Tíminn - 23.03.1989, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 23. mars 1989 Tíminn 11

.
■fmtm
Úr íbúdahverfi í Praia. Þarna má
m.a. sjá tjóðraða geit undir húsvegg,
sem er algeng sjón.
voru óbyggðar áður en Portúgalar
fundu þær 1456 og lögðu undir sig.
Landsmenn eru kynblendingar Port-
úgala og Afríkumanna og tala port-
úgalska mállýsku sem sitt heimamál
og hafa portúgölsku að opinberu
máli. Þótt eyjarnar séu margar og
nái yfir stórt hafsvæði, þá er lands-
stæröin aðeins um 4000 ferkílómetr-
ar, eða sem svarar stærð Eyjafjarð-
arsýslu. íbúar landsins eru um 300
þúsund og byggðar eyjar níu talsins,
surnar mjög fámennar. Stærsta borg
landsins er Mindelo með um 50 þús.
íbúa, en í höfuðborginni, Praia,
munu vera um 40 þúsund manns.
Eyjarnar eru yfirleitt fjöllóttar,
myndaðar af eldsumbrotum og
eyddar af uppblæstri, enda rignir þar
sjaldan. Geta svo liöið ár að ekki
korni dropi úr lofti. Berangur lands-
ins stingur mjög í augu, og sandinn
skefur yfir akvegina eins og skaf-
renningur á íslenskum vegum á
vetrardegi. A.m.k. ein virk eldstöð
er á eyjunum, á Fogo, þar sem úr
hafi rís nærri 3000 metra hátt
eldfjali. Þarna hlýtur að vera gósen-
land fyrir jarðfræðinga.
Fátækt og vanþróun leynir sér
ekki á Grænhöfðaeyjum, en hungur
og vannæring sést ekki á fólkinu.
Landið nýtur mjög víðtækrar þróun-
araðstoðar margra þjóða, sem sjá
má árangur af ýmsum verklegum
framkvæmdum
Stefán Þórarinsson og lngvar Gísla
son á útiveitingastað á aðaltorginu
Mindclo.
Myndir:
Stefán Þórarinsson
Björn Dagbjartsson
Sölukonur á torgi í Praia. Sala á
neyslufiski er kvennastarf á Græn-
höfðaeyjum.
a.m.k. í borgum
þcim sem ncfndar hafa verið. Ólæsi
hefur verið þarna viðvarandi, en það
er mjög að breytast eftir að barna-
fræðslu var komið á og nokkrum
framhalds- og iðnskólum. En at-
vinnulíf landsmanna er eigi að síður
á veikum stoðum reist. Fornum
sjálfsþurftarbúskap eru m.a. tak-
mörk sett vegna ræktunarerfiðleika.
Ef þau vandkvæði væru ekki fyrir
hendi, er vart að efa að margt fólk
mundi bjargast vel af sjálfsþurftar-
búskap einuni saman. Þótt slíkur
búskapur henti ekki háþróuðum iðn-
aðarþjóðfélögum, þá er hann eðli-
legur í þróunarlöndum á lágu tækni-
stigi. Á Grænhöfðaeyjum fellur
smábátaútgerð að verulegu leyti
undir sjálfsþurftarbúskap. Þar er
fyrir hendi bjargræðisvegur, sem
hægt er að þróa framar því sem er
og auka afköst hans án þess að ráðist
sé í kostnaðarsaman veiðibúnað. Til
þess standa vonir að reynslan af
íslenska fiskveiðiverkefninu komi
m.a. að gagni í því sambandi.
Lokaorð
Eins og fyrr er að vikið er ástæða
til að íslendingar hugi að áfranthald-
andi þróunaraðstoð á Grænhöfða-
eyjum á grundvelli þeirra hugmynda
sem fyrir liggja og ræddar hafa verið
milli fulltrúa Þróunarsamvinnu-
stofnunar íslands og heimamanna.
Þótt góður árangur hafi orðið af
framkvæmd íslenska þróunarverk-
efnisins til þessa, þá er því ekki að
fullu lokið, hvorki hvað varðar tíma
né efnisþætti. Að mínum dónti þarf
að halda þróunarstarfinu áfram eftir
1990.
Ingyar Gísluson.
1 \ r;

T^fPL .1 > :■ Jlllf 1
■/: