ég eigi ekki að koma til hennar
á skrifstofuna svo sem mánaðartíma
og sinna fasteignasölu. „Það er svo
tímafrekt að ég get ekki annast það
með lögfræðistörfum" svaraði Rann-
veig. „Ég er búinn að vinna að
fasteignasölu í 6 ár f skjóli Einars
Ásmundssonar hrl. og er fær um að
ganga frá öllum skrifum og skjölum
í sambandi við sölu fasteigna." „Þá er
öðru máli að gegna,“ segir hún og
afhendir mér lykla að skrifstofunni á
stundinni og flaug svo til Strasburg
á fund Evrópuráðsins morguninn
eftir. Á þessum tíma var ég að
undirbúa atvinnurekstur, sem ég
ætlaði að hefja eftir 2-3 mánuði og
þetta starf á skrifstofu Rannveigar
reiknaði ég sem stundarfyrirbrigði.
En það stóð í 15 ár allt þar til þess
hún hætti að starfrækja lögmanns-
skrifstofu 1974, þá sjötug. Það var
mjög ánægjulegt að starfa með
Rannveigu og atdrei varð okkur
sundurorða. Aldrei man ég til þess
að hún léti veður hamla, þó að vetri
væri, að mæta á skrifstofunni kl. 10
að morgni. Fór hún svo heim í
hádegi og kom aftur kl. 2 og vann þá
sleitulaust oft fram á kvöld. Um
árabil þegar hún var formaður Kven-
félagasambands íslands og annaðist
allt skrifstofuhald þess, voru stjómar-
fundir haldnir á skrifstofu hennar og
félagskonur utan af landi tíðir gestir,
svo oft var margt um manninn.
Þegar litið er til þess hvað Rann-
veig var frá unga aldri mikil driffjöð-
ur í öllum félags og menningarmál-
um, íþróttahreyfingum, ungmenna-
félagsskapnum og hvers konar
menningarstarfsemi vekur undrun
að hún skyldi ekki vera heiðruð með
riddarakrossi, t.d. áttræð. Því hún
ber höfuð og herðar yfir marga þá
Iúðulaka, sem alltaf er verið að
krossa. Gott dæmi um ötulleika
Rannveigar, að hverju sem hún
gekk, vil ég að lokum nefna lítið
dæmi. Á því tímabili sem Rannveig
sótti þing Evrópuráðsins var Jóhann
Þ. Jósefsson þar fasturfulltrúi. Hann
var nú enginn aukvisi og alvanur
ferðum til sjós og lands, en var nú
nokkuð við aldur. Eitt sinn er ferð
var fyrir höndum hringdi hann á
skrifstofuna og varð ég fy rir svörum.
Spurði hann mig hvort ég vissi
hvernig Rannveig ætlaði að haga
sinni ferð og sagði að sér lægi hugur
á að geta orðið henni samferða því
hún væri svo ötull ferðamaður.
Þannig var Rannveig, allir töldu
sér tryggingu í návist hennar, þrátt
fyrir heilsuskerðingu á síðari árum.
Blessuð sé minning hennar.
Costa del Sol,
7. febrúar 1987
Sigurjón Sigurbjörnsson
Jónína
Gunnarsdóttir
Jóna, eins og við kölluðum hana, var
dóttir Friðdóru Jóhannesdóttur og
Ingimundar Þorkelssonar.
Hún ólst upp hjá móður sinni og
manni hennar, Gunnari Halldórs-
syni, sem gekk henni í föðurstað.
En á unglingsárum styrktist gott
samband við Ingimund.
Jóna var elst systkina sinna og
snemma vaknaði sjálfsbjargarvið-
leitni og ábyrgðartilfinning gagnvart
systkinum sínum, sem hún var alltaf
tilbúin að leiðbeina og móður okkar
reyndist hún ástkær dóttir. Hugur
hennar stefndi mjög til náms, hún
var gagnfræðingur frá Flensborgar-
skóla í Hafnarfirði, síðan lauk hún
námi frá Húsmæðraskóla Reykja-
víkur, og bar heimili hennar þess
ljósan vott.
Hún sérmenntaði sig í ýmsum
greinum, meðal annars í tungumál-
um og dvaldist erlendis við tungu-
málanám í tvö ár, með það fyrir
augum að gerast flugfreyja. Olli það
henni vonbrigðum að vegna hæðar
sinnar var hún ekki gjaldgeng í
flugfreyjuskólann. En tungumála-
kunnátta hennar kom að góðu gagni,
þó sérstaklega franskan, þar sem
hún átti eftir að verða búsett í
Luxemborg ásamt eftirlifandi eigin-
manni sínum, Kolbeini Sigurðssyni.
