Tíminn - 02.06.1990, Blaðsíða 18

30 Tíminn
Laugardagur 2. júní 1990
Knattspyrna:
ATLI
Fyrirliði landsliðsins í knattspymu,
Atli Eðvaldsson, hefur gengið til liðs
við vesturbæjarliðið KR í knatt-
spymu. Þeim sem sáu landsleikinn á
móti Albönum þarf ekki að segja
hversu mikill gífurlegur styrkur KR-
ingum er í Atla Eðvaldssyni. Atli
hefur að undanfömu spilað með tyrk-
neska liðinu Genclerbirligi, en í kjöl-
far breytinga hjá liðinu fékk Atli sig
lausan og ákvað að leika með KR-
ingum í sumar. Atli verður orðinn
löglegur 13. júní og leikur væntan-
lega sinn fyrsta leik með KR gegn
FH á heimavelli sínum við Kapla-
skjólsveg.
-PS
Lýsing þriggja drengja á viðskiptum við lögregluna eftir landsleikinn:
„Lömdu hann með kylfu þar
sem hann lá handjárnaður“
Áverkar á líkama Magnúsar eru greinilegir., Annars vegar mar á öxl eft-
ir lögreglukylfu og hins vegar gibsumbúðir um handiegg en vegna
bólgu var ekki hægt að sjá á röntgenmyndum hvort um brot væri að
ræða.
Þrír af piltunum með „græjumar" sem lögreglan setti út á í upphafi. Frá
vinstrí; Þorsteinn Gíslason, Haraldur Dungal og lengstth. Hákon Aðal-
steinsson.
„Ég var hissa á að Maggi skyldi
standa uppréttur eftir þetta. Þeir
keyrðu hann niður í götuna, hand-
jámuðu hann með hendur fyrir aftan
bak, þrýstu höndunum á honum fram
og lömdu hann með kylfunni hvað
eftir annað í síðuna."
Þannig lýsir Þorsteinn Gíslason
meðferð lögreglunnar á einum af fé-
lögum slnum. Þorsteinn er einn af
þremur sem þurftu að gista fanga-
geymslur lögreglunnar eftir landsleik
Islendinga og Albana. Hann og tveir
félaga hans, Haraldur Dungal og Há-
kon Aðaisteinsson, höföu samband
við Tímann og kvörtuðu undan
„ótrúlegum fantaskap" Reykjav-
ikurlögreglunnar og báðu um að fá
að greina itá málavöxtum eins og
þeim kom atburðurinn fyrir sjónir.
Tíminn féllst á það. Drengjahópurinn
sem lögreglan haföi afskipti af telur
tíu manns. Þeir segjast hafa verið í
góðu sambandi við íslenska landslið-
ið undanfarin ár sem dyggir stuðn-
ingsmenn og eftir leikinn á miðviku-
dag hafi meðlimir landsliðsins komið
og þakkað þeim sérstaklega fyrir
góðan stuðning i leiknum.
- En hver var aðdragandinn að átök-
unum? Lögreglan hefur bent á að það
fólk sem varð vitni að atburðinum
hafí ekki þekkt aðdragandann að
handtökunni.
„Við komum á völlinn með fána
sem við höföum búið sjálfír til,“ seg-
ir Haraldur. „Þetta var flagg á stöng
og á það var skrifað „Duty free club“.
Þegar við komum á völlinn klukkan
sjð voru um 150 manns mættir i stúk-
una. Við sýndum þeim fánann. Það
hlógu allir að þessu og fannst þetta
fyndið. Siðan lokuðum við fánanum.
Lögreglan kom tii okkar og spurði
hvað stæði á fánanum og við sögðum
honum það. Lögreglumaðurinn tók
hann af okkur og henti honum fram
af stúkunni. Við bjuggum til annað
flagg á A-4 blað. Þá kom löggan aft-
ur og sagði „Strákar, þið megið þetta
ekki, K.S.Í. vill þetta ekki“. Vtð
hlýddum og hann fór með blaðið og
allir voru sáttir við þessi málalok.
Svo byijaði leikurinn.
Það hefur verið talað um að við höf-
um hent bjórdósum inn á völlinn,“
bætir Hákon við. „í gleðinni þegar
við skoruðum fyrra markið duttu
tvær niður. Ekki inn á völlinn heldur
á steypuna fyrir neðan stúkuna. Hins
vegar komu þijátiu til fjörtíu sfykki
fljúgandi úr stúkunni fyrir ofan okk-
ur.“
- Voruð þið mikið dnikknir sjálfir?
