Tíminn - 15.06.1990, Blaðsíða 2

2 Tíminn
Föstudagur 15. júní 1990
a B Ráðskona sem réðst í sveit lenti í ótrúlegum sálarhremmingum strax á íyrsta kvöldi:
Olvaður, æstur nágranni
hótaði ítrekað nauðgun
Tíminn greindi nýlega frá því að kona hefði kært karlmann fýr-
ir að leita á sig og hóta sér nauðgun. Kæran var byggð á því
að ölvaður maður hefði komið á sveitabæ, þar sem hún hafði
ráðið sig sem ráðskona og hótað henni að hafa við hana sam-
farir nauðuga viljuga. Þetta var lítil frétt í Tímanum og málið
virtist ekki stórt, hvorki í augum Tímans né lesenda. Það er
lögreglan á Sauðárkróki sem hefur málið til rannsóknar.
Konan sem kærði hafði samband við
Tímann í gær og vildi greina fra þvi
sem gerðist; vildi hún að sannleikur-
inn í málinu kæmi fram, fyrst á annað
borð hefði verið fjallað um það í blöð-
um. Hér á eftir fer frásögn hennar, þar
sem einstaklingar eru ekki nafn-
greindir. Það var ósk konunnar og
varð Tíminn við henni. Fyrst vildi hún
taka fram að hún hefði ekki kært
manninn í auðgunarskyni heldur öðr-
um til viðvörunar.
„Ég hafði ráðið mig sem ráðskonu á
sveitabæ, í sveit þar sem ég þekki lítið
til. Ég kom að kvöldi þess dags sem
um var samið og bóndinn tók mér
með virktum. Um það bil fimmtán
mínútum eftir að ég kom inn á heimil-
ið hringdi maður úr sveitinni og boð-
aði komu sina. Skömmu síðar kom
hann og var ölvaður. Hann lagði bíln-
um sínum nokkuð ffá bænum, við
hliðið á heimreiðinni. Þegar hann
kom inn hóf hann strax upp stólpa-
kjaft við mig og klæmdist mjög mik-
ið. Hann leitaði á mig og þegar ég
færðist undan tilkynnti hann mér að
hann ætlaði að hafa samfarir við mig
með góðu eða illu. Ég varð mjög
hrasdd og ráðvillt, nýkomin á staðinn
og þekkti engan. Húsbóndinn mald-
aði í móinn og bað gestinn um að láta
af þessu, en hann sinnti því engu.
Gesturinn fékk að gista og eftir að
gengið var til náða kom hann inn til
mín og upphóf sama munnsöfhuð og
leitaði stift á mig og hótaði mér enn og
aftur að nauðga mér ef ég ekki vildi
láta að vilja hans.“
Þegar hér er komið sögu fatast kon-
unni ffásögnin. Hún andar djúpt og
greinilegt að hún berst við að röddin
bregðist henni ekki. Hún segir eins og
í afsakandi f .Sn: „Hann meiddi mig
ekkert, en maður getur lika fengið sár
á sálina."
Þegar hér var komið var konan að
eigin sögn orðin svo hrædd að hún
ákvað að yfirgefa bóndabæinn og
leita gistingar á hóteli í nágrenninu.
Til ryskinga kom milli bóndans og
gestsins og heyrði konan bóndann
segja: „Ef við sláumst veit ég að þú
drepur mig og tekur síðan konuna."
, Jiálf utan við mig af hræðslu til-
kynnti ég að ég ætlaði ekki að gista á
heimilinu. Gesturinn bað mig þá að
leyfa sér að sitja í niður að hliði, þar
sem bíllinn hans var. Ég taldi það einu
leiðina til að koma honum í burtu og
féllst því á það. Þegar komið var að
bílnum sagðist hann vera svo ölvaður
að ég yrði að keyra hann heim til sín.
Mér varð hugsað til allra þeirra slysa
sem hljótast af ölvunarakstri. Sam-
visku minnar vegna gat ég ekki neitað
þessu.
Þegar við vorum komin út á aðalveg
hótaði hann mér öllu illu ef ég færi
ekki þangað sem hann vildi. Hann
sagðist vita um dal skammt ffá þar
sem væru góðar lautir og gott væri að
eðla sig og þar ætlaði hann að nauðga
mér.
Ég ætlaði að aka í átt að hótelinu, en
þá reif hann bílinn úr gír og setti hann
í handbremsu og upphófust hótanir í
þeim dúr sem ég hef lýst áður. í hvert
sinn sem hann hafði hótað mér hló
hann hrossahlátri eftira. Mér flaug í
hug hvort hann væri geðveikur.
