Tíminn - 03.03.1987, Blaðsíða 12

12 Tíminn
llllllllllllllllllll LANDBÚNADUR lllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliy
Þriðjudagur 3. mars 1987
TÓNLIST IIIIIIIM
Nokkrir starfsmenn varahlutaverslunarinnar, talið frá vinstrftísleifur Þorbjörnsson, Agnar Þór Hjartar verslunar-
stjóri, Magnús Marísson, Guðmundur Kristjánsson, Sveinn Matthíasson og Björg Thorberg. Tímamjnd: Pjctur
ISTARTHOLUNUM
FYRIR SUMARID
Byrjað að panta varahluti í heyvinnuvélar fyrir næsta vor
Undirbúningur fyrir væntanlega
varahlutaþjónustu við bændur í hey-
skapartíð í sumar er þegar hafinn.
Um þetta upplýsti Agnar Þór Hjart-
ar verslunarstjóri hjá varahlutaversl-
un Búnaðardeildar Sambandsins
okkur þegar við spurðum livað þess-
um undirbúningi liði.
- Annars erum við á kafi í því
núna þessa dagana, sagði Agnar, -
að þjónusta Yamaha snjósleða.
Þetta á við þó að við höfum ekki haft
mikið af snjónum að segja hér í
höfuðborginni, en þessir sleðar eru
orðnir býsna margir út um allt land.
Líka hafa bæst við hjá okkur fjór-
hjólin frá Yamaha, en ég held að
þau séu orðin um 30-40 í landinu.
Þá stendur vetrarrúningur yfir nú
á þessum tíma, og það er töluvert
um að vera hjá okkur í sambandi við
hann. Við höfum í mörg ár selt
Lister sauðfjárklippur í mörgum
gerðum, og það fer mikið af þeim út
frá okkur núna þcssa dagana.
Þetta er það helsta sem er í gangi
hjá okkur núna, en annars erum við
á fullu við að undirbúa vorið. Það
felur fyrst og fremst í sér að við erum
að gera lagerpantanir á varahlutum
í heyvinnutækin til þess að vera vel
búnir undir vertíðina.
Annars er samkeppnin orðin gíf-
urlega mikil í þessum varahlutum
eins og öðrum, en við leggjum fyrst
og fremst áherslu á að vera með
“original" hluti frá framleiðendun-
um sjálfum. Þar erum við öruggir
með gæðin, en að sjálfsögðu lítum
við þó líka í kringum okkur ef um
ntikinn verðmismun er að ræða.
Það má minna á að við eruni núna
með varahlutasölu í Massey-Fergu-
son og Perkins vélar, en við verslum
samtals við ein 60-70 erlend fyrir-
tæki. Inni á lagerskrám okkar eru
um 35 þúsund vörunúmer, og þar af
eru um 30 þúsund til í birgðum hér
í versluninni. í undirbúningi okkar
fyrir vertíðina í sumar stefnum við
að því að vera vel birgir, en þess
utan eru samgöngur orðnar það
greiðar að núna er hægt að útvega
hvað sem upp á kynni að koma með
mjög skömmum fyrirvara.
Það má líka minna á að hjá okkur
verður í sumar sama helgarþjónu.st-
an og við höfum verið með í mörg
ár, en hún innifelur að við höfum
opið á laugardögum klukkan tíu til
tvö yfir heyskapartímann. Þetta hef-
ur verið mikið notað, og yfirleitt er
það vegna uppákomandi vandræða
hjá mönnum.
Þá má nefna að við eigum mikið
og gott samstarf við kaupfélögin í
sambandi við alla varahlutaþjón-
ustu. Starfsmenn hér í búðinni eru
átta, og hjáokkurerufyrst ogfremst
fyrrverandi starfsmenn Véladeildar
Sambandsins og Dráttarvéla hf. sem
búa yfir mikilli þekkingu og reynslu
í öllu sem viðkemur varahlutaversl-
un. - esig
Agnar við fjórhjólin sem eru ein hclsta nýjungin í vélasölunni nú um stundir.
FLAUTA
OGGlTAR
„Álítur þú, að skáld, sem vikið
hafa að nokkru eða öllu frá stuðlum,
höfuðstöfum og rími, hafi tekið
skakka stefnu?“, spurði blaðamaður
Birtings skáldið Stein Steinarr árið
1955. Og skáldið svaraði: „Ég held,
að það sé aukaatriði, hvort Ijóð er
rímað eða órímað. Enginn verður
skáld fyrir það eitt að sleppa
stuðlum, höfuðstöfum og endarími,
á sama hátt og enginn verður skáld
fyrir rímið eitt saman. Þetta eru að
vísu gömul og viðurkennd sannindi,
en þó held ég, að sumir höfundar
þessarar bókar (Ljóða ungra skálda)
mættu taka það til nýrrar athugunar.
Aftur á móti hefur mér ævinlega
fundist ljóðformið krefjast sérstaks
máls eða orðbragðs eða hvað það nú
heitir, táknræns, konsentreraðs,
„upphafins" máls. Einkum og sér í
lagi hið svokallaða moderne ljóð.
Það er hverju orði sannara, að rímið
bjargar miklu í þeim andlegu bágind-
um, sem gömlu mennirnir eiga við að
stríða, en rímleysan verður að berj-
ast upp á eigin spýtur. Hún stendur
og fellur með sér sjálfri án utanað-
komandi hjálparmeðala. Henni er,
þótt undarlegt megi virðast, raun-
verulega miklu þrengri stakkur
sniðinn."
Fáum hafa þótt leikarar eða aðrir
flytjendur ljóða leggja ljóðinu mikið
til - sérhver læs maður, sem nennir
að liggja yfir ljóði, getur haft þess
nokkur not. En þessu er ólíkt farið
með tónlistina: fáir eru læsir á „par-
titúr“, og tónverk eru ævinlega sam-
vinna - ef það er rétta orðið - tón-
skálds og flytjenda hverju sinni. í
mörgum svokölluðum samtímaverk-
um virðist flutningurinn vera sérlega
mikilvægur, þannig að tónverkið
beinlínis stendur og fellur með flytj-
andanum, enda eru sum slík verk
beinlínis stíluð upp á sviðsflutning:
þau eru sambland af „hreinni
tónlist“ og leiklist.
Kolbeinn Bjarnason er meðal
mest áberandi flautuleikara vorra nú
um stundir, og er sterkastur í sam-
tímatónlist, þótt hann komi víða við.
Á háskólatónleikum 11. febrúar
flutti hann, ásamt Páli Eyjólfssyni
gítarleikara, þrjú verk fyrir flautu og
Maurizio Barbacini.
gítar, „Þrjú samtöl" fyrir flautu og
gítar eftir sænska tónskáldið Hilding
Hallnes, tvo þætti úr „Dýrahringn-
um“ eftir Stockhausen, en verk það
samanstendur af 12 þáttum, svo sem
stjörnuspökum mun vera Ijóst. Þeir
Páll og Kolbeinn fluttu „Krabbann"
og „Hrútinn“, og eru þetta bæði
skemmtilegir og fallegir þættir. Síð-
ust á efnisskrá var „Kvöldlokka“
(serenaða) eftir Willy Burkhard,
Svisslending sem m.a. var kennari
Jóns Nordal. Undirritaður reynir
ekki að leggja almennt mat á tónverk
þessi eða tónskáld, en minnist þess
þó, að samtíma Beethoven og Moz-
art voru tugir og hundruð tónskálda
sem sömdu verk í löngum bunum, og
fengu sum hver miklar vinsældir og
virðingu samtímamanna - Salieri var
t.d. mikils virtur í Vín á sínum tíma,
og kenndi bæði Beethoven og
Mozart, þótt ekki sé hans minnst nú
nema vegna öfundarmála hans við
hinn síðarnefnda.
Áhrifamesti flytjandi samtíma-
tónlistar á flautu hér á landi hefur
verið Manúela Wiesler, en Kolbeinn
Bjarnason var meðal nemenda
hennar (og síðar í hópi nemenda Ro-
berts Aitken í Kanada). Manúela
hefur vafalaust haft áhrif á smekk
vorn á þessu sviði, en hún er hinn
mesti sviðssnillingur auk þess að
vera fimur flautuleikari: þegar Manú-
ela Wiesler flytur samtímaverk á
flautu, er flutningurinn eins konar
al-list (gesamtkunst), þar sem tón-
listin og tónlistarmaðurinn renna
saman í eina heild. Kolbeinn er all-
metnaðarfullur í viðfangsefnum, og
kann talsvert fyrir sér í flautuleik.
Hann hefur einnig umtalsvert af
sviðsöryggi Manúelu, en samt vantar
allnokkuð á að hann sé fullkominn í
þessari list. Ef Kolbeinn Bjarnason
ætlar að hasla sér völl á þessu sviði
þarf hann að taka málin miklu fastari
tökum en hann hefur ennþá gert.
Páll Eyjólfsson spilaði sinn part af
öryggi, og vonandi fáum við að heyra
til hans í framtíðinni í verkum sem
höfða meira til gítars. Satt að segja
voru þessi verk, nema helst „Dýra-
hringur" Stockhausens, ekki sér-
lega vingjarnleg við gítaristann.
Sig.St.
Kristján Jóhannsson.
ÓPERU-
TÓNLEIKAR
Sinfóníuhljómsveit íslands hafði
óperutónleika fimmtudaginn 19.
febrúar þar sem þungamiðja og
miðpunktur var Kristján Jóhannsson
stórsöngvari, vinur hans, Maurizio
Barbacini, stjórnaði hljómsveitinni.
Á efnisskrá voru forleikir og tenór-
aríur eftir Verdi, Donizetti, Goun-
od, Ciléa og Puccini. Fullt hús var,
og allgóð fagnaðarlæti.
Ég hef það fyrir satt, að Kristján
Jóhannsson sé nú jafnoki mjög
góðra „alþjóðlegra söngvara",
ekki einn af þeim stóru, en framar-
lega í 2. röð. Kristján sýndi á þessum
tónleikum á sér nýja hlið, sotto
voce, að syngja veikt. Þetta er
nauðsynlegur strengur í hörpu hvers
stórsöngvara, og Kristján á eftir að
æfa hann ennþá betur: hann söng
þessa kafla fallega, en röddin barst
ekki nógu vel til almennu sætanna.
Hins vegar fylla hinir björtu höfuð-
tónar Kristjáns hvaða hús sem er, og
einnig eru sterkir brjósttónar hans
sérlega glæstir.
Um svo ágæta tónleika er raunar
ekki margt að segja; mcginmálið er
það, að Kristján Jóhannsson er í
stöðugri framför, og meðan svo fer
fram heldur hann áfram að vera vor
stóri maður í tenórsöngnum. Sig.St