Tíminn - 13.11.1987, Blaðsíða 14

14 Tíminn
Föstudagur 13. nóvember 1987
Útboð
Rafmagnsveitur ríkisins óska eftir tilboðum í eftirfarandi:
RARIK-87008: Raflínuvír 180 km.
Opnunardagur: Fimmtudagur 10. desember 1987, kl. 14:00.
Tilboöum skal skila á skrifstofu Rafmagnsveitna ríkisins,
Laugavegi 118, 105 Reykjavík, fyrir opnunartíma og verða
þau opnuð á sama stað að viðstöddum þeim bjóðendum er
þess óska.
Útboðsgögn verða seld á skrifstofu Rafmagnsveitna ríkisins,
Laugavegi 118, 105 Reykjavík, frá og með fimmtudegi 12.
nóvember 1987 og kosta kr. 200,- hvert eintak.
Reykjavík 11. nóvember 1987
Lausar stöður við námsbraut í hjúkr-
unarfræði við Háskóla íslands
Eftirtaldar stöður við námsbraut í hjúkrunarfræði við læknadeild
Háskóla íslands eru lausar til umsóknar:
1) Staða lektors (50%) í hjúkrunarfræði veitt til tveggja ára.
Aðalkennslugrein er vöxtur og þroski barna og unglinga.
2) Staða lektors (50%) í hjúkrunarfræði veitt til tveggja ára.
Aðalkennslugrein er almenn hjúkrunarfræði.
3) Staða lektors (37%) í öldrunarhjúkrun veitt til tveggja ára.
4) Staða dósents (37%) í sýkla- og ónæmisfræði veitt til fimm ára.
Umsóknir ásamt rækilegri skýrslu um vísindastörf umsækjenda,
ritsmíðar og rannsóknir, svo og námsferil og fyrri störf, skulu sendar
menntamálaráðuneytinu, Hverfisgötu 6, 150 Reykjavík, fyrir 10.
desember 1987.
Menntamálaráðuneytið,
10. nóvember 1987.
Tilkynning til launa-
skattsgreiðenda
Athygli launaskattsgreiöenda skal vakin á því, aö
gjalddagi launaskatts fyrirmánuöinaseptemberog
október er 15. nóvember n.k.
Launaskatt ber launagreiðenda aö greiöa til
innheimtumanns ríkissjóös, í Reykjavík tollstjóra,
og afhenda um leiö launaskattsskýrslu í þríriti.
Fjármálaráðuneytið.
Tilkynning til
söluskattsgreiðenda
Athygli söluskattsgreiöenda skal vakin á því, að
gjalddagi söluskatts fyrir októbermánuð er 15.
nóvember. Ber þá aö skila skattinum til innheimtu-
manna ríkissjóös ásamt söluskattsskýrslu í þríriti.
Fjármálaráðuneytið.
Frá menntamálaráðuneytinu:
Lausar stöður við
framhaldsskóla
Umsóknarfrestur um áður auglýsta kennarastööu
í viðskipta- og hagfræðigreinum og kennarastöðu
í stæröfræði við Fjölbrautaskólann á Sauðár-
króki framlengist til 1. desember.
Umsóknir ásamt upplýsingum um nám og fyrri
störf sendist menntamálaráðuneytinu, Hverfisgötu
6, 150 Reykjavík.
Menntamálaráðuneytið
Vörubifreið óskast
Vil kaupa góðan Scania vörubíl, helst 112H. Volvo
kemureinnig til greina. Upplýsingar í síma34604.

MINNING
Björgvin Filippusson
Fæddur 1. desember 1896
Dáinn 6. nóvember 1987
í dag fer fram frá Áskirkju útför
Björgvins Filippussonar fyrrum
bónda á Hellum í Landssveit og
Bólstað í Austur-Landeyjum.
Björgvin var fæddur að Hellum í
Landssveit sonur sæmdarhjónanna
Ingibjargar Jónsdóttur ljósmóður
og Filippusar Guðlaugssonar, er all-
an sinn búskap bjuggu á Hellum við
rausn og virðingu samtíðarmanna
sinna. Þau hjón voru bæði af Vík-
ingslækjarætt. Björgvin var yngstur
barna þeirra er komust til fuílorðins
ára, en 4 börn munu þau hafa misst
á ungum aldri, hin voru Árný er var
stofnandi ogskólastjóri Kvennaskól-
ans á Hverabökkum í Hveragerði og
Vilhjálmína Ingibjörg ljósmóðir er
lengi bjó á Hellum, gift Magnúsi
Jónssyni frá Björgum í Köldukinn.
Þær systur eru báðar látnar fyrir
nokkrum árum.
Björgvin ólst upp á Hellum á
fjölmennu menningarheimili eins og
og þau gerðust best í íslenskum
sveitum.
Björgvin var bráðþroska og fljótt
kom í Ijós að hann var góðum gáfum
gæddur og músíkalskur í besta lagi
því þriggja ára var hann farinn að
spila á munnhörpu og níu ára lék
hann á harmónikku í samkvæmum
fyrir sveitunga sína.
Þó Biörgvin væri góðum gáfum
gæddur, gekk hann ekki mennta-
veginn þrátt fyrir áeggjan kcnn-
ara síns í barnaskóla. Þar mun
tvennt aðallega hafa ráðið úr-
slitum að svo varð ekki, annað að
hann veiktist og varð að leggjast á
sjúkrahús, en hitt hve sterkum bönd-
um hann var tengdur sveitinni sinni
og ákvað því að verða bóndi.
Björgvin vann á búi foreldra sinna
og bjó sig þar undir lífsstarfið. Að
Hellum kom til dvalar ung og glæsi-
leg stúlka Jarþrúður Pétursdóttir frá
Högnastöðum við Reyðarfjörð. Þau
Jarþrúður og Björgvin felldu hugi
saman og gengu í hjónaband 28.
nóvember 1922 og hófu þá búskap á
Hellum í félagi við Vilhjálmínu og
Magnús, en fljótlega sá Björgvin að
of þröngt yrði um þá báða á Hellum
og fór því að leita sér að öðru
jarðnæði.
Hann keypti þá jörðina Voðmúla-
staða-Suðurhjáleigu í Austur-Land-
eyjum og þangað fluttu þau hjónin
vorið 1923. Björgvini líkaði ekki
nafnið á jörðinni og fékk því breytt
og nefndi Bólstað. Þetta varð til þess
að Landeyingar fóru að breyta nöfn-
um á jörðum sínum, sem óeðlilega
margar hétu hjáleigur. Björgvini
hefur varla verið það sársaukalaust
að skilja við æskustöðvarnar, en
honum fannst að hann ætti frekar að
víkja þar sem systir hans var orðin
ljósmóðir sveitarinnar.
Það var góð sending, sem Austur-
Landeyingar fengu er þau hjón fluttu
í sveitina. Þar áttu þau eftir að
dvelja í 26 ár og lífga uppá samfé-
lagið. Þeim búnaðist veí, Björgvin
var bóndi af líf og sál og húsfreyjan
lærð saumakona afburða vel verki
farin.
Björgvin og Jarþrúður eignuðust
9 börn, öll hafa þau reynst góðunt
kostum búin, vel gefin og traustir
þjóðfélagsþegnar, hvar sem þau hafa
tekið sér stöðu á lífsbrautinni.
Eina stúlku eignaðist Jarþrúður
áður en hún kynntist Björgvini,
Aðalheiði Kjartansdóttur, sem
lengi hefur búið á Svanavatni í
Landeyjum, mikil ágætis kona og
var mjög kært með þeim Björgvini
og henni. Það var gott að koma að
Bólstað, þar var oft glatt á hjalla,
húsbóndinn spilaði á orgelið og
börnin og konan sungu með því
músík og söngur var þeim öllum í
blóð borin.