Ég þorði ekki annað en að hlýða hon-
um og sneri við. Einhver kann að
segja að ég hafi ekki verið nógu hörð.
Ég var hins vegar svo hrædd að ég
hugsaði um það eitt að komast lífs af
ffá manninum."
Þegar þau höfðu hringsólað í nið-
dimmri þoku klukkustundum saman
var konan komin að því að brotna
undan hótunum mannsins sem stöð-
ugt drakk á meðan á þessu stóð.
,Tg gat ekki hlaupið út úr bílnum því
ég sá ekkert út. Þokan var svo dimm
og ég vissi ekkert hvar við vorum
stödd. Ég var farin að hugsa um að
keyra bílinn út af veginum og reyna
að fleygja mér út á ferð. Þá sá ég grilla
í afleggjara heim að bæ. Hann öskraði
á mig að snúa við. Ég spurði hvort ég
mætti snúa við á afleggjaranum. Hann
leyfði það en varaði mig við að reyna
einhveija vitleysu. Ég hugsaði með
mér að nú væri að duga eða drepast.
Ég stökk út úr bílnurn og hljóp eins og
ég ætti lífið að leysa. Stökk yfir hliðið
og hljóp heim að húsinu þar sem ekk-
ert ljós var að sjá. Ég vissi ekki hvort
þetta væri eyðibýli. Maðurinn fylgdi á
eftir mér og ég hélt að hjartað ætlaði
að springa af hræðslu og mæði. Mér
féllust hendur þegar ég kom að hús-
inu. Múrað var upp í hurðaigatið.
Skyldi þetta vera eyðibýli, hugsaði ég
með mér. Ég hljóp hringinn í kringum
húsið. Ég heyrði í hundi og vissi þá að
einhver bjó þama. Eftir mikið bank og
barsmíðar tókst mér að vekja upp
heimilisfólkið. Ég datt inn um úti-
dymar öll í einum keng, mállaus af
hræðslu og með ekkasogum. Fólkið
tók mér vel, hélt fyrst aö ég hefði lent
í bílslysi. Ég var lengi að jafna mig áð-
ur en ég gat sagt ffá hveiju ég hafði
lent í. Þegar fólkið áttaði sig á því,
hringdu þau á lögregluna.
Maðurinn þorði ekki að elta mig
heim að bænum, en kom tvisvar í
humátt að húsinu. Hann hefiir greini-
lega haldið að von væri á mér til baka,
þvi hann hleypti loftinu úr þremur
dekkjum á bílnum mínum. Reyndar
vissi þessi maður að fólkið sem ég
leitaði til myndi ekki hleypa honum
inn og hefur eflaust talið að ég kæmist
ekki inn ffekar en hann.“
Konan er nú komin heim til sín effir
þessa lífsreynslu. Lögreglan á Sauðár-
króki hefur málið hins vegar til rann-
sóknar. Bjöm Mikaelsson yfirlög-
regluþjónn sagði í samtali við Tímann
í gær að rannsókn væri á lokastigi og
fljótlega yrði málið sent til sýslu-
manns sem síðan tæki ákvörðun um
fhamhald þess. Astasða þess að rann-
sókn hefur tafist er mikið annríki sem
nú er hjá lögreglunni á Sauðárkróki
vegna skipulagningar við landsmót
hestamanna í byijun júlí.
Steingrímur J. Sigfússon um Mógilsárgaldurinn:
Fellst á uppsögn
forstöðumannsins
„Forstöðumaðurinn á Mógilsá
sagði sjálfur upp starfi sínu. Hann
hefur tilgreint sem eina ástæðu upp-
sagnarinnar, að hann treysti sér ekki
til að starfa eftir því skipulagi að Mó-
gilsá sé_jleild í Skógrækt ríkisins.
Þetta skipulag hefur verið við lýði
síðan 1968 og staðfest að það eigi að
rikja áfram, þar til löggjafinn hugs-
anlega ákveður annað.
Úr því sem komið var, ákvað ég því
að fallast á uppsögn hans og ákveða
starfslok, sem er ótvíræður réttur
vinnuveitenda við slíkar aðstæður,“
sagði Steingrímur J. Sigfusson land-
búnaðarráðherra. Ráðherra sagði að á
Mógilsá væru mörg og margvísleg
störf í gangi. Til þess að mannabreyt-
ingar geti gengið eðlilega fyrir sig og
hafi sem minnsta röskun í för meö
sér fýrir stöðina og íslenska skógrækt
í heild, þurfi að fara rækilega yfir það
hvemig staðan er í sérhverju tilviki.
