Tíminn - 28.12.1990, Blaðsíða 14

14 Tíminn
Föstudagur 28. desember 1990
1f
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
tengdamóðir, amma, systir og mágkona
Ólöf Jónsdóttir
Tjamargötu 16, Reykjavík
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík í dag, föstudaginn
28. desember, kl.'13.30.
Baldur Zophaníasson
Þyrí Marta Baldursdóttir
Soffía Kolbrún Pitts
Elías Bjami Baldursson
Smárí Óm Baldursson
Hafdís Bima Baldursdóttir
Þyrí Marta Magnúsdóttir
Ema Jónsdóttir Ólafur Ólafsson
Davíð Pitts
Elvur Rósa Sigurðardóttir
og bamaböm.
if
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi
Þorsteinn Nikuiásson
frá Kálfárvöllum
Valbraut 9, Garöi
lést að heimili sínu 22. desember 1990.
Kveðjuathöfn í Útskálakirkju, Garði, laugardaginn 29. desember
kl. 10.00 árdegis.
Jarðsett verður að Búðum, Staðarsveit, sama dag kl. 16.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hans er vinsamlega bent á Búðakirkju.
Margrét Þorsteinsdóttir
Guðmundur Þorsteinsson
Jón Þorsteinsson
Hulda Þorsteinsdóttir
Sigrún Þorsteinsdóttir
Ása Þorsteinsdóttir
Alda Þorsteinsdóttir
bamaböm og bamabamaböm.
Bjami Jónsson
Þórey Hjartardóttir
Benedikta Þórðardóttir
Hjamar Beck
Ingvi Eiríksson
Walter Borgar
Sigurður Heigason
if
Faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir og afi
Jóhannes Jónsson
frá Flóöatanga
verður jarðsunginn frá Stafholtskirkju laugardaginn 29. desem-
ber kl. 14.00.
Jón Jóhannesson
Helga Jóhannesdóttir
Guðrún Jóhannesdóttir
Sveinn Jóhannesson
Ólafur Jóhannesson
Eysteinn Jóhannesson
Auður Jóhannesdóttir
Marteinn Valdemarsson
og bamaböm.
Ferð verðurfrá Umferðarmiðstöðinni kl. 11.00.
Steingrímur Ingólfsson
Þorbjöra Valdimarsdóttir
Gerða Asrún Jónsdóttir
Gísli S. Guðjónsson
María Eyþórsdóttir
If

Faðir minn og tengdafaðir
Eyþór Erlendsson
ftá Helgastöðum í Biskupstungum
lést á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 23. desember.
Erla Eyþórsdóttír Brynjótfur Ámundason
if
Sigríður Ingvarsdóttir
frá Efri-Reykjum, Biskupstungum
andaðist að Ljósheimum á Selfossi 26. desember.
Synir hinnar látnu.
if
Astkær móðir okkar
Anna Krístjánsdóttir
ffá Amarholti, Hrísateig 13, Reykjavík
lést í Borgarspítalanum 26. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Böm hinnar látnu.
Ólöf Jónsdóttir
Fædd 10. júlí 1937
Dáin 17. desember 1990
Hinsta kveðja frá eiginmanni, börn-
um, barnabörnum og tengdabörn-
um
Við kveðjum elsku konuna mína,
móður okkar, ömmu og tengdamóð-
ur sem gaf okkur svo mikið að seint
verður þakkað, þá hjartahlýju sem
hún átti og brosið sem við þurftum
svo oft á að halda og hlýju höndina
sem hún strauk okkur með um
kinn.
Látum skáldin segja tilfinningar
okkar á þessari stundu:
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Nú ertu leidd, mín Ijúfa,
lystigarði Drottins í
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí
við Guð þú mátt nú mæla
miklu fegri en sól
unun og eilíf sæla
erþín hjá lambsins stól.
