Tíminn - 23.03.1989, Side 19

Fimmtudagur 23. mars 1989
Tíminn 19
—
Einmitt núna er verðið hagstæðast.
Allar nánari upplýsingar færðu á söluskrifstofum
Flugleiða, hjá umboðsmönnum og ferðaskrifstofum.
íslenskir gestir kveðja börnin í Pattaya vinarkveðju á táknmáli.
FLUGLEIÐIR
jluskrifstofur Flugleiða: Lækjargötu 2, Hótel Esju
l Kringlunni. Upplýsingar og farpantanir í síma 25 100.
V/SA
lýkur fer Brennan á stjá að afla þeim
vinnu. Torveldast er að fá fyrirtækja-
eigendur til þess að trúa því að
fötluð manneskja muni standa sig í
stykkinu og hafi hlotið næga þjálfun.
En séra Brennan kann sannfærandi
ráð: Hann klæðist prestsskrúða sín-
um og gengur fyrir forstjórana, sem
verða svo fegnir, þegar þeir heyra að
hann er ekki að biðja um peninga -
heldur aðeins vinnu, að þeir játa bón
hans á stundinni!
Rafeindatækninám
Rafeindatækninámið hefur fært
séra Brennan mikla ánægju, því þar
kemur árangurinn svo fljótt í ljós.
Börn, sem ekki vissu neitt um þessa
grein fyrir, eru ekki nema mánuð að
læra að smíða sitt eigið AM - FM
útvarpstæki!
Ástæður þessara barna eru mjög
mismunandi. Sum þeirra eiga sér
fjölskyldur - en áhyggjuefnið hefur
verið hvað gera skuli þegar foreldr-
arnir falla frá. Önnur hafa dregið
fram lífið á því að selja happdrættis-
miða, með því að selja flöskur eða
safna rusli handa skransölunt. Loks
eru börn sem ekki áttu að öðru að
hverfa en einhverjum hagstæðum
stað til þess að betla á. Ekkert af
þeim hefur fyrr fengið neitt tækifæri
til menntunar.
Sumir nemendanna eru mikið fatl-
aðir og vantar hönd, handlegg eða
fót. Einn nemandinn er lamaður
eftir að hafa orðið fyrir byssuskoti
við kambódísku landamærin. Annar
er með fætur með „aukaliðamót-
um“, þ.e. brot sem ekki hefur gróið
en fyllst brjóski. Faðir Brennan
nefnir einkum einn dreng, sem er
svo vanskapaður að á hann vantar
fæturna að fullu - aðeins eru líkt og
hælbein uppi við nára. Annar hand-
leggurinn aðeins hálfur og á hinn
vantar fingurna... Því mundi enginn
trúa, en hann útskrifast senn sem
sjónvarpsviðgerðamaður í þessum
merkilega skóla.
Þegar nemendur hefja nám í raf-
eindatækni fá þeir kassa með helstu
áhöldum, þar á meðal lóðbolta,
nokkur skrúfjárn, prófunartæki
o.s.frv. Kassann mega þau eiga er
námi lýkur, en verða að skila skólan-
um honum ef þeir gefast upp. Marg-
ar prófraunir eru lagðar fyrir unga
fólkið og smám saman kunna þau að
fást við stereotæki, segulbönd og
sjónvörp... á endanum videotæki.
Þetta nám tekur þau eitt ár.
Skóli fyrir blind börn
og heyrnarlaus
Meðal munaðarlausra barna í
skólanum var einn heyrnarlaus
drengur. Skólinn hefði vel ráðið við
að sjá honum fyrir kennslu, en faðir
Ray Brennan fór að spyrja sjálfan
sig um hlutskipti heyrnarlausra
barna í grannþorpunum umhverfis.
Eini heyrnleysingjaskólinn var í
Bangkok og þar fá börn snauðustu
foreldra ekki inni. Því stofnsetti
hann nú skóla fyrir heyrnarlaus börn
af fátæku foreldri. Enn eru ekki tök
á að hafa nema eitt kennslustig, en
draumur prestsins er að þau verði
sex. „Þetta gefur barninu þó
„nokkra" menntun," segir hann.
Eini blindraskólinn í Thailandi er
í Bangkok og hann er yfirfullur. í
suðurhluta landsins var því engan
slíkan skóla að finna, og þegar það
happ vildi til að skóla föður Brenn-
ans var gefin kapella, sem búdda-
trúarmaður hafði reist eftir konu
sína, varð það úr að stofnaður var
hún verið geymd í búri, eins og dýr. Hún er hér með kennara sínum, sem
einnig er blind.
Stórvirk tæki þarf á stóru heimili! Ung stúlka þvær þvotta í steypuhrærivél.
blindraskóli. Næstum um leið heim-
sótti lærður blindrakennari frá
Bandaríkjunum Brennan og hún
bauðst til að taka að sér skólastjórn-
ina. Þetta var blind kona og senn
buðust kraftar annarrar blindrar
konu, sem starfað hafði við sendiráð
í Bangkok, en misst stöðu sína
vegna skipulagsbreytinga. Skólinn
var opnaður í maí 1987 og vaxtar-
horfur hans eru ágætar.
Gæsla munaðarlausra
og elliheimili
Ekki er enn allt það starf talið sem
Ray Brennan hefur hrundið af stað.
Hann hefur tekið að sér börn mæðra
sem vegna fátæktar, fangelsunar og
fleira lenda í ógöngum með börn
sín. Oft koma þær að dyrum hans og
biðja liðsinnis. Brennan lætur enga
grátandi frá sér fara, en annast
börnin um lengri eða skemmri tíma.
Hann segir að það sé oft ódýrara að
taka börnin að fullu inn á heimilið,
en hann vill heldur að þau njóti þess
að eiga móður sína, fyrst hún er til.
staðar. Á sama hátt hefur hann ekki
lagt sig fram um að snúa börnunum
til kristinnar trúar eða láta þau
skírast. Það segir hann vera þeirra
mál er þau eldast, en fyrst og fremst
vill hann auka manngildi þeirra.
Á Pattaya er líka elliheimili. Neyð
og niðurlæging margra gamalmenna
í landinu er ótrúleg og nefnir prest-
urinn sem dæmi kjör gamals fólks úr
grannlöndum, sem komið hefur ver-
ið fyrir í innflytjendabúðum, þar
sem það er vegabréfslaust. Þetta
fólk hefur hann margt tekið til sín og
frelsað frá ömurlegri aðbúnaði en
orð fá lýst. Hann lætur það fá dálitla
vasapeninga og býður því til erfi-
drykkju þegar einhver deyr og reynir
að sefa kvíða þess eftir megni.
Mikið lengra mál mætti rita um
föður Brennan og Pattaya munaðar-
leysingjahælið. En þessi frásögn og
myndir Guðjóns Einarssonar ættu
að gefa innsýn í hve mörgum hann
hefur lyft upp úr myrkri þjáningar,
fáfræði og vonleysis.
flugogbíl...
á vit vorsins í Evrópu.
AIIK/RlA lr1inriS1-341