Björgvin var kirkjuspilari í Kross-
kirkju og söngstjóri um fjölda ára
eða lengst af þeim tíma er hann bjó
í Landeyjum.
Þó oft væri glatt á hjalla í Bólstað
kom sorgin þar við eins og víða, 2
börn þeirra hjóna létust á Bólstað
tveggja ára drengur, þriðja barn
þeirra hjóna og síðar sextán ára
stúlka. Um fertugs aldur fer Jarþrúð-
ur að þjást af liðagigt er varð henni
svo þung í skauti að þau hjón urðu
að bregða búi og fluttu til Reykjavík-
ur vorið 1949. Það hlýtur að hafa
verið erfitt fyrir jafn rótgróinn bónda
og Björgvin var að þurfa að yfirgefa
jörð sína og hjörð og flytja til
Reykjavíkur, en aldrei heyrði ég
hann tala um það. Það var ekki vani
hans að kvarta um sín kjör.
Þegar til Reykjavíkur kom fékk
Björgvin vinnu hjá Mjólkursamsöl-
\unni og þar starfaði hann, þar til
hann varð að hætta fyrir aldurssakir
74 ára, en þá með góðan starfsþrótt.
Ég lield að Björgvin hafi unað hag
sínum vel hjá Mjólkursamsölunni,
þar var hann í nokkrum tengslum
við bændur og ekki hefur fyrirtækið
verði svikið af handtökum hans og
trúmennsku.
Þegar Björgvin flutti til Reykja-
víkur keypti hann nýbyggt hús á
Hjallavegi 23 þar var lítið ræktuð
lóð og engin trjáplanta. Björgvin
tók nú til við að rækta garðinn sinn
í Reykjavík og nú er þar mikið af
stórum og fallegunt trjám er skýla
húsinu og fegra umhverfið.
Þegar Björgvin flutti til Reykja-
víkur hafði hann með sér 2 gæðinga
því alltaf hafði hann átt góða hcsta,
hann vildi ekki alveg yfirgefa þessa
vini sína og reisti þeim fljótlega lítið
hús á lóðinni hjá sér, þar sem átti að
standa bílskúr. Nú allra síðustu ár
hefur þetta litla hús, scm áður
Pétur Sigfússon
Sumir kvcdju
og sídan ekki
söguna meir.
Aðrír með söng,
sem aldrei deyr.
Þ.V.
Sundurdrætti fjárins í Stafnsrétt
var lokið. Við vorum á leið út
Svartárdalinn með safnið frá Eyhild-
arholti. Enn var naumast farið að
bregða birtu. Djúp haustkyrrðin
hvíldi yfir dalnum. Á árbakkanum,
skammt neðan við götuna, sem féð
rann eftir, voru tveir menn. Þeir
voru á leið út dalinn en höfðu stigið
þarna af bakið og héldu í hesta sína.
Er mig bar á móts við þá kölluðu
þeir í mig og spurðu hvort ég gæti
ekki sfaldrað við stundarkorn við
hjá þeim. Jú, ég gat það raunar, vék
hestinum úr götunni og reið til þeirra
ofanað ánni.
Hvorugan þekkti ég með nafni.
En ég hafði séð þá báða við réttina.
Og ég rnundi, að þeir höfðu reynst
liðtækir við sönginn inni í veitinga-
tjaldi kvenfélagsins.
- Nú tökum við lagið, sagði annar
þeirra, - við fáum ekki betri sönghöll
en Svartárdalinn. Ég féll fyrir freist-
ingunni - hvað annað - og þarna
sungum við saman þríraddað nokkur
lög við undirleik árinnar. Svo kvödd-
umst við með fyrirheitum um að
finnast aftur við Stafnsrétt að hausti.
Annar þessara söngfélaga var Pét-
ur Sigfússon, síðar bóndi í Álfta-
gerði í Skagafirði. Þarna á bökkum
Svartárinnar hitti ég hann í fyrsta
sinn. Það var mikil heiðríkja yfir
þeim fundi. Og svo var það jafnan
um samverustundir okkar Péturs
þaðan í frá og þær voru, sem betur
fór, margar um áratuga skeið.