„Við vorum með eina kippu á mann,
sex dósir af bjór, sem við drukkum
frá klukkan sjö til tiu um kvöldið.“
Eftir að leiknum lauk fóru drengim-
ir niður þar sem gengið er undir stúk-
una og fengu fánann afhentan. Þaðan
fóru þeir út á planið og þar kom að
sendibflstjóri á Toyota Hiace sendi-
ferðabfl og bauð þeim far.
, JHann segir við okkur. Jnn strákar
ég skutla ykkur á Gaukinn,“ segir
Haraldur. „Við fórum siðan inn i bil-
inn, ánægðir með að þurfa ekki að
biða eftir strætó og vorum búnir að
keyra 20 til 30 metra þegar lögreglan
stoppar okkur fær skráningarskírtein-
ið hjá bílstjóranum og visar síðan öll-
um út. Bílstjórinn haföi ekki Ieyfi til
að flytja svona marga farþega en það
var nóg pláss fyrir okkur þar sem við
sátum á gólfinu aftur í bílnum.
Eftir að út var komið varð að sam-
komulagi milli drengjanna að ganga
að næstu biðstöð og taka strætisvagn
niður í bæ. Þeir voru málaðir islensku
fánalitunum í ffaman, veifandi is-
lenskum göngufána og „syngjandi
áffam ísland", þegar lögreglan haföi
enn afskipti af þeim. Auk göngufán-
ans voru drengimir með þokulúður,
„duty ffee fánann“ og stóran íslensk-
an fána sem var saman vafinn.
,Án þess að segja nokkuð þrífrir
lögreglumaður f fánastöngina, en
Maggi sem hélt á fánanum vildi ekki
sleppa og spurði af hveiju hann vildi
fá fánann,“ segir Haraldur.“ Lög-
reglumaðurinn sagði þá að við vær-
um að vanvirða islenska fánann og
sagði okkur að koma með hann eins
og skot. Maggi neitaði. Þá keyrði
lögreglumaðurinn Magga niður í göt-
una, lagðist af öllum sínum þunga
með hnéð á milli herðablaðanna á
honum og öskraði á lögregluþjóna
sem komu að: „Mig vantar aðstoð,
sendið tvo bíla með látum!“.
„Maggi kallaði til okkar: „Strákar
hjálpið mér, hann er að kæfa mig“,
og ég kom að og bað þá að hætta
þessu" segir Þorsteinn. ,Jiinn lög-
reglumannana sló til min og sagði
mér að hætta þessu og fara i burtu.
Þetta var mótorhjólalögga og ég sló
flötum lófa ofan á hjálminn hjá hon-
um. Þá var ég gripinn, handjámaður
og mér hent inn i bíl. Ein löggan leit
inn i bflinn og sagði við félaga sinn
sem hélt mér: „Ef hann hreyfir sig
aftur, þá berðu hann meö kylfunni í
magann“.
, j>á hlupum við hinif“ segir Hákon.
„Okkur leist ekki lengur á blikuna.“
Fimm af umræddum tiu drengjum
voru siðan færðir á lögreglustöðina.
Einn var beðinn að koma með sem
vitni. Hann var leiddur inn i lög-
reglubíl en datt út aftur, að sögn
drengjanna, vegna þess að inni í bíln-
um voru átök á milli lögreglunnar og
þess sem var handjámaður fyrstur.
Vitnið var þá gripið og fært i hand-
jám líka og þurfti að borga 5.000 kr.
sekt fyrir mótþróa við lögreglu dag-
inn eftir. Tveim var síðan sleppt um
nóttina, en Þorsteinn, Magnús og
vitnið gistu fangageymslur þar til um
miðjan dag daginn eftir. Þorsteini var
gert að greiða 20.000 króna sekt og
Magnúsi 40.000 krónur. Drengimir
þrír sem ræddu við Tímann vora
mjög bitrir út í lögregluna og ásök-
uðu hana um 'fantaskap að ástæðu-
Iausu. Þorsteinn lýsir því þannig þeg-
ar verið var að fara með Magnús í
lyftu á milli hæða á lögreglustöðinni
við Hverfisgötu.
„Lyftugöngin era ber og engir vegg-
ir á lyftunni sjálfri. Þeir tóku Magga i
handjámunum, héldu i hnakkann
honum og þrýstu andlitinu upp að
steinveggnum á með lyftan rann á
mili hæða.“
-ÁG