Dóttir í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært
hann sem þér huggun sendi
hann elskarþig svo kœrt
þú lifðirgóðum Guði
í Guði sofnaðir þú
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(H. Pétursson)
Gleðin er léttfleyg og lánið er valt.
Lífið erspuming, sem enginn má
svara.
Vinimir koma, kynnast og fara.
Kvaðning til brottfarar lírið er allt.
(F.G.)
Með sorg í hjarta kveð ég yndislega
konu sem við misstum allt of fljótt.
Konu sem var stór í hugsun, stór í
verki og með stórt hjarta.
En nótt, þú sem svæfir sorgir og
fögnuð dagsins
og sumarsins dýrðar í fölnuðu
laufi geymir.
Ég veit að augu þín lykja um Ijósið
sem myrkrið,
því leita ég horfmna geisla í skugg-
um þínum.
Tak þú mitt angur og vinn úr því
söng, ersefi
söknuð alls þess, er var og kemur
ei framar.
(Fagra veröld, Tómas Guðmundsson)
Elsku Baldur og fjölskylda, megi
Guð gefa ykkur styrk í ykkar miklu
sorg.
Elfa og Ólöf
Kveðja frá starfsfólki á Tímanum
í dag kveðjum við samstarfsmann
okkar, Ólöfu Jónsdóttur af-
greiðslustjóra, sem lést langt um
aldur fram. Ólöf var fædd í Reykja-
vík 10.07.1937 og átti heima að
Tjarnargötu 16 allan sinn aldur.
Með örfáum orðum viljum við
þakka þann tíma sem leiðir okkar
lágu saman hér á blaðinu. Ólöf var
sérstaklega heilsteypt kona. Hún
hafði hreinar og klárar skoðanir,
sem stundum komu dálítið flatt
upp á okkur, en sýndu að það var
ekki hennar eðli að gleypa allar
viðteknar venjur og siði umhugs-
unarlaust.
Starf afgreiðslustjóra krefst mik-
illa samskipta við áskrifendur og
blaðbera, flest eru þau ánægjuleg
en önnur síður. Það er t.d. van-
þakklátt verk að taka við tugum
kvartana þegar eitthvað hefur farið
úrskeiðis og blaðið berst ekki á
réttum tíma til kaupenda. Þá er
þeim, sem úr þarf að Ieysa, nauð-
syn að hafa til að bera réttsýni og
lipurð, eiginleika sem voru Ólöfu
eðlislægir.
Það væri ekki í anda Ólafar heit-
innar að hafa hér Iangt mál. Við
vottum eiginmanni hennar, Baldri
Zophaníassyni, börnum þeirra og
öðrum ættingjum innilegustu
samúð okkar.
Það skilur enginn augnablikið fyrr
en það er farið.
Það skilur enginn nýja sköpun fyrr
en henni er lokið.
Og enginn þekkir stund hamingj-
unnar
fyrr en hún er liðin.
(Gunnar Dal)
Arni Sæmundsson
Fæddur 27. júní 1897
Dáinn 17. desember 1990
Hann andaðist á Sjúkrahúsi Suður-
lands 17. desember sl., 93 ára að aldri.
Árni var fæddur á Lækjarbotnum í
Landsveit 27. júní 1897, sonur hjón-
anna Sigríðar Theodóru Pálsdóttur og
Sæmundar Sæmundssonar bónda er
þar bjuggu. Böm hjónanna á Lækjar-
botnum urðu sjö sem komust til fijll-
orðinsára. Systumar Katrín og Guð-
rún, sem voru bændakonur í Land-
sveit, Jóhanna Vigdís, Pálína og Guð-
ríður, húsmæður í Reykjavík, og
bræðurnir, Ámi sem hér er kvaddur
og Sæmundur sem nú er einn eftir,
hefúr hann búið í Reykjavík. Árið
1909 missa þau föður sinn og þá verð-
ur móðir þeirra fljótlega að leysa upp
heimilið og koma bömunum fyrir hjá
frændum og vinum. Árni fór að Holts-
múla í Landsveit til hjónanna Guð-
rúnar Jakobsdóttur og Jóns Þorsteins-
sonar, var það traust og gott heimili
Afmælis- og
minningar-
greinar
Þeim, sem óska
birtingar á afmælis-
og/eða minningar-
greinum í blaðinu, er
bent á, að þær þurfa að
berast a.m.k. tveimur
dögum fyrir birtingar-
dag. Þær þurfa að vera
vélritaðar.