Börn þeirra urðu fjögur: Sigurður, f.
7. desember 1966; Jóhannes Ingi f.
23. september 1969; Björn, f. 25.
júlí 1977; Friðdóra Dís, f. 26. febrú-
ar 1982.
Þau horfa nú með söknuði á eftir
móður sem af alúð og umhyggju
helgaði þeim líf sitt. Þótt skilnaður-
inn sé sár er vert að minnast þess,
„að þar sem góðir menn fara eru
guðs vegir“.
Víst er að Jóna hefði kosið að vera
hér lengur og halda áfram kærleiks-
ríku starfi sínu sem eiginkona og
móðir. Fyrir rúmum tveimur árum
fór sjúkdómur sá er lagði hana að
velli að gera vart við sig og Jóna
skynjaði hvert stefndi, enda kom
kallið fyrr en varði.
Með þrautseigju sem henni var
svo eiginleg tekur hún sér ferð á
hendur til íslands aðeins þremur
vikur fyrir andlátið.
Þá átti hún meðal annarssamveru-
stundir með fólki sínu, sonunum
Sigga og Jóa og tengdamóður, sem
hún mat mikils eins og allt sitt
tengdafólk.
Mig langar sérstaklega að þakka
Ólöfu systur okkar hversu mikil stoð
og stytta hún var Jónu og fjölskyldu
hennar á erfiðum stundum.
Móðir hennar, systkini, makar og
þeirra börn þakka þá alúð sem þau
urðu aðnjótandi í samskiptum við
hana.
Kæri Kolli og börn, missir ykkar
er mikill og tómarúmið stórt, en
minningin um ástkæra eiginkonu og
móður er huggun á sorgarstund.
Öllum nánum aðstandendum votta
ég samúð.
Vor dýpstu Ijóð
eru döpur tjáning
á djúpri sorg.
Jóhanna Gunnarsdóttir
[fffl IAUSAR STÖÐUR HiÁ
m REYKJAVIKURBORG
Fóstra eða þroskaþjálfi óskast til stuðnings börn-
um með sérþarfir á leikskólann Hálsakot, Hálsaseli
29.
Upplýsingar gefur Guðrún Einarsdóttir sálfræðing-
ur á skrifstofu Dagvistar barna í símum 27277 og
22360.
Umsóknum ber að skila til Starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 5. hæð á
sérstökum eyðublöðum sem þar fást.
Óskilahross í
Hvalfjarðar-
strandarhreppi
Ung, rauðblesótt hryssa, ómörkuð í óskilum í
Hvalfjarðarstrandarhreppi. Upplýsingar í síma 93-
3848 og 93-3855.
Hreppstjóri Hvalfjarðarstrandarhrepps.
íj Hj |i LAUSAR STÖÐUR HJÁ
'1* 1 REYKJAVIKURBORG
Bifvélavirki óskast á slökkvistöðina í Reykjavík. Laun samkvæmt launataxta bifvélavirkja. Umsóknir skilist á slökkvistöðina við Skógarhlíð
fyrir 1 . mars nk.
t
Bálför móður minnar, tengdamóður og ömmu
Rigmor Koch Magnússon
Sólheimum 23, Reykjavik
fer fram frá Nýju-Fossvogskapellunni miðvikudaginn 25. febrúar kl.
13.30.
Þökkum vinum hinnar látnu umhyggju og aðstoð við hana í veikindum
hennar.
Magnús Óskarsson
Elín Sigurðardóttir
Óskar Magnússon
Eydís Magnúsdóttir
t
Innilegustu þakkir fyrir sýnda samúð við andlát móður okkar
Ásgerðar Helgadóttur
frá Borgarnesi
Fjölskyldur
Harðar og Helga Ólafssona.
t
Innilegar þakkir færum við öílum þeim er sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og jarðarför
Jónínu Gunnarsdóttur
Kolbeinn Sigurðsson
Sigurður Kolbeinsson
Jóhannes Ingi Kolbeinsson
Björn Kolbeinsson
Friðdóra Dís Kolbeinsdóttir
t
Við þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
mannsins míns, föður okkar, tengdaföður og afa
Guðmundar Björgvins Bjarnasonar
Sólheimum 16, Reykjavík
Einnig þökkum við frábæra hjúkrun á deild 2A Landakotsspítala.
Guðrún Björnsdóttir
Sigurmunda Guðmundsdóttir Magnús Guðmundsson
Hallfríður Guðmundsdóttir Karl Jósepsson
Bjarni Guðmundsson Hólmfríður Jónsdóttir
Baldur Guðmundsson
Björg Guðmundsdóttir
Björn Sigurðsson
barnabörn og barnabarnabörn