Hún hefur oft síðan leitað á hug-
ann þessi gamla minning um söng-
æfinguna í Svartárdalnum en aldrei
með þvílíkum þunga sem nú, þegar
Pétur hefur sungið sinn síðasta tón.
Alftageröi
Pétur Sigfússon var Húnvetningur
en fluttist ungur austur yfir Vatns-
skarð og til Skagafjarðar. Kvæntist
Sigrúnu Ólafsdóttur bónda í Álfta-
gerði og Arnfríðar konu hans, hóf
búskap í sambýli við tengdaforeldra
sína og síðar börn og tengdabörn og
bjó þar til æviloka.
Það var ekki mikill veraldarauður
í búi þeirra Álftagerðishjóna, Ólafs
og Arnfríðar. En gestagangur var
þar mikill og gestrisni með eindæm-
um. Árum saman var þar skilarétt
sauðfjár. Þann dag komu þangað
jafnan tugir manna. En enginn fékk
að fara þaðan án þess að koma heim
í baðstofuna eða litla Suðurhúsið og
þiggja góðgjörðir. Inn á þetta heimili
flutti nú Pétur og þar var hann svo
sannarlega kominn heim.
Og heimilisbragurinn breyttist
ekki þó að ungu hjónin tækju við.
Það var ekki hátt til lofts né vítt til
veggja í gamla bænum í Álftagerði.
Þar voru þó stundum saman komnir
tugir manna samtímis. En gestrisni,
glaðværð og hjartahlýja húsbænd-
anna sá fyrir því, að enginn kenndi
þrengsla.
Pétur í Álftagerði var mikill rækt-
unarmaður í öllum skilningi. Hann
umskapaði jörð sína að ræktun og
húsakosti. Hann var frábærlega nat-
inn og nákvæmur búfjárhirðir enda
bú hans mun arðsamara mörgum
þeim, sem meiri voru að vöxtum.
Hann var hestelskur og hestfær með
afbrigðum svo að fáum hefi ég
kynnst slíkum. Kom þar til næmi
hans og glöggur skilningur á eðli
hvers hests, sem hann hafði undir
höndum. Hann vissi að sá einn, sem
öðlast vináttu hestsins og traust,
getur fengið hann til að leggja sig
allan fram.
Pétur var öllum mönnum yfirlætis-
lausari en ávallt reiðubúinn til að
leggja öllum góðum ntálum lið. Það
kaus hann hins vegar ætíð að veita
með þeim hætti, að sem minnst yrði
eftir því tekið.
Á einu sviði, sviði söngs og tónlist-
ar komst hann þó ekki hjá því að
vera veitt veruleg athygli. Hann var
gæddur óvenjuríkri tónlistargáfu og
ákaflega hugþekkri söngrödd. Tón-
heyrn hans var hárnæm, smekkvísin
óbrigðul. Raddsvið hans var með
ólíkindum. Hann varáratugum sam-
an ein styrkasta stoð Karlakórsins
Heimis og einsöngvari með kórnum
alla tíð. I kórnum gat hann átaka- og
erfiðleikalaust sungið hvaða rödd
sem var - og bætti þær allar.
Sigrún kona Péturs, er mjög
söngvin svo sem þau Álftagerðis-
systkini öll. Börn þeirra sex, hafa öll
erft raddgæðin í ríkum mæli. Þegar
Pétur var jarðsunginn frá Víðimýr-
arkirkju, við mikið fjölmenni, sungu
synir hans yfir kistunni, ásamt félög-
um úr Karlakórnum Heimi. Það var
eftirminnileg kveðja og fögur.
Mikið vatn hefur runnið til sjávar
síðan við Pétur sungum saman á
Svartárbakkanum. Sú stund var upp-
hafið að langri og góðri samfylgd,
sem nú er lokið. Söngvasvönunum
heima hefur fækkað um einn.
Magnús H. Gíslason