Bala, Þykkvabæ
sem Ámi mat mikils. Móðir þeirra fór
fljótlega til Reykjavíkur og Sæmund-
ur fylgdi henni, þar áttu systkinin gott
athvarf, alltaf fannst mér í minning-
um þeirra þau öll vera komin heim,
þegar þau komu til móður sinnar og
bróður, þar sem þau bjuggu í Reykja-
vík, svo var sterkur kærleiksþráður á
milli móður og barna. Móðir þeirra
var vel gefin og fróðleiksfús og studdi
börn sín til að afla sér menntunar eft-
ir því sem hægt var. Árni var greindur
maður. Hann bar þann mann að hon-
um var treyst fyrir ýmsum málum
innan sinnar sveitar. Hann lærði á
orgel og hafði yndi af fallegum söng
og góðri tónlist.
Arið 1921 giftist hann Margréti Lofts-
dóttur frá Neðra-Seli í Landsveit og
byrjuðu þau búskap að Snjallsteins-
höfðahjáleigu í Landssveit, sem nú
nefnist Árbakki. Þar bjuggu hjónin í
17 ár og eignuðust 8 börn, en af þeim
komust 6 til fullorðinsára, en þau
voru Lovísa, Anna, Svava Þuríður og
Guðlaugur, sem búa í Þykkvabæ, Sig-
ríður Theodóra og Rut sem búa í
Reykjavík og Sæmundur sem drukkn-
aði 1944.
Árið 1938 fluttu þau að Bala í Þykkva-
bæ og þar bjuggu þau þar til Margrét
andaðist þann 12. ágúst 1981 og
áfram átti Árni heima í Bala í skjóli
barna sinna. í Þykkvabæ fundu þau
sig fljótt og að þar áttu þau heima. Þar
var meira umfangs en áður var og þar
opnuðust áður óþekktir möguleikar
fyrir þeim hjónum. Ámi var trúmaður
mikill og tók virkan þátt í safnaðarlífi
Hábæjarkirkju, var sóknamefndarfor-
maður í mörg ár. Það var mikill hátíð-
ardagur í lífi Árna þegar nýja Hábæjar-
kirkjan var vígð. Hann var sannur
kirkjuvinur og vildi veg hennar sem
bestan.
Heimili Árna og Margrétar bar þeim
fagurt vitni. Þau byggðu upp og rækt-
uðu jörðina. Sameiginlega hjálpuðust
þau við að vinna heimili sínu allt og
bömunum. Gestrisin og góð heim að
sækja.
Ég undirrituð var hjá þeim í sex sum-
ur. Þar kynntist ég fyrst þeim vinnu-
brögðum sem mótuðu síðar ævistarf
mitt. Ámi og Margrét vom góðir hús-
bændur, á heimili þeirra ríkti ró og
reglusemi og enginn gleymdist.
Frændur og vinir senda innilegustu
samúðarkveðjur til bamaÁrna og fjöl-
skyldna þeirra.
Að leiðarlokum þökkum við líf og
störf Áma í Bala með ljóðlínum Matt-
híasar Jochumssonar.
Ó, þd ndð að eiga Jesúm
einkavin í hverri þraut.
Ó, þd heill að halla mega
höfði sínu í Drottins skaut.
Ó, það slys því hnossi að hafna,
hvílíkt fár á þinni braut,
ef þú blindur vilt ei varpa
von og sorg í Drottins skaut.
Sigríður Th. Sæmundsdóttír, Skarði