Það hefði verió gert á fundinum með
starfsmönnum stöðvarinnar fýrr í
vikunni.
Ráðherra sagði að rannsóknastöðin
að Mógilsá hefði verið og væri hluti
Sendiherra
í Nígeríu
Hinn 1. júní þ.m. afhenti Helgi
Agústsson sendierra Ibrahim Ba-
bangida, forseta Nígeríu, trúnaðar-
bréf sitt sem sendiherra íslands í Níg-
eríu með aðsetur í Lundúnum.
(Fréttatilkynning.)
af starfsemi Skógræktar ríkisins. Úti-
lokað væri að taka hana undan Skóg-
ræktinni og gera hana að sjálfstæðri
stofnun af þeirri ástæðu, að engin lög
eða reglur hefðu verið sett sem heim-
iluðu slíkt, og í raun væri stofnun
nýrrar rikisstofnunar. Annað mál
væri að Alþingi gæti hugsanlega vilj-
að íhuga slíkt, næst þegar lög um
Um 630 læknar, sem hér eru á ráð-
stefnu þessa dagana, bmgðu sér á
hestbak í gærkvöldi. Læknamir sátu
fýrst að snæðingi í Reiðhöllinni i
Víðidal, en þegar þeir vom þéttir og
saddir orðnir, sá fýrirtækið Ishestar
um að koma þeim á hestbak.
„Við voram með 84 hesta í þessu, en
tókum fólkið á bak í um það bil 70
manna hópum. Hópamir skiptust um
að fara á bak á fjórum stöðvum,"
sagði Sigrún Ingólfsdóttir, starfs-
maöur íshesta.
Þetta er ekki í fyrsta sinn sem stór
hópur erlendra ráðstefnugesta bregð-
ur sér á bak á vegum íshesta og fýrir-
tækisins Ráðstefnur og fúndir, því að
skógrækt verða endurskoðuð. „Ég
hins vegar hvorki get né vil búa til
sjálfstæða ríkisstofhun með ráðherra-
bréfi einu saman. Það er einfaldlega
ekki hægt,“ sagði ráðherra. Sér væri
því aðeins einn kostur fær: að halda
sig við ríkjandi skipulag sem verið
hefði við lýði í 22 ár. —sá
áður hefur m.a. ámóta stór hópur er-
lendra mjólkurfræðinga fengið að
njóta samskonar viðurgemings.
íshestar hafa um árabil annast hóp-
ferðir á hestum um landið og aðsókn
útlendinga sífellt verið að aukast.
Sumarstarfið hefst um næstu mán-
aðamót, en þá verður farið með stór-
an hóp fólks frá Miðdal í Laugardal
til Landsmóts hestamanna og verður
riðið norður Kjöl.
íshestar verða með um 400 hesta í
sumar sem bæði era í eigu fýrirtækis-
ins eða era teknir á leigu. I sumar
munu tæplega 40 manns starfa hjá
eða á vegum Ishesta.
—sá
(slenski hesturinn hefur aðdráttarafl:
630 læknar
á hestbaki
Þorstelnn Pálsson, foimaður Sjálfstæðisflokkslns, með skegg, en hann segist
ekkl eiga von á þvf að það sé til frambúðar. Timamynd pjetur
Ekki kosningaskegg
Þorsteinn Pálsson, formaður Sjálf-
stæðisflokksins, vakti veralega at-
hygli þegar hann kom fram í fréttum
Ríkissjónvarpsins í fýrrakvöld.
„Hann er með skegg," hrökk út úr
mörgum, er sáu formann Sjálfstæðis-
flokksins. Tíminn hafði samband við
Þorstein og spurði hann hvort nýtt út-
lit væri upphafið að kosningaundir-
búningi sjálfstæðismanna fýrir Al-
þingiskosningar næsta vor. Þorsteinn
sagði það af og frá og hann ætti ekki
von á öðra en að skeggið fýki fýrir
næstu mánaðamót. „Þetta er nú ekki
meira mál en að skipta um gleraugu
eða hálsbindi," sagði Þorsteinn.
Hann tók vel í það að Tíminn fengi
að smella einni mynd af „hinu nýja
útliti“. „En með einu skilyrði," sagði
hann, „að ég fái eitt eintak af mynd-
inni. Það verður gaman að eiga mynd
eftir að það fýkur."